Που να το φανταζομουνα, αξεχαστε και πολυαγαπημενε φιλε και συμμαθητη Ανδρεα,
οτι , μετα απο 47 χρονια θα εκανα την διαδρομη, Αθηνα -- Κορινθος, και θα ελαχε
σε μενα το βαρυ φορτιο να σου απευθυνω, εκ
μερους των συμμαθητων μας της ταξεως ΣΣΕ
1973, το υστατο χαιρε και να σε κατευοδωσω στο στερνο σου ταξιδι απο τον ματαιο και σκληρο τουτο
κοσμο προς την αιωνιοτητα....
Θυμαμαι πως την ιδια ακριβως διαδρομη
καναμε μαζι το ετος 1969, τοτε που πρωτοσυναντηθηκαμε, δεκαοκταχρονα ανεμελα
παιδια, πρωτοετεις Ευελπιδες με ονειρα και ελπιδες, τοτε οταν, σε ενα απο τα ελαχιστα ελευθερα
σαββατοκυριακα που πετυχαμε να εχουμε μαζι, μεσα απο το τραχυ και δυσκολο
προγραμμα της Σχολης Ευελπιδων, πηραμε το λεωφορειο της γραμμης για να
επισκεφθουμε την πατριδα σου τη Νεμεα, να μου γνωρισεις την αξιοτιμη οικογενεια
σου και να μου χαρισεις, περα απο τη φιλια σου, εστω και για λιγο, την
οικογενειακη θαλπωρη και στηριξη που τοσο χρειαζομασταν οσοι καταγομασταν απο μερη μακρινα,οπως εγω, στα πρωτα δυσκολα
χρονια της στρατιωτικης μας ζωης.
Την ιδια ακριβως διαδρομη που
καναμε και πριν απο ενα περιπου χρονο με τον Συνδεσμο της ταξεως μας και
χαρηκαμε ιδιαιτερα που σε συναντησαμε στο λουτρακι, ευδιαθετο και παλι δυνατο, μετα την σοβαρη περιπετεια
με την υγεια σου. Με τη μονη διαφορα οτι, τοτε ειμασταν ολοι χαρουμενοι και
γελαστοι σημερα βουβοι και αμιλητοι.
Και αναλογιζομουνα.....
Που να βρω δυναμη και λογια παρηγορητικα για να δωσω κουραγιο στα
αγαπημενα σου παιδια , την Ελενη και τον Σπυρο, την οικογενεια σου και
ιδιαιτερα στην πονεμενη μητερα σου την σεβαστη κυρια Ελενη και να τους απαλυνω
τον αβασταχτο πονο απο τον προωρο χαμο σου?
Πως να δεχτω, υποκλινομενος με σεβασμο μπροστα στη σεπτη σωρο σου, οτι
εσυ Ανδρεα, ενας λεβεντης, αθλητικος, δυνατος ανδρας νικηθηκες τελικα απο την
επαρατο νοσο ?
Πως και γιατι η μοιρα επιφυλασσε σε σενα τοσες
δυσκολιες στη συντομη ζωη σου? Σε εναν ανθρωπο καλο, με ολη τη σημασια της
λεξης , ενα σωστο οικογενειαρχη εναν εξαιρετο επαγγελματια και φιλο?
Με τα αμειλικτα αυτα ερωτηματα να με βασανιζουν και τις θυμισες
τις γλυκες απο τα παλια, δυο λεξεις
εβγαιναν σε ολη τη διαδρομη και βγαινουν
και τουτη τη στιγμη απο τα βαθη της ψυχης μου, με δυσκολια και πονο.........
Κριμα και αδικο
Κριμα και αδικο αγαπημενε φιλε που εφυγες τοσο νωρις...... Ισως, επαληθευοντας
για μια ακομα φορα την αρχαια ρηση «ον οι θεοι φιλουσιν, αποθνησκει νεος».
Αγαπημενε και αξεχαστε συμμαθητη Ανδρεα,
Στα τεσσερα δυσκολα χρονια της φοιτησης μας στη Σχολη Ευελπιδων, αλλα
και στη μετεπειτα σταδιοδρομια μας στο
στρατο, ζησαμε μαζι απειρες στιγμες, εντονες και δυσκολες, δυσαρεστες και
ευχαριστες, στιγμες που μενουν ανεξιτηλες στο περασμα του χρονου.
Μοιραστηκαμε χαρες, στενοχωριες, αγωνιες, αγχη, γελια, πειραγματα,
επαγγελματικα και προσωπικα ζητηματα και προβληματα, μα πανω απ’ ολα
μοιραστηκαμε συμμαθητικη αγαπη και συναδελφωσυνη, αυτη του συμμαθητου της ΣΣΕ,
που πολυ διαφερει απο οποιαδηποτε αλλη συμμαθητικη σχεση.
