Στο φιλο και συμμαθητη Ανδρεα Μητρακο.

    Που να το φανταζομουνα, αξεχαστε και πολυαγαπημενε φιλε και συμμαθητη Ανδρεα, οτι , μετα απο 47 χρονια θα εκανα την διαδρομη, Αθηνα -- Κορινθος, και θα ελαχε σε μενα το βαρυ φορτιο να σου απευθυνω,  εκ μερους των συμμαθητων  μας της  ταξεως   ΣΣΕ 1973, το υστατο χαιρε και να σε κατευοδωσω στο στερνο  σου ταξιδι απο τον ματαιο και σκληρο τουτο κοσμο προς την   αιωνιοτητα....

    Θυμαμαι πως την ιδια ακριβως διαδρομη  καναμε μαζι το ετος 1969, τοτε που πρωτοσυναντηθηκαμε, δεκαοκταχρονα ανεμελα παιδια, πρωτοετεις Ευελπιδες με ονειρα και ελπιδες, τοτε  οταν, σε ενα απο τα ελαχιστα ελευθερα σαββατοκυριακα που πετυχαμε να εχουμε μαζι, μεσα απο το τραχυ και δυσκολο προγραμμα της Σχολης Ευελπιδων, πηραμε το λεωφορειο της γραμμης για να επισκεφθουμε την πατριδα σου τη Νεμεα, να μου γνωρισεις την αξιοτιμη οικογενεια σου και να μου χαρισεις, περα απο τη φιλια σου, εστω και για λιγο, την οικογενειακη θαλπωρη και στηριξη που τοσο χρειαζομασταν οσοι καταγομασταν  απο μερη μακρινα,οπως εγω, στα πρωτα δυσκολα χρονια της στρατιωτικης μας ζωης.

    Την ιδια ακριβως  διαδρομη που καναμε και πριν απο ενα περιπου χρονο με τον Συνδεσμο της ταξεως μας και χαρηκαμε ιδιαιτερα που σε συναντησαμε στο λουτρακι, ευδιαθετο  και παλι δυνατο, μετα την σοβαρη περιπετεια με την υγεια σου. Με τη μονη διαφορα οτι, τοτε ειμασταν ολοι χαρουμενοι και γελαστοι σημερα βουβοι και αμιλητοι.

    Και αναλογιζομουνα.....

    Που να βρω δυναμη και λογια παρηγορητικα για να δωσω κουραγιο στα αγαπημενα σου παιδια , την Ελενη και τον Σπυρο, την οικογενεια σου και ιδιαιτερα στην πονεμενη μητερα σου την σεβαστη κυρια Ελενη και να τους απαλυνω τον αβασταχτο πονο απο τον προωρο χαμο σου?

    Πως να δεχτω, υποκλινομενος με σεβασμο μπροστα στη σεπτη σωρο σου, οτι εσυ Ανδρεα, ενας λεβεντης, αθλητικος, δυνατος ανδρας νικηθηκες τελικα απο την επαρατο νοσο ?

    Πως και γιατι η μοιρα επιφυλασσε σε σενα  τοσες  δυσκολιες στη συντομη ζωη σου? Σε εναν ανθρωπο καλο, με ολη τη σημασια της λεξης , ενα σωστο οικογενειαρχη εναν εξαιρετο επαγγελματια και φιλο?

    Με τα  αμειλικτα αυτα  ερωτηματα να με βασανιζουν και τις θυμισες τις γλυκες απο τα παλια,  δυο λεξεις εβγαιναν σε ολη τη διαδρομη  και βγαινουν και τουτη τη στιγμη απο τα βαθη της ψυχης μου, με δυσκολια και πονο.........        

    Κριμα  και    αδικο

    Κριμα και αδικο αγαπημενε φιλε που εφυγες τοσο νωρις......   Ισως, επαληθευοντας για μια ακομα φορα την αρχαια ρηση «ον οι θεοι φιλουσιν, αποθνησκει νεος».

