Όπως το είχαμε προγραμματίσει, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 28 και 29 Σεπτεμβρίου, εμείς από την Βόρειο Ελλάδα, εκδράμαμε στο Βόλο και γενικώτερα στο Πήλιο.
Μαζευτήκαμε 33 άτομα, αριθμός απολύτως ικανοποιητικός και για το λεωφορείο, ώστε να είμαστε άνετα, και για όλα τα υπόλοιπα.
Ξεκινήσαμε από την συνηθισμένη αφετηρία μας, ( που πλέον έχει γίνει και ‘’γούρι’’ για να περνάμε καλά ) το Στρατόπεδο του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου και παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας.
Πρώτη μας στάση, στα Τέμπη, πού αλλού ? Για καφεδάκι, τσιγαράκι και ‘’άλλα τινά’’. Αφού λοιπόν ικανοποιήσαμε όλες τις ανάγκες μας, ‘’αδήρητες’’ και μη, συνεχίσαμε ακάθεκτοι για τον τελικό μας προορισμό, το Βόλο. Ο Μανουήλ, που μένει μόνιμα στο Βόλο , μας περίμενε στην είσοδο της πόλεως, για να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο μας, το ‘’ΝΕΦΕΛΗ’’, στο κέντρο της πόλεως.
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είχε έρθει η ώρα που άρχισαν να καταφθάνουν τα στομαχικά αιτήματα περι ικανοποιήσεως, και εμείς υπακούσαμε, σε ένα θαυμάσιο ‘’τσιπουράδικο’’, τι άλλο ? Ο Μανουήλ είχε κανονίσει πού θα πηγαίναμε, και η επιλογή του αποδείχτηκε άριστη. Ιδιαίτερα ευδιάθετοι, και μερικοί ‘’όχι μόνον’’, μετά την τσιπουροκατάνυξη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, για να ξεκουραστούμε, να αναλάβουμε δυνάμεις και να είμαστε έτοιμοι για το βραδάκι, όπερ και εγένετο.
Το απόγευμα λοιπόν, αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας και τη βόλτα μας στην υπέροχη παραλία του Βόλου, που την έχουν πολύ σωστά πεζοδρομήσει, καταλήξαμε στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Βόλου, στο τέλος σχεδόν της παραλίας, όπου ο Μανουήλ είχε φροντίσει να κλείσει αίθουσα μετα μουσικής για το δείπνο μας. Το δείπνο, το συνόδευσαν τοπικά μπουκάλια κρασί, προσφορά ( ποιού άλλου ? ) του Μανουήλ, για να πιούμε στην υγεία του τρίτου εγγονιού που απέκτησε πριν από λίγες μέρες στην Κύπρο. Και εμείς με τη σειρά μας, τα τιμήσαμε δεόντως, με τις ευχές όλων μας να τον καμαρώσουν και γαμπρό.
Μας τίμησε και με την παρουσία του ο Ταξίαρχος Διοικητής της Ταξιαρχίας, που αποχώρησε γρήγορα λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Πραγματικά, ξέρω ότι είχε υποχρέωση .
Βέβαια, όταν συνυπάρχουν κάποιοι παράγοντες, όπως μουσική, καλή παρέα και κρασί, δεν είναι δυνατόν να ‘’απουσιάσει’’ ο χορός. Ήταν εκεί παρών, με τους γνωστούς πρωτεργάτες, τον Βαγγέλη, τον Θανάση, τον Δημήτρη, τον Πέτρο, τον Γιώργο και ‘’τα άλλα παιδιά’’.
Αργά το βράδυ, παραλία – παραλία, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφου προηγουμένως τιμήσαμε δεόντως ένα παγωτατζίδικο, αφού δεν βρήκαμε πατσατζίδικο. Έ, δεν ψάξαμε κιόλας….
Την Κυριακή το πρωί, ετοιμαστήκαμε για την βόλτα μας στην Μακρυνίτσα και τα Χάνια, αλλά τα σχέδιά μας, τα χάλασε η Τροχαία που ( ευτυχώς τη ρωτήσαμε εγκαίρως ) είχε κλείσει το δρόμο, για αγώνες αυτοκινήτου.
Έτσι, μετά από σύντομες διαβουλεύσεις, διαλέξαμε την μοναδική σχεδόν λύση που μας έμεινε, να πάμε στην Μηλιά, μετά το Μαλάκι .
