ΣΤΟ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΟΥΖΟ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ.........

Ο συμμαθητής και πρόεδρος του Συνδέσμου Μπάμπης Γηραλέας έγραψε τα παρακάτω λόγια στη μνήμη του αγαπητού φίλου συμμαθητή Βασίλη Καρούζου που έφυγε από κοντά μας τόσο νωρίς. Είναι πράγματι συγκινητικό όχι μόνο για όλους εμάς τα μέλη του συνδέσμου αλλά κυρίως για την οικογένεια του Βασίλη να βλέπει και να διαβάζει την εκτίμηση αγάπης που όλοι μας είχαμε για τον ξεχωριστό συμμαθητή μας. Γράφει λοιπόν ο Μπάμπης:

" ‘Ηταν απόγευμα Κυριακής, 7 Οκτωβρίου 2007, όταν ο Δημήτρης Τσιλινίκος με ενημέρωσε για το τραγικό συμβάν του αιφνίδιου θανάτου του Βασίλη. Η θλιβερή είδηση ήταν πράγματι ένας «κεραυνός εν αιθρία» στον, κατά τραγική σύμπτωση, καταγάλανο ουρανό της Βουδαπέστης, όπου βρισκόμουνα με τη σύζυγό μου. Ταυτόχρονα, ήταν και μια απρόσμενη, απροσδόκητη απάντηση σε ένα βασανιστικό, ίσως μακάβριο, ερώτημα-σκέψη (δεν τόλμησα να την εκμυστηρευθώ ποτέ και σε κανένα) που ερχόταν από καιρού εις καιρό στο μυαλό μου, για το ποιός άραγε θα ήταν ο Συμμαθητής που θα πήγαινε πρώτος «να πει τα νέα» στον Θοδωρή τον Φωτόπουλο. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι αυτός θα ήταν ο Βασίλης, ένας άνδρας πραγματικός, δυνατός, λεβέντης με ζωντάνια και πάθος για τη ζωή...... Τι μπορεί άραγε να πει κανείς... Η ζωή μας επιφυλάσσει, δυστυχώς, τραγικές εκπλήξεις και απρόοπτα..... και ο χάροντας δεν κάνει διακρίσεις...... Δεν έτυχε ποτέ να συνυπηρετήσω με τον Βασίλη και ως εκ τούτου δεν ήταν πολλές οι φορές που βρεθήκαμε εμείς και οι οικογένειές μας μαζί. Παρά ταύτα, όμως, μας συνέδεε μια εξαιρετική φιλία και μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα δυνατή «Συμμαθητική Σχέση», αυτή η «σχέση» που μας δένει όλους εμάς και μας ενώνει, μια σχέση-δεσμός που αν και αμβλύνεται κάπως και ατονεί από την καθημερινότητα και ίσως κάποιες ανάξιες λόγου μικρότητες, θεριεύει και φουντώνει στις δύσκολες και τραγικές στιγμές της ζωής, όπως είναι ο αδόκητος και πρόωρος θάνατος ενός Συμμαθητού. Είναι δε πολύ συγκινητικό και αξιοσημείωτο το γεγονός, που πάρα πολλοί συμμαθητές συνόδευσαν τον Βασίλη στην τελευταία του κατοικία και συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά του, στις δύσκολες αυτές στιγμές....

Ο Βασίλης ήταν ο Συμμαθητής που διακρίθηκε και ξεχώρισε για το ήθος, την πίστη στο σκοπό και τα ιδανικά που σαν Αξιωματικοί κληθήκαμε να υπηρετήσουμε, το θάρρος της γνώμης, την εμμονή του και το ασίγαστο πάθος να παραμείνει πιστός και σταθερός στις ιδέες και τις αρχές του, χωρίς να υπολογίζει το «κόστος και τις όποιες συνέπειες». Διακρίθηκε και ξεχώρισε, επίσης, για το εξαιρετικό του χιούμορ, τον τρόπο που περιέγραφε και σχολίαζε ιστορίες και γεγονότα από τη Σχολή, πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις...... .

Ο Βασίλης ήταν μια απο τις πλέον χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της Τάξης μας. Ο πληθωρικός, ο «φουριόζος», ο «Τσολιάς», ο γίγαντας με την ψυχή μικρού παιδιού και τα αγνά αισθήματα. Έτσι θα μείνει στη μνήμη μας. Έτσι θα τον θυμούμαστε για πάντα, όχι μόνο εμείς οι Συμμαθητές του, αλλά και όλοι οι συνάδελφοι που έτυχε να τον γνωρίσουν και ιδιαίτερα όλοι εκείνοι που είχαν, πιστεύω, την τύχη να υπηρετήσουν υπό τις διαταγές του.

