Όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια κοσκινίζει.

  

  Μια φορά και έναν καιρό, σε κάποιο χωριό, ήθελαν να σταματήσουν να αγοράζουν το ψωμί από το διπλανό, και να το φτιάχνουν μόνοι τους. Μαζεύτηκαν λοιπόν όλοι μαζί, και αποφάσισαν το ψωμί από την ίδια μέρα, να το φτιάχνουν δύο συγκεκριμένοι χωρικοί.

    Οι δυό χωρικοί, μόλις τους το είπαν, έφεραν αντιρρήσεις

    -Μα έχουμε και τις δουλειές μας, ποιός θα φροντίσει τα χωράφια μας, ποιος θα τα’ί’σει και θα ποτίσει τα ζώα μας ? Δεν μπορούμε να το κάνουμε εμείς !

    Όμως, ο πρόεδρος και το συμβούλιο του χωριού, ήταν ανένδοτοι.

   -Τέρμα, το αποφασίσαμε και δεν αλλάζει. Εσείς οι δυό θα κάνετε το ψωμί!

   -Μα…

   -Δεν έχει ‘’μα’’ και ‘’ξε-μα’’. Πάει, τέλειωσε! Αρχίζετε από σήμερα, και για το βράδυ και για κάθε βράδυ, χρειαζόμαστε 50 κιλά ψωμί!

    Τι να κάνουν οι δύο χωρικοί, αφού είδαν πως δεν ‘’την γλυτώνουν’’, άρχισαν τις προετοιμασίες.

    -Πρώτα πρέπει να πάρουμε 50 κιλά αλεύρι, να το κοσκινίσουμε. Λέει ο ένας.

    -Μα , αφού δεν βολευόμαστε με το ψωμί του διπλανού χωριού, γιατί να κάνουμε δικό μας ? Εγώ δεν θέλω να ζυμώσω !

    -Και εγώ δεν θέλω. Άσε να αρχίσουμε, και βλέπουμε.

    Πήγαν λοιπόν στην αποθήκη του χωριού, και άρχισαν να κοσκινίζουν το αλεύρι. Όμως, δεν σταμάτησαν στα 50 κιλά, αλλά άρχιζαν πάλι από την αρχή να ξανακοσκινίζουν  το ίδιο αλεύρι  μέχρι το βράδυ.

    Πάει ο πρόεδρος να δεί τι γίνεται, βλέπει μόνο το κοσκινισμένο αλεύρι, δεν βλέπει ψωμί, που θα έπρεπε να είναι έτοιμο, και βάζει τις φωνές.

    -Τι κάνετε εδώ πέρα ? Πού είναι το ψωμί?Τι θα φάμε τώρα?

    -Μα, κοσκινίζουμε το αλεύρι πρώτα! Έχει πολλά μαμούνια!

    -Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει, χίλια χρόνια κοσκινίζει! Απάντησε οργισμενος ο πρόεδρος και έφυγε.

    Τελικά, ψωμί δεν έκαναν, και συνέχισαν να το αγοράζουν από το διπλανό χωριό.

     Εδώ κλείνει η παρένθεση, και μπαίνουμε στο κυρίως θέμα μας.

    Πρίν από ένα μήνα ( και περισσότερο) περίπου, η ΕΑΑΣ ανακοίνωσε την απόφαση του ΓΕΣ, σύμφωνα με την οποία το δελτίο εισόδου που εκδίδεται από αυτήν, ( το κίτρινο) για τα μέλη των οικογενειών των ε.α. αξιωματικών, ( αλλά και των ε.ε. ) ισχύει για όλες τις εγκαταστάσεις του Στρατου ( ΚΑΑΥ, Πρατήρια, Λέσχες κτλ )

    Πανηγυρίσαμε, γιατί επεκράτησε το αυτονόητο επιτέλους. Εκφράσαμε όμως, έστω και συγκεκαλυμένους, κάποιους φόβους για την εφαρμογή.

    Ούτε μάγοι να ήμασταν! Τα ‘’παρατράγουδα’’ έχουν αρχίσει !

