ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΣΕΡΒΙΑ

    Όπως το είχαμε προγραμματίσει, από 25 μέχρι 28 Οκτωβρίου πραγματοποιήσαμε την εκδρομή μας στη Σερβία, και ιδιαίτερα στο Βελιγράδι και το Νόβι Σαντ.

    Η εκδρομή μας, έγινε με την συνεργασία και συνδιοργάνωση των Τάξεων 1971 και 1973, και η συμμετοχή και επιτυχία ήταν απόλυτη. Μαζευτήκαμε τελικά 44 άτομα, από τις δύο Τάξεις αλλά και φίλους μας. Σημαντικό ήταν, ότι οι συμμετοχές δεν ήταν μόνο από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από την Αθήνα, την Κοζάνη, την Χαλκιδική, και άλλα πιο κοντινά μέρη.

    Ξεκινήσαμε πρωί – πρωί από την συηθισμένη αφετηρία μας, το Στρατηγείο του Γ΄Σώματος Στρατού, και χωρίς δυσκολία φτάσαμε στα σύνορα Ελλάδος – Σκοπίων, αφού στο ενδιάμεσο επιβιβάστηκε ο Αστέριος από την Κοζάνη, με την παρέα του.

    Στα σύνορα, μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη, αφού στον σκοπιανό έλεγχο βρεθήκαμε 8ο λεωφορείο, χωρίς να γίνεται καμμία απολύτως κίνηση στα προηγούμενα. Θεωρώ ότι υπήρχε σκοπιμότητα από πλευράς Σκοπιανών. Τελικά, μετά από αναμονή σε ακινησία τριών ορών, συνεχίσαμε προς Βορράν.

    Τον αρχικό μας εκνευρισμό, λόγω του πρωινού ξυπνήματος και της καθυστερήσεως, επέτεινε η βλάβη της πίσω πόρτας του λεωφορείου, η οποία παρά τις προσπάθειες του οδηγού δεν μπορεσε να αποκατασταθεί, και έτσι μέχρι τέλους της εκδρομής, λειτουργούσε μόνον η μπροστινή πόρτα, χωρίς αυτό να μας δημιουργήσει ιδιαίτερα προβλήματα.

    Από τα σύνορα Σκοπίων – Σερβίας, περάσαμε εύκολα, και συνεχίσαμε για Βελιγράδι. Ευνόητο, ότι αποφύγαμε να κάνουμε στάσεις στα Σκόπια.

    Φτάσαμε στο Βελιγράδι κατά τις 7 το απόγευμα, τακτοποιηθήκαμε στο θαυμάσιο ξενοδοχείο μας Design Hotel Queen Astoria, δειπνήσαμε και βγήκαμε μια βόλτα στην πόλη για ‘’πρώτη γεύση’’ της πρωτεύουσας της Σερβίας. Ήταν μια δύσκολη και σχετικά κουραστική ημέρα, αλλά οι επόμενες μας αποζημίωσαν πλήρως.

    Την άλλη μέρα, το πρωί, αφού πήραμε το πρωινό μας, ξεκινήσαμε για το Νόβι Σαντ. Μία θαυμάσια γραφική πόλη, με αξιόλογα μνημεία και αξιοθέατα, μεταξύ των οποίων ιδιαίτερη θέση έχει το θαυμάσιο φρούριο   Πετροβαραντίν (Petrovaradinska tvrđava ), άριστα συντηρημένο, που μας γοήτευσε κατά την περιήγηση. Το μεσημέρι, απολαύσαμε σε   ταβέρνες τις τοπικές ‘’σπεσιαλιτέ’’, όπως χοιρινό ή κοτόπουλο ‘’Καρατζόρζα’’ ή κάπως έτσι… και πολλά άλλα. Κατά τις τέσσερεις το απόγευμα, γεμάτοι ικανοποίηση, ξεκινήσαμε επιστρέφοντας στο Βελιγράδι.

    Φτάνοντας στο Βελιγράδι, είχαμε προγραμματίσει μια κρουαζιέρα με ποταμόπλοιο στον Σάβο ( Σάββα τον λένε οι Σέρβοι, από τον Άγιο Σάββα ) και τον περίφημο Δούναβι. Είδαμε τις παρόχθιες πλωτές καφετέριες , εστιατόρια και άλλα παρεμφερή, περάσαμε κάτω από τις 6 γέφυρες του ποταμού, περιπλεύσαμε το ποταμίσιο νησί Ada (Ada Ciganlija ) με τις οργανωμένες για μπάνιο παραλίες, θαυμάσαμε το φωτισμένο Κάστρο του Βελιγραδίου, και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας για φαγητό και ύπνο.

    Η επόμενη μέρα, 27 Οκτωβρίου, ήταν αφιερωμένη στο Βελιγράδι. Κινούμενοι με το λεωφορείο, περάσαμε από όλα τα σημαντικά μέρη της πόλης και σταματήσαμε για ξενάγηση σε πολλά από αυτά.   Παρά τον πρόσφατο πόλεμο και τους βομβαρδισμούς των Νατο’ι’κών, τα μόνα σημάδια που έμειναν, είναι δύο βομβαρδισμένα κτίρια στο κέντρο της πόλεως, τα οποία παραμένουν έτσι, για να θυμίζουν τα γεγονότα που οδήγησαν στην βίαιη διάλυση της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας…

    Επισκεφθήκαμε τον Ιερό Ναό του Αγίου Σάββα, ο οποίος είναι μισοτελειωμένος και χρειάζονται χρήματα που δεν υπάρχουν για την αποπεράτωσή του. Ο ξεναγός μας ο Μίλκο, μας είπε ότι ο Πούτιν είπε ότι θα δώσει η Ρωσσία 20.000.000 ευρώ. Ακόμη, μας είπε ότι λόγω της οικονομικής καταστάσεως στη Σερβία, η κυβέρνηση ανέστειλε όλες τις χρηματοδοτήσεις για καλλιτεχνικές – πολιτιστικές εκδηλώσεις, κρίνοντας ότι προέχει η επιβίωση του Σερβικού λαού.