ΒΑΣΙΛΗ,

ΤΑ ΥΨΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΡΥΦΕΣ ΔΕΝ ΣΕ ΦΟΒΙΣΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΚΕΙ ΨΗΛΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΞΕΣ, ΠΡΟΩΡΑ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ, ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΤΗ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΝΤΟΤΙΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ. ΗΣΟΥΝΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ, ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΣΟΥ ΤΗΣ ΣΣΕ, ΣΟΥ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ. ΘΑ ΣΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ ΠΟΥ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ "

ΜΠΑΜΠΗΣ ΓΗΡΑΛΕΑΣ

ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΚΑΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΗ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΟΥΖΟ

Έφυγε στις 7 Οκτ 2007 ,τελείως ξαφνικά από κοντά μας ο ξεχωριστός φίλος,συνάδελφος και συμμαθητής Βασίλης Καρούζος. Ο χαμός του αποστέρησε την οικογένειά του της πολύτιμης παρουσίας του . Ο σύνδεσμός μας, η μεγάλη οικογένεια των συμμαθητών του θρηνεί την απουσία του και μετράει μία ακόμη οδυνηρή απώλεια. Ήμασταν όλοι εκεί στην αγαπημένη του ιδιαίτερη Πατρίδα το Κιάτο μαζί με τους δικούς του και πλήθος κόσμου και τον αποχαιρετίσαμε.

Αποχαιρετώντας τον αγαπητό φίλο και συμμαθητή αφιερώνω στη μνήμη του τα παρακάτω λόγια:

"Στρατηγέ Καρούζο,

Αγαπητέ φίλε και συμμαθητά Βασίλη.

Πέρασαν μόλις λίγες μέρες από τις 24 Σεπτεμβρίου που η τάξη μας είχε την επέτειο των 38 χρόνων της από την είσοδό μας στη Σχολή Ευελπίδων. Ήταν 24 Σεπ του 1969 όταν παλληκαράκια τότε, περνούσαμε το κατώφλι της Σχολής. Ήμασταν όλοι μας σκεπτικοί και συνάμα χαρούμενοι. Προσπαθούσαμε να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο και να αλληλοσυστηθούμε. Όλοι μας μοιάζαμε μεταξύ μας. Εκείνος όμως που απόλους μας αμέσως ξεχώριζες ήσουν εσύ. Η πληθωρική σου παρουσία, το αγέρωχο ύφος σου, το αετήσιο βλέμμα σου, η ακεραιότητα του χαρακτήρα σου, ο σωστός και αυστηρός σου λόγος , η χαρισματική ελληνική λεβεντιά σου μας έκαναν να σε ταυτίζουμε με το Διγενή Ακρίτα και τους αθάνατους ήρωες του ένδοξου 21, του Μακεδονικού αγώνα , των Βαλκανικών πολέμων, του 1940 και τους ήρωες της Κύπρου. Κάπως έτσι λέγαμε πρέπει να ήταν οι ήρωες. Πεθαίνουν αλλά μένουν αθάνατοι. Εσύ αγαπημένε μας φίλε ήσουν εκείνος που έδειχνες το δρόμο Ήσουν ασυμβίβαστος με τα μικρά και τα ευτελή γιατί σε σένα ταίριαζαν τα αληθινά και τα μεγάλα. Ήσουν προικισμένος με υψηλά ιδανικά που πιστά υπηρέτησες σε όλη σου την ένδοξη καριέρα του Αξιωματικού. Σκληρό το έργο και δύσκολος ο αγώνας του Αξιωματικού που απαιτούσε θυσίες και ευθύνες που όμως εσύ παλληκαρίσια ποτέ δεν δίστασες να υποστείς και να αναλάβεις. Η εκτέλεση στο ακέραιο του καθήκοντος για σένα ήταν το πάθος σου. Πολλές φορές σε αδίκησαν αλλά εσύ είχες τη δύναμη να συγχωρείς και να προχωράς μπροστά. Υπηρέτησες με ξεχωριστή περιφάνεια στη προεδρική Φρουρά και η προσφορά σου και το έργο σου εκτιμώνται μέχρι σήμερα. Αλλά και σε όλες τις άλλες μονάδες ,σχηματισμούς και επιτελεία που υπηρέτησες με την εργατικότητα και το ήθος σου δίδαξες και έγινες παράδειγμα προς μίμηση. Υπήρξες υπόδειγμα καλού οικογενειάρχη και στοργικού πατέρα. Μιλούσες για τα παιδιά σου και καμάρωνες γιατί έγιναν άριστοι χαρακτήρες και επιστήμονες. Μετά την οικογένειά σου η άλλη σου μεγάλη αγάπη ήταν το Κιάτο ,η ιδιαίτερη Πατρίδα σου και οι συμπατριώτες σου που τόσο γρήγορα και ξαφνικά τους κάλεσες για να σε αποχαιρετήσουν. Και είναι όλοι εδώ να σε τιμήσουν. Να τιμήσουν τον ένδοξο Αξιωματικό και άξιο τέκνο της γης τους. Βρισκόμαστε και όλοι εμείς οι συμμαθητές σου και τα μέλη του συνδέσμου της τάξης μας κοντά σου για να πούμε το τελευταίο αντίο στης γης τον αντρειωμένο που ο χάρος τον εζήλεψε και θα μας τον στερήσει.

Αγαπημένε μας φίλε και συμμαθητά Βασίλη,

Λεβέντης πάντα στάθηκες

Με λεβεντιά πεθαίνεις

Και πας στις αγκάλες του Θεού

Για να μας περιμένεις.

Στο καλό Στρατηγέ

Στο καλό πολυαγαπημένε μας φίλε και καλή αντάμωση."

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

Στέλιος Καστραντάς