ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ

Του Στέλιου Καστραντά

«Μπορεί να απογοητευθείς αν αποτύχεις,

αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.»

(Beverly Sills. Αμερικανίδα υψίφωνος 1929-2007)

Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι για μένα προσωπικά αλλά και για δεκάδες άλλους συναδέλφους με τους οποίους κουβέντιασα κατά τη διάρκεια της χθεσινής ( 19 Σεπ 2012 ) συγκέντρωσης αποστράτων αλλά και με πολλούς άλλους που επικοινώνησα τηλεφωνικά, η εικόνα της συγκέντρωσης των αποστράτων ήταν απογοητευτική.

Η συγκέντρωση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλαν ορισμένοι εκ των οργανωτών δεν είχε ούτε παλμό ούτε και ζωντάνια. Έδειχνε σαν και αυτοί που παρευρέθησαν να είχαν απογοητευθεί πλήρως από την απουσία των συναδέλφων οι οποίοι παρέμειναν στα σπίτια τους και προτίμησαν την θαλπωρή του καναπέ και την αποχαύνωση του πληκτρολογίου ή του κομπιούτερ.

Διαβάζω τους υπογράφοντες συνδιοργανωτές της συγκέντρωσης και μετράω 21 ενώσεις, συνδέσμους, κινήσεις, πανελλήνιες ομοσπονδίες και αναρωτιέμαι : «καλά εάν ο καθένας από αυτούς τηλεφωνούσε σε 50 φίλους του ο αριθμός των συγκεντρωθέντων θα ήταν μεγαλύτερος». Ο αριθμός λοιπόν των συγκεντρωθέντων με τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς δεν ξεπερνούσε τα 2000 άτομα. Και υποτίθεται ότι στη  συγκέντρωση  κλήθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τα απαράδεκτα σκληρά μέτρα που παίρνονται σε βάρος μας αλλά και για τον πρωτοφανή εξευτελισμό που υφίσταται η Χώρα και η Πατρίδα τόσο από τις απαράδεκτες παρεμβάσεις των ξενόφερτων εκπροσώπων της τρόϊκας όσο και των λεγομένων «φίλων Ευρωπαίων εταίρων», όλοι οι απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Που ήταν άραγε ο τεράστιος αριθμός των μελών που επιχαίρουν ότι εκπροσωπούν οι λεγόμενες θεσμικές ενώσεις Στρατού ,Ναυτικού ,Αεροπορίας (ΕΑΑΣ, ΕΑΑΝ, ΕΑΑ) καθώς και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Σωμάτων Ασφαλείας (ΠΟΑΣΑ); Ασχολήθηκαν άραγε και πόσο οι φορείς που τους εκπροσωπούν για να τους κινητοποιήσουν ή αρκέσθηκαν απλώς σε μερικές ανακοινώσεις έτσι για να βγουν από τον κόπο και να ξοφλήσουν από την υποχρέωση; Και επειδή έχω προσωπική πείρα από τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε ο πρόεδρος του συντονιστικού των τριών ενέσεων αποστράτων Αντιναύαρχος ε.α κ.Περβαινάς θα ήθελα να στραφώ κατά των χιλιάδων απόντων της χθεσινής εκδήλωσης και να ρωτήσω;  Δικαιολογείται άραγε η απουσία σας και η περιφρόνηση που δείξατε με τη μη συμμετοχή σας προς τις Ενώσεις των Αποστράτων που σας κάλεσαν σε συμμετοχή ; Μήπως είσθε όλοι σας εύκολοι στην κριτική αλλά στη πράξη απρόθυμοι σε οποιαδήποτε συμμετοχή; Μήπως μετά την χθεσινή σας αδιαφορία δεν έχετε καν το ηθικό δικαίωμα να παραπονείσθε και να κατακρίνετε το οποιοδήποτε σκληρό μέτρο που θα ληφθεί σε βάρος σας και σε βάρος των οικογενειών σας; Μήπως έχουν δίκιο οι πολιτικοί που μας θεωρούν όλους μας της πλάκας και δεν μας δίνουν καμία σημασία όσο και να φωνάζουμε; Ή μήπως είσθε της άποψης που λέει ότι ο Αξιωματικός και Υπαξιωματικός και να πεινάσει δεν διαμαρτύρεται; Και εάν έχετε αυτή την  άποψη ρωτήσατε εάν συμφωνούν με αυτή οι γυναίκες και τα παιδιά σας;

Είμαστε δυστυχώς αξιοθρήνητοι. Και την ώρα που οι λίγοι συγκεντρωθέντες διαμαρτύρονταν κατά της λαίλαπας των μέτρων και κατά του εξευτελισμού της Πατρίδας με ενημέρωνε τηλεφωνικά φίλος ότι η λέσχη αποστράτων στου Παπάγου ήταν γεμάτη από ταβλαδόρους και αεριτζήδες πολιτικούς αναλυτές και νεροκουβαλητές προηγούμενων και σημερινών πολιτικών.

 Ευτυχώς και προς τιμή τους θα πρέπει να εξάρουμε τη δυναμική συμμετοχή των συναδέλφων αποστράτων που ήλθαν από την περιφέρεια (Λάρισσα, Βόλο, Τρίκαλα, Πάτρα, Καρδίτσα και άλλες πόλεις ) και οι οποίοι αριθμητικά ήσαν σχεδόν περισσότεροι από τους κοιμωμένους και αποχαυνωμένους του λεκανοπεδίου. Και για να ευλογούμε τα γένια μας θα ήθελα ιδιαίτερα να εξάρω την δυναμική και μεγάλη συμμετοχή των μικράς κυρίως ηλικίας αποστράτων στελεχών της Ανεξάρτητης Κίνησης Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ) που με το πείσμα τους και την αγωνιστικότητά τους έσωσαν την παράσταση και μετρίασαν τις κατά τα άλλα δυσμενείς εντυπώσεις της χθεσινής συγκέντρωσης.

Εύχομαι και ελπίζω στο μέλλον κάποτε να ξυπνήσουμε και να υιοθετήσουμε πλήρως το νόημα του γνωμικού της αρχής του παρόντος σχολίου ότι «Μπορεί να απογοητευθείς αν αποτύχεις ,αλλά είσαι σίγουρα  χαμένος αν δεν προσπαθήσεις».

Μην παίζετε… εν ου παικτοίς

     Τελευταίως έχει λάβει ευρεία έκταση η χρήση – κυρίως από δημοσιογράφους και πολιτικούς – του όρου «ένστολος/οι», προκειμένου να αναφερθούν στα στελέχη των ΕΔ. Το έγραψα και προ διετίας: «ένστολοι» είναι πολλές κατηγορίες υπαλλήλων του Κράτους χωρίς τις ιδιαίτερες νομοθεσίες, ποινικό κώδικα, καταστατικούς νόμους και συνταγματικούς περιορισμούς, αλλά και την αποστολή των αξιωματικών και υπαξιωματικών των ΕΔ.

     Τι σχέση έχουν οι ΕΔ με τους ένστολους δημοσίους υπαλλήλους που δεν υπάγονται στον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα, έχουν συνδικαλισμό, κάνουν συλλαλητήρια, παίρνουν ρεπό…; Γιατί διστάζουν ή αποφεύγουν να αναφερθούν σε «αξιωματικούς ή στελέχη των ΕΔ; Οι οποίοι βρίσκονται «εν υπηρεσία» 365 ημέρες το χρόνο, και όχι μόνο τις εργάσιμε ημέρες και ώρες. Το τι σημαίνει αυτό θα μπορούσε να το εξηγήσει σε κάποιους ακόμη και ένας φοιτητής που «πέρασε» το μάθημα του εργατικού δικαίου!

