ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΑΞΚΩΝ Σ.Σ.Ε. 1973: ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

11 Οκτ 2010

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΣΤΗ ΚΥΠΡΟ

Οι προετοιμασίες που εδώ και πολύ καιρό είχαν ξεκινήσει για την πραγματοποίηση μιας εκδρομής –προσκυνήματος στη Κύπρο έφτασαν στο τέλος τους. Η 29^η Σεπτεμβρίου ημέρα Τετάρτη που είχε καθορισθεί ως η ημέρα έναρξης του ταξειδιού μας έφτασε. Τα δύο βασικά γκρουπ βρισκόντουσαν ήδη στα δύο αεροδρόμια έτοιμα για επιβίβαση. Το ένα ξεκίνησε από το Α/Δ Ελ.Βενιζέλος της Αθήνας και το άλλο από το Α/Δ Μακεδονία της Θεσσαλονίκης. Τελικός τόπος προορισμού η Κύπρος. Μείναμε στο καταπληκτικό ξενοδοχείο ΤΕΤΥΚ στη περιοχή του Πρωταρά που ήταν μία γενναιόδωρη δωρεάν προσφορά προς τον Σύνδεσμό μας του Προέδρου της ένωσης των τραπεζικών υπαλλήλων Κύπρου κ.Λοίζου Χ’Κωστή .Καταλυτική για αυτή την προσφορά ήταν η στενή φιλία του προέδρου με τους συμμαθητές Δημήτρη Λαζάρου και Πέτρου Τσαλικίδη.

Το απόγευμα της πρώτης ημέρας (Τετάρτη 29 Σεπ 2010)επισκευθήκαμε το πολιτιστικό κέντρο της σκλαβωμένης Αμμοχώστου όπου μας ξενάγησε η πρόεδρος του κέντρου κα Ελλάδα Χαραλάμπους. Από το κέντρο είδαμε τη φυλακισμένη Αμμόχωστο που εδώ και 36 χρόνια περιμένει τους κατοίκους της να της δώσουν πνοή ζωής. Τα αισθήματα αγανάκτησης πλημμύρισαν τις ψυχές μας για το επί τόσα χρόνια συντελούμενο έγκλημα από τους Τούρκους εισβολείς σε βάρος της Αμμοχώστου με την απαράδεκτη και πρωτοφανή ανοχή του ΟΗΕ και της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Από το μπαλκόνι του κέντρου και σε πολύ μικρή απόσταση ο τόπος θυσίας των Ελληνο-Κυπρίων νεομαρτύρων ηρώων Σολωμού Σολωμού και Ισαάκ Ισαάκ που βρήκαν τραγικό θάνατο από τους αιμοβόρους βάρβαρους εισβολείς όταν με τη γενναία τους και παλικαρίσια στάση τους διαμαρτυρήθηκαν για το συντελούμενο σε βάρος της Αμμοχώστου έγκλημα. Συνεχίσαμε με επίσκεψη-προσκύνημα στον Αχυρώνα Λιοπετρίου Σύμβολο του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όπου οι ήρωες αγωνιστές Χρήστος Σαμάρας,Φώτης Πίττας ,Ηλίας Παπακυριακού και Αντρέας Κάρυος κάηκαν ζωντανοί από τους Άγγλους κατακτητές. Η πρώτη ημέρα τελείωσε με μία σύντομη επίσκεψη στην Αγία Νάππα.

Τη δεύτερη ημέρα (Πέμπτη 30/9) ξεκινήσαμε με επίσκεψη-προσκύνημα στα φυλακισμένα Μνήματα τόπο θυσίας των ηρώων παλικαριών της ΕΟΚΑ Καραολή, Δημητρίου ,Παλληκαρίδη και τόσων άλλων. Η βαρβαρότητα των Άγγλων αποικιοκρατών στο αποκορύφωμά της. Οι μέθοδοι εξόντωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας από την φασιστική Γερμανία και τη «δημοκρατική Αγγλία» κοινές. Η αγχόνη εδώ στη θέση των κρεματορίων του Νταχάου ,Άουσβιτς και των άλλων στρατοπέδων συγκεντρώσεως. Η αδελφή του ήρωα Παλληκαρίδη παρούσα στο προσκύνημα. Η αγχόνη στη θέση της όπως τότε. Και από κάτω η καταπακτή. Ο Κυπριακός Ελληνισμός περιμένει υπομονετικά να ακούσει τον τελευταίο γδούπο του ανοίγματος της καταπακτής όταν η εφαρμοζόμενη σε βάρος της Μεγαλονήσου αγγλική πολιτική θα βάλει το κεφάλι της στην ίδια αγχόνη. Οι ήρωες της ΕΟΚΑ περιμένουν τη δικαίωσή τους.