    Αγαπημενε και αξεχαστε συμμαθητη Ανδρεα,

    Στα τεσσερα δυσκολα χρονια της φοιτησης μας στη Σχολη Ευελπιδων, αλλα και στη μετεπειτα  σταδιοδρομια μας στο στρατο, ζησαμε μαζι απειρες στιγμες, εντονες και δυσκολες, δυσαρεστες και ευχαριστες, στιγμες που μενουν ανεξιτηλες στο περασμα του χρονου.

    Μοιραστηκαμε χαρες, στενοχωριες, αγωνιες, αγχη, γελια, πειραγματα, επαγγελματικα και προσωπικα ζητηματα και προβληματα, μα πανω απ’ ολα μοιραστηκαμε συμμαθητικη αγαπη και συναδελφωσυνη, αυτη του συμμαθητου της ΣΣΕ, που πολυ διαφερει απο οποιαδηποτε αλλη συμμαθητικη σχεση.

    Εκει, στο μεγαλο αυτο σχολειο, τη Στρατιωτικη Σχολη Ευελπιδων, οπου αναδεικνυονται εκ των πραγματων ο χαρακτηρας, η δυναμη, οι αρχες και αξιες  ζωης του καθενος απο μας, χαρακτηριστικα που παραμενουν αναλοιωτα στο χρονο, εσυ Ανδρεα ελαμψες και ξεχωρισες .

Για το αδαμαντινο του χαρακτηρα σου.

Για την καλοσυνη και το χαμογελο σου

Τη δυναμη και την ομορφια της ψυχης και του σωματος

Τον επαγγελματισμο και την αγαπη σου για το λειτουργημα του αξιωματικου.

Για την πιστη και αφοσιωση στη συμμαθητικη αγαπη και φιλια

    Ακομα,

Για το γελιο σου, τα αστεια και τα φιλικα πειραγματα, το αστειρευτο  χιουμορ , τη ζωντανια σου και την παιδικη, μερικες φορες, αθωοτητα.

    Και πως να μην αναφερω, τελος, τις εκπληκτικες σου ικανοτητες στο να μιμεισαι προσωπα και να σατυριζεις καταστασεις στα σουαρε της σχολης και οχι μονο

    Ετσι σε γνωρισαμε Ανδρεα,

    Ετσι σε αγαπησαμε,

    Και ετσι θα μεινεις στη μνημη μας για παντα.

Ακριβε μας και αξεχαστε Ανδρεα,

    Σημερα ειμαστε ολοι εδω

    Για τον «τελευταιο ασπασμο» και το «υστατο χαιρε».

    Για να εκφρασουμε,μεσα απο την καρδια μας, τα πλεον ειλικρινη συλλυπητηρια στα αξια παιδια σου, την οικογενεια σου και ολους τους συγγενεις  σου και να τους ευχηθουμε την εξ υψους παρηγορια και  δυναμη.

    Για να σου υποσχεθουμε οτι η μνημη σου θα μεινει παντα ζωντανη σε ολους μας.

    Σε αποχαιρετω, λοιπον, Ανδρεα με ενα στιχο απο τραγουδι του αγαπημενου σου Κωστα Χατζη που λεει: « μα σ’ αγαπω  και κοιτα ανοιγουν οι ουρανοι, οι ουρανοι που τοσο δυσκολα ανοιγουν».

    Πραγματι, Ανδρεα οι ουρανοι ανοιγουν δυσκολα, αλλα ειμαι βεβαιος οτι σημερα θα ειναι ορθανοικτοι να σε υποδεχθουν.

    Και εκει, θα σε περιμενουν με ανοικτες αγκαλιες ο σεβαστος σου πατερας, ο μπαρμπα Σπυρος, η αγαπημενη σου συζυγος Aνθη και οι συμμαθητες μας που εφυγαν πριν απο σενα, ο Θοδωρης, ο Βασιλης, o Αντωνης, ο Νικος, ο Κωστας και ο Δημητρης.....

    Να τους δωσεις χαιρετισματα και να τους πεις οτι τους αγαπαμε και θα τους θυμομαστε για παντα.

    Καλο σου ταξιδι φιλε μου καλε και αγαπημενε.....και

    Ας ειναι ελαφρυ το χωμα της κορινθιας γης που θα σε σκεπασει.

Χαράλαμπος Γηραλέας

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ

Η λύπη για τον Δημήτρη δεν ξεχάστηκε ακόμη

Ο παλιός ο χρόνος έφυγε και τον Ανδρέα τον Μητράκο πήρε

Θλίψη στη καρδιά μας τώρα που τον αποχαιρετούμε

Κερί στη μνήμη του να ανάψουμε να τον αναπαύσει

                            Ο Θεός, παρακαλούμε.

Ο Ανδρέας ο Μητράκος κατέβηκε από το τραίνο της ζωής

Ανάλαφρα φτερουγίζει στους θείους ουρανούς, η σκέψη μας δεν σβήνει

Τρέχει να τον συνοδεύσει ταπεινά, στα πέρατα του αιωνίου ύπνου

Απών και ο Ανδρέας, παρουσία στο προσκλητήριο των αγγέλων δίνει.

Αγαπημένε μας συμμαθητή μέσα στη ψυχή μας μια φωνή κυριαρχεί

Αιωνία σου η μνήμη, πρόθυμη η καρδιά μας θα προσευχηθεί

Για μια ψυχή που έφυγε νωρίς, χτυπημένη από τον δήμιο του καρκίνου

Ο πόνος ο ανθρώπινος, ο χωρισμός από την οικογένεια

                                 Με  εντολή Εκείνου.

Λάζαρος Μπερβερίδης

ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Σε πείσμα των καιρών….

    Μια και έφτασαν οι γιορτές, εμείς οι της ΣΣΕ 73 στη Θεσσαλονίκη, είπαμε να το ρίξουμε και λίγο ‘’έξω’’, προσπαθώντας όχι να ξεχάσουμε, αλλά να παραμερίσουμε προσωρινά όλες τις διαμορφωμένες συνθήκες που σαν ‘’παράπλευρη απώλεια’’ έχουν την χαρά, την ελπίδα και το χαμόγελό μας.

    Μαζευτήκαμε λοιπόν, όσοι δεν είχαν υποχρεώσεις, την Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου το βράδυ, στην γνωστή μουσική ταβέρνα ‘’ΚΙΟΥΡΝΤΙ ΜΕΖΕ’’, όπου στο παρελθόν έχουμε κάνει αξέχαστα γλέντια.

    Από τη σύναξή μας, δεν μπορούσαν να λείψουν οι κάπως μακρινοί, ο Γρηγόρης και ο Πέτρος, η παρουσία των οποίων μας δίνει πάντα μεγάλη χαρά.

    Μαζευτήκαμε λοιπόν οι Γιώργος, και άλλος Γιώργος, Γρηγόρης, Πέτρος, και άλλος Πέτρος, Σάββας, Σπύρος, Σταύρος, Τάσος , Τίμος και εγώ, καθώς και οι φίλοι που είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της παρέα μας, οι Νίκος, Σταύρος, Γιώργος, Στράτος, Κώστας και Τάκης, σύνολο καμιά τριανταριά άτομα.

    Μια χαρά φάγαμε, ήπιαμε, ακούσαμε καλή μουσική, κάποιοι μάλιστα είχαν και …. ‘’κατακτήσεις’’ από διπλανές παρέες…

    Με άλλα λόγια, περάσαμε πολύ όμορφα, αν και το κέφι δεν ήταν όπως τις προηγούμενες φορές.

    Τώρα, οι προσπάθειές μας επικεντρώνονται στην εκδρομή που σχεδιάζουμε για Φλώρινα – Πρέσπες το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Ιανουαρίου, καθώς και η κοπή της Βασιλόπιτας στη Θεσσαλονίκη.

    Ακολουθούν, ‘’μερικές σκηνές του έργου’’….

Ανδρέας

Συμμαθητής μας βρήκε χρήματα στο Νοσοκομείο Σερρών και τα επέστρεψε

Θανάση, τιμάς την οικογένειά σου, τους φίλους σου, και την Τάξη ΣΣΕ 1973.

Χαίρομαι που είμαι φίλος σου.

Δεν περίμενα τίποτα λιγώτερο από εσένα !