Εκει, στο μεγαλο αυτο σχολειο, τη Στρατιωτικη Σχολη Ευελπιδων, οπου
αναδεικνυονται εκ των πραγματων ο χαρακτηρας, η δυναμη, οι αρχες και αξιες ζωης του καθενος απο μας, χαρακτηριστικα που
παραμενουν αναλοιωτα στο χρονο, εσυ Ανδρεα ελαμψες και ξεχωρισες .
Για το αδαμαντινο του χαρακτηρα σου.
Για την καλοσυνη και το χαμογελο σου
Τη δυναμη και την ομορφια της ψυχης και του
σωματος
Τον επαγγελματισμο και την αγαπη σου για το
λειτουργημα του αξιωματικου.
Για την πιστη και αφοσιωση στη συμμαθητικη
αγαπη και φιλια
Ακομα,
Για το γελιο σου, τα αστεια και τα φιλικα πειραγματα, το
αστειρευτο χιουμορ , τη ζωντανια σου και
την παιδικη, μερικες φορες, αθωοτητα.
Και πως να μην αναφερω, τελος, τις εκπληκτικες σου ικανοτητες στο να
μιμεισαι προσωπα και να σατυριζεις καταστασεις στα σουαρε της σχολης και οχι
μονο
Ετσι σε γνωρισαμε Ανδρεα,
Ετσι σε αγαπησαμε,
Και ετσι θα μεινεις στη μνημη μας για παντα.
Ακριβε μας και αξεχαστε Ανδρεα,
Σημερα ειμαστε ολοι εδω
Για τον «τελευταιο ασπασμο» και το «υστατο χαιρε».
Για να εκφρασουμε,μεσα απο την καρδια μας, τα πλεον ειλικρινη
συλλυπητηρια στα αξια παιδια σου, την οικογενεια σου και ολους τους
συγγενεις σου και να τους ευχηθουμε την
εξ υψους παρηγορια και δυναμη.
Για να σου υποσχεθουμε οτι η μνημη σου θα μεινει παντα ζωντανη σε ολους
μας.
Σε αποχαιρετω, λοιπον, Ανδρεα με ενα στιχο απο τραγουδι του αγαπημενου
σου Κωστα Χατζη που λεει: « μα σ’ αγαπω και κοιτα ανοιγουν οι ουρανοι, οι ουρανοι που
τοσο δυσκολα ανοιγουν».
Πραγματι, Ανδρεα οι ουρανοι ανοιγουν δυσκολα, αλλα ειμαι βεβαιος οτι
σημερα θα ειναι ορθανοικτοι να σε υποδεχθουν.
Και εκει, θα σε περιμενουν με ανοικτες αγκαλιες ο σεβαστος σου πατερας,
ο μπαρμπα Σπυρος, η αγαπημενη σου συζυγος Aνθη και οι συμμαθητες μας που εφυγαν
πριν απο σενα, ο Θοδωρης, ο Βασιλης, o Αντωνης, ο Νικος, ο Κωστας και ο Δημητρης.....
Να τους δωσεις χαιρετισματα και να τους πεις οτι τους αγαπαμε και θα
τους θυμομαστε για παντα.
Καλο σου ταξιδι φιλε μου
καλε και αγαπημενε.....και
Ας ειναι ελαφρυ το χωμα
της κορινθιας γης που θα σε σκεπασει.
Χαράλαμπος Γηραλέας
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΗΣΕ
Η λύπη για τον Δημήτρη δεν ξεχάστηκε
ακόμη
Ο παλιός ο χρόνος έφυγε και τον Ανδρέα
τον Μητράκο πήρε
Θλίψη στη καρδιά μας τώρα που τον
αποχαιρετούμε
Κερί στη μνήμη του να ανάψουμε να τον
αναπαύσει
Ο Θεός,
παρακαλούμε.
Ο Ανδρέας ο Μητράκος κατέβηκε από το
τραίνο της ζωής
Ανάλαφρα φτερουγίζει στους θείους
ουρανούς, η σκέψη μας δεν σβήνει
Τρέχει να τον συνοδεύσει ταπεινά, στα
πέρατα του αιωνίου ύπνου
Απών και ο Ανδρέας, παρουσία στο
προσκλητήριο των αγγέλων δίνει.
Αγαπημένε μας συμμαθητή μέσα στη ψυχή
μας μια φωνή κυριαρχεί
Αιωνία σου η μνήμη, πρόθυμη η καρδιά
μας θα προσευχηθεί
Για μια ψυχή που έφυγε νωρίς,
χτυπημένη από τον δήμιο του καρκίνου
Ο πόνος ο ανθρώπινος, ο χωρισμός από
την οικογένεια
Με εντολή Εκείνου.
Λάζαρος Μπερβερίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου