Αποχαιρετώντας την Κατερίνα

Έφυγε τελείως αναπάντεχα στις 6 Μαρτίου 2008 η Κατερίνα ,αγαπημένη σύζυγος του φίλου συμμαθητή Μπάμπη Πολύμερου . Ο θάνατός της βύθισε στο πένθος τον αγαπημένο της σύντροφο Μπάμπη,το μονάκριβο παλληκάρι της Γιάννη, τον πατέρατης,τα αδέλφια της και όλους εμάς τους φίλους που είχαμε τη χαρά να την γνωρίζουμε από κοντά. Η Κατερίνα που ήταν προικισμένη με μια ξεχωριστή ομορφιά και ένα μοναδικό χαμόγελο ,ήταν ιδιαίτερα αγαπητή στις παρέες και είχε το χάρισμα με το εξαιρετικό ταπεραμέντο της να γίνεται απαραίτητη στη συντροφιά. Με δική της πρωτοβουλία είχε καθιερώσει να συναντώνται κάθε Πέμπτη οι γυναίκες μας και αυτός ο καφές είχε εξελιχθεί κάτι σαν θεσμός που όλες περίμεναν πως και πως για να συζητήσουν ,να γελάσουν, να χαρούν και να ευχαριστηθούν.Και η Κατερίνα ήταν πάντα το κέντρο της παρέας. Ο αναπάντεχος χαμός της αποστέρησε την οικογένειά της από τη πολύτιμη παρουσία της . Ο σύνδεσμός μας, μετράει μία ακόμη οδυνηρή απώλεια και συμπαραστέκεται στο πόνο του φίλου Μπάμπη και του μονάκριβου γυιού της Γιάννη. Η παρουσία των συμμαθητών και των συζύγων τους που έφτασαν στην ιδιαιτέρα της Πατρίδα για να την συνοδεύσουν στη τελευταία της κατοικία ,ήταν συγκλονιστική.Έφτασαν συμμαθητές αλλά και συνάδελφοι για να τιμήσουν την Κατερίνα από όλα τα μέρη της Ελλάδος από το Σουφλί μέχρι το Κιάτο.Παρόντες ήσαν επίσης ο πρώην Αρχηγός του ΓΕΣ Αντιστράτηγος Ντούβας Νικόλαος καθώς και ο πρώην Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Αντιστράτηγος Νικολοδήμος Αθανάσιος.

Αποχαιρετίσαμε την Κατερίνα στον Άγιο Δημήτριο,την Εκκλησία της ιδιαίτερης πατρίδας της,με τα παρακάτω λόγια :

Το ανοιξιάτικο ξημέρωμα της Πέμπτης 6 Μαρτίου το γλυκό χαμόγελο της Κατερίνας πάγωσε . Ο ήλιος κρύφτηκε. Το σπουργιτάκι που άρχισε χαρούμενο να τιτιβίζει σταμάτησε. Το μπουμπούκι της βερυκοκιάς έκλεισε. Τα κόκκινα τριαντάφυλλα στο βάζο του σαλονιού , που ο αγαπημένος της σύζυγος Μπάμπης της πρόσφερε μια βδομάδα νωρίτερα ως δώρο γενεθλίων για τα 48 της χρόνια, ήταν ακόμα ζωντανά. Η Κατερίνα έφυγε. Έφυγε για πάντα από κοντά μας για τη γειτονιά των Αγγέλων. Και ο Γιάννης ,το καμάρι της, όπως τόσο στοργικά αποκαλούσε το μονάκριβο γυιο της που ήταν η μεγάλη της αγάπη δεν πρόλαβε να τη χορτάσει. Έμεινε από μακρυά να την αποχαιρετά. Ράγισε η καρδιά μας .Ο πόνος αβάσταχτος. Λόγια παρηγοριάς για το σύντροφο της τόσο σύντομης ζωής της τον αγαπημένο της Μπάμπη και για το μονάκριβο παλληκάρι της το Γιάννη ,δεν υπάρχουν. Ένα ανθρώπινο "Γιατί" βγαίνει από μέσα μας. Γιατί Θεέ μου τόσο νωρίς; Γιατί δεν την άφησες να χαρεί λίγο ακόμη τη ζωή τώρα που άρχισε να την χαίρεται; Γιατί να μη δει το παλληκάρι της έτσι όπως το ονειρευότανε; Γιατί να μην χαρεί με τον άντρα της τη ζωή τώρα που άρχισαν μαζί να την απολαμβάνουν; Συγχώρεσέ μου Θεέ μου την αγανάκτηση και βοήθησε σε παρακαλώ τον άντρα της, το παιδί της, το Πατέρα της, τα αδέλφια της ,τους συγγενείς της και όλους εμάς τους φίλους να αντέξουμε τον παντοτεινό χωρισμό της ξεχωριστής ,πάντα χαμογελαστής και τόσο όμορφης Κατερίνας που ο Θάνατος τόσο σκληρά επέβαλε.