    Περπατήσαμε στον Παλαιό Πεζόδρομο  Skadarlija και στον Δρόμο  του Πρίγκιπα Μιχαήλ (  Ulica knez Mihailova ), είδαμε το   Κοινοβούλιο της Σερβίας στην πλατεία Nikola Pašić, το Εθνικό Μουσείο Σερβίας    ( Narodna skupština Srbije ) που δεν λειτουργεί ελλείψει χρημάτων, τριγυρίσαμε στην Πλατεία της Δημοκρατίας ( Trg Republike ) όπου είδαμε το  Παλιό Παλάτι της δυναστείας Ομπρένοβιτς ( Stari Dvor  ) που σήμερα είναι το Δημαρχείο, με απέναντί του το Παλάτι της δυναστείας Καραγεώργεβιτς. Είναι οι δύο δυναστείες της Σερβίας.

    Η πρωινή μας περιήγηση κατέληξε στο ονομαστό Οχυρό του Βελιγραδίου  Kalemegdan, με το Πολεμικό Μουσείο και την απέραντη θέα προς το Βελιγράδι και τον Δούναβι.

    Το μεσημέρι, γυρίσαμε για φαγητό στο ξενοδοχείο, και ακολούθησε ελεύθερος χρόνος για βόλτα και καφέ στο κέντρο του Βελιγραδίου.

    Το βράδυ, μας είχαν συστήσει μία γνωστή ταβέρνα με εντόπιες σπεσιαλιτέ και σέρβικη μουσική στην Skadarlija, την DVA JELENA ( Τα δυό ελάφια ) την οποία δεν παραλείψαμε να τιμήσουμε με την παρουσία μας, και συνοδεία σέρβικης ( και όχι μόνο ) μουσικής και κρασιού, κάναμε τα… δικά μας. Έ, ξέρετε τώρα….. Πάντως, θα μας θυμούνται. Αυτό είναι βέβαιο.

    Φεύγοντας από την ταβέρνα, κατά τις ενδεκάμισυ το βράδυ, συνέβη ένα δυσάρεστο περιστατικό με πρωταγωνιστή και θύμα εμένα ( ευτυχώς και δυστυχώς ) . Βαδίζοντας προς το λεωφορείο, δυό κλεφτρόνια, κατάφεραν να μου αρπάξουν το κρεμασμένο από τον ώμο τσαντάκι, μέσα στο οποίο είχα πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένων των ταυτοτήτων της δικής μου και της Χριστίνας. Δεν μπορέσαμε να αντιδράσουμε, παρά τις προσπάθειες όσων είχαν καλή φυσική κατάσταση, γιατί τα κλεφτρόνια εξαφανίστηκαν σε χρόνο dt. Βέβαια, οι κλέφτες,  κλέφτες, αλλά ευθύνη έχω και εγώ, γιατί δεν πρόσεξα όσο έπρεπε τα πράγματά μου, και ιδιαίτερα σε ξένη χώρα.

    Με αυτό το περιστατικό, ευτυχώς ανώδυνο από πλευράς υγείας ή ατυχήματος, μου δόθηκε η ευκαιρία να εκτιμήσω αφάνταστα την συμπαράσταση όλων της παρέας μας. Ιδιαίτερα την επομένη, που ο Θανάσης και ο Αστέριος από το πρωί μέχρι τις μία το μεσημέρι που καταφέραμε να φύγουμε, έτρεχαν συνεχώς μαζί μας από Αστυνομία σε Πρεσβεία και τούμπαλιν, για να εξασφαλίσουμε το προσωρινό χαρτί με το οποίο θα μπορούσαμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα η Χριστίνα και εγώ. Τους ευχαριστώ ιδιαίτερα ΓΙΑ ΟΛΑ ! Έχω την πεποίθηση, ότι και οι υπόλοιποι εάν μπορούσαν να βοηθήσουν στα ‘’τρεχάματα’’, θα το είχαν κάνει.

    Όπως έγραψα και στην αρχή, το ‘’πάντρεμα’’ των δύο τάξεων, αποδείχτηκε απολύτως πετυχημένο. Σε όλη την διάρκεια της εκδρομής, επικράτησε μεγάλο κέφι, τόσο μέσα όσο και έξω από το λεωφορείο, με την συμμετοχή όλων. Πρωτοστάτησαν οι…. ‘’συνήθεις ύποπτοι’’, οι οποίοι και φαίνονται στις φωτογραφίες που υπάρχουν στο τέλος, για απόδειξη των παραπάνω. Όσο για τους φίλους που ήρθαν μαζί μας, δεν χρειάστηκε ‘’περίοδος προσαρμογής’’, αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχαν σε εκδρομή μας. Βέβαια, πρέπει να εξαιρέσουμε το απόγευμα της πρώτης ημέρας, μέχρι που φτάσαμε στο ξενοδοχείο, γιατί μας την ‘’είχε σπάσει’’ η κωλυσιεργία των Σκοπιανών.

    Με δεδομένη πλέον την επιτυχία της εκδρομής μας, έχουμε αρχίσει να σχεδιάζουμε την επόμενη, με κυρίαρχες σκέψεις το Βουκουρέστι ή την Ανατολική Ρωμυλία, για τέσσερεις μέρες πάλι. Το ‘’Πότε’’, θα το δούμε…