     Χρησιμοποιούν τον όρο «ένστολος», μετατρέποντας τον επιθετικό προσδιορισμό σε ουσιαστικό! Διότι το «ένστολος» δεν προσδιορίζει την ιδιότητα ενός προσώπου ή ενός κοινωνικού συνόλου αλλά μια κατάσταση, δηλαδή ότι κάποιος ή κάποιοι παρίστανται σε κάποιο χώρο «εν στολή» ή όχι. Εκτός αν, όπως διάβασα κάπου, στόχος είναι να περάσει, για τους στρατιωτικούς, η αντίληψη του «ένστολου πολίτη», δηλαδή ενός δημοσίου υπαλλήλου που απλά φέρει και στολή(!) Ενδεχομένως να εντάσσεται στην γενικότερη (συνειδητή και συστηματική) προσπάθεια απαξίωσης των αξιωματικών και του στρατεύματος γενικότερα, η οποία βαίνει κλιμακούμενη κατά τα τελευταία χρόνια. Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις και συνέπειες για την άμυνα και ασφάλεια της Χώρας.

     Οι ΕΔ αποτελούν μια ιδιότυπη κοινωνική ομάδα η οποία, όντας συνυφασμένη με την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, διέπετε από νόμους και κανονισμούς καταρχήν αυστηρότερους εκείνων που ισχύουν για τους υπόλοιπους πολίτες (ακόμα και για εκείνους που επίσης φέρουν στολή) και διακρίνεται από τα λοιπά οργανωμένα τμήματα της Πολιτείας, τόσο από άποψη δομής όσο και από άποψη σχέσεων μεταξύ των υπηρετούντων σ’ αυτές. Απαιτείται λοιπόν να αντιμετωπίζονται με ανάλογη υπευθυνότητα και συναίσθηση της εθνικής αποστολής τους.

     Ο συνταγματικός, αλλά και ο κοινός νομοθέτης, θεωρώντας ως ιδιαίτερα υψηλής σημασίας το έργο και την αποστολή των στελεχών των ΕΔ, στερούν ή περιορίζουν γι’ αυτούς δικαιώματα και ελευθερίες που ισχύουν για όλους τους Έλληνες πολίτες. Τι μας λέει δηλαδή ο νομοθέτης; Ότι αν απεργήσουν οι εργαζόμενοι οποιασδήποτε κατηγορίας, μπορεί μεν να υπάρξουν κάποιες δυσλειτουργίες ή δυσμενείς συνέπειες για τη Χώρα, αλλά «δεν θα χαθεί η Ελλάδα». Ενώ αν απεργούσαν τα στελέχη των ΕΔ ίσως «θα χανόταν η Ελλάδα».
     Κοντολογίς, ο νομοθέτης τοποθετεί την αποστολή που επιτελούν οι ΕΔ, για το Έθνος και το κοινωνικό σύνολο, σε υψηλότερο επίπεδο. Διότι χωρίς εθνική άμυνα και ασφάλεια δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν ούτε παιδεία, ούτε υγεία, ούτε μεταφορές και συγκοινωνίες, ούτε βιομηχανική ανάπτυξη, ούτε γεωργία, ούτε εμπόριο, ούτε ναυτιλία. Όχι παιχνίδια λοιπόν με την εθνική άμυνα.

     Τέλος, θα έλεγα ότι οι ΕΔ, λόγω της φύσης και της αποστολής του, πρέπει να προστατευτεί από την Πολιτεία ώστε να παραμείνουν μακριά από την ανάγκη να προσφεύγουν σε συνδικαλιστικού τύπου ενέργειες για την επίλυση των προβλημάτων τους, για να μπορούν να είναι στραμμένες αποκλειστικά στην υψηλή αποστολή τους. Δεδομένου ότι, στην ουσία, το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό δεν είναι απλά το επίπεδο διαβίωσης του στρατιωτικού αλλά η εθνική άμυνα και η ασφάλεια της Χώρας. Αυτό επιβάλλει στην Πολιτεία να λαμβάνει κάθε μέριμνα για την στήριξη αυτής της ιδιότυπης κοινωνικής ομάδας και τη διατήρησή της σε υψηλό επίπεδο, από πλευράς κύρους, συνοχής και αποτελεσματικότητας.

Γράφει ο Ιωάννης Παρίσης