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

ΕΦΗΜ. ΣΕΡΡΑΪΚΟΝ ΘΑΡΡΟΣ

    Την Παρασκευή 20/11, ο κ. Αθανάσιος Κοτσάνης, απόστρατος αξιωματικός από το Πετρίτσι, βρήκε στο κυλικείο του Νοσοκομείου, πεσμένα κάτω στο δάπεδο, χρήματα που είχαν πέσει από κάποιον άλλο.  Αμέσως απευθύνθηκε στο Γραφείο Υποστήριξης του Πολίτη, το οποίο και έδωσε εντολή να γίνει ανακοίνωση από τα μεγάφωνα του Ιδρύματος. Ο κ. Κοτσάνης δεν αποκάλυψε σε κανέναν το ποσό. «Εγώ ξέρω πόσα είναι, το ίδιο και αυτός που τα έχασε» είπε και εξήγησε ότι όταν ρώτησε στο κυλικείο αν έχασε κανείς χρήματα… προσφέρθηκαν δυο-τρεις να τα πάρουν, αλλά δεν ήξεραν πόσα ήταν!

    Στο επόμενο δεκάλεπτο από την ανακοίνωση, εμφανίστηκε στο Γραφείο ένας κύριος και είπε ότι ήρθε για τα λεφτά που χάθηκαν. Όταν ο κ. Κοτσάνης τον ρώτησε για το ποσό, εκείνος έδωσε τη σωστή απάντηση, του έδωσε τα χρήματα, κι έδωσαν τα χέρια! Ο άνθρωπος που ξαναβρήκε τα χρήματα τον χιλιοευχαρίστησε.

    «Δεν σκεφτήκατε, πάντως, να τα κρατήσετε;» ρώτησα τον κ. Κοτσάνη.

    «Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση» μου απάντησε με ειλικρίνεια.

    Αξίζει, τέλος, να αναφέρω ότι τα στοιχεία του τα έμαθα μετά το συμβάν (από έναν απόστρατο αξιωματικό θα μπορούσες να περιμένεις κάτι λιγότερο;), όπως και το ποσό, το ύψος του οποίου γενικά, στα χρόνια της κρίσης- δεν ορίζεται από την αξία του, αλλά από τις ανάγκες που έχει αυτός που τα έχασε…

    Όπως και να έχει, έγινε μία καλή πράξη που μας κάνει όλους υπερήφανους, γιατί δείχνει ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί από τον κόσμο…

Με ανοιχτή την «πλαϊνή» πύλη!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://parisis.wordpress.com

Ιωάννης Παρίσης

    Όλοι έχουμε δει σε διάφορες πολεμικές ταινίες, την κλασσική σκηνή όπου κάποιοι απασχολούν τον φρουρό της πύλης (δυο μεθυσμένοι, ή μια όμορφη κοπέλα, ή ένας που παριστάνει τον «σαλεμένο», ή μια γριά που «έχασε» το δρόμο της, ή μια μητέρα με μωράκι στην αγκαλιά, κοκ.) ενώ οι σαμποτέρ περνούν από το «πλάι». Κάτι ανάλογο συμβαίνει τους τελευταίους μήνες με τους μετανάστες που κατακλύζουν τα ελληνικά νησιά.

    Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, τα μεγάλα κανάλια κυρίως, μας δείχνουν συνεχώς ευγενικές νεαρές Σύριες με τα ωραία αγγλικά τους που προσπαθούν να γλυτώσουν από τον πόλεμο, ή έναν επιστήμονα που άφησε τα πάντα για να πάει προς την Ευρώπη, ή κάποιες ταλαίπωρες μανούλες με τα μωράκια τους. Εικόνες που προφανώς συγκινούν το καθένα. Μας δείχνουν ακόμα την, αναμφιβόλως όμορφη, εικόνα των τριών γιαγιάδων που ταΐζουν ένα νήπιο από τη Συρία.

    Εικόνες που απευθύνονται βέβαια στο θυμικό των τηλεθεατών, με σκοπό να τους ευαισθητοποιήσουν και να τους συγκινήσουν, με απώτερο στόχο να αποδεχθούν το θέαμα των ανεξέλεγκτης άφιξης των μεταναστών. Στη πραγματικότητα όμως αποκρύπτουν, ηθελημένα ή από αφέλεια, την πραγματικότητα, αφήνοντας την «πλαϊνή» πόρτα στη διάθεση των «σαμποτέρ».