Αγαπημένη μας Κατερίνα,

Στάθηκες υπόδειγμα συζύγου και μητέρας. Ήσουν αγαπητή στους φίλους και έδινες με τη παρουσία σου ξεχωριστή χαρά στη παρέα. Πέρασες και ένοιωσες όλες τις δυσκολίες ,τις απογοητεύσεις μα και τις χαρές που ο στρατός προσφέρει. Ήσουν πάντα δίπλα στο Μπάμπη και τον στήριζες να πορεύεται επάξια το δρόμο του Αξιωματικού. Έδωσες όλη σου την αγάπη και μοναδική αγωγή στο Γιάννη που αξιώθηκες να τον δεις πτυχιούχο του Πολυτεχνείου. Είχες ακόμη όνειρα, όνειρα πολλά που δυστυχώς ο Θάνατος σου τα στέρησε. Και είναι και όλες οι φίλες σου εδώ που μαζί κάθε Πέμπτη πίνατε τον καθιερωμένο καφέ σας και χαιρόσασταν. Είναι εδώ μαζί με τις φίλες σου που ήλθαν από το Σουφλί,τη Κομοτηνή,τη Ξάνθη,το Αμύνταιο,το Κιλκίς,τη Θεσσαλονίκη,τη Λάρισα, τη Λαμία,το Βόλο, τη Θήβα,την Αθήνα,την Κόρινθο,το Άργος το Ναύπλιο,το Κιάτο και τη Πάτρα. Είναι εδώ μαζί με όλους εμάς για να σε αποχαιρετήσουν μια για πάντα. Απίστευτο! Και ο καφές από δω και πέρα θα είναι πάντα πικρός.

Κατερίνα καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση.

Για τον Σύνδεσμο της Τάξης 1973

Στέλιος Καστραντάς

ΕΤΗΣΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΕΛΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 10 φεβ 2008 στη Λέσχη Αξιωματικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Ρηγίλλης, η ετήσια Γενική Συνέλευση των μελών του Συνδέσμου. Η συνέλευση ,στην οποία συμμετείχαν 72 μέλη έγινε στην αίθουσα συνεδριάσεων . Μετά τη συνέλευση ακολούθησε η κοπή πίττας και στη συνέχεια γεύμα και χορός με συμμετοχή και των συζύγων στην πολυτελέστατη αίθουσα «Τερψιχόρη» . Τη Γενική συνέλευση ,άνοιξε με ομιλία του ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάμπης Γηραλέας, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανάγκη συνέχισης των δεσμών φιλίας και συμμαθητικής αλληλεγγύης και επισήμανε την ανάγκη επικοινωνίας των μελών τονίζοντας το μότο του συνδέσμου «Επικοινωνώ άρα Υπάρχω». Στη συνέχεια προέβη στον απολογισμό των πεπραγμένων του 2007 και στον προγραμματισμό δραστηριοτήτων για το 2008. Ένα από τα βασικά και ουσιαστικά επιτεύγματα του συνδέσμου για το 2007,είπε ο πρόεδρος, είναι η έκδοση του πολύ επιτυχημένου και πρωτότυπου περιοδικού «Εν Τάξει 73» το οποίο έχει αποσπάσει τα πολύ θετικά σχόλια όχι μόνο των συμμαθητών και των οικογενειών τους αλλά και συναδέλφων άλλων τάξεων καθώς και των οργανισμών και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων στα οποία αποστέλλεται. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη πρωτοβουλία που πήρε το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου για τη ίδρυση του ταμείου αλληλοβοήθειας και συμμαθητικής αλληλεγγύης και ζήτησε από τα μέλη την έγκριση για συνέχιση καταβολής προσφορών ή σε περίπτωση μη συμφωνίας την κατάργησή του με την διάθεση του μέχρι τώρα συγκεντρωθέντος ποσού των 4.000 ευρώ σε σκοπούς συμμαθητικής αλληλεγγύης σύμφωνους με την ιδέα της συγκρότησής του. Ακολούθως αναφέρθηκε στην επιτυχημένη οργάνωση ψυχαγωγικών συγκεντρώσεων του Συνδέσμου που πραγματοποιήθηκαν τόσο στην Αθήνα όσο και στη Θεσσαλονίκη και τόνισε τη μεγάλη σημασία που έχουν για τα μέλη και τις συζύγους οι συναντήσεις αυτές. Για τον προγραμματισμό του 2008 αναφέρθηκε στη σκέψη που γίνεται για την πραγματοποίηση κάποιας εκδρομής εκτός συνόρων καθώς και στην συμμετοχή στη προγραμματισμένη από τα μέλη της Βορείου Ελλάδος εκδρομή στη λίμνη Πλαστήρα .Η εγγραφή επίσης νέων μελών στο σύνδεσμο θα πρέπει να συνεχιστεί και κατά το 2008 ,συμπλήρωσε ο Πρόεδρος. Ακολούθως μίλησε ο πρόεδρος της ελεγκτικής επιτροπής Δημήτρης Κουτιανούδης ,ο οποίος επισήμανε ότι μετά από έλεγχο των βιβλίων του Συνδέσμου όλες οι οικονομικές πράξεις ευρέθησαν ορθές και ζήτησε την απαλλαγή κάθε οικονομικής ευθύνης του διοικητικού συμβουλίου για το 2007. Στη συνέχεια ο λόγος δόθηκε στα μέλη για υποβολή προτάσεων ,ενστάσεων,παρατηρήσεων. Τα μέλη πρότειναν:

• · Την καθολική υποστήριξη στις εκλογές της ΕΕΑΣ του Δημήτρη Κουτιανούδη και την ανάγκη και υποχρέωση ενός εκάστου να προσέλθει στη ψηφοφορία.
• · Την προσπάθεια εγγραφής ως μελών του Συνδέσμου και εκείνων που προέρχονται εξ υπαξιωματικών και ακολουθούν τη τάξη του 73.