Επόμενος σταθμός η επίσκεψή μας στον τύμβο της Μακεδονίτισσας. Εκεί που τη νύχτα της 24^ης Ιουλίου 1974 23 Έλληνες καταδρομείς της 1^ης Μοίρας Καταδρομών θυσιάζονται όταν το αεροσκάφος που τους μετέφερε από την Κρήτη για να πολεμήσουν εναντίον του Τούρκου εισβολέα καταρρίπτεται. Ανάμεσα στα παλικάρια εκείνα της 1^ης ΜΚ και τα δύο δίδυμα αδέλφια συμμαθητές μας Ανθλγοί τότε Νίκος και Κώστας Κοϊμτζόγλου. Τα Ιερά Οστά των Ελλήνων Καταδρομέων και των άλλων Πεσόντων κατά την διάρκεια του πολέμου περιμένουν τη δικαίωση της θυσίας των από την ελληνική και κυπριακή πολιτεία. Το αίσχος των σκοπιμοτήτων συνεχίζεται. Η ντροπή των επί 36 χρόνια ιθυνόντων παραμένει. Το ερώτημα όλων κοινό. «Άραγε αυτός είναι ο τρόπος που η Ελλάδα αναγνωρίζει τη Θυσία όλων εκείνων που έδωσαν τη Ζωή τους για την δική της Τιμή και Αξιοπρέπεια;» Το συνεχιζόμενο αίσχος θα πρέπει να διορθωθεί επί τέλους αν η ελληνική πολιτεία θέλει να έχει το ηθικό δικαίωμα να μιλάει για ιδανικά και θυσίες.

Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο Μαχαιρά όπου προσκυνήσαμε στον Τάφο-Κρησφύγετο του ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου. Συγκλονιστική η περιγραφή των τελευταίων στιγμών του ήρωα που μας έκανε ο συναγωνιστής του Αυγουστής στην τελευταία του μάχη κατά των Άγγλων κατακτητών. Ο Αυγουστής με τον Αυξεντίου ήσαν τα δύο παλικάρια που αντιστάθηκαν εναντίον του πολυπληθούς αγγλικού αποσπάσματος. Εδώ η ελληνική ψυχή για μία ακόμη φορά δείχνει το μεγαλείο της. Η Θυσία του Αυξεντίου θεριεύει το δέντρο της Ελευθερίας του κυπριακού Ελληνισμού. Εδώ είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται η Ελλάδα που επιμένει και όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει που λέει ο μεγάλος Διονύσης Σαββόπουλος. Μετά το προσκύνημά μας εδώ επισκευθήκαμε το Μοναστήρι της Παναγίας Μαχαιρά και στη συνέχεια γευματίσαμε στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στον Άγιο Γιάννη της Μαλούντας. Μαζί με τους στρατιώτες και τους Αξκούς του Τάγματος νοιώσαμε υπερήφανοι βλέποντας τα παλληκάρια μας γεμάτα ζωντάνια και θέληση. Επόμενος σταθμός η Διοίκηση της ΕΛΔΥΚ όπου προσκηνήσαμε στη Μνήμη των Ελλήνων Αξκών και Οπλιτών που έχουν θυσιασθεί στους αγώνες της Κύπρου για την Ελευθερία. Τελευταίος σταθμός της δεύτερης ημέρας η πόλη της Λευκωσίας όπου είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το καφεδάκι μας και να κάνουμε μια βόλτα στα καταστήματα της οδού Λήδρας. Πολλοί επισκεύθηκαν την γραμμή του Αττίλα που κόβει στη μέση τη Λευκωσία. Ο Αττίλας και εδώ παρών. Η βαρβαρότητα με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας και του ΟΗΕ περιφρονεί οποιαδήποτε έννοια δικαίου. Μέχρις πότε;

