ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΡΕΣΠΕΣ

    Είχαμε - δεν είχαμε, μια ακόμη εκδρομή με την Τάξη μας πραγματοποιήσαμε, με την συμμετοχή και επιλεγμένων φίλων και συναδέλφων, που μας τιμούν με την παρουσία τους σε όλες σχεδόν τις… ‘’εξορμήσεις’’ μας.

    Αυτή τη φορά, ήταν η ώρα της Φλώρινας και των λιμνών Πρεσπών.

   Έτσι λοιπόν, μετά από προσεκτική προετοιμασία, το Σαββατοκύριακο 16 και 17 Ιανουαρίου  που μας πέρασε, και παρά τις αρνητικές συγκυρίες που επιδρούσαν συσσωρευτικά, εμείς ΤΟ ΤΟΛΜΗΣΑΜΕ και δικαιωθήκαμε.

    Η συμμετοχή στην εκδρομή ήταν αρκετά περιορισμένη, μόνον 26 άτομα, αλλά ήμασταν μια θαυμάσια παρέα, και το ευχαριστηθήκαμε. Μπορεί να βρήκε εφαρμογή το ‘’ Πολλοί εισί κλητοί, ολίγοι δε εκλεκτοί’’

    Ξεκινήσαμε πρωί – πρωί ( όχι και χαράματα… ) από την γνωστή αφετηρία μας, το Γ΄ΣΩΜΑ ΣΤΡΑΤΟΥ, που μας παρέχει την διευκόλυνση να παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας μέσα στο Στρατόπεδο. Πολύ σημαντικό, τόσο για λόγους μεταφοράς μας, όσο και για λόγους ασφαλείας. Ευτυχώς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων όταν υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, βρίσκουμε το Σώμα Στρατού αρωγό στις προσπάθειές μας.

    Τα απανωτά δελτία καιρού, λίγο – πολύ, μας έλεγαν ότι θα πάμε κάπου μεταξύ Σιβηρίας και Βορείου Πόλου, και έτσι τα χοντρά μπουφάν, οι σκούφοι, τα κασκόλ και τα γάντια, καθώς και οι ομπρέλες, είχαν την τιμητική τους. Έ, ας τα μεταχειριστούμε καμιά φορά, αφού στη Θεσσαλονίκη σπάνια τα χρειαζόμαστε, τα τέσσερα πρώτα τουλάχιστον !

    Με τον έμπειρο Γιάννη οδηγό και με άνεση στο λεωφορείο, αφού κάναμε και τον απαραίτητο ενδιάμεσο καφέ ( κτλ, κτλ ) στο Αμύνταιο, φτάσαμε στην Φλώρινα, το μεσημεράκι. Ο καιρός, μέχρι εκείνη τη στιγμή, ήταν άριστος.

    Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας, το ‘’ΛΥΓΚΟΣ’’ στο κέντρο της Φλώρινας, πήγαμε στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Φλωρίνης, για το μεσημεριανό μας, όπως το είχαμε κανονίσει. Μας υποδέχτηκε ο Διοικητής του Συντάγματος, πράγμα που μας τίμησε ιδιαίτερα.

    Με το που μπήκαμε στη Λέσχη, έξω άρχισε να χιονίζει. Σωστό χιόνι, όχι όπως πέφτει στην Θεσσαλονίκη, ασπρίζει λίγο τις στέγες , κάνει τους οδηγούς να ‘’χάνουν τον μπούσουλα’’ και λιώνει μετά. Μέχρι να τελειώσουμε το θαυμάσιο φαγητό της Λέσχης, έξω το  ‘’ είχε στρώσει ’’ κανονικά. Όποιος ήθελε, έκανε καμιά βόλτα στη χιονισμένη πλέον Φλώρινα, ή πήγε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση.

    Το απόγευμα, και ενώ η χιονόπτωση συνεχιζόταν, με τον ‘’πλήρη εξοπλισμό’’ μας βγήκαμε για βόλτα, καφέ και αξιοθέατα. Αρκετοί από εμάς, επισκέφθηκαν το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το μοναδικό που ήταν Σαββάτο απόγευμα ανοικτό. Κάποιοι προτίμησαν τη βόλτα στους χιονισμένους ( αλλά ανοικτούς ) δρόμους, αλλά όλοι κάπου ήπιαμε τον καφέ μας, περιμένοντας την ώρα για τη βραδυνή συνέχεια.