• Την ανάγκη ο Σύνδεσμος να προβεί στην οργάνωση μιας πολιτιστικής δραστηριότητας και ως τέτοιας προτάθηκε η οργάνωση έκθεσης στρατιωτικής φωτογραφίας.

• Την αποστολή από όλα τα μέλη στον Στέλιο Καστραντά βιογραφικών σημειωμάτων και φωτογραφιών ,σύμφωνα με το περιεχόμενο στο 1ο τεύχους του περιοδικού «Εν Τάξει 73» υπόδειγμα ,προκειμένου να ολοκληρωθεί και να εκδοθεί το Άλμπουμ τουΣυνδέσμου

• Να μεθοδευθεί τρόπος έτσι ώστε η επόμενη συνέλευση να πραγματοποιηθεί,ει δυνατόν στη Θεσσαλονίκη.

Για το θέμα του ταμείου Αλληλοβοήθειας και συμμαθητικής αλληλεγγύης η Γενική Συνέλευση ομόφωνα αποφάσισε τη συνέχιση ύπαρξής του καθώς και τη κατάθεση από τα μέλη χρηματικών ποσών σύμφωνα με τις προβλέψεις της ιδρυτικής του απόφασης.

Μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Γενικής Συνέλευσης ακολούθησε η κοπή της πίττας και στη συνέχεια γεύμα και χορός. Το νόμισμα της κεντρικής πίττας έπεσε στις Ένοπλες Δυνάμεις που το παρέλαβε ο Βασίλης ο Γωγουβίτης ενώ ο τυχερός της χρονιάς από τα μέλη ήταν ο Δημήτρης Μπελιβανάκης.

ΑΝΤΙ ΕΠΑΙΝΟΥ

Αισθάνομαι την ανάγκη, διερμηνεύοντας και τα συναισθήματα της οικογένειας ,των φίλων, συγγενών, συμπολεμιστών και συναδέλφων του εκλιπόντος την 3η Φεβ.2008 Ταξιάρχου(ε.α)Γιανναρά Γεωργίου που για εμένα ήταν ο αγαπημένος Πατέρας της γυναίκας μου και δικός μου Πατέρας ,να ευχαριστήσω δημόσια τον Διοικητή του Δ! Σώματος Στρατού και αγαπητό φίλο Αντιστράτηγο Πέτρο Τσαλικίδη για την πρωτοβουλία που έλαβε και τις εντολές που έδωσε ώστε το Σώμα Στρατού να απονείμει πλήρεις τιμές στον εκλιπόντα ανώτατο Αξκό και πολεμιστή επί τριετία (1947-1950) παραβλέποντας και παρακάμπτοντας τις μίζερες προβλέψεις περί αποδόσεων τιμών της σχετικής υφιστάμενης παγίας διαταγής και να παραστεί και ο ίδιος στην Εξόδιο Ακολουθία. Τέτοιες ενέργειες και πρωτοβουλίες δείχνουν πράγματι το μεγαλείο ψυχής και τα αισθήματα ανθρωπιάς που διαθέτει ο Αντιστράτηγος Τσαλικίδης και ταυτόχρονα κάνει όλους εμάς ,που αναλώσαμε τη ζωή μας στο Στρατό αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο ,να αισθάνεται υπερήφανος που τέτοια άξια στελέχη κοσμούν την Ιεραρχία του Στρατού και που με την καθημερινή τους πρακτική δυναμώνουν τα αισθήματα φιλίας ,εμπιστοσύνης και αγάπης Λαού-Στρατού στοιχεία τόσο απαραίτητα για την ασφάλεια ,την πρόοδο και προκοπή της χώρας. Από την άλλη μεριά, αισθάνομαι την ίδια ανάγκη να ευχαριστήσω τον σημερινό Αρχηγό Στρατού Αντιστράτηγο Βούλγαρη Δημήτριο που παρακάμπτοντας και αυτός τις ίδιες μίζερες προβλέψεις της πάγιας αυτής διαταγής έχει δώσει εντολή ,η οποία και υλοποιείται ,να αποστέλλεται στεφάνι εκ μέρους του Αρχηγού του ΓΕΣ προς τους εκλιπόντες συναδέλφους καθώς και προσωπική συλλυπητήρια επιστολή του ίδιου προς τους οικείους του μεταστάντος. Να λοιπόν που το μεγαλείο ψυχής του Αρχηγού ,που με αυτές τις ενέργειες τιμά τους συναδέλφους, γίνεται βάλσαμο και παρηγοριά προς τους οικείους αλλά ταυτόχρονα και αίσθημα υπερηφάνειας που βλέπουν πως ο Στρατός ξέρει να θυμάται και να τιμά όχι μόνο αυτούς που έφυγαν αλλά και τις οικογένειές τους που τόσα υπέφεραν ακολουθώντας τον σύζυγο και πατέρα Αξιωματικό σε όλες τις δύσκολες μεταθέσεις συμπαραστεκόμενοι σε όλα τα δύσκολα της στρατιωτικής ζωής. Είναι λοιπόν καιρός να αναθεωρηθεί αυτή η περιβόητη μίζερη πάγια διαταγή που δεν προβλέπει όχι μόνο τιμητικά αποσπάσματα και στρατιωτικές μουσικές αλλά ούτε καν να καλυφθεί με τη Σημαία το φέρετρο του εκλιπόντος εάν αυτός δεν έτυχε να διοικήσει σχηματισμό. Δεν είναι ασφαλώς χρήσιμη η ανάσυρση μνημών αλλά είναι κάτι που έρχεται αυθόρμητα στο νού όλων ημών που αναλώσαμε τη ζωή μας στο Στρατό από τη μια μεριά να βλέπουμε διατυπωμένη έγγραφα την αδιαφορία της πολιτείας προς όλους εκείνους όπου στη ζωή τους έταξαν να φυλάνε Θερμοπύλες και από την άλλη, να αποδίδονται τιμές και να στήνονται αγάλματα σε αυτόκλητους στρατηγούς και καπετάνιους του λεγόμενου τώρα εμφυλίου που με τις πράξεις τους και τις ενέργειές τους δίχασαν τον κόσμο και καταδίκασαν την Ελλάδα να ζήσει για πάρα πολλά χρόνια στη μιζέρια ,τη φτώχεια το μίσος και τη δυστυχία. Μπράβο λοιπόν και συγχαρητήρια για άλλη μια φορά τόσο στον Αρχηγό του ΓΕΣ Αντιστράτηγο Βούλγαρη Δημήτριο όσο και στον άξιο και ικανό Διοικητή του ΔΣΣ Αντιστράτηγο Τσαλικίδη Πέτρο για τις πρωτοβουλίες που πήραν .

Ευχόμενος αυτές οι σκέψεις να αποτελέσουν και την αρχή της εδώ και τώρα αναθεώρησης της σχετικής πάγιας διαταγής περί απονομής τιμών, Ευχαριστώ για άλλη μία φορά μέσα από την καρδιά μου,

Στέλιος Καστραντάς

Περί κρίσεων και..προαγωγών

Πολλές φορές το έχω σκεφθεί και προσπαθώ να δώσω κάποια εξήγηση στο ερώτημα αν δηλαδή υπάρχει άλλος κλάδος εργαζομένων, δημοσίων υπαλλήλων ,δημοσίων λειτουργών ή όπως αλλιώς θέλετε να το χαρακτηρίσετε ,όχι μόνο σε εθνικό αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο που το 99% για να μην πω το 100% των μελών του φεύγοντας να αισθάνεται τόσο αδικημένο ,όπως είναι ο κλάδος των αξιωματικών. Και το περίεργο είναι ότι με όσο μεγαλύτερο βαθμό αποστρατεύεται κάποιος, τόσο ποιο πολύ ανικανοποίητος και αδικημένος αισθάνεται. Θυμάμαι ότι όταν ανακοίνωσα την αποστρατεία μου σε κάποιους φίλους που δεν είχαν σχέση με το στρατό , άρχισαν ειλικρινά να με συγχαίρουν και εγώ ξαφνιάστηκα γιατί νόμιζα κατά το κοινώς λεγόμενο ότι με δουλεύουν. Βέβαια εδώ πρόκειται για ομαδική διαστροφή που ξεκινάει από τότε που ο καθένας μας μπαίνει στη Σχολή και αντί για ευχές «καλός εύελπις» δέχεται τις ευχές «και στρατηγός». Και τελειώνοντας τη σχολή αντί να ακούμε «καλή σταδιοδρομία» όπως συνηθίζεται εξάλλου σε όλους τους τομείς, ακούμε και πάλι «και στρατηγός» και πάει λέγοντας. Και εάν πάλι με το πέρασμα των χρόνων αξιωθούν κάποιοι να γίνουν στρατηγοί τότε η ευχή αλλάζει και γίνεται «και αρχηγός» οπότε κατοχυρώνεται η παγκόσμια μοναδικότητα να αποστρατεύεται κάποιος αντιστράτηγος και να θεωρεί ότι αδικήθηκε γιατί δεν τον έκαναν αρχηγό. Ασφαλώς η με μέτρο φιλοδοξία του κάθε επαγγελματία είναι επιθυμητή. Tο πάθος όμως και η υπέρμετρη φιλοδοξία, φαινόμενα συνήθη στη περίπτωσή μας, είναι καταστρεπτικά.