Η Τρίτη ημέρα (Παρασκευή1 Οκτ 2010) ξεκίνησε με επίσκεψη στη πέτρα του ρωμιού και στη συνέχεια επίσκεψη στην Αρχαία Πόλη της Πάφου. Η ζέστη αυτή την ημέρα ήταν ανυπόφορη. Ένας απολαυστικός καφές στο παλαιό λιμανάκι της Πάφου ήταν ότι έπρεπε για να δροσισθούμε από τον καύσωνα. Στη συνέχεια γεύμα στη Λέσχη της Πάφου και αμέσως μετά κατεύθυνση προς Λεμεσό όπου είχαμε την ευκαιρία να δούμε τη πόλη και να χαλαρώσουμε απολαμβάνοντας τη βόλτα μας δίπλα στη θάλασσα. Το δροσιστικό παγωτό χωνάκι από την κοντινή καντίνα δροσιά στα χείλη όσων το γεύτηκαν.

Η επόμενη τέταρτη ημέρα μας (Σάβατο2 Οκτ 2010) ξεκίνησε με επίσκεψη στη πόλη του Κίμωνα τη Λάρνακα. Μετά το προσκύνημα στον Ι. Ναό του Αγ.Λαζάρου, Πολιούχου της πόλης, οι γυναίκες μας είχαν την ευκαιρία να επισκευθούν τα καταστήματα της Λάρνακας και να απολαύσουν τον περίπατό τους και το καφεδάκι τους στις Φοινικούδες. Οι Άντρες επισκεύθηκαν τη Μοίρα και Δκση Καταδρομών στο Σταυροβούνι ,όπου απέτησαν φόρο Τιμής προς τους πεσόντες καταδρομείς και στη συνέχεια επισκεύθηκαν το Μοναστήρι Σταυροβουνίου. Η Θέα Μοναδική. Στην επιστροφή γευματίσαμε όλοι μαζί στα ΚΑΑΥ Κιτίου και επιστρέφοντας προς τον Πρωταρά προσκυνήσαμε στην Εκκλησία της Παναγίας της Αγγελόκτιστης όπου θαυμάσαμε τα μοναδικά ψηφιδωτά.

Το βράδυ της ίδιας ημέρας είχαμε το αποχαιρετηστήριο δείπνο μας. Ο συμμαθητής Αρχηγός της Εθνικής Φρουράς Πέτρος Τσαλικίδης είχε φροντίσει για την διάθεση της καταπληκτικής ορχήστρας της ΕΛΔΥΚ και του χορευτικού συγκροτήματος που ενθουσίασε όλους μας. Τεράστια η συνεισφορά του Προέδρου της Ένωσης Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου κ.Λοϊζου Χ’’Κωστή ο οποίος, πλέον της δωρεάν φιλοξενίας στις εγκαταστάσεις του πανέμορφου ξενοδοχείου της ένωσης στον Πρωταρά διέθεσε τη βραδυά του αποχαιρετηστήριου δείπνου το εξαίρετο παραδοσιακό λαϊκό χορευτικό της ένωσης που μας κατέπληξε με την ποικιλία των παραδοσιακών κυπριακών χωρών που παρουσίασε. Στη συνέχεια ακολούθησε ένα πραγματικά πρωτοφανές ξεφάντωμα χορού και διασκέδασης που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Είναι χαρακτηριστικό του κεφιού που επικράτησε ότι για αρκετή ώρα από τους 130 εκδρομείς βρέθηκαν να χορεύουν πάνω από 150. Το κέφι είχε συμπαρασύρει όλους ακόμη και τους ξένους επισκέπτες του ξενοδοχείου που ενώθηκαν μαζί μας σε ένα ξέσπασμα χαράς και κεφιού. Πραγματικά αυτό το γλέντι άξιζε το κόπο. Ήταν μία μοναδική ευκαιρία που μας δόθηκε να βρεθούμε δηλ.για πρώτη φορά μετά την έξοδό μας από τη σχολή τόσοι πολλοί συμμαθητές να διασκεδάζουμε. Και ασφαλώς τη γλεντήσαμε δεόντως . Ας ευχηθούμε να επαναληφθεί. Παρόν στο γλέντι μας ήταν και ο Εξαίρετος Έλληνας-Κύπριος ευεργέτης και επιτυχημένος επιχειρηματίας κ.Αθανάσιος Κτωρίδης που για όλους μας η τεράστια προσφορά του στον Ελληνισμό παρά το νεαρόν της ηλικίας του ήταν μία πραγματική έκπληξη. Μάθαμε ότι η πιο πρόσφατη προσφορά του ήταν η χρηματοδότηση της διοργάνωσης διεθνούς Μαραθωνίου Δρόμου στην Κύπρο με την ευκαιρία της επετείου των 2.500 χρόνων από τη μάχη του Μαραθώνα. Η μεγαλοψυχία του φίλου Θανάση Κτωρίδη τον οδήγησε να προσφέρει στο Σύνδεσμό μας το ποσό των 5.000 ευρώ πράξη για την οποία το ΔΣ και τα μέλη του Συνδέσμου θα του είναι ευγνώμονες . Δίκαια λοιπόν νομίζουμε ότι αναγορεύσαμε με την σύμφωνη γνώμη όλων των παρόντων μελών τον κ.Αθανάσιο Κτωρίδη ως Επίτιμο μέλος του Συνδέσμου μας. Την ίδια χαρά είχαμε να αναγορεύσουμε τον Άξιο Πρόεδρο της Ένωσης Τραπεζικών Υπαλλήλων Κύπρου κ.Λοϊζο Χ’’Κωστή ως Επίτιμο μέλος του Συνδέσμου μας για την τεράστια προσφορά του τόσο προς τον Σύνδεσμο όσο κυρίως και προς τον Ελληνισμό γενικώτερα. Με απόφαση επίσης όλων των παρόντων μελών αναγορεύσαμε Επίτιμο μέλος του Συνδέσμου τον εξαιρετικό φίλο Έλληνα-Κύπριο κ.Χρήστο Ηλιοφώτου για την τεράστια εθελοντική προσφορά του προς τον Σύνδεσμό μας . Ο κ.Ηλιοφώτου κατέβαλε εξαιρετικές προσπάθειες σε βάρος του προσωπικού του χρόνου για να συντονίσει άψογα το πρόγραμμα της επίσκεψής μας στη Κύπρο.

