ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

    Το Σάββατο 2 Νοεμβρίου , η Βάσω  και ο Δημήτρης Χαντζής , πάντρεψαν την κόρη τους Μίλη με τον John Millington στη Θεσσαλονίκη, στον Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών.

    Μετά το μυστήριο, παρετέθη η καθιερωμένη πλέον δεξίωση, στην αίθουσα Giand Chateau, και το γλέντι κράτησε μέχρι πολύ αργά την νύχτα.

    Στο νέο ζευγάρι John και Μίλη, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και

ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

    Στη Βάσω και τον Δημήτρη, τους ευχόμαστε γρήγορα να έχουν στην αγκαλιά τους τα εγγόνια από τις δύο κόρες τους.

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ‘’ΤΖΙΤΖΙΚΩΣΤΑ....’’

Παναγιώτης Ψυχογυιός

    Τριήμερο 26-28 Οκτωβρίου, χρήματα δεν υπάρχουν για να βγεί ο μήνας, πολλώ δε μάλλον για ταξιδάκια ή μικρές αποδράσεις. Αναγκαστικά κάθεσαι στο σπιτάκι σου και αν είσαι και συνταξιούχος χαζεύεις τις χαζοεκπομπές της τηλεόρασης.

    Αν έχεις και λίγο καλύτερη διάθεση αναπολείς τα παιδικά σου χρόνια και θυμάσαι την μεγαλοπρέπεια του εορτασμού της επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940.

Απαγγελίες ποιημάτων στα Σχολεία.

Κατάθεση Στεφάνων στο Ηρώο για τους πεσόντες.

Παρουσία όλων των αρχών του τόπου στην Δοξολογία και στην Παρέλαση,

Πανηγυρικός που εκφωνούσε συνήθως εκπαιδευτικός, με προετοιμασία, με μεράκι.

    Θυμάμαι που περιμέναμε κάθε χρόνο τον επόμενο ομιλητή να δούμε για ποιά πτυχή του Επους θα ομιλήσει. Ηταν τιμητική η ανάθεση του Πανηγυρικού. Υπήρχε άμιλλα στους ομιλητές. Οι μαθητές κρατούσαν το καλύτερό τους εαυτό και μετά την διέλευση απο τους επισήμους γιατί είχαν κριτές τους γονείς τους που περίμεναν λίγο παρακάτω να τους καμαρώσουν.

    Τότε είμασταν φτωχότεροι ακόμη και απο τώρα με την χρεωκοπία. Οι περισσότεροι δρόμοι της πόλεως ήσαν χωματόδρομοι. Κρέας τρώγαμε Κυριακή, άντε και την Πέμπτη. Αλλά την Μέρα αυτή ο κόσμος φορούσε τα καλά του ρούχα, οι πόλεις και τα χωριά ήσαν σημαιοστολισμένες, η Χώρα ήταν σε ανάταση.   Ολα ήταν γιορτή και υπήρχε εθνική ανάταση. Ετσι τουλάχιστον τα θυμάμαι.

    Αργότερα, κυρίως μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας:

Αρχισε η τρομοκράτηση των ομιλητών μήπως και τους ξεφύγει το όνομα του Μεταξά στην ρύμη του λόγου τους.

Πιό μετά οι ομιλητές διαβάζαν την <<σεμνή και μετρημένη>> ομιλία που είχαν φτιάξει οι Αρχές προκειμένου να αποφευχθούν οι εντάσεις και ενστάσεις.....

 Αρχισε άνωθεν η αναφορά στην λαϊκή αντίσταση του 41-44, ενώ υποτίθεται ότι εορτάζαμε την 28.10.1940.

Κάθε χρόνο θυμόμασταν τηλεοπτικά όλο και λιγότερο την Γυναίκα της Πίνδου, τα κρυοπαγήματα των πολεμιστών μας, την οργάνωση και προετοιμασία του Κράτους και του Στρατού, τα ανδραγαθήματα των στρατιωτών μας.

Ο Πρωθυπουργός σταμάτησε να ανεβαίνει στην Θεσσαλονίκη, προτιμώντας να ξεκουράζεται...

Ανθισε το φαινόμενο να κάνουν πολιτικές δηλώσεις όλοι οι εκπρόσωποι των κομμάτων που ήσαν στην εξέδρα των επισήμων, δηλώσεις εκτός θέματος και βεβαίως-βεβαίως σε αρκετές περιπτώσεις, ανιστόρητες.

<<Καταραμένε Στρατέ του Μεταξά, γιατί να νικήσεις στην Β. Ηπειρο τους Ιταλούς?>>.

    Αυτή η ενδόμυχη σκέψη που πιστεύω δεν την έκανε ούτε ο Π. Κανελλόπουλος, ούτε ο Σεφέρης ούτε ο Ζαχαριάδης, το 1940, φοβάμαι ότι δηλητηριάζει την καρδιά και την ψυχή των σύγχρονων πολιτικών μας που εργωδώς προσπαθούν να μας βάλουν στην κλίνη του Προκρούστη, ώστε να επαληθεύσουμε την πολιτική τους ιδεολογία. Ο φθόνος σε αυτή την χώρα ήταν πάντοτε σε υπερεπάρκεια απο τους Κλασσικούς Χρόνους μέχρι τώρα. Είμαστε άξιοι απόγονοι των παλαιοτέρων κατοίκων αυτής της χερσονήσου.

    Τα εφετεινά καραγκιοζιλίκια με το αν έπρεπε ή όχι να προσκληθούν οι βουλευτές της Χ.Α., στην Παρέλαση της Θεσσαλονίκης δείχνουν ότι το πολιτικό σύστημα που μας κυβερνάει δεν μπορεί να ανανήψει ακόμη και τώρα που έχουμε πέσει στον γκρεμό και κατευθυνόμαστε σαν βολίδα προς το βάθος του φαραγγιού. Δύο μέρες τώρα κλεισμένος σπίτι,  παρακολουθώ τηλεόραση σαν τους άρρωστους του νοσοκομείου, θέλοντας και μή, με πρώτη είδηση το αν έπραξε ορθά ο Τζιτζικώστας!!!!! (Αλήθεια τα ΜΜΕ γιατί προβάλλουν ανηλεώς αυτά τα καραγκιοζιλίκια?).

    Δεν είμαι Χ.Α. Ομως μου έρχεται να ξεράσω απο το φαρισαϊσμό των κομμάτων που κατηγορούν τον Περιφερειάρχη που επικαλέσθηκε το πρωτόκολλο. Αν έπραξε λάθος, τότε αυτοί γιατί  επιτρέπουν την είσοδο στην Βουλή, τον Ναό της Δημοκρατίας, των βουλευτών της Χ.Α., γιατί τους ανέχονται? Συνάδελφοί τους, επώνυμοι βουλευτές απέφυγαν να υπερψηφίσουν την διακοπή χρηματοδότησης της ΧΑ, αυτό είναι ασήμαντο ή άσχετο? Είναι αυτό φαρισαϊσμός ή όχι?

    Επεισόδια σχεδιάζονται δήθεν απο αγανακτισμένους πολίτες κατά των κρατούντων. Αλήθεια οι <<αγανακτισμένες κυρίες>> πότε πρόλαβαν να μαγειρέψουν για την φαμίλια τους? Η καταρράκωση των θεσμών των επετείων του κράτους είναι ενδιάμεσος στόχος για να κατακρημνησθεί το αστικό μας καθεστώς. Αλλά και οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων τα βλέπουν και τα μετράνε όλα σε ψήφους. Η προτροπή του Λένιν έγινε αξίωμα στην πολιτική μας ζωή: Ηθικό είναι ό,τι συμφέρει του κόμμα.

    Δεν θέλω τέτοιες εορτές επετείων, όπου τα πάντα γίνονται για να προβληθεί το κόμμα.

    Δεν θέλω να χρησιμοποιούνται οι δραστηριότητες των Ενόπλων  Δυνάμειων για την αναστήλωση του κομματικού ηθικού.

    Δεν θέλω <<λαϊκές αγανακτήσεις>> την ώρα της παρέλασης. 

    Δεν θέλω ναζιστές <<υπερ-πατριώτες>>. (Αυτοί και αν έβλαψαν τον λαό και την χώρα).

    Ας έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μου, αλλά μη μου χαλάνε την γιορτή.

    Μή μου αμαυρίζουν το δικαίωμα αυτοί που δεν υπηρέτησαν την θητεία τους, να καμαρώνω για το αλλοτινό μεγαλείο της Χώρας μου.

    Να με αφήσουν ήρεμο αυτή την Μέρα να τιμήσω νοερά όσους πολέμησαν το 1940, όσους έσπευσαν απο το εξωτερικό να καταγούν για να πολεμήσουν και περισσότερο όσους είναι ακόμη άταφοι στα βουνά της Β. Ηπείρου.

Τα 'δωσα και τα δύο στη πατρίδα!!!!!!!!

Τα 'δωσα και τα δύο στη πατρίδα!!!!!!!!

     Ένα πραγματικό περιστατικό που μου το έστειλε ένας καλός φίλος καί δεν μπορώ να μη το αναμεταδώσω.
     Εμένα με "συγκλόνισε". Είναι βλέπετε καί οι μέρες λίγο.... διαφορετικές.

     Καλύτερο από οποιοδήποτε ιστορικό κείμενο, λογοτεχνικά γραμμένο.

Τα 'δωσα και τα δύο στη πατρίδα!!!!!!!!

 Ήμουν στο Ναυτικό το 1952 και βρισκόμουνα στη Πλατεία Κλαυθμώνος, όχι  όπως είναι σήμερα. Οι νεότεροι δεν γνωρίζουν πάρα πολλά από τα παλιά  και απορούν οπόταν ακούν ορισμένα γεγονότα του τότε.
     Εκείνη τη στιγμή έπεφτε ο ήλιος και θα γνωρίζετε ότι με τη δύση του,  γίνεται υποστολή της σημαίας. Τότε το Υπουργείο Ναυτικού ήταν εκεί και  η σημαία κυμάτιζε ακόμα στο κτήριο. Σήμερα είναι άλλες υπηρεσίες του  Ναυτικού.
     Τότε πάντα κάθε πρωί, θα θυμούνται οι παλιοί, γινόταν έπαρση σημαίας  και σταματούσαν τα πάντα, όπως και στη δύση του ηλίου γινόταν  υποστολή. Ήταν στιγμές ωραίες , απίθανες που ζούσαν τότε οι άνθρωποι.
     Το άγημα αποδόσεως τίμων στο χώρο του, και ακούμε το σαλπιγκτή να δίνει  το σύνθημα για την υποστολή της σημαίας. Το άγημα παρουσιάζει όπλα. Ο  αξιωματικός χαιρετά και παίζεται ο Θούριος. ¨Ολοι οι παριστάμενοι εκεί  και οι περαστικοί, όπως και εγώ σταθήκαμε σε στάση προσοχής. Αποδίδεις  με αυτό τον τρόπο την τιμή στο ιερό μας σύμβολο, στη γαλανόλευκη  σημαία. Τη στιγμή που ο αρμόδιος αξιωματικός χαιρετά, η ματιά του  πέφτει λοξά και βλέπει κάτι παράξενο, και η ψυχή του ταράζεται, μ' αυτό  που θα σας πω παρακάτω.
     Τελειώνοντας η διαδικασία της υποστολής της σημαίας, οι διαβάτες  συνεχίζουν τον δρόμο τους, ενώ εγώ  παρέμεινα από συνήθεια λίγο  ακόμα.

     Τότε βλέπω τον νεαρό αξιωματικό να κατευθύνεται θυμωμένος  πρός έναν γεροδεμένο πλανόδιο καστανά. Βλέπετε τότε η πλατεία ήταν κενή  και στις γωνίες ήταν πάντα στιλβωτές (λούστροι) και καστανάδες, που μας  λείπουν τώρα.

     Και του είπε : "γιατί δεν σηκώθηκες όρθιος για να  τιμήσεις τη σημαία μας. Δεν έχεις φιλότιμο κλπ".

    Ο άνθρωπος έμεινε  βουβός, ενώ εγώ παρακολούθησα έντρομος και φοβερά συγκλονισμένος το τι  έγινε. Μετά βλέπω τον καστανά ότι έγινε κατακόκκινος και ότι άρχισε να  τρέμει. Ήθελε να φωνάξει, αλλά τον είδα με έκπληξη να συγκρατείται,  σκύβοντας το κεφάλι του και να αρχίσει να κλαίει με λυγμούς. Όμως  συνήλθε γρήγορα, σκούπισε τα δάκρυά του και με τη δύναμη των χεριών του  (που ήταν γερά) στύλωσε το σώμα του δυνατά, έσπρωξε τον πάγκο με τα  κάστανα μπροστά και φώναξε με όλη την ψυχη του στον νεαρό αξιωματικό  δυνατά

    "Πώς να σηκωθώ κύριε; Της τα έδωσα της Πατρίδας μου και τα  δύο".

    Και σηκώνοντας τα μπατζάκια του παντελονιού, φάνηκαν δύο πόδια,  κομμένα πάνω από το γόνατα. Και ξανάρχισε να κλαίει. Ο κόσμος όπως και  εγώ γύρω του έκλαιγε και χειροκροτούσε, όμως περισσότερο απο όλους  έκλαιγε ο νεαρός αξιωματικός.
     Έχουν περάσει περίπου 60 χρόνια. Ποιος ξέρει τι να γίνεται. Εκείνη τη  στιγμή πάντως έγινε κάτι το αλησμόνητο, μια φοβερή σκηνή. Ο αξιωματικός  σκύβει και αγκαλιάζει και φιλά τον καστανά, και στη συνέχεια στέκεται  ευθυτενής μπροστά στον ήρωα, φέρνει το δεξί χέρι στην άκρη του γείσου  του πηλίκιού του και τον χαιρετά στρατιωτικά. Του απονέμει "τας  κεκανονισμένας τιμάς" που δεν μπόρεσε εκείνος τυπικά να αποδώσει στη  σημαία μας, γιατί της χάρισε τα δύο πόδια του στα βορειοηπειρώτικα  βουνά μας, για να μπορεί να κυματίζει σήμερα ψηλά η κυανόλευκη σημαία  μας, σε λεύτερη πατρίδα. Και οι άλλοι, οι πολλοί να μπορούν να  πηγαίνουν με γρήγορο βήμα στην ειρηνική απασχόλησή τους, χωρίς να  γνωρίζουν ότι περνούν μπροστά από έναν ήρωα του αλβανικού μετώπου, τον  Έλληνα ήρωα πολεμιστή, όποιο επάγγελμα και να 'χει.
     Άλλοι δεν μιλούν, άλλοι όμως ειρωνεύονται.

     Γι' αυτό οι νέες γενιές  πρέπει να μάθουν, να διδαχθούν από την οικογένεια και από το Σχολείο  για το Έπος του 1940.
     Για το καλό της Πατρίδας μας.

ΕΤΣΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ !

Αγαπητοί μου φίλοι και συμμαθητές

    Με την ευκαιρία της αυριανής μεγάλης, για τον απανταχού της γής Ελληνισμό ημέρας, σας εύχομαι απο καρδιάς Χρόνια Πολλά.

    Ελπίζω ότι η φιλτάτη Πατρίδα μας, μετά την λόγω των διαχρονικών, οδυνηρών σφαλμάτων των υπευθύνων, θα ορθοποδήσει και θα μεγαλουργήσει.

(Ξανά προς την δόξα τραβά)

    Σας συνιστώ δε να διαβάσετε απο την ιστοσελίδα της Π.Ο.Σ. το άρθρο του Στρατηγού Κ.Μπάκα Δημητρίου, για την αυριανή μεγάλη ημέρα του Ελληνισμού.

http://www.hellasmil.gr/

    Με συμμαθητική αγάπη

Ε.Ν.Δανιάς

ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

    Όπως το είχαμε προγραμματίσει, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 28 και 29 Σεπτεμβρίου, εμείς από την Βόρειο Ελλάδα, εκδράμαμε στο Βόλο και γενικώτερα στο Πήλιο.