Πολλές φορές βλέπουμε κλάδους εργαζομένων να απεργούν για συμπαράσταση σε άλλους εργαζομένους οι οποίοι κατά τη γνώμη τους αδικήθηκαν είτε από την απόφαση κάποιας διοίκησης ή την προώθηση από την Κυβέρνηση κάποιας νομοθετικής ρύθμισης. Στη δική μας όμως περίπτωση τι γίνεται; Η σιωπή των αμνών είναι πιο ηχηρά από τις ανύπαρκτες αντιδράσεις της εκάστοτε ηγεσίας η οποία υποτίθεται εκπροσωπεί τους αξιωματικούς και ενδιαφέρεται για την επίλυση των προβλημάτων τους. Ο καθένας υπεύθυνος σιωπά φροντίζοντας πάντα να μη δυσαρεστήσει τον πολιτικό του προϊστάμενο γιατί ενδεχομένως αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την αποστρατεία του και την στέρηση των αξιωμάτων του που με τόσα θεμιτά και ενδεχομένως αθέμιτα μέσα κατάφερε να εξασφαλίσει. Και όταν βέβαια έρχεται και η σειρά του να αποστρατευθεί αρχίζει και αυτός εντονότερα των άλλων να εκφράζει πικρίες και παράπονα για θέματα τα οποία όταν είχε τη δύναμη να τα επιλύσει σιωπούσε. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το συνταξιοδοτικό και όλες οι λεγόμενες επιτροπές σοφών συμφωνούν στη διαπίστωση ότι η πρόωρη συνταξιοδότηση είναι ανεπίτρεπτη καθόσον θεωρείται όχι μόνο αντιοικονομική αλλά και αντικοινωνική. Έχει σχεδόν γίνει αποδεκτό ,πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, ότι ο γρηγορότερος δρόμος προς το θάνατο είναι η πρόωρη συνταξιοδότηση. Στη περίπτωση του κλάδου των αξιωματικών ,διάβαζα κάπου, ο μέσος όρος συνταξιοδότησης είναι τα 48 χρόνια! Και δεν ξέρω πόσο ικανοποιημένοι ή προβληματισμένοι αισθάνονται εκείνοι που αποστρατεύουν στελέχη σε τόση μικρή ηλικία και επιβάλλουν στην πολιτεία από τη μια μεριά να αμείβει με πολύ καλές ,τηρουμένων των αναλογιών, συντάξεις τόσο νέα στελέχη και από την άλλη να στερείται των πολύτιμων εμπειριών και γνώσεων τόσο ικανών αξιωματικών. Βέβαια ,υπάρχουν και αρκετοί που ξεκινάνε μία καινούργια καριέρα και ξανανιώνουν μετά την αποστρατεία αλλά αυτοί δεν αποτελούν τον κανόνα. Και μιλάμε για ηλικίες που έτσι όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα τα πράγματα οι περισσότεροι επαγγελματίες βρίσκονται στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας τους και πολλοί ξεκινάνε να δημιουργήσουν οικογένεια. Μα δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά ,λέει κάποιος, γιατί αυτό προβλέπει ο νόμος περί κρίσεων και προαγωγών. Δηλαδή αυτός ο περιβόητος νόμος λέει να φεύγει ένας πριν καλά –καλά συμπληρώσει τρία χρόνια στο βαθμό του συνταγματάρχη και να κάθεται ο άλλος έξη και επτά χρόνια αντιστράτηγος και να μη λέει να φύγει; Μα αυτός που έφυγε ενωρίς δεν διέθετε τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για προαγωγή λέει ο αντίλογος. Δηλαδή με άλλα λόγια, σύμφωνα με το νόμο, εκείνος που έφυγε ενωρίς δεν είχε βαθμολογηθεί σε όλα τα προσόντα με άριστα! Οπότε εδώ με αυτή τη πρόβλεψη καταφέρνουμε να ανατρέψουμε και τους νόμους της φύσεως και να απαιτούμε ότι όλοι όσοι προάγονται ως ανώτατοι θα πρέπει να μην έχουν σε κάποιο προσόν ούτε καν λίαν καλώς. Βέβαια, η πραγματικότητα δεν είναι καθόλου έτσι γιατί απλούστατα όσοι ελίσσονται και χρησιμοποιούν και άλλους τρόπους για προαγωγή προχωρούν και τίθενται υπεράνω του νόμου περί κρίσεων όχι όμως και του νόμου περί προαγωγών γιατί εδώ, στη γενική πληθυντικού, η προαγωγή και ο προαγωγός συμπίπτουν. (Τι σοφή που είναι αυτή η ελληνική γλώσσα!) Μήπως λοιπόν ,λέω μήπως, ήλθε η ώρα να αποδείξει η τάξη μας με τους ελάχιστους εναπομείναντες στην ενέργεια συμμαθητές ότι μπορεί να κάνει την υπέρβαση και να προχωρήσει σε μια νέα μεταρρύθμιση του περιβόητου νόμου περί κρίσεων και προαγωγών θεσπίζοντας κριτήρια και μόρια με βάση ικανότητες και γνώσεις που θα πρέπει να συγκεντρώνει ο κάθε αξιωματικός που επιθυμεί να εξελιχθεί σε ανώτατους βαθμούς και αντί να ψάχνεται και να γλείφει και να προσκολλάται πότε στο ένα και πότε στο άλλο πολιτικό κόμμα ή πολιτικό πρόσωπο να στρωθεί κάτω και να βελτιώσει τις ικανότητές του και να εμπλουτίσει το βιογραφικό του με ουσία και όχι με φούμαρα; Θα πρέπει λοιπόν σε ένα νέο νόμο προαγωγών να αναλαμβάνεται δέσμευση και από την υπηρεσία έναντι του αξιωματικού ότι προκειμένου π.χ να προαχθεί στο βαθμό του ταξιάρχου θα πρέπει να έχει τελειώσει τη σχολή πολέμου και τη ΣΕΘΑ ,να έχει πιστοποιημένη γνώση τουλάχιστον της αγγλικής και των κομπιούτερ, να έχει υπηρετήσει κατά τα 2/3 της συνολικής του θητείας σε μονάδες και σχηματισμούς εκστρατείας ,ενισχυτικά να κατέχει δίπλωμα κάποιας άλλης ανώτατης σχολής ,να έχει υπηρετήσει σε πολυεθνικά στρατηγεία ή διπλωματικές θέσεις να έχει ,όπως προέβλεπε ο Λέων ΣΤ! ο σοφός, τη φήμη καλού οικογενειάρχη και πολλά άλλα που θα αποτελέσουν βέβαια αντικείμενο εμπεριστατωμένης και σε βάθος μελέτης .Έτσι λοιπόν από το βαθμό του συνταγματάρχου και πάνω θα παρακάμπτεται η έννοια της αρχαιότητας που τόσα στελέχη θέτει τόσο πρόωρα εκτός στρατεύματος αλλά και ταυτόχρονα με τη θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων θα γνωρίζει ο καθένας από την αρχή εάν μπορεί ή όχι να καταλάβει θέση ανωτάτου ,ενώ παράλληλα θα δεσμεύεται τόσο η στρατιωτική όσο και η πολιτική ηγεσία έναντι του κάθε στελέχους και κανείς δεν θα μπορεί να παίζει το ρόλο του προαγωγού. Η δημιουργία επίσης παράλληλης επετηρίδας για πλήρωση θέσεων που σήμερα πληρώνονται με το σύστημα των ανακλήσεων ,θα πρέπει να αποτελέσει θεσμική ρύθμιση.