    Τετρακόσιες χιλιάδες (400.000) μετανάστες πέρασαν από τις τουρκικές ακτές στα ελληνικά νησιά, από την αρχή του 2015, προερχόμενοι από διάφορες χώρες της Ασίας, κυρίως από τη Συρία. Όμως τα κανάλια βλέπουν μόνο 20, 50 ή 100 όντως θλιβερές και τραγικές περιπτώσεις παιδιών, γονιών, οικογενειών που έχασαν τους ανθρώπους τους. Οι υπόλοιπες εκατοντάδες χιλιάδες; Ποιοι είναι, από πού έρχονται, πού πάνε; Γνωρίζει κανείς κάτι;

    Κανείς φυσικά. Διαφορετικά, κάποιοι μπορεί να ενδιαφέρονταν να μάθουν ποιοι είναι αυτοί που περνούν τα σύνορα της χώρας σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Ίσως έτσι να ανακάλυπταν κάποιους που δεν ήταν και τόσο αθώοι ή ταλαίπωροι μετανάστες (ή πρόσφυγες ή όπως αλλιώς θέλουν τους πουν). Ίσως έτσι να εύρισκαν και τους χθεσινούς εγκληματίες που αιματοκύλισαν το Παρίσι.

    Η ανακοίνωση του Υπουργείου ΠροΠο είναι σαφής και αποκαλυπτική: «Σχετικά με την υπόθεση του συριακού διαβατηρίου που βρέθηκε στον τόπο του τρομοκρατικού χτυπήματος, ανακοινώνουμε ότι ο κάτοχος του διαβατηρίου, είχε περάσει από την Λέρο στις 3/10/2015 όπου και ταυτοποιήθηκε με βάση τους κανόνες της ΕΕ, (…)»
    «Πρόσφυγας», λοιπόν, που προσπαθούσε να «σωθεί» από τον πόλεμο στην πατρίδα του ο δράστης που πέρασε από τη Λέρο, και όχι «μετανάστης» (κατά τους φανατικούς λεξιλάγνους).

    Την κατάσταση βέβαια δυσχεραίνει η στάση της Τουρκίας και το γεγονός ότι πρόκειται για ένα κράτος χωρίς δημοκρατικές δομές και λειτουργίες που φυσικά συμπεριφέρεται ανάλογα και στις διεθνείς σχέσεις του. Οφείλει ωστόσο η Ευρώπη, έστω και με την ασυγχώρητη καθυστέρηση που έχει δείξει, να εξαναγκάσει την Τουρκία να συνεργασθεί και να συναινέσει στον έλεγχο των μεταναστών που βρίσκονται στο έδαφός της. Καταρχήν εκείνων που ενδιαφέρονται να περάσουν στην Ευρώπη. Εκεί θα πρέπει να γίνει ο έλεγχος από ειδικά συνεργεία της ΕΕ, με τη συμμετοχή και της Ελλάδας φυσικά, η κυβέρνηση της οποίας θα πρέπει να πάψει να παριστάνει τον… χρήσιμο ηλίθιο!

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ, ΤΖΕΝΗ ΚΑΙ ΓΙΩΡΓΟ.

    Η Τζένη και ο Γιώργος Κα’ι’ντάρης, την 6^η Νοεμβρίου απέκτησαν τον πρώτο τους εγγονό, από την κόρη τους Βάλια και τον Χρήστο Αδάμπα , και πλέουν σε πελάγη ΕΥΤΥΧΙΑΣ.

    Στους ευτυχισμένους γονείς και στους ακόμα πιο ευτυχισμένους παππού και γιαγιά, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας,

‘’ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ’’

‘’ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΕΙ’’

Και

‘’ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΜΑΡΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΠΡΟ’’

Και να μην ξεχνάτε, ότι οι παππούδες και γιαγιάδες, είναι για να κακομαθαίνουν τα εγγόνια τους.