    Μαζευτήκαμε 33 άτομα, αριθμός απολύτως ικανοποιητικός και για το λεωφορείο, ώστε να είμαστε άνετα, και για όλα τα υπόλοιπα.

    Ξεκινήσαμε από την συνηθισμένη αφετηρία μας, ( που πλέον έχει γίνει και ‘’γούρι’’ για να περνάμε καλά ) το Στρατόπεδο του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου και παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας.

    Πρώτη μας στάση, στα Τέμπη, πού αλλού ?  Για καφεδάκι, τσιγαράκι και ‘’άλλα τινά’’. Αφού λοιπόν ικανοποιήσαμε όλες τις ανάγκες μας, ‘’αδήρητες’’ και μη, συνεχίσαμε ακάθεκτοι για τον τελικό μας προορισμό, το Βόλο. Ο Μανουήλ, που μένει μόνιμα στο Βόλο , μας περίμενε στην είσοδο της πόλεως, για να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο μας, το ‘’ΝΕΦΕΛΗ’’, στο κέντρο της πόλεως.

    Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είχε έρθει η ώρα που άρχισαν να καταφθάνουν τα στομαχικά αιτήματα περι ικανοποιήσεως, και εμείς υπακούσαμε, σε ένα θαυμάσιο ‘’τσιπουράδικο’’, τι άλλο ? Ο Μανουήλ είχε κανονίσει πού θα πηγαίναμε, και η επιλογή του αποδείχτηκε άριστη. Ιδιαίτερα ευδιάθετοι, και μερικοί ‘’όχι μόνον’’, μετά την τσιπουροκατάνυξη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, για να ξεκουραστούμε, να αναλάβουμε δυνάμεις και να είμαστε έτοιμοι για το βραδάκι, όπερ και εγένετο.

    Το απόγευμα λοιπόν, αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας και τη βόλτα μας στην υπέροχη παραλία του Βόλου, που την έχουν πολύ σωστά πεζοδρομήσει, καταλήξαμε στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Βόλου, στο τέλος σχεδόν της παραλίας, όπου ο Μανουήλ είχε φροντίσει να κλείσει αίθουσα μετα μουσικής για το δείπνο μας. Το δείπνο, το συνόδευσαν τοπικά μπουκάλια κρασί, προσφορά ( ποιού άλλου ? ) του Μανουήλ, για να πιούμε στην υγεία του τρίτου εγγονιού που απέκτησε πριν από λίγες μέρες στην Κύπρο. Και εμείς με τη σειρά μας, τα τιμήσαμε δεόντως, με τις ευχές όλων μας να τον καμαρώσουν και γαμπρό.

    Μας τίμησε και με την παρουσία του ο Ταξίαρχος Διοικητής της Ταξιαρχίας, που αποχώρησε γρήγορα λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Πραγματικά, ξέρω ότι είχε υποχρέωση .

    Βέβαια, όταν συνυπάρχουν κάποιοι παράγοντες, όπως μουσική, καλή παρέα και κρασί, δεν είναι δυνατόν να ‘’απουσιάσει’’ ο χορός. Ήταν εκεί παρών, με τους γνωστούς πρωτεργάτες, τον Βαγγέλη, τον Θανάση, τον Δημήτρη, τον Πέτρο, τον Γιώργο και ‘’τα άλλα παιδιά’’.

    Αργά το βράδυ, παραλία – παραλία, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφου προηγουμένως τιμήσαμε δεόντως ένα παγωτατζίδικο, αφού δεν βρήκαμε πατσατζίδικο. Έ, δεν ψάξαμε κιόλας….

    Την Κυριακή το πρωί, ετοιμαστήκαμε για την βόλτα μας στην Μακρυνίτσα και τα Χάνια, αλλά τα σχέδιά μας, τα χάλασε η Τροχαία που ( ευτυχώς τη ρωτήσαμε εγκαίρως ) είχε κλείσει το δρόμο, για αγώνες αυτοκινήτου.

    Έτσι, μετά από σύντομες διαβουλεύσεις, διαλέξαμε την μοναδική σχεδόν λύση που μας έμεινε, να πάμε στην Μηλιά, μετά το Μαλάκι .

    Φτάσαμε στη Μηλιά, τρώγοντας βατόμουρα κάναμε τις βόλτες μας στο χωριό και την ‘’πέσαμε’’ σε μία γραφική καφετέρια στην πλατεία, κάτω από πανύψηλα πλατάνια. Εκεί, εκτός από τα καφεδάκια μας και τα αναψυκτικά ΕΨΑ, γνωστά στο πανελλήνιο, τιμήσαμε και μερικά άλλα φαγώσιμα, όπως τυρόπιττες, καρυδόπιττα, γαλακτομπούρεκο, γλυκά του κουταλιού, όλα τοπικής παραγωγής  και εξαιρετικά.

    Στην πλατεία, βρίσκεται και μία εκκλησία του 14^ου αιώνα , ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μηλεών. Όσοι την επισκέφθηκαν, ήταν τυχεροί, όχι μόνο από όσα είδαν , αλλά και από την  ξενάγηση που τους έγινε.