Η τελευταία Πέμπτη ημέρα της επίσκεψής μας στη Κύπρο (Κυριακή3 Οκτ 2010) προέβλεπε επίσκεψη στα κατεχόμενα. Ένα γκρουπ συμμαθητών που αναχωρούσαν το απόγευμα της ίδιας ημέρας λόγω έλλειψης χρόνου επισκεύθηκε τον Απόστολο Βαρνάβα και την Αμμόχωστο ενώ ένα δεύτερο γκρουπ κυρίως Θεσσαλονικέων είχε την ευκαιρία να επισκευθεί περιοχές μέχρι την κατεχόμενη Κερύνεια. Συναισθήματα οργής και αγανάκτησης ήταν εκείνα που κυριαρχούσαν στις ψυχές όλων μας όταν βρεθήκαμε μπροστά στον έλεγχο διαβατηρίων για να περάσουμε προς την τουρκοκρατούμενη Κύπρο. Το αίσχος του Αττίλα συνεχίζεται εδώ και 36 χρόνια. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η Ελληνο-Κυπριακή πλευρά δεν έπρεπε να πέσει στην παγίδα αποδεχόμενη την δήθεν παραχώρηση διέλευσης συνόρων και επίσκεψης των κατεχομένων περιοχών. Η φυλακισμένη πόλη της Αμμοχώστου είναι η εικόνα ντροπής της διεθνούς κοινότητας. Εδώ η απάντηση δίνεται ζωντανά ότι τα συμφέροντα υπερισχύουν της όποιας έννοιας δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτοί που κόπτονται για την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε απίθανες περιοχές του πλανήτη είναι ακριβώς οι ίδιοι που εδώ κλείνουν τα μάτια. Η Γοτθικού ρυθμού Εκκλησία ,σύμβολο της παλαιάς πόλης της Αμμοχώστου έχει μετατραπεί σε τζαμί με την ημισέληνο να κυματίζει προκλητικά μπροστά στα μάτια των Ελλήνων επισκεπτών. Ο δρόμος προς μία δίκαιη λύση φαίνεται να είναι ακόμη μακρύς. Εδώ η κυνική και τραγική αλήθεια πως «ό,τι εχάθη με αίμα με αίμα ανακτάται» φαίνεται πως είναι μονόδρομος. Ο χρόνος θα δείξει. Ας μην υποστείλουμε τις Σημαίες. Ας χαλυβδώσουμε τη θέλησή μας . Ας κρατήσουμε τη φλόγα άσβηστη. Ας διδάξουμε τους νέους την Ιστορία μας. Ας μην εγκαταλείψουμε την Κύπρο στα νύχια των ειρηνόφιλων γερακιών. Ας στηρίξουμε τον αγώνα των Κυπρίων αδελφών.

Τελειώνοντας θα ήθελα από καρδιάς να ευχαριστήσω όλους όσους εργάσθηκαν και κουράστηκαν για την πραγματοποίηση και την επιτυχία της εκδρομής και ονομαστικά θα ήθελα ιδιαίτερα να ευχαριστήσω τους Κυπρίους αδελφούς Λοϊζο Χ’’Κωστή, Χρήστο Ηλιοφώτου καθώς και τον Αρχηγό της Εθνικής Φρουράς αγαπητό φίλο και συμμαθητή Πέτρο Τσαλικίδη.

Στέλιος Καστραντάς

Πολιτιστικό κέντρο Αμμόχώστου

Αχυρώνας Λιοπετρίου

Φυλακισμένα Μνήματα

Τάφοι Ηρώων ΕΟΚΑ (Φυλακισμένα Μνήματα)

Τύμβος Μακεδονήτισσας

Πέτρα του Ρωμιού

Ο Τελευταίος συναγωνιστής του Αυξεντίου Αυγουστής

Γεύμα στο Στρδο της ΕΛΔΥΚ

Αρχαία Πάφος

Ηρώον ΕΛΔΥΚ

Ηρώον 35 ΜΚΔ

35 ΜΚΔ

Επίσκεψη 35 ΜΚΔ

Λοίζος Χ΄΄Κωστής,Πέτρος Τσαλικίδης,Αθαν.Κτωρίδης

Στιγμές κεφιού (Τσαλικίδης,Άννα Παπαδοπούλου)

Χορευτικί Συγκρότημα ΕΛΔΥΚ

Στιγμές κεφιού

Παπαδόπουλος σε βαρύ Ζεϊμπέκικο

Σακκάς,Γιούλη

Απόστολος Βαρνάβας

Συμμαθητές μετά συζύγων στην Κατεχόμενη Αμμόχωστο

Παρατίθεται παρακάτω μονογραφία του συμμαθητή Γιώργου Ανδρουλάκη από την επίσκεψη στην Κερύνεια.

ΕΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ

Την Κυριακή 3 του μηνός, προτελευταία ημέρα της επισκέψεώς μας στη Κύπρο, πήγαμε στα κατεχόμενα, δηλαδή στη τουρκοκρατούμενη Κύπρο.

Το δικό μας ολιγομελές γκρουπ, δεκαεννέα άτομα, θα ολοκλήρωνε την επίσκεψη μέχρι την Κυρήνεια. Οι πολλοί υπόλοιποι αρκέστηκαν μέχρι την Αμμόχωστο λόγω ελλείψεως χρόνου. Στο λεωφοριάκι μας οδηγός ήταν ο Λευτέρης παραστατικός και ολίγον καταφερτζής. Ατύπως επικεφαλής ανέλαβε, ίσως και παρά τη θέλησή του, ο συνταξιδιώτης Διονύσης Βυθούλκας, ενώ υπο- επικεφαλής ανακηρύχθηκε υπό του Γρηγόρη, ο Λάζαρος.

Η ηγεσία κατέλαβε τις εμπρός προβλεπόμενες θέσεις.

Ξεκινήσαμε όλοι μαζί κατά τις 0845 περίπου. Τα πρώτα λεπτά αναλώθηκαν στα γραφειοκρατικά διαβατήρια- ταυτότητες- χαρτάκια υπό την σκιά μιας συνομωσιολογικής ανησυχίας περί του αν οι Τούρκοι «γνώριζαν» ή όχι κλπ.

Την περιγιητική ενημέρωση στο ταξείδι έκανε περιστασιακά ο Λευτέρης, ενώ ο Διονύσης προσφέρθηκε για επανάληψη δια του μικροφώνου κυρίως για τους πίσω που δεν άκουγαν.

Την ηχητική διασκέδαση προσέφεραν πλήθος CD ιδιοκτησίας οδηγού με βασική ερμηνεύτρια την παραδοσιακή αοιδό κα Κυριάκου με την οποίαν εντρυφήσαμε εις την Κυπριακήν ντοπιολαλιά μέχρις τελικής πτώσεως, το δε τραγουδάκι «το καραβάκι» εκτιμώ ότι θα κουδουνίζει στ’ αυτιά μας για μήνες.

Στο σημείο ελέγχου των «συνόρων» προσεγγίσαμε με κάποιο δέος. Απόπειρα κάποιας ξεναγού να μας συνοδεύσει επι αμοιβή απετράπη δεξιοτεχνικά από τον οδηγό Λευτέρη ως περιτή. Εντύπωση προκάλεσε και ο μη έλεγχος του χαμογελαστού Φύλακα ο οποίος με νεύμα μας ξεπροβόδησε. Υποψιαζόμαστε ότι μάλλον ο οδηγός και στις δυο περιπτώσεις την έκανε την ματσαραγκιά, ποιός ξέρει πως. Τα μπαξίσια είναι πάντα διαχρονικά, απολίτικα και παγκοσμιοποιημένα.

Οι δρόμοι ήταν εντυπωσιακοί και διπλής κατευθύνσεως στα πεδινά αποδεικνύοντας ότι τα κοινοτικά χρήματα που πήρανε (;) πιάσανε τόπο σε αντίθεση με….. κλπ.

Πρώτη στάση ήταν στην εκκλησία του Αγίου Βαρνάβα όπου ο Άγιος λέγεται ότι είναι θαμμένος στο υπόγειο. Ήταν επιμελώς (τουριστικά) περιποιημένη και με ευμεγέθεις σταυρούς για την αποφυγή καταγγελίας από τους πολυάριθμους επισκέπτες. Άλλες εκκλησίες θεάθηκαν άνευ θρησκευτικών συμβόλων. Λέγεται ότι αφού πέρασαν μια περίοδο σταβλοποίησης, καθαρίστηκαν και κλειδώθηκαν μετά από κράξιμο των κοινοτικών. Σταυρούς έχουν μόνο όσες παρουσιάζουν κάποιο τουριστικό- οικονομικό ενδιαφέρον.

Ένας πλησίον της εκκλησίας μαυριδερός και κάθιδρος μικροπωλητής ζαχαροειδών και ξηρών καρπών διαλαλούσε «κοπιάστε» στο εμπόρευμά του. Έκανε σημαντικό τζίρο. Υπήρξε και θετική γνωμοδότηση του Chief Κωνσταντίνου. Σουντζούκοι, σανφιστίκ (αιγίνης), χαρουπόμελα κλπ καλούδια σε παράταξη εφενός ζυγού επί τελάρων. Τους αγοραστές δεν επτόησαν ούτε οι ευάριθμες μύγες που ευχάριστα εγεύοντο δι’ εφορμήσεων τα πασπαλισμένα ζαχαρωτά.

Διασχίσαμε την απέραντη πεδιάδα της Μεσαορίας ή Μεσαριάς. Ακαλλιέργητα χωράφια, μνήμες μαχών και επελάσεων αρμάτων. Ο προσανατολισμός γινόταν αναγκαστικά οπτικώς, καθόσον όλα τα χωρκά ήταν ονοματισμένα τουρκιστί και ο χάρτης ήταν σχεδόν άχρηστος. Εντύπωση προκάλεσε και το πλήθος των νέων τζαμιών σε κάθε κατωκημένο τόπο, ορισμένα υπό ανέγερση. Έχει γεμίσει ο τόπος μιναρέδες.

Λόγω Κυριακής κυκλοφορούσαν ελάχιστοι στους δρόμους, ενώ ούτε δείγμα στρατιωτικού οχήματος εντοπίστηκε πρός μεγάλη απογοήτευση του Λάζαρου.

Τα στρατόπεδα ήσαν πολλά και καλά συντηρημένα, περιφραγμένα και σημασμένα. Οι σκοποί στέκονταν ακίνητοι μέσα σε περιμετρικά φυλάκια και ήταν πολλοί. Πάρα πολλοί. Μόνο τα κεφάλια τους φαινόταν και οι κάνες των G3 πίσω από τσιμεντένιους τοίχους με κατάλληλο ύψος. Φορούσαν τζόκεϊ (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι δικοί μας φοράνε κράνη).

Διασχίσαμε τις παρυφές της κατεχόμενης Λευκωσίας που δεν μας εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Δεκάδες συμπλέγματα μεζονετών και μονοκατοικιών νεωτέρας κοπής στολίζουν τους κάμπους και τους γύρω λοφίσκους, δείγμα ευημερίας. Λένε ότι οι φίλοι μας Εγγλέζοι και Ισραηλινοί αμιλλώνται στις κατασκευές.

Σε μια ώρα φθάσαμε στη κατάφυτη διάβαση του Αγίου Ιλαρίωνα που εύκολα περάσαμε. Το κάστρο ψηλά δύσκολα διακρίνεται. Την είσοδο φυλλάσει μονάδα μεγέθους τάγματος ανεπιτυχώς καμουφλαρισμένη. Η διάβαση βρίθει στρατοπέδων, παρατηρητηρίων, σημαιών και του Κεμάλ σε άπειρες πόζες και μεγέθη.

Τους έχει κάτσει στο λαιμό μάλλον ο χώρος αυτός. Πως διάολο έπεσε αυτός ο χώρος είναι ανεξήγητο.

Σε λίγο ενα υπέροχο θέαμα αντάμειψε την ταλαιπωρία του ταξειδιού μας. Η ευρύτερη περιοχή της Κυρήνειας και το βαθυγάλανο πέλαγος. Μπήκαμε στη κατάφυτη και πεντακάθαρη Κυρήνεια που μοιάζει με την δική μας Κω (να παινέψουμε και τα δικά μας). Αναζητήσαμε το σημείο αποβάσεως του Πέντε Μιλίου λίγο δυτικότερα. Μας φάνηκε αγνώριστο (από τις φωτογραφίες) μιας και η περιοχή έχει πλουσιοπάροχα οικοδομηθεί και έχει γίνει ένα κοσμοπολίτικο resort (θέρετρο).

Επισκεφθήκαμε εκεί κοντά το τοπικό υπαίθριο στρατιωτικό μουσείο με το όνομα Karaoglanoglou με φαραωνικού τύπου αγάλματα και αριθμό κατεστραμένων οχημάτων και αρμάτων του πολέμου. Είχα και την τύχη να βοηθήσω στη φωτογράφηση μιας επισκέπτριας τούρκικης οικογένειας εμπρός από τα μνημεία τους, που να ξέρανε ποιός είμαι. Ένας νυσταλέος φύλακας παρέπεμπε σε ενα βιβλίο εντυπώσεων. Δεν το αγγίξαμε, πλάκα θα είχε να γράφαμε τα δικά μας, φαντάζεστε να τα βλέπανε, νταμπλάς θα τους ερχότανε.

Μπήκαμε ξανά στη πόλη και ροβολήσαμε στο γραφικότατο λιμανάκι κοντά στο βενετσιάνικο κάστρο όπου καθίσαμε για καφέ. Λέξεις όπως «φραπές», «μέτριος» «με γάλα» κλπ είναι συνηθέστατες και τα γκαρσόνια είναι επαρκώς και παραδόξως ελληνομαθή.

Η θέα της παρέας μας να μιλά φωναχτά και άνετα στη Ελληνική πίνοντας φραπερδάκι στη καρδιά της Κυρήνειας παρέπεμπε σε σουρεαλιστική εικόνα κρυφού εθνικού μεγαλείου. Μόνη παραφωνία η καθυστέρηση, λόγω λάθους, σερβιρίσματος του Γρηγόρη ο οποίος υποχρεώθηκε λόγω αναχωρήσεως σε ανεπιθύμητη επιτάχυνση καταπόσεως του φραπέ. Μέχρι τέλος επέμενε βέβαια ότι…… η φρουρά δεν (αρνητ.) θα έφερνε τζάκετ.

Επόμενη στάση το κάστρο του Μπέλλα Παίς τουριστικά αξιοποιηθέν στο έπαρκο. Βλοσυρός φύλακας μας απαγόρευσε την προσέγγιση προς το πανοραμικό παρατηρητήριο με το αυτοκίνητο, αλλά τον γράψαμε κανονικά και τεχνιέντως κάναμε το δικό μας.

Η επιστροφή έγινε από τον κατάφυτο Πενταδάκτυλο ανατολικότερα. Περάσαμε εντυπωσιασμένοι δίπλα στο βράχο των πέντε δακτύλων που από την βορεινή πλευρά έχει άλλη όψη και κατεβήκαμε προς τα πεδινά για την Αμμόχωστο. Μερικοί περνώντας τη διάβαση και τα εκατάρωθεν αντερείσματα δεν αντιστάθηκαν στην επιθυμία σύνταξης επιτελικού αμυντικού σχεδίου αποδεικνύοντας επαρκώς πόσο εύκολο θα ήταν να αμυνθεί κάποιος εκεί. Το θέμα ήταν ποίος να το έκανε τότε μιάς και οι μονάδες κυνηγούσαν η μιά την άλλη μετά την ανατροπή του Μακαρίου. Τέλος πάντων.

Η κατάβαση από το βουνό συνδυάστηκε με λάντς ταίμ με κατανάλωση αυτοσχέδιων σαντουιτς και λοιπών «απαλλωτριωθέντων» από το μπρέκφαστ.

Σώφρων εφοδιασμός με μπουκαλάκια ικανοποίησε το ξελίγωμα από τα σαλάμια. Στην αρχή της πεδιάδας περάσαμε δίπλα από στρατόπεδο μάλλον ταξιαρχίας ΤΘ, των αρμάτων Μ60 εύκολα να προβάλουν μέσα από τα φυλλώματα. Όπως πάντα ακίνητοι σκοποί παρατηρούσαν κάθε διερχόμενο όχημα. Τυχαία συναντήσαμε και μια στρατιωτική «άμπουλα» προς μεγάλη τέρψη του Λάζαρου.

Η επίσκεψη στην Αμμόχωστο περιλάμβανε επίσκεψη στο κάστρο το οποίο ανεβήκαμε με από επικλινέστατη και με πολυάριθμα σκαλοπάτια, ενώ μερικών τους βγήκε ολίγον η γλώσσα. Με το κατέβασμα λίγο έλλειψε να γίνει εμφύλιος με θέμα την εκτίμηση πόση είναι η κλίση της σκάλας 45 ή 50 μοίρες. Η συνέχεια στην περίκλειστη παραλιακή πόλη ήταν ολίγον οδυνηρή. Στην εγγύς παραλία νεαροί επιδίδοντο στην ξάπλα επί της άμμου και το μυαλό πήγε στο ανέκδοτο σχετικά με την προέλευση της ονομασίας της πόλεως που παραστατικότατα είχε αναπτύξει ο αντιπρόεδρος Στέλιος (Αμμο- χώστον). Αραχτός πλησίον σκοπός, μας παρακολουθούσε βαριεστημένα σαν να είμασταν αξιοπερίεργη ατραξιόν. Γυρίσαμε με το βανάκι γύρω- γύρω στη περίφραξη του μέρους της πόλεως που είναι απαγορευμένο και είδαμε την θλιβερή κατάσταση των μισογκρεμισμένων σπιτιών. Παρακμή και μιζέρια.

Στην (κατεχόμενη) Αμμόχωστο γευθήκαμε και το τοπικό μαστιχωτό παγωτό σε τραγανό χωνάκι επιλύοντας και τις απορίες μερικών περί του όρου dodurma.

Η έξοδος από τα κατεχόμενα έγινε από το ίδιο σημείο ντάλα μεσημέρι. Τέσσερεις φύλακες καθήμενοι παραπλεύρως σημασία δεν μας δόσανε.

Το τελευταίο συμβάν του ταξειδίου ήταν η επίσκεψη με μέριμνα του Λευτέρη στη μάντρα με τις σκουέλες (κατσίκες) της κας Άννας στο χωριό Σωτήρας Παραλιμνίου για αγορά χαλουμιού. Στην εκεί αναμονή περιποιηθήκαμε δεόντος τις κρεμμασμένες γευστικές ρόγες του ύπερθεν κλίματος, ενώ οι προσφερθέντες υπό δεσποινίδος μεζέδες από χαλούμι και τυρί αναρί εξαφανίστηκαν απνευστί.

Αγοράστηκαν τεμάχια τινά αυθεντικού χωριάτικου χαλουμιού, ενώ άλλα παραγγέλθηκαν για παράδοση την άλλη ημέρα. Δεν είναι γνωστό αν παραδόθηκαν εγκαίρως καθόσον απετέλεσαν συν τοις άλλοις και αστάθμητο παράγοντα στην επιτελική σχεδίαση του προγράμματος της επομένης ημέρας της Δευτέρας.

Είδαμε και τις φυτίες κολοκασίου εκεί κοντά, τις τοπικές λιμνούλες, τους ανεμόμυλους και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο περίπου στις έξη το απόγευμα.

Το ταξιδάκι αυτό νομίζω ότι υπήρξε από τα πιό ενδιαφέροντα σημεία της όλης επισκέψεως στο νησί και μας ικανοποίησε δεόντως. Κρίμα που ορισμένοι το χάσανε. Αλλά τι τα θέλαμε τόσα μοναστήρια και στεφάνια;