    Πηγαίνουν μέλη οικογενειών ε.α. αξιωματικών ΄σε κάποιες Λέσχες Αξιωματικών, επιδεικνύοντας το δελτίο της ΕΑΑΣ ( το κίτρινο ) αλλα δεν τους επιτρέπεται η είσοδος, γιατί…. ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΔΙΑΤΑΓΉ  από τον προ’ι’στάμενο Σχηματισμό και δεν τους ενημέρωσε κανένας !

    Να ένας ασφαλής τρόπος, για να χάσεις και τα λίγα μαλλιά που σου απόμειναν!

    Ας σοβαρευόμαστε και λιγάκι.

    Η συγκεκριμένη Διαταγή του ΓΕΣ, πήγε σε όλους τους Σχηματισμούς, Λέσχες Αξιωματικών κτλ κτλ. Πώς είναι δυνατόν  ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΑΤΑΓΗ, αφού είναι αποδέκτες? Ή μήπως πηγαίνει με τον αραμπά και δεν έφτασε ακόμα ?

    Αυτό όμως, καταλήγει στην ( για μια ακόμα φορά ) ταλαιπωρία των συναδέλφων.

    Ψάχνοντας το θέμα περισσότερο, έμαθα πως κάποιες Λέσχες, περιμένουν την έκδοση σχετικής διαταγής  , από τον προ’ι’στάμενο Σχηματισμό τους! Η διαταγή του ΓΕΣ, δεν τους είναι αρκετή !

    Από την άλλη μεριά, τα αρμόδια γραφεία των Σχηματισμών, που σαφώς πήραν την διαταγή, δεν εξέδωσαν δική τους, ( δικαιολογημένα κατά την γνώμη μου ) θεωρώντας πως η διαταγη του ΓΕΣ καλύπτει την περίπτωση, και είναι αρκετή .

    Αυτά λοιπόν γίνονται, εσκεμμένα ή μη, και η ταλαιπωρία συνεχίζεται. Κάποιος πρέπει ‘’να τραβήξει το αυτάκι’’ σε όλους ετούτους, που συνεχίζουν να κοσκινίζουν γιατί δεν θέλουν να ζυμώσουν.

    Εγώ σας προτείνω, να έχετε μαζί σας ένα αντίγραφο της διαταγής, καλού – κακού, και όταν σας παρουσιάζουν προβλήματα, να την επιδεικνύετε, και  ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΟΧΩΡΕΙΤΕ σε ένδειξη καλής θελήσεως και συναδελφικής αλληλεγγύης. Αυτά, δεν είναι για τους βλάκες, ούτε για τους τεμπέληδες. Και τέτοιοι, υπάρχουν παντού….

Ανδρέας Μελεζιάδης

Ο Αγγελής Γάτσος με τους Μακεδόνες του στη Μάχη των Δερβενακίων

    Επέτειος της Μάχης των Δερβενακίων σήμερα. 193 χρόνια από τον Ιούλιο του 1822 που οι ξεσηκωμένοι Έλληνες, με επικεφαλής τον Θ. Κολοκοτρώνη, κατήγαγαν περιφανή νίκη. Έχουν γραφεί και γράφονται πολλά για την μάχη αυτή, για τον Γέρο του Μωριά, για τον Νικηταρά και άλλους ηρωικούς αγωνιστές.

    Όμως εκεί υπήρχαν και Μακεδόνες με καπετάνιο τον «ρωμαλέο και ανδρειότατο» Αγγελή Γάτσο από την Αλμωπία. Διότι μετά την αποτυχία της Επανάστασης στην Μακεδονία, οι οπλαρχηγοί του Ολύμπου, του Βερμίου, της Χαλκιδικής και των άλλων περιοχών, αποφάσισαν τη συνέχιση του αγώνα στην νοτίως του Ολύμπου Ελλάδα.

    Ο Αγγελής Γάτσος πέρασε στην Αργολίδα όπου με τους άνδρες του συμμετείχε στη μάχη των Δερβενακίων κατά του Δράμαλη. Ὁ Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, πρώτος υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, αναφέρει: «Ο περίφημος καπετάνιος Γάτσος, ων εις τα όπλα εκ γενετής και σύντροφος αχώριστος του Ολυμπίου, και οι στρατιώται του Μακεδόνες πολέμησαν εις τα Δερβενάκια γενναίως και οι Πελοποννήσιοι ευχαριστήθηκαν πολύ, διότι είδαν άνδρας έχοντας ζήλον και εθνικισμόν μέγαν».