    Σύμφωνα με την ξενάγηση λοιπόν, η εκκλησία , μικρή, βασιλικού ρυθμού, είχε πολύ μικρά παράθυρα, ψηλά, και στην Τουρκοκρατία ήταν σκεπασμένη, για να μην κινεί το ενδιαφέρον των Τούρκων. Στο υπόγειό της, είχε πελώρια πιθάρια που γέμιζαν από τρεχούμενο νερό υπόγειας πηγής. Από τύχη ή από μελέτη, είχε δημιουργηθεί μια τέλεια ηχητική, που έγινε τόσο περίφημη, που ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ έδωσε εκεί συναυλία το 1732, παρουσιάζοντας ‘’ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΠΑΘΗ’’.

    Αφού συνεδρίασε το κογκλάβιό μας και εξέτασε όλες τις προτάσεις για περιδρόμιασμα, αποφασίσαμε να πάμε στα γνωστά και μη εξαιρετέα Καλά Νερά, όπερ και εγένετο.

    Φτάσαμε εκεί σε κατάλληλη ώρα για φαγητό, και στρωθήκαμε στις ταβέρνες. Μέχρι να παραγγείλουμε όμως, κάποιες κυρίες της παρέας, επωφελήθηκαν της καλοκαιρινής μέρας, και αφού είχαν προβλέψει την πιθανότητα και είχαν μαγιώ μαζί τους, έκαναν τις σχετικές βουτιές. Το καταφχαριστήθηκαν.

    Φάγαμε καλά – καλά, ήπιαμε κιόλας αφού δεν οδηγούσαμε, υπήρχε και μουσική, έ λίγο το είχαμε να το ρίξουμε στο χορό, παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους θαμώνες ? Αυτό και κάναμε.

    Στις τρισήμισι περίπου, μπήκαμε στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς βιασύνη, μια και οι συνήθως πιέζοντες να προλάβουμε το μάτς δεν είχαν λόγο να το κάνουν, ο Ολυμπιακός έπαιζε το Σάββατο.

    Κατά τις 8 το βράδυ, κουρασμένοι και ευχαριστημένοι, φτάσαμε στο Γ΄ΣΣ, και αποχωριστήκαμε δίνοντας μια υπόσχεση, να το επαναλάβουμε σύντομα, σε άλλη περιοχή. Και θα το κάνουμε, σε πείσμα όλων όσων μας ταλανίζουν.

    Σύμφωνα με την γνώμη όλων, η εκδρομή μας ήταν απολύτως πετυχημένη. Η επιτυχία της, σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στις προσπάθειες του Μανουήλ Πρωτογέρου, ο οποίος κατέβαλε άοκνες προσπάθειες, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, να επιλύσουν όλα τα προβλήματα και να ρυθμίσουν όλες τις λεπτομέρειες. Ξέροντας τον Μανουήλ, δεν θα περιμέναμε τίποτα λιγώτερο… Τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

     Σε αυτή την εκδρομή, δόθηκε η ευκαιρία να πάρουν μέρος συμμαθητές μας και από τις νότιες περιοχές. Έγιναν από μέρους μας πολλές προσπάθειες, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον. Δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά.

    Να και μερικές φωτογραφίες, από χαρακτηριστικές ‘’φάσεις’’ της εκδρομής μας.

 

 

 

 

 

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 44 ΧΡΟΝΙΑ

Αγαπητοί Συμμαθητές

    Σήμερα 24-9-2013,συμπληρώνουμε 44 χρόνια απο την ημέρα, που νεαροί με όνειρα και ιδανικά, περάσαμε το κατώφλι της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, στο πεδίο του Άρεως. Αλήθεια ποιός δεν θυμάται, την στολή κορέας, τον αργό θάνατο, το καλημέρα Αθήνα, το κλειστό, και ένα σωρό, άλλα που η σεβαστή διοικούσα μας επέβαλε.

    Σήμερα 44 χρόνια μετά, το όνειρο το κάναμε πραγματικότητα και στο μέτρο του δυνατού κατακτήσαμε τα ιδανικά μας, αναπολούμε τις αξέχαστες στιγμές, που ζήσαμε στην Σχολή μας. Δυστυχώς όμως αγαπητοί μου συμμαθητές, λείπουν απο ανάμεσά μας οι εκλεκτοί μας συμμαθητές, Θόδωρος, Βασίλης, Νίκος και Αντώνης, οι οποίοι έφυγαν πολύ ενωρίς, η σκέψη μας να είναι κοντά τους, αλλά και στις αξιολάτρευτες οικογένειές τους. Ο Σύνδεσμός μας είναι παρών σε ότι αυτές χρειαστούν.

Αγαπητοί μου Συμμαθητές

    Έχω εδραία την πεποίθηση ότι, η Τάξη μας, η Ηρωική και γενναία τάξη του 1973,υπήρξε μία απο τις καλύτερες, που απεφοίτησαν απο την Σ.Σ.Ε.και η οποία απέδωσε στο Στράτευμα έντιμους, ηθικούς και ενάρετους Αξιωματικούς, και που τίμησαν και ελάμπρυναν τις θέσεις που υπηρέτησαν.

    Εύχομαι απο την καρδιά μου  Χρόνια Πολλά και του χρόνου, με υγεία ατομική και οικογενειακή.

Βαγγέλης Δανιάς

Ένας εξ'υμών.

ΣΣΕ, 24 Σεπτεμβρίου 1969 – Τάξη 1973

 

   Πριν από 44 χρόνια, την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 1969, περνούσαμε την πύλη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Το ίδιο βράδυ η πρώτη… ψυχρολουσία: το καθιερωμένο καψώνι της… υποδοχής.

    Ακολούθησαν τα όμορφα χρόνια της Σχολής. “Όμορφα” δεν σημαίνει εύκολα, άνετα και πάντα ευχάριστα. Αντίθετα, ήταν ένα ταξίδι με πολλές δυσκολίες, αντιξοότητες, πικρίες, αλλά και στιγμές ανεπανάληπτης εμπειρίας, συναδελφικών δεσμών, απόκτησης μόρφωσης και ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας. Δεν είχαν καμία σχέση με την φοιτητική ζωή που απολάμβαναν οι συνομήλικοί μας. 

    Πέρασαν από τότε 44 χρόνια. Μας λείπουν 4 συμμαθητές: ο Θόδωρος, ο Βασίλης, ο Νίκος και ο Αντώνης δεν είναι πλέον μαζί μας. Τους θυμόμαστε πάντα.

    Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές της Τάξης 1973 υγεία και κάθε καλό.

Γιάννης Παρίσης

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ

    Εχθές, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, στις 2 το μεσημέρι στην Κύπρο, η Μερόπη  και ο Μανουήλ Πρωτογέρου, απέκτησαν το τρίτο τους εγγόνι, ένα υγιέστατο αγοράκι, από τον γιό τους Δημήτρη και την Βικτωρία.

    Αυτό που ξέρω, είναι ότι από την πολλή χαρά, δικαιολογημένη απόλυτα, ο Μανουήλ έχει χάσει τα λόγια του…

    Στους πανευτυχείς παππού και γιαγιά, ευχόμαστε να καμαρώσουν τον εγγονό τους γαμπρό

Οι επιτυχόντες στη ΣΣΕ… πριν 44 χρόνια

Οι επιτυχόντες στη ΣΣΕ… πριν 44 χρόνια

Γιάννης Παρίσης

    Σαν σήμερα, στις 12 Σεπτεμβρίου 1969, οι 165 που στη συνέχεια αποτελέσαμε την Τάξη 1973 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, μαθαίναμε από τις εφημερίδες ότι όνειρό μας έγινε πραγματικότητα.     

    Ακολούθησαν τα τέσσερα σκληρά αλλά ωραία χρόνια της Σχολής και πριν από 40 χρόνια, στις 26 Ιουλίου 1973 “αφήναμε τα θρανία” της. 

Εισαχθέντες και Επιλαχόντες

Η ΓΗ ΑΚΟΜΑ ΓΥΡΙΖΕΙ

 

   Από τις αρχές Ιουνίου, γύρω στις 11 αν θυμάμαι καλά, η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι κλείνει άμεσα η ΕΡΤ και τα μαγαζάκια της.

    Γιατί να κλείσει αλήθεια η ΕΡΤ, που εδώ και πολλές δεκαετίες μας συντρόφευε στις καλές και τις κακές στιγμές μας ? Ήταν απαραίτητο ? Μήπως η τακτική ‘’ΠΟΝΑΕΙ ΧΕΡΙ, ΚΟΨΕΙ ΧΕΡΙ’’ δεν ήταν η ενδεδειγμένη ? Ερωτήματα με πολύ περίπλοκες απαντήσεις. Φυσικά, με απαντήσεις διαφορετικών αποχρώσεων.

    Κατά τη γνώμη μου όμως , οι απαντήσεις είναι και πολύ απλές συγχρόνως.

    Είχαμε μία επιχείρηση να λειτουργεί, ΧΩΡΙΣ ΤΑΜΕΙΟ και ΧΩΡΙΣ ΠΡΟ’Υ’ΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Αυτό, στην ουσία. Οι διοικήσεις και αυτοί που τις όρισαν, είχαν την βεβαιότητα ότι όλα τα οικονομικά προβλήματα, θα τα κάλυπτε το Κράτος, αφου…ΕΡΤ ήταν αυτή! Τι να κάνουμε, να την κλείσουμε ?

    Και ερχόταν οι προσλήψεις, αξίων και αναξίων, σαν το χαλάζι.

    Και δινόταν μισθοί προκλητικοί για τους ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ ( εργαζόμενους ήθελα να πώ )

    Και γινόταν συμβάσεις παραγωγών, που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσε η ποιότητα και ακροαματικότητα της εκπομπής να ισολογισθεί με το κόστος της.

    Και γινόταν πλειστηριασμοί για Αθλητικά Γεγονότα και πρωταθλήματα, με μοναδικό σκοπό να τα πάρει η ΕΡΤ.

    Και πολλά άλλα παρόμοια, ‘’ων ουκ έστιν αριθμός’’.

    Εάν οι διοικήσεις ήξεραν ότι έχουν συγκεκριμένο προ’υ’πολογισμό για όλα αυτά και όχι απεριόριστο, θα τα έκαναν?

    Εάν ήξεραν ότι θα λογοδοτήσουν για τις ενέργειές τους, θα τις έκαναν ?

    Μην το ψάχνετε λοιπόν, Το ανέκδοτο με τον Ναστραδίν Χότζα που μόλις έμαθε το γά’ι’δαρό του να μην τρώει, εκείνος ψόφησε, το ξέρετε ? Έ, εδώ έγινε το αντίθετο. Η ΕΡΤ ‘’ψόφησε’’ από το πολύ ‘’φαγητό’’.

    Από την πρώτη στιγμή, έγινε το ‘’έλα να δείς’’ από τις διαμαρτυρίες πολλών και διαφόρων.

    Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, ότι απολύονται κτλ κτλ ( τα γνωστά ).

    Διαμαρτύρονται οι …συνδικαλιστάδες, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, είναι η δουλειά τους άλλωστε.

    Διαμαρτύρονται τα ΜΜΕ, γιατί ‘’χτυπήθηκε’’ η οικογένειά τους. Όλοι από εκεί πέρασαν.

    Διαμαρτύρονται οι αριστεροί και αριστερίζοντες, ‘’ προοδευτικοι’’ αυτοαποκαλούμενοι, με χρωματική απεικόνιση από πράσινο σκούρο μέχρι βυσσινί, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, αυτή είναι η δουλεία τους και αυτονών.

    Διαμαρτύρονται και σοβαροί ( νόμιζα ) άνθρωποι, κλαίγοντας, ενθυμούμενοι ‘’περασμένα μεγαλεία ‘’ αλλα ήρθε και η ώρα του ‘’διηγώντας τα να κλαίς’’

    Όλους τους ενόχλησε το ΜΑΥΡΟ στην οθόνη τους, και έγινε σήριαλ. Γιατί δεν έβαζαν ένα εμπριμέ με κοκκινοπρασινογαλάζιες βούλες και γραμμές, για να μην έχουν αιτία να γκρινιάζουν ?

Ας τα πάρουμε από την αρχή τα διαμαρτυρόμενα λεβεντόπαιδα που περιγράψαμε παραπάνω.

Οι εργαζόμενοι πρώτα.

    Γνωστό και στα χελιδόνια, ότι η ΕΡΤ ήταν η προσωποποίηση του ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ. Όλοι ανεξαιρέτως , και οι εργαζόμενοι αλλά και οι ‘’εργαζόμενοι’’ ( είχαν στείλει την φωτογραφία τους για να μην τους ξεχνούν ), είχαν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς προκηρύξεις, χωρίς ΑΣΕΠ, χωρίς…χωρίς…. Το μοναδικό και απαραίτητο δικαιολογητικό, ήταν ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ, κυρίως πρασινοκόκκινου φόντου. Και γαλάζιου, και γαλάζιου…για να μην ξεχνιόμαστε. Από Γενικό Διευθυντή, μέχρι Καθαρίστρια.

    Εύκολο είναι, από τη μια στιγμή στην άλλη, από το καθεστώς ‘’νιρβάνας’’ και πλουσιοπάροχης μισθοδοσίας, να πέσουν στην ανεργία ? Χαριτολογώντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι από ΑΕΡΓΟΙ ΄να γίνουν ΑΝΕΡΓΟΙ ? Όχι φυσικά. ‘’Αποθανέτω η ψυχή τους μετα των αλλοφύλων’’ ( ή άλλων φίλων ) κραυγάζουν άναρθρα. Υπήρχε ίσως και κάποιο ποσοστό που δούλευαν και έπαιρναν δίκαια τον μισθό τους, ενισχυμένο βέβαια…Έ, τι να γίνει, μαζί με τα ξερά ας καεί και κανένα χλωρό. Πρώτη φορά θα είναι ?

Οι συνδικαλιστάδες τώρα.

    Κάθονται και τους θυμιάζουν, να καθοδηγούν καταλήψεις δημοσίων χώρων, να τους μεταμορφώνουν σε γύφτικο τσαντήρι κρεμώντας ό τι πανώ τους κατέβει ( ΕΤ-3, κοντά μου είναι ) και με την ΑΚΡΩΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΛΗΤΙΚΗ συμπεριφορά τους να φέρονται σαν να τους ανήκει όχι μόνον το Κράτος, αλλά και τα σώβρακά του.Μέχρι και τον συμμοριτοπόλεμο ανακάτεψαν !

Από κοντά και τα ΜΜΕ.

    Πώς την λένε εκείνη την παροιμία με τα κοράκια ? ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ ΜΑΤΙ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ, αν θυμάμαι. Όλοι αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους, από την ΕΡΤ ξεκίνησαν, και το χρωστάνε. Παλιμπαιδισμός, νοσταλγία, βαβούρα, σαματάς να γίνεται, λίγο από όλα. Στην πραγματικότητα, ΒΟΥΤΥΡΟ ΣΤΟ ΨΩΜΙ τους.

Έλα που έχουμε και τους ερυθρόδερμους, γενικώς.

    Όχι τους Αμερικάνους, σε εκείνους επέβαλαν την ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ  α λα Χίτλερ εδώ και δεκαετίες. Για τους δικούς ( ???? ) μας λέω. Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη. Θα αφήσουν ανεκμετάλλευτο τέτοιο ‘’πιασάρικο’’ θέμα ? Θα το ‘’βαφτίσουν’’  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θα ξεσπαθώσουν. Ως συνήθως…

Να και τελευταίοι οι άναρθρα κραυγάζοντες.