Φτάσαμε στη Μηλιά, τρώγοντας βατόμουρα κάναμε τις βόλτες μας στο χωριό και την ‘’πέσαμε’’ σε μία γραφική καφετέρια στην πλατεία, κάτω από πανύψηλα πλατάνια. Εκεί, εκτός από τα καφεδάκια μας και τα αναψυκτικά ΕΨΑ, γνωστά στο πανελλήνιο, τιμήσαμε και μερικά άλλα φαγώσιμα, όπως τυρόπιττες, καρυδόπιττα, γαλακτομπούρεκο, γλυκά του κουταλιού, όλα τοπικής παραγωγής και εξαιρετικά.
Στην πλατεία, βρίσκεται και μία εκκλησία του 14ου αιώνα , ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μηλεών. Όσοι την επισκέφθηκαν, ήταν τυχεροί, όχι μόνο από όσα είδαν , αλλά και από την ξενάγηση που τους έγινε.
Σύμφωνα με την ξενάγηση λοιπόν, η εκκλησία , μικρή, βασιλικού ρυθμού, είχε πολύ μικρά παράθυρα, ψηλά, και στην Τουρκοκρατία ήταν σκεπασμένη, για να μην κινεί το ενδιαφέρον των Τούρκων. Στο υπόγειό της, είχε πελώρια πιθάρια που γέμιζαν από τρεχούμενο νερό υπόγειας πηγής. Από τύχη ή από μελέτη, είχε δημιουργηθεί μια τέλεια ηχητική, που έγινε τόσο περίφημη, που ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ έδωσε εκεί συναυλία το 1732, παρουσιάζοντας ‘’ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΠΑΘΗ’’.
Αφού συνεδρίασε το κογκλάβιό μας και εξέτασε όλες τις προτάσεις για περιδρόμιασμα, αποφασίσαμε να πάμε στα γνωστά και μη εξαιρετέα Καλά Νερά, όπερ και εγένετο.
Φτάσαμε εκεί σε κατάλληλη ώρα για φαγητό, και στρωθήκαμε στις ταβέρνες. Μέχρι να παραγγείλουμε όμως, κάποιες κυρίες της παρέας, επωφελήθηκαν της καλοκαιρινής μέρας, και αφού είχαν προβλέψει την πιθανότητα και είχαν μαγιώ μαζί τους, έκαναν τις σχετικές βουτιές. Το καταφχαριστήθηκαν.
Φάγαμε καλά – καλά, ήπιαμε κιόλας αφού δεν οδηγούσαμε, υπήρχε και μουσική, έ λίγο το είχαμε να το ρίξουμε στο χορό, παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους θαμώνες ? Αυτό και κάναμε.
Στις τρισήμισι περίπου, μπήκαμε στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς βιασύνη, μια και οι συνήθως πιέζοντες να προλάβουμε το μάτς δεν είχαν λόγο να το κάνουν, ο Ολυμπιακός έπαιζε το Σάββατο.
Κατά τις 8 το βράδυ, κουρασμένοι και ευχαριστημένοι, φτάσαμε στο Γ΄ΣΣ, και αποχωριστήκαμε δίνοντας μια υπόσχεση, να το επαναλάβουμε σύντομα, σε άλλη περιοχή. Και θα το κάνουμε, σε πείσμα όλων όσων μας ταλανίζουν.
Σύμφωνα με την γνώμη όλων, η εκδρομή μας ήταν απολύτως πετυχημένη. Η επιτυχία της, σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στις προσπάθειες του Μανουήλ Πρωτογέρου, ο οποίος κατέβαλε άοκνες προσπάθειες, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, να επιλύσουν όλα τα προβλήματα και να ρυθμίσουν όλες τις λεπτομέρειες. Ξέροντας τον Μανουήλ, δεν θα περιμέναμε τίποτα λιγώτερο… Τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.
Σε αυτή την εκδρομή, δόθηκε η ευκαιρία να πάρουν μέρος συμμαθητές μας και από τις νότιες περιοχές. Έγιναν από μέρους μας πολλές προσπάθειες, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον. Δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά.
Να και μερικές φωτογραφίες, από χαρακτηριστικές ‘’φάσεις’’ της εκδρομής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου