ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΣΤΟ ΒΟΛΟ

    Όπως το είχαμε προγραμματίσει, το προηγούμενο Σαββατοκύριακο 28 και 29 Σεπτεμβρίου, εμείς από την Βόρειο Ελλάδα, εκδράμαμε στο Βόλο και γενικώτερα στο Πήλιο.

    Μαζευτήκαμε 33 άτομα, αριθμός απολύτως ικανοποιητικός και για το λεωφορείο, ώστε να είμαστε άνετα, και για όλα τα υπόλοιπα.

    Ξεκινήσαμε από την συνηθισμένη αφετηρία μας, ( που πλέον έχει γίνει και ‘’γούρι’’ για να περνάμε καλά ) το Στρατόπεδο του Γ΄ Σώματος Στρατού, όπου και παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας.

    Πρώτη μας στάση, στα Τέμπη, πού αλλού ?  Για καφεδάκι, τσιγαράκι και ‘’άλλα τινά’’. Αφού λοιπόν ικανοποιήσαμε όλες τις ανάγκες μας, ‘’αδήρητες’’ και μη, συνεχίσαμε ακάθεκτοι για τον τελικό μας προορισμό, το Βόλο. Ο Μανουήλ, που μένει μόνιμα στο Βόλο , μας περίμενε στην είσοδο της πόλεως, για να μας οδηγήσει στο ξενοδοχείο μας, το ‘’ΝΕΦΕΛΗ’’, στο κέντρο της πόλεως.

    Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο, είχε έρθει η ώρα που άρχισαν να καταφθάνουν τα στομαχικά αιτήματα περι ικανοποιήσεως, και εμείς υπακούσαμε, σε ένα θαυμάσιο ‘’τσιπουράδικο’’, τι άλλο ? Ο Μανουήλ είχε κανονίσει πού θα πηγαίναμε, και η επιλογή του αποδείχτηκε άριστη. Ιδιαίτερα ευδιάθετοι, και μερικοί ‘’όχι μόνον’’, μετά την τσιπουροκατάνυξη γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, για να ξεκουραστούμε, να αναλάβουμε δυνάμεις και να είμαστε έτοιμοι για το βραδάκι, όπερ και εγένετο.

    Το απόγευμα λοιπόν, αφού απολαύσαμε το καφεδάκι μας και τη βόλτα μας στην υπέροχη παραλία του Βόλου, που την έχουν πολύ σωστά πεζοδρομήσει, καταλήξαμε στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Βόλου, στο τέλος σχεδόν της παραλίας, όπου ο Μανουήλ είχε φροντίσει να κλείσει αίθουσα μετα μουσικής για το δείπνο μας. Το δείπνο, το συνόδευσαν τοπικά μπουκάλια κρασί, προσφορά ( ποιού άλλου ? ) του Μανουήλ, για να πιούμε στην υγεία του τρίτου εγγονιού που απέκτησε πριν από λίγες μέρες στην Κύπρο. Και εμείς με τη σειρά μας, τα τιμήσαμε δεόντως, με τις ευχές όλων μας να τον καμαρώσουν και γαμπρό.

    Μας τίμησε και με την παρουσία του ο Ταξίαρχος Διοικητής της Ταξιαρχίας, που αποχώρησε γρήγορα λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων. Πραγματικά, ξέρω ότι είχε υποχρέωση .

    Βέβαια, όταν συνυπάρχουν κάποιοι παράγοντες, όπως μουσική, καλή παρέα και κρασί, δεν είναι δυνατόν να ‘’απουσιάσει’’ ο χορός. Ήταν εκεί παρών, με τους γνωστούς πρωτεργάτες, τον Βαγγέλη, τον Θανάση, τον Δημήτρη, τον Πέτρο, τον Γιώργο και ‘’τα άλλα παιδιά’’.

    Αργά το βράδυ, παραλία – παραλία, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφου προηγουμένως τιμήσαμε δεόντως ένα παγωτατζίδικο, αφού δεν βρήκαμε πατσατζίδικο. Έ, δεν ψάξαμε κιόλας….

    Την Κυριακή το πρωί, ετοιμαστήκαμε για την βόλτα μας στην Μακρυνίτσα και τα Χάνια, αλλά τα σχέδιά μας, τα χάλασε η Τροχαία που ( ευτυχώς τη ρωτήσαμε εγκαίρως ) είχε κλείσει το δρόμο, για αγώνες αυτοκινήτου.

    Έτσι, μετά από σύντομες διαβουλεύσεις, διαλέξαμε την μοναδική σχεδόν λύση που μας έμεινε, να πάμε στην Μηλιά, μετά το Μαλάκι .

    Φτάσαμε στη Μηλιά, τρώγοντας βατόμουρα κάναμε τις βόλτες μας στο χωριό και την ‘’πέσαμε’’ σε μία γραφική καφετέρια στην πλατεία, κάτω από πανύψηλα πλατάνια. Εκεί, εκτός από τα καφεδάκια μας και τα αναψυκτικά ΕΨΑ, γνωστά στο πανελλήνιο, τιμήσαμε και μερικά άλλα φαγώσιμα, όπως τυρόπιττες, καρυδόπιττα, γαλακτομπούρεκο, γλυκά του κουταλιού, όλα τοπικής παραγωγής  και εξαιρετικά.

    Στην πλατεία, βρίσκεται και μία εκκλησία του 14^ου αιώνα , ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μηλεών. Όσοι την επισκέφθηκαν, ήταν τυχεροί, όχι μόνο από όσα είδαν , αλλά και από την  ξενάγηση που τους έγινε.

    Σύμφωνα με την ξενάγηση λοιπόν, η εκκλησία , μικρή, βασιλικού ρυθμού, είχε πολύ μικρά παράθυρα, ψηλά, και στην Τουρκοκρατία ήταν σκεπασμένη, για να μην κινεί το ενδιαφέρον των Τούρκων. Στο υπόγειό της, είχε πελώρια πιθάρια που γέμιζαν από τρεχούμενο νερό υπόγειας πηγής. Από τύχη ή από μελέτη, είχε δημιουργηθεί μια τέλεια ηχητική, που έγινε τόσο περίφημη, που ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπάχ έδωσε εκεί συναυλία το 1732, παρουσιάζοντας ‘’ΤΑ ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΠΑΘΗ’’.

    Αφού συνεδρίασε το κογκλάβιό μας και εξέτασε όλες τις προτάσεις για περιδρόμιασμα, αποφασίσαμε να πάμε στα γνωστά και μη εξαιρετέα Καλά Νερά, όπερ και εγένετο.

    Φτάσαμε εκεί σε κατάλληλη ώρα για φαγητό, και στρωθήκαμε στις ταβέρνες. Μέχρι να παραγγείλουμε όμως, κάποιες κυρίες της παρέας, επωφελήθηκαν της καλοκαιρινής μέρας, και αφού είχαν προβλέψει την πιθανότητα και είχαν μαγιώ μαζί τους, έκαναν τις σχετικές βουτιές. Το καταφχαριστήθηκαν.

    Φάγαμε καλά – καλά, ήπιαμε κιόλας αφού δεν οδηγούσαμε, υπήρχε και μουσική, έ λίγο το είχαμε να το ρίξουμε στο χορό, παρασέρνοντας και τους υπόλοιπους θαμώνες ? Αυτό και κάναμε.

    Στις τρισήμισι περίπου, μπήκαμε στο λεωφορείο μας και ξεκινήσαμε τον δρόμο της επιστροφής, χωρίς βιασύνη, μια και οι συνήθως πιέζοντες να προλάβουμε το μάτς δεν είχαν λόγο να το κάνουν, ο Ολυμπιακός έπαιζε το Σάββατο.

    Κατά τις 8 το βράδυ, κουρασμένοι και ευχαριστημένοι, φτάσαμε στο Γ΄ΣΣ, και αποχωριστήκαμε δίνοντας μια υπόσχεση, να το επαναλάβουμε σύντομα, σε άλλη περιοχή. Και θα το κάνουμε, σε πείσμα όλων όσων μας ταλανίζουν.

    Σύμφωνα με την γνώμη όλων, η εκδρομή μας ήταν απολύτως πετυχημένη. Η επιτυχία της, σε πολύ μεγάλο βαθμό οφείλεται στις προσπάθειες του Μανουήλ Πρωτογέρου, ο οποίος κατέβαλε άοκνες προσπάθειες, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγός του, να επιλύσουν όλα τα προβλήματα και να ρυθμίσουν όλες τις λεπτομέρειες. Ξέροντας τον Μανουήλ, δεν θα περιμέναμε τίποτα λιγώτερο… Τους ευχαριστούμε ιδιαίτερα.

     Σε αυτή την εκδρομή, δόθηκε η ευκαιρία να πάρουν μέρος συμμαθητές μας και από τις νότιες περιοχές. Έγιναν από μέρους μας πολλές προσπάθειες, αλλά δεν υπήρξε ενδιαφέρον. Δεν πειράζει, ίσως την επόμενη φορά.

    Να και μερικές φωτογραφίες, από χαρακτηριστικές ‘’φάσεις’’ της εκδρομής μας.

 

 

 

 

 

 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΠΡΙΝ 44 ΧΡΟΝΙΑ

Αγαπητοί Συμμαθητές

    Σήμερα 24-9-2013,συμπληρώνουμε 44 χρόνια απο την ημέρα, που νεαροί με όνειρα και ιδανικά, περάσαμε το κατώφλι της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, στο πεδίο του Άρεως. Αλήθεια ποιός δεν θυμάται, την στολή κορέας, τον αργό θάνατο, το καλημέρα Αθήνα, το κλειστό, και ένα σωρό, άλλα που η σεβαστή διοικούσα μας επέβαλε.

    Σήμερα 44 χρόνια μετά, το όνειρο το κάναμε πραγματικότητα και στο μέτρο του δυνατού κατακτήσαμε τα ιδανικά μας, αναπολούμε τις αξέχαστες στιγμές, που ζήσαμε στην Σχολή μας. Δυστυχώς όμως αγαπητοί μου συμμαθητές, λείπουν απο ανάμεσά μας οι εκλεκτοί μας συμμαθητές, Θόδωρος, Βασίλης, Νίκος και Αντώνης, οι οποίοι έφυγαν πολύ ενωρίς, η σκέψη μας να είναι κοντά τους, αλλά και στις αξιολάτρευτες οικογένειές τους. Ο Σύνδεσμός μας είναι παρών σε ότι αυτές χρειαστούν.

Αγαπητοί μου Συμμαθητές

    Έχω εδραία την πεποίθηση ότι, η Τάξη μας, η Ηρωική και γενναία τάξη του 1973,υπήρξε μία απο τις καλύτερες, που απεφοίτησαν απο την Σ.Σ.Ε.και η οποία απέδωσε στο Στράτευμα έντιμους, ηθικούς και ενάρετους Αξιωματικούς, και που τίμησαν και ελάμπρυναν τις θέσεις που υπηρέτησαν.

    Εύχομαι απο την καρδιά μου  Χρόνια Πολλά και του χρόνου, με υγεία ατομική και οικογενειακή.

Βαγγέλης Δανιάς

Ένας εξ'υμών.

ΣΣΕ, 24 Σεπτεμβρίου 1969 – Τάξη 1973

 

   Πριν από 44 χρόνια, την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 1969, περνούσαμε την πύλη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων. Το ίδιο βράδυ η πρώτη… ψυχρολουσία: το καθιερωμένο καψώνι της… υποδοχής.

    Ακολούθησαν τα όμορφα χρόνια της Σχολής. “Όμορφα” δεν σημαίνει εύκολα, άνετα και πάντα ευχάριστα. Αντίθετα, ήταν ένα ταξίδι με πολλές δυσκολίες, αντιξοότητες, πικρίες, αλλά και στιγμές ανεπανάληπτης εμπειρίας, συναδελφικών δεσμών, απόκτησης μόρφωσης και ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας. Δεν είχαν καμία σχέση με την φοιτητική ζωή που απολάμβαναν οι συνομήλικοί μας. 

    Πέρασαν από τότε 44 χρόνια. Μας λείπουν 4 συμμαθητές: ο Θόδωρος, ο Βασίλης, ο Νίκος και ο Αντώνης δεν είναι πλέον μαζί μας. Τους θυμόμαστε πάντα.

    Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές της Τάξης 1973 υγεία και κάθε καλό.

Γιάννης Παρίσης

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ

    Εχθές, Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, στις 2 το μεσημέρι στην Κύπρο, η Μερόπη  και ο Μανουήλ Πρωτογέρου, απέκτησαν το τρίτο τους εγγόνι, ένα υγιέστατο αγοράκι, από τον γιό τους Δημήτρη και την Βικτωρία.

    Αυτό που ξέρω, είναι ότι από την πολλή χαρά, δικαιολογημένη απόλυτα, ο Μανουήλ έχει χάσει τα λόγια του…

    Στους πανευτυχείς παππού και γιαγιά, ευχόμαστε να καμαρώσουν τον εγγονό τους γαμπρό

Οι επιτυχόντες στη ΣΣΕ… πριν 44 χρόνια

Οι επιτυχόντες στη ΣΣΕ… πριν 44 χρόνια

Γιάννης Παρίσης

    Σαν σήμερα, στις 12 Σεπτεμβρίου 1969, οι 165 που στη συνέχεια αποτελέσαμε την Τάξη 1973 της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων, μαθαίναμε από τις εφημερίδες ότι όνειρό μας έγινε πραγματικότητα.     

    Ακολούθησαν τα τέσσερα σκληρά αλλά ωραία χρόνια της Σχολής και πριν από 40 χρόνια, στις 26 Ιουλίου 1973 “αφήναμε τα θρανία” της. 

Εισαχθέντες και Επιλαχόντες

Η ΓΗ ΑΚΟΜΑ ΓΥΡΙΖΕΙ

 

   Από τις αρχές Ιουνίου, γύρω στις 11 αν θυμάμαι καλά, η Κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι κλείνει άμεσα η ΕΡΤ και τα μαγαζάκια της.

    Γιατί να κλείσει αλήθεια η ΕΡΤ, που εδώ και πολλές δεκαετίες μας συντρόφευε στις καλές και τις κακές στιγμές μας ? Ήταν απαραίτητο ? Μήπως η τακτική ‘’ΠΟΝΑΕΙ ΧΕΡΙ, ΚΟΨΕΙ ΧΕΡΙ’’ δεν ήταν η ενδεδειγμένη ? Ερωτήματα με πολύ περίπλοκες απαντήσεις. Φυσικά, με απαντήσεις διαφορετικών αποχρώσεων.

    Κατά τη γνώμη μου όμως , οι απαντήσεις είναι και πολύ απλές συγχρόνως.

    Είχαμε μία επιχείρηση να λειτουργεί, ΧΩΡΙΣ ΤΑΜΕΙΟ και ΧΩΡΙΣ ΠΡΟ’Υ’ΠΟΛΟΓΙΣΜΟ. Αυτό, στην ουσία. Οι διοικήσεις και αυτοί που τις όρισαν, είχαν την βεβαιότητα ότι όλα τα οικονομικά προβλήματα, θα τα κάλυπτε το Κράτος, αφου…ΕΡΤ ήταν αυτή! Τι να κάνουμε, να την κλείσουμε ?

    Και ερχόταν οι προσλήψεις, αξίων και αναξίων, σαν το χαλάζι.

    Και δινόταν μισθοί προκλητικοί για τους ΚΟΙΝΟΥΣ ΘΝΗΤΟΥΣ ( εργαζόμενους ήθελα να πώ )

    Και γινόταν συμβάσεις παραγωγών, που σε καμμία περίπτωση δεν μπορούσε η ποιότητα και ακροαματικότητα της εκπομπής να ισολογισθεί με το κόστος της.

    Και γινόταν πλειστηριασμοί για Αθλητικά Γεγονότα και πρωταθλήματα, με μοναδικό σκοπό να τα πάρει η ΕΡΤ.

    Και πολλά άλλα παρόμοια, ‘’ων ουκ έστιν αριθμός’’.

    Εάν οι διοικήσεις ήξεραν ότι έχουν συγκεκριμένο προ’υ’πολογισμό για όλα αυτά και όχι απεριόριστο, θα τα έκαναν?

    Εάν ήξεραν ότι θα λογοδοτήσουν για τις ενέργειές τους, θα τις έκαναν ?

    Μην το ψάχνετε λοιπόν, Το ανέκδοτο με τον Ναστραδίν Χότζα που μόλις έμαθε το γά’ι’δαρό του να μην τρώει, εκείνος ψόφησε, το ξέρετε ? Έ, εδώ έγινε το αντίθετο. Η ΕΡΤ ‘’ψόφησε’’ από το πολύ ‘’φαγητό’’.

    Από την πρώτη στιγμή, έγινε το ‘’έλα να δείς’’ από τις διαμαρτυρίες πολλών και διαφόρων.

    Διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, ότι απολύονται κτλ κτλ ( τα γνωστά ).

    Διαμαρτύρονται οι …συνδικαλιστάδες, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, είναι η δουλειά τους άλλωστε.

    Διαμαρτύρονται τα ΜΜΕ, γιατί ‘’χτυπήθηκε’’ η οικογένειά τους. Όλοι από εκεί πέρασαν.

    Διαμαρτύρονται οι αριστεροί και αριστερίζοντες, ‘’ προοδευτικοι’’ αυτοαποκαλούμενοι, με χρωματική απεικόνιση από πράσινο σκούρο μέχρι βυσσινί, γιατί πρέπει να διαμαρτυρηθούν, αυτή είναι η δουλεία τους και αυτονών.

    Διαμαρτύρονται και σοβαροί ( νόμιζα ) άνθρωποι, κλαίγοντας, ενθυμούμενοι ‘’περασμένα μεγαλεία ‘’ αλλα ήρθε και η ώρα του ‘’διηγώντας τα να κλαίς’’

    Όλους τους ενόχλησε το ΜΑΥΡΟ στην οθόνη τους, και έγινε σήριαλ. Γιατί δεν έβαζαν ένα εμπριμέ με κοκκινοπρασινογαλάζιες βούλες και γραμμές, για να μην έχουν αιτία να γκρινιάζουν ?

Ας τα πάρουμε από την αρχή τα διαμαρτυρόμενα λεβεντόπαιδα που περιγράψαμε παραπάνω.

Οι εργαζόμενοι πρώτα.

    Γνωστό και στα χελιδόνια, ότι η ΕΡΤ ήταν η προσωποποίηση του ΡΟΥΣΦΕΤΙΟΥ. Όλοι ανεξαιρέτως , και οι εργαζόμενοι αλλά και οι ‘’εργαζόμενοι’’ ( είχαν στείλει την φωτογραφία τους για να μην τους ξεχνούν ), είχαν προσληφθεί χωρίς διαγωνισμούς, χωρίς προκηρύξεις, χωρίς ΑΣΕΠ, χωρίς…χωρίς…. Το μοναδικό και απαραίτητο δικαιολογητικό, ήταν ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ, κυρίως πρασινοκόκκινου φόντου. Και γαλάζιου, και γαλάζιου…για να μην ξεχνιόμαστε. Από Γενικό Διευθυντή, μέχρι Καθαρίστρια.

    Εύκολο είναι, από τη μια στιγμή στην άλλη, από το καθεστώς ‘’νιρβάνας’’ και πλουσιοπάροχης μισθοδοσίας, να πέσουν στην ανεργία ? Χαριτολογώντας θα μπορούσαμε να πούμε ότι από ΑΕΡΓΟΙ ΄να γίνουν ΑΝΕΡΓΟΙ ? Όχι φυσικά. ‘’Αποθανέτω η ψυχή τους μετα των αλλοφύλων’’ ( ή άλλων φίλων ) κραυγάζουν άναρθρα. Υπήρχε ίσως και κάποιο ποσοστό που δούλευαν και έπαιρναν δίκαια τον μισθό τους, ενισχυμένο βέβαια…Έ, τι να γίνει, μαζί με τα ξερά ας καεί και κανένα χλωρό. Πρώτη φορά θα είναι ?

Οι συνδικαλιστάδες τώρα.

    Κάθονται και τους θυμιάζουν, να καθοδηγούν καταλήψεις δημοσίων χώρων, να τους μεταμορφώνουν σε γύφτικο τσαντήρι κρεμώντας ό τι πανώ τους κατέβει ( ΕΤ-3, κοντά μου είναι ) και με την ΑΚΡΩΣ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΛΗΤΙΚΗ συμπεριφορά τους να φέρονται σαν να τους ανήκει όχι μόνον το Κράτος, αλλά και τα σώβρακά του.Μέχρι και τον συμμοριτοπόλεμο ανακάτεψαν !

Από κοντά και τα ΜΜΕ.

    Πώς την λένε εκείνη την παροιμία με τα κοράκια ? ΚΟΡΑΚΑΣ ΚΟΡΑΚΟΥ ΜΑΤΙ ΔΕ ΒΓΑΖΕΙ, αν θυμάμαι. Όλοι αυτοί που διαρρυγνύουν τα ιμάτιά τους, από την ΕΡΤ ξεκίνησαν, και το χρωστάνε. Παλιμπαιδισμός, νοσταλγία, βαβούρα, σαματάς να γίνεται, λίγο από όλα. Στην πραγματικότητα, ΒΟΥΤΥΡΟ ΣΤΟ ΨΩΜΙ τους.

Έλα που έχουμε και τους ερυθρόδερμους, γενικώς.

    Όχι τους Αμερικάνους, σε εκείνους επέβαλαν την ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ  α λα Χίτλερ εδώ και δεκαετίες. Για τους δικούς ( ???? ) μας λέω. Όπου γάμος και χαρά, η Βασίλω πρώτη. Θα αφήσουν ανεκμετάλλευτο τέτοιο ‘’πιασάρικο’’ θέμα ? Θα το ‘’βαφτίσουν’’  ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και θα ξεσπαθώσουν. Ως συνήθως…

Να και τελευταίοι οι άναρθρα κραυγάζοντες.

    Αριστερών γενικώς πεποιθήσεων, που μεγάλωσαν με τον ΑΓΝΩΣΤΟ ΠΟΛΕΜΟ, τον ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗ ΛΙΑΠΚΙΝ, την ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ, τη ΛΩΞΑΝΤΡΑ, και άλλα παρεμφερή. Πάλι καλά που δεν μνημόνευσαν το ΠΕΗΤΟΝ ΠΛΕΗΣ…Δεν θα ακούνε οι δύστυχοι το ΤΣΟΜΠΑΝΑΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ ΦΥΛΑΓΑ, ούτε θα τους δονεί κάθε Κυριακή του Διακογιάννη η φωνή στην ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ. Πώς θα ζήσουν τώρα χωρίς τις εκπομπές του Σ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ? Πώς θα ΜΕΙΝΟΥΝ ΕΛΛΑΔΑ ? Πώς θα έχουν επίσημη και έγκυρη ενημέρωση από τις ειδήσεις, για όλα όσα γίνονται στον τόπο ?

    Αυτοί είναι οι χειρότεροι από όλους, που επιτίθενται κατά του κλεισίματος, στην κυριολεξία ΜΕ ΑΦΡΟΥΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ. Το είδα με τα μάτια μου…Τι να τους πείς ? Ότι είναι άσχετοι και αδαείς ? Αυτά είναι τα λιγώτερα. Ότι είναι ηλίθιοι ? Κοντά είμαστε. Όσο για την πολυθρύλητη ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, ας βάλουν ένα ιδιωτικό κανάλι, σύμφωνα με τον χρωματισμό τους, και ας ακούσουν και δούν, να το ευχαριστηθούν. Υπάρχουν όλων των χρωμάτων, άσχετα εάν ορύωνται για την ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ. Είναι σαν την ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ. Με πολύ ή με λίγο τυρί ? με χοντρά ή ψιλά φύλλα ? σφολιάτα ή μπουγάτσα ? και πάει λέγοντας.. Η ΣΩΣΤΗ ΤΥΡΟΠΙΤΤΑ…Η ΣΩΣΤΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ…

    Όλοι οι παραπάνω, σημειωτέον, δεν αρνούνται την ανάγκη εξυγίανσης της ΕΡΤ, αλλά την θέλουν με τον δικό τους τρόπο και ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΡΟΥΣ. Κατ’ αρχή, ΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ. Δηλαδή, να πάρουν ένα μπουρδέλο ( κυριολεκτώ, δεν αναφέρομαι στην ΕΡΤ ) και να το κάνουν φαρμακείο. Γίνεται ??

    ‘Ολοι αυτοί, ήθελαν να μας πείσουν ότι χωρίς ΕΡΤ, θα σταματούσε  ο κόσμος να γυρνάει, θα καταστραφόταν τα πάντα, θα γυρνούσαμε στον Μεσαίωνα και άλλες παρεμφερείς γραφικές απόψεις.

    Και να μην υπάρχει κανείς να τους ελέγξει για τις τωρινές παρανομίες τους ( καταλήψεις κτλ ). Βλέπετε, η ισχύς των δυνάμεων καταστολής και επιβολής της εννόμου τάξεως, φτάνει μόνο μέχρι το ξυλοφόρτωμα των συνταξιούχων στο Σύνταγμα. Για περισσότερα, υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ. Άει στο διάολο, και εσείς και το πολιτικό κόστος σας…

    Μέχρι σήμερα, πέρασαν περίπου δυό μήνες. Η γή ακόμα γυρίζει. Ο κόσμος δεν έχει καταστραφεί ακόμα. Η τρό’ι’κα εξακολουθεί να διατάζει. Οι δικοί μας, εξακολουθούν το ‘’ΑΒΑΒΑΟΥ ΠΑΠΑΠΑΟΥ’’. Τι άλλαξε ? Τίποτα. Τα ίδια θα ήταν με την ΕΡΤ σε λειτουργία.

Όμως, εδώ και αρκετές μέρες, η ΕΡΤ έχει ξανανοίξει, παρά τις λυσσιασμένες προσπάθειες των εγκαθέτων να δυσκολέψουν τις μεταδόσεις ( κεραίες κτλ ).

    Η ΕΡΤ, με διάφορες ονομασίες μέχρι να πετύχουμε την σωστή, είτε ως ΝΕΡΙΤ, έτε ως ΕΔΤ, είτε ως ΔΤ ( τελευταία εκδοχή ) ΕΚΠΕΜΠΕΙ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ και πάλι. Έφυγε το ‘’μαύρο’’ που πλάκωνε τις καρδιές των θρηνούντων την απώλεια του προσφιλούς τους μέσου προπαγάνδας.

    Τι εκπέμπεί ? Διάφορες επαναλήψεις εκπομπών, κινηματογραφικών ταινιών κτλ. Γιατί, όταν δούλευε ως ΕΡΤ τι εξέπεμπε ? Τα ίδια ! Άρα, λειτουργεί.!

    Είμαι ανγκασμένος να πιστέψω τους ισχυρισμούς των υπευθύνων, ότι θα δημιουργηθεί μια νέα τηλεόραση και ραδιόφωνο, σε σύγχρονα πρότυπα, μικρή αλλά λειτουργική, αξιοκρατική ( άντε καλά…Στην Ελλάδα ? ) , σωστή και οικονομική. Αυτές είναι οι εξαγγελίες. Ας τις κάνουν ΓΡΗΓΟΡΑ, γιατί ο σοφός λαός λέει  ΤΟ ΓΟΡΓΟΝ ΚΑΙ ΧΑΡΙΝ ΕΧΕΙ (για να μην γράψω την άλλη, με τον πραματευτή που αργεί… ) . Ας μην τους υποτιμάμε, ξέρουν πολύ καλά ότι η τηλεόραση είναι το άριστο μέσο για διάδοση και επιβολή της Κρατικής Προπαγάνδας.

    Εάν ενοχλούν κάποιοι όροι που χρησιμοποιώ, δεν ζητώ συγγνώμη, γιατί ‘’εμείς οι στρατιωτικοί τα λέμε τσεκουράτα’’.

ΗΡΘΕ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ

Με απέραντη χαρά, σας ενημερώνω ότι από σήμερα Τετάρτη το μεσημέρι 12 και μισή, η Χριστίνα και εγώ είμαστε οι ευτυχισμένοι χαζοπαπούς και χαζογιαγιά του εγγονού μας, που έφερε στον κόσμο η κόρη μας Λιάνα και ο Κώστας Τοπαλίδης.

Ανδρέας

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ

  Προχτές το απόγευμα, αφού συγκέντρωσα όλα τα χαρτιά που χρειαζόταν, είπα να κάνω και εγώ την Φορολογική μου Δήλωση, όπως κάθε χρόνο.

    Μπήκα λοιπόν στο ΤΑΞΙΣκτλ, συμπλήρωσα τα στοιχεία στη δήλωση, ζητάω τα αποτελέσματα και παθαίνω κολούμπρα.

    Μου ζητούσαν να πληρώσω ένα ποσό που δεν το είχα. Πάλι, όπως και πέρσυ.

    Ξανακάνω έλεγχο, ξαναδοκιμάζω, τα ίδια. Άλλη μια φορά, πάλι τα ίδια.

    Θυμήθηκα τότε, ( πραγματικό περιστατικό ) έναν θείο της γυναίκας μου, που πριν από 20 χρόνια περίπου, έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε, όταν του ήρθε το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Και εκείνος, είχε να πληρώσει.

    Επειδή λοιπόν, δεν είμαι διατεθειμένος να πάθω το ίδιο, και να προστεθώ στον ατέλειωτο αριθμό των δολοφονημένων από τις Κρατικές ‘’Υπηρεσίες’’, έκλεισα τον υπολογιστή βγήκα στο μπαλκόνι μου, άναψα τσιγάρο ( ναι, ακόμα καπνίζω, τι θέλετε δηλαδή ? ) και άρχισα να σκέφτομαι. Κακό πράγμα να σκέφτεσαι….

    Εδώ και αρκετά χρόνια, σε όλες τις δημοσιεύσεις μου αλλά και στις συζητήσεις, κατηγορούσα όσους είχαν ‘’απλώσει τα πόδια πέρα από το πάπλωμα’’, παίρνοντας δάνεια για διάφορες ανάγκες. Ενώ εγώ, ο καλός στα οικονομικά, ο συνετός, ο σωστός, δεν έκανα τέτοια πράγματα, αλλά εάν είχα λεφτά, αγόραζα ό τι ήθελα, και εάν δεν είχα, προσπαθούσα να μαζέψω.

    Και τι κατάφερα με αυτό τον τρόπο μέχρι τώρα ? Δεν χρωστάω σε κανένα, θα μου πείς. Έ, και τι έγινε ? Τι θα γινόταν αν χρωστούσα ? Εδώ, τώρα που δεν χρωστάω, πάλι μου ζητάνε να τους δώσω. Εάν χρωστούσα, τι παραπάνω θα μου έκαναν ?

    Κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν. Εάν έκανα αυτά που οι περισσότεροι έκαναν, ίσως να ήμουν καλύτερα.

    Θα έπαιρνα ένα δάνειο, να αγοράσω μία LOTUS ELAN ( το όνειρό μου από μικρός) να κυκλοφορώ σαν άνθρωπος και το αεράκι να μου ανεμίζει τα μαλλιά ( όταν είχα ).

    Θα έπαιρνα άλλο δάνειο, και θα αγόραζα ένα αξιοπρεπές εξοχικό δίπλα στο κύμα, να περνάω και εγώ τα καλοκαίρια μου ανθρώπινα, να κάνω και το χατήρι της γυναίκας μου και να γλυτώσω από την γκρίνια της.

    Θα έπαιρνα ακόμα ένα δάνειο, ( δόξα τω Θεώ, οι τράπεζες έδιναν με συνοπτικές διαδικασίες ) και θα αγόραζα ένα σκαφάκι 8 – 10 μέτρων, δεν χρειάζομαι περισσότερο, για να πηγαίνω στο ψάρεμα που πολύ μου αρέσει.

    Θα έπαιρνα και 2-3 ακόμα δάνεια, για να ικανοποιήσω τις απαραίτητες ανάγκες μου, να, τίποτα διακοπούλες στο εξωτερικό, τίποτα υποχρεώσεις, ξέρετε τώρα.

    Όλα θα ήταν όμορφα και ωραία, και οι φίλοι και γνωστοί, ίσως με κάποια ζήλεια, θα έλεγαν το γνωστό ‘’ΕΙΔΕΣ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ? ‘’.

    Την τωρινή κατάσταση, δεν θα ήταν στο χέρι μου να την αποφύγουμε. Θα άρχιζαν οι περικοπές κτλ κτλ κτλ που όλοι ξέρουμε. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να ‘’εξυπηρετήσω’’ ( έτσι δεν λένε ? ) τα δάνεια, γιατί προτεραιότητα θα είχε η κατσαρόλα πλέον, όπως σε όλους. Επομένως, δεν θα πλήρωνα τις δόσεις,  με πλήρη συνείδηση.

    Τα γνωστά λοιπόν ‘’ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα ‘’ ( έτσι δεν παρουσιάζονται οι Τράπεζες στις διαφημίσεις ? ) θα ανησυχούσαν για το ‘’πού πήγε η κόττα με τα χρυσά αυγά’’ και θα έκαναν κάποιες ενέργειες.

    Στην αρχή, θα με έπαιρναν τηλέφωνο, για να μου υπενθυμίσουν ευγενικά ότι καθυστερώ την πληρωμή των δόσεων.

    Μετά, θα μου έστελναν χαρτάκια, ότι αν δεν πληρώσω θα κάνουν εκείνο και το άλλο.

    Θα ακολουθούσαν τηλεφωνήματα σε απαράδεκτες ώρες, από ‘’μαφιόζικες’’ εταιρείες, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ των τραπεζών, και θα μου έλεγαν τα δικά τους. Φυσικά, το τηλέφωνο έχει το μέγιστο πλεονέκτημα ότι μπορείς να το κλείσεις.

    Θα άρχιζαν και τα εξώδικα, ότι αν….τότε η τράπεζα….. κτλ κτλ.

    Και τελικά, θα φτάναμε σε αποφάσεις δικαστηρίων για κατασχέσεις ή πλειστηριασμούς. Γνωστό το κόλπο.

    Εγώ, θα έκανα ‘’το παγώνι’’. Πέρα βρέχει. Και θα γινόταν τα αναμενόμενα.

    Πάει η LOTUS, μου την πήρανε, εκτός και εάν πρόλαβα να την τρακάρω, για να δώ πως είναι. Δε βαρυέσαι, δεν έχω πλέον μαλιά να μου τα ανεμίζει το αεράκι…

    Πάει το εξοχικό, το πήρανε ’’κοψοχρονιά’’, και ακόμα χρωστάω. Ποιος αντέχει την γκρίνια τώρα…Στο κάτω – κάτω, το βαρέθηκα τόσο καιρό. Όλο τα ίδια και τα ίδια…

    Πάει και το σκαφάκι μου, τέρμα το ψάρεμα, εκτός και αν πάω στο μώλο να ρίξω πετονιά με καλάμι, για σπάρους και τα παρεμφερή. Έ, όλο και κάποιος φίλος θα έχει βάρκα να με πάρει μαζί του καμμιά φορά…

    Τέρμα και οι όμορφες διακοπές στο εξωτερικό. Εδώ που τα λέμε πάντως, γύρισα τον μισό τον κόσμο. Ο υπόλοιπος, δεν έχει ενδιαφέρον. Οπότε…

    Πάει το ένα, πάει το άλλο, πάνε όλα. Και τι έγινε ???