    Αριστερών γενικώς πεποιθήσεων, που μεγάλωσαν με τον ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ, τον ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΛΙΑΠΚΙΝ, την ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, τη ΛΩΞΑΝΤΡΑ, και άλλα παρεμφερή. Πάλι καλά που δεν μνημόνευσαν το ΠΕΗΤΟΝ ΠΛΕΗΣ…Δεν θα ακούνε οι δύστυχοι το ΤΣΟΜΠΑΝΑΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΦΥΛΑΓΑ, ούτε θα τους δονεί κάθε Κυριακή του Διακογιάννη η φωνή στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. Πώς θα ζήσουν τώρα χωρίς τις εκπομπές του Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ? Πώς θα ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ ? Πώς θα έχουν επίσημη και έγκυρη ενημέρωση από τις ειδήσεις, για όλα όσα γίνονται στον τόπο ?

    Αυτοί είναι οι χειρότεροι από όλους, που επιτίθενται κατά του κλεισίματος, στην κυριολεξία ΜΕ ΑΦΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ. Το είδα με τα μάτια μου…Τι να τους πείς ? Ότι είναι άσχετοι και αδαείς ? Αυτά είναι τα λιγώτερα. Ότι είναι ηλίθιοι ? Κοντά είμαστε. Όσο για την πολυθρύλητη ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ας βάλουν ένα ιδιωτικό κανάλι, σύμφωνα με τον χρωματισμό τους, και ας ακούσουν και δούν, να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν όλων των χρωμάτων, άσχετα εάν ορύωνται για την ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Είναι σαν την ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ. Με πολύ ή με λίγο τυρί ? με χοντρά ή ψιλά φύλλα ? σφολιάτα ή μπουγάτσα ? και πάει λέγοντας.. Η ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ…Η ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ…

    Όλοι οι παραπάνω, σημειωτέον, δεν αρνούνται την ανάγκη εξυγίανσης της ΕΡΤ, αλλά την θέλουν με τον δικό τους τρόπο και ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ. Κατ’ αρχή, ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ. Δηλαδή, να πάρουν ένα μπουρδέλο ( κυριολεκτώ, δεν αναφέρομαι στην ΕΡΤ ) και να το κάνουν φαρμακείο. Γίνεται ??

    ‘Ολοι αυτοί, ήθελαν να μας πείσουν ότι χωρίς ΕΡΤ, θα σταματούσε  ο κόσμος να γυρνάει, θα καταστραφόταν τα πάντα, θα γυρνούσαμε στον Μεσαίωνα και άλλες παρεμφερείς γραφικές απόψεις.

    Και να μην υπάρχει κανείς να τους ελέγξει για τις τωρινές παρανομίες τους ( καταλήψεις κτλ ). Βλέπετε, η ισχύς των δυνάμεων καταστολής και επιβολής της εννόμου τάξεως, φτάνει μόνο μέχρι το ξυλοφόρτωμα των συνταξιούχων στο Σύνταγμα. Για περισσότερα, υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Άει στο διάολο, και εσείς και το πολιτικό κόστος σας…

    Μέχρι σήμερα, πέρασαν περίπου δυό μήνες. Η γή ακόμα γυρίζει. Ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί ακόμα. Η τρό’ι’κα εξακολουθεί να διατάζει. Οι δικοί μας, εξακολουθούν το ‘’ΑΒΑΒΑΟΥ ΠΑΠΑΠΑΟΥ’’. Τι άλλαξε ? Τίποτα. Τα ίδια θα ήταν με την ΕΡΤ σε λειτουργία.

Όμως, εδώ και αρκετές μέρες, η ΕΡΤ έχει ξανανοίξει, παρά τις λυσσιασμένες προσπάθειες των εγκαθέτων να δυσκολέψουν τις μεταδόσεις ( κεραίες κτλ ).

    Η ΕΡΤ, με διάφορες ονομασίες μέχρι να πετύχουμε την σωστή, είτε ως ΝΕΡΙΤ, έτε ως ΕΔΤ, είτε ως ΔΤ ( τελευταία εκδοχή ) ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ και πάλι. Έφυγε το ‘’μαύρο’’ που πλάκωνε τις καρδιές των θρηνούντων την απώλεια του προσφιλούς τους μέσου προπαγάνδας.

    Τι εκπέμπεί ? Διάφορες επαναλήψεις εκπομπών, κινηματογραφικών ταινιών κτλ. Γιατί, όταν δούλευε ως ΕΡΤ τι εξέπεμπε ? Τα ίδια ! Άρα, λειτουργεί.!

    Είμαι ανγκασμένος να πιστέψω τους ισχυρισμούς των υπευθύνων, ότι θα δημιουργηθεί μια νέα τηλεόραση και ραδιόφωνο, σε σύγχρονα πρότυπα, μικρή αλλά λειτουργική, αξιοκρατική ( άντε καλά…Στην Ελλάδα ? ) , σωστή και οικονομική. Αυτές είναι οι εξαγγελίες. Ας τις κάνουν ΓΡΗΓΟΡΑ, γιατί ο σοφός λαός λέει  ΤΟ ΓΟΡΓΟΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ ΕΧΕΙ (για να μην γράψω την άλλη, με τον πραματευτή που αργεί… ) . Ας μην τους υποτιμάμε, ξέρουν πολύ καλά ότι η τηλεόραση είναι το άριστο μέσο για διάδοση και επιβολή της Κρατικής Προπαγάνδας.

    Εάν ενοχλούν κάποιοι όροι που χρησιμοποιώ, δεν ζητώ συγγνώμη, γιατί ‘’εμείς οι στρατιωτικοί τα λέμε τσεκουράτα’’.