Ο κανόνας πρέπει να είναι :Σύνταξη όχι κάτω των 62. Βέβαια αυτά εφαρμόζονται σε πολλούς σύγχρονους στρατούς και εάν π.χ ρωτήσετε κάποιον αμερικανό ταγματάρχη θα σας απαντήσει αμέσως ότι με βάση το βιογραφικό του έχει ή δεν έχει πιθανότητες να προαχθεί σε ανώτατους βαθμούς. Εκτιμώντας λοιπόν ότι είναι πλέον καιρός τις δικές μας εμπειρίες να τις μετατρέψουμε σε παραγωγικές ιδέες ώστε η αξιοκρατία να αποτελεί κανόνα και οι νέοι Αξιωματικοί να αισθάνονται αληθινά περήφανοι και σίγουροι ότι οι κόποι τους δικαιώνονται,

Σας φιλώ με αγάπη

Στέλιος Καστραντάς

Ο Πρόεδρος

και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου,

Εύχονται σε όλα τα μέλη

"Χρόνια Πολλά"

και

"Ευτυχισμένο το νέο Έτος 2008"

Με Υγεία, Αγάπη και Χαρά

Έρχεται και το τρίτο

Μπήκε στο λούκι και σε λίγο βγαίνει από το τούνελ το τρίτο τεύχος του περιοδικού "ΕΝ ΤΑΞΕΙ 73" που γράφει εποχή.

Βρείτε στο Χριστουγεννιάτικο "ΕΝ ΤΑΞΕΙ" που κυκλοφορεί:

• Αποχαιρετισμός στο Βασίλη Καρούζου
• "Περί Κρίσεων και....Προαγωγών".Ένα ακόμη καυστικό άρθρο του εκδότη που θα συζητηθεί.
• Αναλυτική περιγραφή του Μπάκινχαμ από τον Στέλιο Καστραντά.

• Ανταπόκριση από τη Βλαχοράχη του Γιώργου Παπαδόπουλου. Τι κατηγορίες βαρύνουν τους περιβόητους Glits Boys.

ΑΚΟΜΗ......

• Ο Ύμνος των Τρελών, σε αυθεντική μεταφορά Γιώργου Τσούση
• Η Ζωή Εν Τάξει του Γιώργου Καλαμπαλίκη.
• Τι θυμάται ο Λάζαρος από τα χρόνια της σχολής.

Και όπως πάντα "Φωτο-Άλμπουμ "με φωτογραφίες που θα δυσκολευτείτε να σας ...αναγνωρίσετε

"ΕΝ ΤΑΞΕΙ 73"

Το περιοδικό που χαβαλεδιάζει τη σοβαροφάνεια και αναδεικνύει τη σοβαρότητα του χιούμορ .

"ΕΝ ΤΑΞΕΙ 73."

Ζητείστε το, Διαβάστε το , Διαδώστε το.

ΣΤΟ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΟΥΖΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ.........

Ο συμμαθητής και πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάμπης Γηραλέας έγραψε τα παρακάτω λόγια στη μνήμη του αγαπητού φίλου συμμαθητή Βασίλη Καρούζου που έφυγε από κοντά μας τόσο νωρίς. Είναι πράγματι συγκινητικό όχι μόνο για όλους εμάς τα μέλη του συνδέσμου αλλά κυρίως για την οικογένεια του Βασίλη να βλέπει και να διαβάζει την εκτίμηση αγάπης που όλοι μας είχαμε για τον ξεχωριστό συμμαθητή μας. Γράφει λοιπόν ο Μπάμπης:

" ‘Ηταν απόγευμα Κυριακής, 7 Οκτωβρίου 2007, όταν ο Δημήτρης Τσιλινίκος με ενημέρωσε για το τραγικό συμβάν του αιφνίδιου θανάτου του Βασίλη. Η θλιβερή είδηση ήταν πράγματι ένας «κεραυνός εν αιθρία» στον, κατά τραγική σύμπτωση, καταγάλανο ουρανό της Βουδαπέστης, όπου βρισκόμουνα με τη σύζυγό μου. Ταυτόχρονα, ήταν και μια απρόσμενη, απροσδόκητη απάντηση σε ένα βασανιστικό, ίσως μακάβριο, ερώτημα-σκέψη (δεν τόλμησα να την εκμυστηρευθώ ποτέ και σε κανένα) που ερχόταν από καιρού εις καιρό στο μυαλό μου, για το ποιός άραγε θα ήταν ο Συμμαθητής που θα πήγαινε πρώτος «να πει τα νέα» στον Θοδωρή τον Φωτόπουλο. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι αυτός θα ήταν ο Βασίλης, ένας άνδρας πραγματικός, δυνατός, λεβέντης με ζωντάνια και πάθος για τη ζωή...... Τι μπορεί άραγε να πει κανείς... Η ζωή μας επιφυλάσσει, δυστυχώς, τραγικές εκπλήξεις και απρόοπτα..... και ο χάροντας δεν κάνει διακρίσεις...... Δεν έτυχε ποτέ να συνυπηρετήσω με τον Βασίλη και ως εκ τούτου δεν ήταν πολλές οι φορές που βρεθήκαμε εμείς και οι οικογένειές μας μαζί. Παρά ταύτα, όμως, μας συνέδεε μια εξαιρετική φιλία και μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα δυνατή «Συμμαθητική Σχέση», αυτή η «σχέση» που μας δένει όλους εμάς και μας ενώνει, μια σχέση-δεσμός που αν και αμβλύνεται κάπως και ατονεί από την καθημερινότητα και ίσως κάποιες ανάξιες λόγου μικρότητες, θεριεύει και φουντώνει στις δύσκολες και τραγικές στιγμές της ζωής, όπως είναι ο αδόκητος και πρόωρος θάνατος ενός Συμμαθητού. Είναι δε πολύ συγκινητικό και αξιοσημείωτο το γεγονός, που πάρα πολλοί συμμαθητές συνόδευσαν τον Βασίλη στην τελευταία του κατοικία και συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά του, στις δύσκολες αυτές στιγμές....