    Εγώ, τόσο καιρό, είχα τη LOTUS μου, το σκάφος μου, το εξοχικό μου, ό τι ήθελα τέλος πάντων. Έκανα ό τι ήθελα, έζησα όπως ήθελα, πήγα όπου ήθελα, πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό ? Έχω και κάτι να θυμάμαι. Στο κάτω κάτω της γραφής, ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ?? Ας τα πήραν. Να τα βάλουν στον…..τους! Δεν θα ζήσω και 200 χρόνια !

    Αυτά σκεφτόμουν, και από την άλλη μεριά, ερχόταν στο μυαλό οι ‘’περιπέτειες’’ που πέρασα τηρώντας την Αρχή μου, ‘’ΕΧΩ, ΞΟΔΕΥΩ, ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΞΟΔΕΥΩ’’

    Μάζευα φράγκο - φράγκο τα χρήματα, να πάρω το πρώτο μου αυτοκίνητο το 1975, ένα ΡΕΝΩ μοντ.1966. Ευτυχώς μεσολάβησε η επιστράτευση του 74, και μου έμειναν τα λεφτά, γιατι για 5 μήνες έβλεπα μόνο βουνά και λάσπες, και δεν είχα πού να τα ξοδέψω.

    Μάζευα πάλι φράγκο – φράγκο τα χρήματα, για να αλλάξω το αυτοκίνητο το 1979, με άλλο, μοντέλο 1973.

    Έκατσα 3 χρόνια με την γυναίκα και τα παιδιά μου σε γκαρσονιέρα 28 τμ, για να μαζέψω χρήματα να αγοράσω σπίτι.

    Και άλλα πολλά παρόμοια, που απλώς ενισχύουν την εικόνα.

    Και έρχονται πάλι τώρα, να μου πούν ότι χρωστάω….Οι αλήτες….οι κλέφτες…οι δολοφόνοι!

    Μήπως έπρεπε να κάνω αυτά που οι άλλοι έκαναν, και ακόμα περισσότερα?

    Μήπως ήμουν ΜΑΛΑΚΑΣ που δεν τα έκανα ? Μήπως ?????

Ποιος σκότωσε την αμυντική βιομηχανία;

Γιάννης Παρίσης
http://parisis.wordpress.com/

    Τον τελευταίο καιρό το πρόβλημα της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα της δημόσιας συζήτησης και της ειδησεογραφίας. Πολλοί γράφουν και μιλούν, συχνά χωρίς να γνωρίζουν, ενώ κάποιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την αμυντική βιομηχανία που «πεθαίνει». Έτσι οι πολίτες σχηματίζουν την εντύπωση ότι το πρόβλημα της αμυντικής βιομηχανίας είναι μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Λίγοι γνωρίζουν ότι η αμυντική βιομηχανία οδηγείται στον θάνατο εδώ και πολλά χρόνια με «εκτελεστές» πολλούς από εκείνους που τώρα οδύρονται για την κατάσταση. Απλώς η κρίση ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή.

    Η βιομηχανική βάση της άμυνας αποτελεί κρίσιμο τομέα και σημαντική προϋπόθεση της εθνικής άμυνας, δεδομένου ότι χωρίς βιομηχανία που ερευνά, αναπτύσσει και παράγει αμυντικά συστήματα δεν υπάρχει ικανή άμυνα. Μεταξύ των αντικειμενικών σκοπών μιας πολιτικής για την αμυντική βιομηχανία μπορούμε να αναφέρουμε τη μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών, την εξασφάλιση παραγωγικής δραστηριότητας για την εγχώρια βιομηχανία και την απόκτηση νέων τεχνολογιών και εκπαίδευση προσωπικού.

    Αποτελεί δυστύχημα το γεγονός ότι δεκαετίες τώρα η ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν έχει αξιοποιηθεί, ενώ είχε ανάλογες δυνατότητες. Έτσι, οι μεν κρατικές βιομηχανίες, οι οποίες χρησιμοποιούν τεράστιο αριθμό προσωπικού και διαθέτουν σημαντική τεχνογνωσία, χρησιμοποιούνταν από ξένους κολοσσούς – με την συνεργασία εγχωρίων αρμοδίων – ως μέσο επίτευξης απευθείας αναθέσεων, οι δε ιδιωτικές επιβίωναν κυρίως μέσω της υλοποίησης των περίφημων αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, και είναι κυρίως ιδιωτικές εταιρίες που χάρις στην ποιότητα των προϊόντων τους αλλά και των ανθρώπων που της διοικούσαν βρήκαν διεξόδους σε ξένες αγορές.

    Σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη δεκαετία αλλά και σε εισήγησή μου σε σχετική ημερίδα, σημείωνα μεταξύ των άλλων:

    «Η κρατική αμυντική  βιομηχανία αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια σοβαρότατο πρόβλημα, εξαιτίας πολιτικών επιλογών αλλά και ενός συνδικαλισμού, του γνωστού σε όλους του παραγωγικούς τομείς της χώρας, που την οδήγησαν σε απαξίωση. Χρόνια τώρα έχει διαπιστωθεί η ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών της χώρας, ώστε αυτές να λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει και οι βιομηχανίες αυτές συνεχίζουν να λειτουργούν σαν δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες το κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την κυβέρνηση παίζει τα δικά του παιχνίδια. Συγκεκριμένα παρατηρείται:

    Υπερπληθώρα προσωπικού, στο οποίο μάλιστα συχνά υπερτερεί το διοικητικό προσωπικό έναντι του τεχνικού, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

    Ανεπάρκεια και αδυναμία παραγωγής έργου. Δεν αναφέρω συγκεκριμένες περιπτώσεις για ευνόητους λόγους. Τις γνωρίζουν όμως οι ασχολούμενοι με τα θέματα και κυρίως οι «παθόντες», δηλαδή τα Γενικά Επιτελεία.