    Στις οκτώμισυ το βράδυ, μπήκαμε στο λεωφορείο, για να πάμε στην ταβέρνα ‘’ΤΕΡΨΗ’’ που είχαμε διαλέξει μετά από πληροφορίες, για την ποιότητα και ποικιλία των όσων προσφέρει, και που αποδείχτηκε ‘’όνομα και πράγμα’’. Η ταβέρνα, ήταν 5-6 χιλίμετρα έξω από την Φλώρινα, στο δρόμο προς το χωριό Κάτω Κλειναί.

    Μετά απο μία μικρή διαδρομή μέσα στο χιονισμένο τοπίο και τον καθαρό δρόμο, φτάσαμε σε μία υπέροχη οικογενειακή ταβέρνα, πολύ καλύτερη από ότι θα φανταζόμασταν. Ήδη, τηλεφωνικά, είχαμε δώσει παραγγελία για αυτά που ήθελε ο καθένας μας, ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις, εκνευρισμός και άλλα που σε πολλές περιπτώσεις γίνονται.

    Απολαύσαμε ένα υπέροχο βραδινό, με εκλεκτά φαγητά , μεζέδες και σαλάτες, που το συνοδέψαμε από εκλεκτό τοπικό κρασί, λευκό ή κόκκινο. Εάν σας περιέγραφα το τι φάγαμε, θα λέγατε ότι είμαι κοιλιόδουλος ! Έ, θα είχατε και λίγο δίκιο, γι αυτό δεν συνεχίζω. Δυστυχώς, το χιόνι δεν επέτρεψε στον Πέτρο τον Αλεξανδρίδη να έρθει από την Προλεμαίδα, όπως μας είχε ενημερώσει. Είχε δίκιο, γιατί η νυχτερινή οδήγηση στα χιόνια, δεν είναι και το καλύτερο.

    Κατευχαριστημένοι, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, που ήταν τόσο ζεστό, ώστε ανοίγαμε λίγο την μπαλκονόπορτα για να δροσίσει.

    Το πρωί, επειδή δεν μας κυνηγούσε κανένας, είπαμε να ξεκινήσουμε για τις Πρέσπες κατά τις εννέα και μισή, μετά το ωραίο πρωινό μας. Είχαμε μια μικρή ανησυχία για τον δρόμο, λόγω του χιονιού που είχε βέβαια σταματήσει να πέφτει, αλλα ‘’το είχε στρώσει’’ παντού, 30 με 40 εκατοστά. Ρωτήσαμε λοιπόν εάν είναι ανοικτοί οι δρόμοι, και σε τρείς περιπτώσεις πήραμε την απάντηση ‘’Εδώ οι δρόμοι δεν κλείνουν ποτέ !’’. Για μεγαλύτερη σιγουριά, πήρα και την Τροχαία, και φανταστείτε τι μου απάντησαν. ‘’Εδώ οι δρόμοι δεν κλείνουν ποτέ !’’.

    Πήραμε τον δρόμο για τις Πρέσπες, μέσα από ένα πανέμορφο χιονισμένο τοπίο, μέσω των διαβάσεων Βίγλας και Πισοδερίου ( το είπα το … στρατιωτικό μου ! ). Το χιονοδρομικό κέντρο λειτουργούσε κανονικά, αλλά δεν σταματήσαμε, γιατί δεν ήταν στο πρόγραμμά μας. Μετά από το χωριό Ανταρτικό, πήραμε τον ορεινό γεμάτο ‘’φουρκέτες’’ δρόμο για τις Πρέσπες, ο οποίος φυσικά ήταν καθαρός.

    Φτάνοντας στην κορυφή, και αρχίζοντας το κατέβασμα προς την κοιλάδα των λιμνών, το κάτασπρο τοπίο μας ενθουσίασε. Είχαμε καιρό να δούμε από κοντά τόσο όμορφο χιονισμένο μέρος.