Ο Βασίλης ήταν ο Συμμαθητής που διακρίθηκε και ξεχώρισε για το ήθος, την πίστη στο σκοπό και τα ιδανικά που σαν Αξιωματικοί κληθήκαμε να υπηρετήσουμε, το θάρρος της γνώμης, την εμμονή του και το ασίγαστο πάθος να παραμείνει πιστός και σταθερός στις ιδέες και τις αρχές του, χωρίς να υπολογίζει το «κόστος και τις όποιες συνέπειες». Διακρίθηκε και ξεχώρισε, επίσης, για το εξαιρετικό του χιούμορ, τον τρόπο που περιέγραφε και σχολίαζε ιστορίες και γεγονότα από τη Σχολή, πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις...... .

Ο Βασίλης ήταν μια απο τις πλέον χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της Τάξης μας. Ο πληθωρικός, ο «φουριόζος», ο «Τσολιάς», ο γίγαντας με την ψυχή μικρού παιδιού και τα αγνά αισθήματα. Έτσι θα μείνει στη μνήμη μας. Έτσι θα τον θυμούμαστε για πάντα, όχι μόνο εμείς οι Συμμαθητές του, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι που έτυχε να τον γνωρίσουν και ιδιαίτερα όλοι εκείνοι που είχαν, πιστεύω, την τύχη να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές του.

ΒΑΣΙΛΗ,

ΤΑ ΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΙΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕΣ, ΠΡΟΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΗΣΟΥΝΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΣΣΕ, ΣΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ. ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ "

ΜΠΑΜΠΗΣ ΓΗΡΑΛΕΑΣ

ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΟΥΖΟ

Έφυγε στις 7 Οκτ 2007 ,τελείως ξαφνικά από κοντά μας ο ξεχωριστός φίλος,συνάδελφος και συμμαθητής Βασίλης Καρούζος. Ο χαμός του αποστέρησε την οικογένειά του της πολύτιμης παρουσίας του . Ο σύνδεσμός μας, η μεγάλη οικογένεια των συμμαθητών του θρηνεί την απουσία του και μετράει μία ακόμη οδυνηρή απώλεια. Ήμασταν όλοι εκεί στην αγαπημένη του ιδιαίτερη Πατρίδα το Κιάτο μαζί με τους δικούς του και πλήθος κόσμου και τον αποχαιρετίσαμε.

Αποχαιρετώντας τον αγαπητό φίλο και συμμαθητή αφιερώνω στη μνήμη του τα παρακάτω λόγια:

"Στρατηγέ Καρούζο,

Αγαπητέ φίλε και συμμαθητά Βασίλη.

