ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ( 8 Δεκεμβρίου 2019 )

   

Αφού είδαμε και αποείδαμε περιμένοντας τα αναδρομικά που δεν ήρθαν ( κάτι σαν το «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σ. Μπέκετ ) και με την υπόνοια πως το θέμα θα εξελιχθεί σαν την «ΙΘΑΚΗ», όπου οι βάρβαροι ποτέ δεν ήρθαν, αποφασίσαμε να δώσουμε λίγο χρώμα στη ζωή μας φεύγοντας από την πόλη έστω και για μία ημέρα, σε μέρη όπου το πράσινο ( της φύσεως) και το γαλάζιο ( της λίμνης) κυριαρχεί. Και έτσι, εγεννήθη η ιδέα που έγινε απόφαση, να κάνουμε μια ημερήσια εκδρομή στο Άγκιστρο ( και όχι μόνο…) για να απολαύσουμε, μεταξύ άλλων και τις πέστροφες. Γιατί, και στην Θεσσαλονίκη να μέναμε, ή οι γυναίκες μας θα μαγείρευαν κυριακάτικα, ή θα πηγαίναμε με τίποτα φίλους σε κανένα ταβερνείο, ίσως παραθαλάσσιο, για να ικανοποιήσουμε τις διατροφικές μας ( ή γαστριμαργικές εάν προτιμάτε ) ανάγκες….

    Έτσι λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε την εκδρομή μας την περασμένη Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, και στρωθήκαμε στην προετοιμασία, με την προϋπόθεση να μαζευτούμε 30 άτομα το λιγώτερο, για οικονομικούς λόγους, και για λόγους παρέας. Τελικά, μαζευτήκαμε 35, με την σταθερή συμμετοχή και φίλων μας, που μας ακολουθούν παντού!

    Την Κυριακή λοιπόν το πρωί στις 9, λογική ώρα σε συνάρτηση και με το πρόγραμμά μας, ξεκινήσαμε από την συνηθισμένη αφετηρία μας, το Γ΄ ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ, το οποίο πάντα μας εξυπηρετεί ( και ευχαριστούμε ιδιαίτερα για αυτό ) επιτρέποντας την στάθμευση των αυτοκινήτων μας μέσα στο Στρατόπεδο. Είμασταν ( αλφαβητικά πάντα… ) από συμμαθητές ο Γιώργος, ο Τάσος, ο Θανάσης, ο Βαγγέλης, εγώ, ο Λάζαρος, ο Σταύρος και…. η έκπληξη! Ο Δημήτρης από την Κώ ήταν στη Θεσσαλονίκη, και ήρθε μαζί μας, πράγμα που μας έδωσε ιδιαίτερη χαρά!

    Από φίλους, ήταν μαζί μας ο Γιάννης, ο Νίκος, ο Δημήτρης, ο Άρης, ο Θόδωρος, ο Γιώργος ( ένας είναι ο Γιώργος!) ο Θανάσης και ο Νικηφόρος.

    Επειδή ο μέσος όρος της ηλικίας μας ξεπερνούσε κατά πολύ τα ( σσσσς… ) ήρθαν μαζί μας και η κόρη μου με τα εγγόνια μου, την Μελένια και τον Ανδρίκο, για να τον μειώσουμε!

    Η πρώτη στάση μας, ήταν στο φράγμα Λιθοτόπου της Κερκίνης, όπου απολαύσαμε τον καφέ μας ( και τα τσιγάρα μας για τους «θεριακλήδες» ) έχοντας μπροστά μας απλωμένη τη λίμνη σε όλη της την μεγαλοπρέπεια. Μια λίμνη, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους υδροβιότοπους στην Ελλάδα, και δίνει ζωή σε όλο τον κάμπο των Σερρών. Στην στάση μας αυτή, ενσωματώθηκε στην παρέα μας και ο Θωμάς από τις Σέρρες, που μας ακολούθησε μέχρι την επιστροφή μας.

    Ακολουθώντας το δυτικό παραλίμνιο δρομολόγιο, φτάσαμε στον επόμενο σταθμό μας, την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου, στο Ακριτοχώρι. Ένα γυναικείο σύγχρονο μοναστήρι, που διαρκώς βελτιώνεται, και του οποίου  η τάξη και καθαριότητα μας εξέπληξε ευχάριστα. Οι αδελφές μας έκαναν μια σύντομη περιεκτική ενημέρωση για την Ιερά Μονή, προσκυνήσαμε στον Ιερό Ναό, πήραμε τα παραδοσιακά μοναστηριακά κεράσματα ( λουκουμάκι και καφέ ) και συνεχίσαμε για παραπέρα.