    Ο Αγγελής Γάτσος, υπήρξε υπόδειγμα αγωνιστή με ηγετικά προσόντα. Οι ιστορικοί τον περιγράφουν ως έχοντα «ανάστημα πελώριον, κεφαλήν μεγάλην και μύστακα δασύν, βλέμμα εκφράζον απλότητα και τόλμην και φωνήν τραχείαν, ρωμαλέο, φιλάνθρωπο και ανδρειότατο, όσον δε ήτο ήπιος και αγαθός εν ειρήνη, τόσον οργίλος και καταστρεπτικός ήτο εις τας μάχας».

    Μετά την Επανάσταση ο Γάτσος εγκαταστάθηκε μαζί με 2.000 περίπου Μακεδόνες αγωνιστές, με τις οικογένειές τους, στην Αταλάντη της Φθιώτιδας, σε έκταση που τους παραχωρήθηκε και την οποία ονόμασαν Νέα Πέλλα. Εκεί πέθανε το 1839, άσημος και πτωχός.

    Όπως έχω γράψει αναλυτικά στο άρθρο μου ΟΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΙ ΣΤΥΛΟΒΑΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ – Η συμβολή των Μακεδόνων στον Αγώνα της Ανεξαρτησίας η εθνική δράση των Μακεδόνων αγωνιστών, κατά το διάστημα της Ελληνικής Επανάστασης, δεν έχει παρουσιαστεί επαρκώς από τους ιστοριογράφους.   Αγωνιστών, όχι με τοπική αλλά με πανελλήνια δράση, σε όλη σχεδόν την επαναστατημένη Ελλάδα, αλλά και στην Βαλκανική. Από τον Δούναβη μέχρι την Πύλο! Πρωτοπόρος και πιο φημισμένος ο Τάσος Καρατάσιος ή Γερο-Καρατάσιο, τον οποίο οι Μοραΐτες αποκαλούσαν Γέρο της Μακεδονίας.

Γιάννης Παρίσης

Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΖΑ, O ΓΙΩΡΓΟΣ ‘’ΕΦΥΓΕ’’ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.

    Η μοίρα έδειξε το χειρότερό της πρόσωπο, στην οικογένεια του συμμαθητού και φίλου μας Θεόδωρου Καζά, στις 14 Ιουλίου.

    Ο μεγάλος του γιός, ο Γιώργος, που εργαζόταν στην Ιταλία, υπέστη ανακοπή καρδιάς και παρά τις προσπάθειες του Νοσοκομείου Mauriziano ( Τορίνο ), δεν κατέστη δυνατή η διατήρησή του στη ζωή.

    Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια για τους γονείς, όταν, ανατρέποντας την φυσική τάξη των πραγμάτων, ο Θεός καλεί κοντά του το παιδί τους. Αυτή την μέγιστη συμφορά, αναγκάστηκαν να υποστουν η Όλγα και ο Θεόδωρος, αλλά και ο μικρότερος γιός τους Χάρης.

    Συναισθανόμενοι την μέγιστη αυτή απώλεια, συλλυπούμεθα από τα βάθη της καρδιάς μας την Όλγα, τον Θεόδωρο και τον Χάρη, ευχόμενοι να βρούν την δύναμη να ανταπεξέλθουν στον άπειρο πόνο τους, τον οποίο μόνο να τον φανταστούμε μπορούμε.

    Κουράγο Όλγα, κουράγιο Θόδωρε, κουράγιο Χάρη. Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, αλλά όχι όλες. Το μόνο που μπορούμε να πούμε, είναι ο Θεός να σας δίνει κουράγιο, και να είστε εσείς καλά, για να έχετε πάντα την ανάμνησή του νωπή. Έχετε την συμπαράσταση όλων μας.

    Το ταξίδι του Γιώργου για την τελευταία του κατοικία, θα  γίνει την Τετάρτη 27 Ιουλίου, από τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, στα Κοιμητήρια Θέρμης Θεσσαλονίκης, στις 17.00 το απόγευμα.

    Κατόπιν επιθυμίας του Θεόδωρου, ο Σύνδεσμος Τάξεως ΣΣΕ 1973, αντί στεφάνου, κατέθεσε χρηματικό ποσό στη μνήμη του, στο ‘’ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ’’