Πέρασαν μόλις λίγες μέρες από τις 24 Σεπτεμβρίου που η τάξη μας είχε την επέτειο των 38 χρόνων της από την είσοδό μας στη Σχολή Ευελπίδων. Ήταν 24 Σεπ του 1969 όταν παλληκαράκια τότε, περνούσαμε το κατώφλι της Σχολής. Ήμασταν όλοι μας σκεπτικοί και συνάμα χαρούμενοι. Προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο και να αλληλοσυστηθούμε. Όλοι μας μοιάζαμε μεταξύ μας. Εκείνος όμως που απόλους μας αμέσως ξεχώριζες ήσουν εσύ. Η πληθωρική σου παρουσία, το αγέρωχο ύφος σου, το αετήσιο βλέμμα σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου, ο σωστός και αυστηρός σου λόγος , η χαρισματική ελληνική λεβεντιά σου μας έκαναν να σε ταυτίζουμε με το Διγενή Ακρίτα και τους αθάνατους ήρωες του ένδοξου 21, του Μακεδονικού αγώνα , των Βαλκανικών πολέμων, του 1940 και τους ήρωες της Κύπρου. Κάπως έτσι λέγαμε πρέπει να ήταν οι ήρωες. Πεθαίνουν αλλά μένουν αθάνατοι. Εσύ αγαπημένε μας φίλε ήσουν εκείνος που έδειχνες το δρόμο Ήσουν ασυμβίβαστος με τα μικρά και τα ευτελή γιατί σε σένα ταίριαζαν τα αληθινά και τα μεγάλα. Ήσουν προικισμένος με υψηλά ιδανικά που πιστά υπηρέτησες σε όλη σου την ένδοξη καριέρα του Αξιωματικού. Σκληρό το έργο και δύσκολος ο αγώνας του Αξιωματικού που απαιτούσε θυσίες και ευθύνες που όμως εσύ παλληκαρίσια ποτέ δεν δίστασες να υποστείς και να αναλάβεις. Η εκτέλεση στο ακέραιο του καθήκοντος για σένα ήταν το πάθος σου. Πολλές φορές σε αδίκησαν αλλά εσύ είχες τη δύναμη να συγχωρείς και να προχωράς μπροστά. Υπηρέτησες με ξεχωριστή περιφάνεια στη προεδρική Φρουρά και η προσφορά σου και το έργο σου εκτιμώνται μέχρι σήμερα. Αλλά και σε όλες τις άλλες μονάδες ,σχηματισμούς και επιτελεία που υπηρέτησες με την εργατικότητα και το ήθος σου δίδαξες και έγινες παράδειγμα προς μίμηση. Υπήρξες υπόδειγμα καλού οικογενειάρχη και στοργικού πατέρα. Μιλούσες για τα παιδιά σου και καμάρωνες γιατί έγιναν άριστοι χαρακτήρες και επιστήμονες. Μετά την οικογένειά σου η άλλη σου μεγάλη αγάπη ήταν το Κιάτο ,η ιδιαίτερη Πατρίδα σου και οι συμπατριώτες σου που τόσο γρήγορα και ξαφνικά τους κάλεσες για να σε αποχαιρετήσουν. Και είναι όλοι εδώ να σε τιμήσουν. Να τιμήσουν τον ένδοξο Αξιωματικό και άξιο τέκνο της γης τους. Βρισκόμαστε και όλοι εμείς οι συμμαθητές σου και τα μέλη του συνδέσμου της τάξης μας κοντά σου για να πούμε το τελευταίο αντίο στης γης τον αντρειωμένο που ο χάρος τον εζήλεψε και θα μας τον στερήσει.

Αγαπημένε μας φίλε και συμμαθητά Βασίλη,

Λεβέντης πάντα στάθηκες

Με λεβεντιά πεθαίνεις

Και πας στις αγκάλες του Θεού

Για να μας περιμένεις.

Στο καλό Στρατηγέ

Στο καλό πολυαγαπημένε μας φίλε και καλή αντάμωση."

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Στέλιος Καστραντάς

Ψήνεται το Δεύτερο Τεύχος

Μετά την επιτυχία του πρώτου τεύχους, ξεροψήνεται και σε λίγες μέρες κυκλοφορεί ζεστό-ζεστό το δεύτερο τεύχος του "Εν Τάξει 73" με καινούργιες εκπλήξεις που θα συζητηθούν. Βρείτε στις σελίδες του θέματα όπως:

• Καυστικό σχόλιο του εκδότη Στέλιου Καστραντά
• ΣΣΕ: Ιστορία μας Αμαρτία μας
• Σουαρέ Τάξεως 73. Πάντα επίκαιρο.
• Ανταπόκριση από τα Γιάννενα του Γιώργου Παπαδόπουλου σχετικά με τη νέα ανακάλυψη των ανθρωπολόγων του "Homus Monozygous-Monozygous". Τι λέει ο διάσημος ανθρωπολόγος Γιανς Στερκίουφ.

Ακόμη:

• Βερύκοκα. Τα προϊόντα ενός προμελετημένου εγκλήματος.
• "Μεταμορφώσεις "σε σκίτσα του Γιώργου Τσούση.
• Φωτο-Άλμπουμ με εκπλήξεις.

"Εν Τάξει 73"

Μην το χάσετε.

Ζητήστε το,διαβάστε το ,διαδώστε το

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Επί τέλους .....

Εντός των προσεχών λίγων ημερών βγαίνει στη ...γύρα , δηλ. κυκλοφορεί ,το πρώτο τεύχος του περιοδικού του Συνδέσμου μας "Εν Τάξει 73", με πολλά και καυτά θέματα. Βρείτε στις σελίδες του θέματα όπως:

• Η Ζωή Εν Τάξει
• Εμπνευσμένη επιστολή του κ. Τριανταφυλλίδη γραμμένη εν έτει 1972 με θέμα " Φου-Φου-Φου δεν ανάβει η Φουφού." Ή αλλιώς "Η Ζωή των τιμωρημένων " με λεπτομερείς περιγραφές και αναλύσεις.
• Σκίτσο του Στέλιου Καστραντά με θέμα "η εξέλιξη της σκελέας "τον τελευταίο αιώνα.

Ακόμα.....

• Συμμετοχές συμμαθητών στον διεξαχθέντα διαγωνισμό έκθεσης για τη διεκδίκηση των βραβείων Ζόκαρ.
• Σημαντική ανακοίνωση του Ινστιτούτου διαιτολογίας -διατροφολογίας "Σπύρος Βλάχος Ε.Π.Ε"για απώλεια περιττών κιλών χωρίς κόπο.
• Φώτο-Άλμπουμ με πολλές φωτογραφίες που θα δυσκολευθείτε να ...σας αναγνωρίσετε.
• Ένθετο με τα νέα του Συνδέσμου.

"ΕΝ ΤΑΞΕΙ 73 " Μην το χάσετε. Εντός των προσεχών ημερών αναζητήστε το από τον ταχυδρόμο σας. Αποστέλλεται τσάμπα έτσι ...γιατί μας γουστάρει.