    Το «παραπέρα», ήταν το Άγκιστρο, όπου ο Βαγγέλης είχε μεριμνήσει για το γεύμα μας στην γνωστή και ονομαστή ταβέρνα του Ιχθυοτροφείου, την οποία δεν επισκεπτόμαστε για πρώτη φορά. Ένα θαυμάσιο γεύμα μας περίμενε, όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε η πέστροφα ψητή στα κάρβουνα, αλλά και η παστή.  Εκεί, περάσαμε δυόμιση ευχάριστες ώρες, τρώγωντας, πίνοντας και συζητώντας.

    Κάποια προχωρημένη μεσημεριανή ώρα, ξεκινήσαμε για το δρομολόγιο της επιστροφής μας, αφού αποχαιρετήσαμε τον Θωμά και την σύζυγό του. Πρίν φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη, είχαμε ακόμα μία στάση, στο Σιδηρόκαστρο, για καφέ, τσιγάρο κτλ ( ξέρετε τώρα… )

    Ήπιαμε τον καφέ μας στο Σιδηρόκαστρο, με την ησυχία μας, αφού δεν μας κυνηγούσε και κανένας, και ξεκινήσαμε την επιστροφή, με τους ήχους της μουσικής που είχε επιλέξει ο Λάζαρος για την εκδρομή.   Τόσο μας άρεσαν τα τραγούδια που επέλεξε, ώστε του αναθέσαμε «δια βοής» την μουσική επιμέλεια και κάλυψη όλων των εξορμήσεών μας από εδώ και πέρα.

    Με το πάσο μας, φτάσαμε στο τέλος της εκδρομής μας, στο Γ΄ΣΣ, πήραμε τα αυτοκίνητά μας και ξεκινήσαμε για τα σπίτια μας, απόλυτα ευχαριστημένοι κατά γενική ομολογία από το πώς περάσαμε. Είχε συντελέσει και ο καιρός γιατί η Κυριακή ήταν μια ηλιόλουστη μέρα.

    Τι χρειάζεται για να πετύχει μια εκδρομή; Καλή παρέα, καλό λεωφορείο, καλό οδηγό, καλό καιρό, σωστό πρόγραμμα, και το κυριώτερο: ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ! Έ, όλα αυτά τα είχαμε!

    Κατά την διάρκεια της εκδρομής, συζητήσαμε για τις επόμενες δραστηριότητές μας, μεταξύ των οποίων η πρώτη επόμενη χρονικά, είναι το Κόψιμο της Βασιλόπιττας στη Θεσσαλονίκη, στις 16 Ιανουαρίου.

    Όμως, ξεχάστηκα και πολλά σας έγραψα. Περισσότερα ίσως θα καταλάβετε από τις φωτογραφίες, όπως γίνεται σε όλες μας τις εκδηλώσεις

Ανδρέας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

     Το  Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2019 , η Φωτεινή και ο Ηλίας Παρδάλας, πάντρεψαν τον γιό τους Παναγιώτη  με την Σοφία Ζαφειρίου   στη Θεσσαλονίκη, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Ευόσμου.

    Ακολούθησε δεξίωση στην κατάμεστη αίθουσα «EVENT».

    Στο μυστήριο ήταν παρόντες πολλοί προσκεκλημένοι, μεταξύ των οποίων και όσοι συμμαθητές προσκλήθηκαν και  ήταν δυνατό να παραστούν.

    Στο νέο ζευγάρι Παναγιώτη και Σοφία, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ 

και

ΚΑΛΟΥΣ  ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

Συνεστίαση Συμμαθητών (ΣΣΕ 1973).

   

Την περασμενη Κυριακή , 3 Νοεμβρίου, διοργανώσαμε μια συνεστίαση οι συμμαθητές στη Θεσσαλονίκη, στην οποία, όπως πάντα, είναι ευπρόσδεκτοι όλοι οι συμμαθητές ανεξαιρέτως, όπου και αν βρίσκονται. Φυσικά, η «παρέα» μας έχει εμπλουτισθεί και με φίλους, που μας συντροφεύουν σε κάθε μας εκδήλωση.

    Αυτή τη φορά, είπαμε να πρωτοτυπήσουμε, και να αφήσουμε στην ησυχία τους τόσο τη Λέσχη Αξιωματικών, όσο και τις ταβέρνες μέσα στην πόλη. Είπαμε να πάμε κάπου μακρύτερα, και με φόντο την θάλασσα να ασχοληθούμε με ψαρικά γενικώς…..

    Η επικρατέστερη άποψη, ήταν να πάμε στο ΚΑΑΥ Αγίας Τριάδας. Είναι έξω από την πόλη, είναι κοντά, έχει θάλασσα και επιπλέον, μπορεί να ικανοποιήσει τις λογικές απαιτήσεις μας. Χώρια που η ποιότητα είναι εξασφαλισμένη.

    Δώσαμε ραντεβού εκεί κατά τις μία το μεσημέρι, αλλά πολλοί από εμάς πήγαν νωρίτερα, να πιούν ένα καφεδάκι, και να κάνουν και καμιά βόλτα στην παραλία.

    Ο καιρός, ήταν…. παλαβός! Ξεκίνησε με συννεφιά, όταν φτάσαμε ψιχάλιζε, και όταν κάτσαμε στο τραπέζι, είχε λιακάδα! Άντε να βγάλεις συμπέρασμα…..

    Μαζευτήκαμε τριάντα άτομα, και ο Αντρίκος τζούνιορ. Ο εγγονός μου δηλαδή, που είχα την ευτυχία να τον έχω μαζί μου.

    Και κάποια στιγμή, άρχισαν να έρχονται τα φαγώσιμα. Τι φάγαμε; Άσε, πού να τα γράφω τώρα. Από ποικιλίες θαλασσινών , (δηλαδή δυό πιατέλες με μαριδάκι, κουτσομούρα, αθερίνα και σαρδέλα η μία, με μύδια, καλαμαράκια, χταποδάκι η άλλη,) με τα απαραίτητα συνηθισμένα σαλατικά, και το απαραίτητο πάλι τσιπουράκι ή ουζάκι. Και αφού τα καλοφάγαμε όλα αυτά, έρχεται και το «κυρίως πιάτο», μια ευμεγέθης τσιπούρα με την γαρνιτούρα της και κρασάκι του Θεού.

    Αρχίσαμε να κοιταζόμαστε μεταξύ μας. Ήδη, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, με  τις ποικιλίες είχαμε χορτάσει, γιατί ήταν πράγματι… χορταστικές! Την τσιπούρα, πώς θα την τρώγαμε;  Βέβαια, κάποιοι λένε πως το ψάρι είναι ελαφρύ και τρώγεται σαν… φρούτο, όμως αυτό δεν ισχύει πάντα, όπως δεν ίσχυε και στην περίπτωσή μας. Την λύση, μας την έδωσε το ΚΑΑΥ που προθυμοποιήθηκε να μας την κάνει «πακέτο» στους περισσότερους. ( Είναι οι μπλέ σακκούλες στις φωτογραφίες…. )Την απολαύσαμε στο σπίτι για βραδυνό….

    Με τα τσιπουράκια, τα κρασιά και όλα τα υπόλοιπα, αλλά και με την κουβέντα μας η ώρα πέρασε ευχάριστα, και δεν καταλάβαμε για πότε πήγε τέσσερεις. Είχε έρθει η ώρα για… αγρανάπαυση! Η μεσημεριανή «σιέστα» που είχε γίνει απογευματινή, μας περίμενε….

    Στις συζητήσεις μας, εξετάσαμε την πιθανότητα να κάνουμε κάποια μικρή εκδρομή 2-3 ημερών μέχρι το τέλος του χρόνου. Προς το παρόν, ψάχνουμε τον προορισμό.

    Επειδή η σύναξή μας αυτή, μας ευχαρίστησε, είπαμε να την καθιερώσουμε, και μια φορά το μήνα περίπου, την Κυριακή το μεσημέρι, να μαζευόμαστε για να επιδιδόμαστε σε…. γαστριμαργικές ατασθαλίες, σε λογικά πλαίσια πάντοτε.

    Το ποιοι είμασταν στην συνεστίασή μας, δεν το γράφω, όχι γιατί είναι… μυστικό, αλλά γιατί τους βλέπετε στις φωτογραφίες που ακολουθούν.

Ανδρέας

Υ.Γ. Οφείλω να ομολογήσω, πως αυτή τη φορά δεν τα πήγα και τόσο καλά με τις φωτογραφές, λόγω…. τεμπελιάς! Δεν θα επαναληφθεί!

Παρέλαση 28ης Οκτωβρίου στο Νέο Πετρίτσι.

Παρέλαση 28^ης Οκτωβρίου στο Νέο Πετρίτσι.

    Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, ο Θανάσης Κοτσάνης με την Έλενα πήγαν στο Νέο Πετρίτσι για να γιορτάσουν εκεί την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου, και να πάρουν μέρος στις εορταστικές εκδηλώσεις.

    Στην παρέλαση του εορτασμού, παρήλασε και ο «ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΣΤΑΡΤΣΟΒΙΤΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ‘’Ο ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ’’» στον οποίο είναι μέλη.

    Έτσι λοιπόν, φόρεσαν τις παραδοσιακές τοπικές ενδυμασίες τόσο η Έλενα, όσο και ο ίδιος, και παρήλασαν, πλαισιώνοντας την Ελληνική σημαία.

    Ακολουθούν, λίγες φωτογραφίες που κατάφερα να «ξεσηκώσω» από το facebook.