    Ο πρώτος μας σταθμός ήταν το χωριό Άγιος Γερμανός. Επισκεφθήκαμε την ομώνυμη Βυζαντινή εκκλησία για να ανάψουμε ένα κερί , να προσκυνήσουμε και να την θαυμάσουμε. Ο Γρηγόρης, συνεπικουρούμενος από τον Γιώργο, έψαλλαν από το ψαλτήρι το ‘’Εξομολογείτε τω Κυρίω’’. Ακολούθως, επισκεφθήκαμε τον δίπλα ευρισκόμενο τάφο του Αγίου, και μετά από τις αναμνηστικες φωτογραφίες μας, συνεχίσαμε για το χωριό Ψαράδες, στην όχθη της λίμνης, τουριστικά αξιοποιημένο για χειμερινό τουρισμό.

    Εκεί, ήταν το μόνο μέρος στην εκδρομή μας, που έκανε κρύο ! Ίσως λόγω του σχετικού αέρα που ερχόταν από την λίμνη. Μετά από μία μικρή βόλτα, πήγαμε στην ταβέρνα ‘’ Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ’’ την οποία είχαμε κλείσει για το γεύμα μας.

    Αφού απολαύσαμε το καφεδάκιμας δίπλα στο τζάκι, ήρθε η ώρα και του φαγητού, στο οποίο το ψητό γριβάδι, η ψητή πέστροφα και τα τηγανιτά τσιρόνια ( μικρά όσο η αθερίνα ) είναν τον κύριο λόγο. Όχι πως όσοι προτίμησαν κρεατικά ‘’της ώρας’’ παραπονέθηκαν….

    Μετά το γεύμα μας, μπορέσαμε να αγοράσουμε τοπικά προ’ι’όντα από το μαγαζί που ήταν δίπλα, κυρίως τα ονομαστά φασόλια των Πρεσπών. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ φασόλια Πρεσπών, και όχι ‘’βαφτισμένα’’ από την Αλβανία και άλλες περιοχές.

    Αποχαιρετίσαμε τους Ψαράδες, για να πάμε στον τελευταίο σταθμό της εκδρομής μας, τον Άγιο Αχίλλειο, ένα μικρό νησακι που συνδέεται με μία πεζογέφυρα 600 μέτρα περίπου.

    Στον Άγιο Αχίλλειο, επισκεφθήκαμε τα ερείπια της Βασιλικής του Αγίου Αχιλλείου, του 10ου αιώνα. Μετα τον χιονοπόλεμο και τις φωτογραφίες, και με προσοχή να μην πατήσουμε ‘’νάρκες’’ ( υπήρχαν 10 – 15 αγελάδες ελεύθερες στο νησί, πού να πάνε οι ταλαίπωρες? ) γυρίσαμε στο λεωφορείο για την επιστροφή μας.

    Για την επιστροφή, διαλέξαμε τον καινούριο δρόμο που περνάει έξω από την Καστοριά, και συνδέεται με τη Εγνατία Οδό, οπότε με κέφι και χωρίς εμπόδια και απρόοπτα, γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη με μια μικρή ενδιάμεση στάση για τα ‘’κτλ’’.

    Μπαίνοντας στη Θεσσαλονίκη, άρχισε να χιονίζει….

    Έτσι τέλειωσε η εκδρομή μας. Ο μεγάλος φόβος, ο καιρός, αποδέιχτηκε σύμμαχός μας, Ούτε συμφωνία να είχαμε κλείσει !

    Κοινή διαπίστωση, ήταν ότι αυτή την εκδρομή ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΑΝ!

    Για να ξεδώσουμε, για να γελάσουμε, για να απομακρυνθούμε λίγο από τα προβλήματά μας. Και το καταφέραμε.  Όλοι, χωρίσαμε στο τέλος της εκδρομής μας στο Γ΄ΣΣ κατευχαριστημένοι, με μια υπόσχεση. Να ξανακάνουμε κάτι τέτοιο, σε λίγο καιρό, με διαφορετικό προορισμό φυσικά.

    Συμπέρασμα για το πόσο όμορφα περάσαμε, μπορείτε να βγάλετε από τις φωτογραφίες , που ακολουθούν πάντα.