    Δημιουργία υπέρογκων χρεών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου. Αντί δηλαδή να παράγουν κέδρος δημιουργούν βάρη.

    Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει τις κρατικές βιομηχανίες στα όρια της επιβίωσης, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την οικονομία της χώρας και την ανεργία. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η ΕΛΒΟ, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού δεν απασχολείται διότι δεν υπάρχει έργο. Τίθενται δύο απλά ερωτήματα:

           1) Είναι επιτρεπτό, σε μια χώρα που αποτελεί τον καλύτερο πελάτη αμυντικού υλικού στην Ευρώπη, να υπάρχει βιομηχανία οχημάτων μάχης και αρμάτων που να μην έχει έργο; Θα μπορούσε να είναι ένα ωραίο ανέκδοτο αν δεν αποτελούσε την πικρή πραγματικότητα.

           2) Αν η ΕΛΒΟ είχε προχωρήσει από χρόνια σε συνεργασίες με άλλες ευρωπαϊκές εταιρίες του κλάδου της, θα αντιμετώπιζε αυτή τη στιγμή πρόβλημα επιβίωσης; Ασφαλώς όχι, διότι θα είχε συνεχώς έργο.»

(Περισσότερα στο Ελληνική αμυντική βιομηχανία, όπου υπάρχει κείμενό μου που παρουσιάσθηκε κατά το 6ο Διεθνές Συνέδριο “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2009″, Αθήνα, Νοέμβριος 2009).

    Οι υπέρογκες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας θα ήταν δυνατόν να ανακτηθούν με την μορφή της βιομηχανικής επιστροφής, μόνο μέσω μιας αξιόπιστης και ανταγωνιστικής αμυντικής βιομηχανίας.  Πρώτη προϋπόθεση για να υπάρξει τέτοια βιομηχανία είναι η ύπαρξη μιας στρατηγικής για την αμυντική βιομηχανία από την πλευρά του Κράτους, που δυστυχώς είναι ανύπαρκτη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχε ξεκινήσει μια αξιόλογη προσπάθεια με την ΥΠΟΒΙ. Υποστηρίχθηκε από πολιτική βούληση αλλά και από πιστώσεις για την ανάπτυξη, στα μέτρα της εποχής. Δυστυχώς η προσπάθεια εκείνη ατόνησε…

    Όταν, από την δεκαετία του 1990, όλες οι αμυντικές βιομηχανίες στον ευρωπαϊκό χώρο, μεγάλων και μικρών κρατών, προχωρούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις και συνενώσεις, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό και να επιβιώσουν, οι ελληνικές βιομηχανίες παρέμεναν στον δημόσιο τομέα, παραδομένες στην εσωστρέφεια και στον  κομματικοποιημένο συνδικαλισμό της οπισθοδρόμησης. Όσοι ασχολούνται με την άμυνα καθώς και οι εργαζόμενοι των αμυντικών βιομηχανιών γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι φταίχτες.

ΕΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ

ΕΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ

     Πρίν από λίγες μέρες, και συγκεκριμένα στις 11 Ιουλίου 2013, ένας αγαπητός συνάδελφος εα αξκός, αντιμετώπισε πρόβλημα για την είσοδό του σε ένα ΚΑΑΥ, όχι για τον ίδιο, αλλα για τα μέλη της οικογένειάς του.

    Το πρόβλημα αυτό το κοινοποίησε, με την ελπίδα να βρεθεί κάποια λύση, μια και υπάρχει και μας απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια.

    Αμέσως, θυμήθηκα ότι πρίν από καιρό, είχα εντοπίσει αυτό το πρόβλημα, και είχα υποβάλει στην ΕΑΑΣ συγκεκριμένες προτάσεις για την επίλυσή του, και μάλιστα από τον Ιούλιο του 2012.

    Όλα τα παραπάνω, φαίνονται στην αμέσως παρακάτω σύνδεση.

5. Ενιαιο δελτιο εισοδου μελων οικογενειων

    Πριν από λιγώτερες μέρες πάλι, διάβασα με έκπληξη στην ιστοσελίδα της ΕΑΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, από τον συνάδελφο Απόστολο Παπαπαρίση, μία ανάρτηση που καλούσε όσους εα αξκούς το επιθυμούν, να υποβάλουν δικαιολογητικά για την έκδοση ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ ΕΙΣΟΔΟΥ για τα μέλη των οικογενειών τους, προκειμένου να εκδοθεί και να ισχύει για όλη την Ελληνική Επικράτεια, για την είσοδο στα ΚΑΑΥ και τα ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΤΗΡΙΑ.

    Μέχρι τότε, ήξερα ότι κάθε Σχηματισμός και άνω, εκδίδει τέτοια δελτία για την Ζώνη Ευθύνης του, επομένως κάτι τέτοιο μπορούσε να το κάνει μόνον το Γενικό Επιτελείο Στρατού ( ΓΕΣ ). Εκτός και εάν ‘’έχασα επεισόδια’’.

    Επικοινώνησα με τον αναρτήσαντα, και με ενημέρωσε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΓΡΑΦΟ του ΓΕΣ, σύμφωνα με το οποίο, όποιος εα αξκός το επιθυμεί, μπορεί να προμηθευτεί το ενιαίο δελτίο εισόδου για τα μέλη της οικογένειάς του, από το ΓΕΣ μέσω της ΕΑΑΣ, βάσει της Φ.400/248/78469/Σ.52/ Αθήνα, 17 Ιαν 2013/ ΓΕΣ/ ΔΕΝΔΗΣ, η οποία όπως φαίνεται, έχει εκδοθεί   τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ 2013.

    Ζήτησα και πήρα αντίγραφο αυτού του εγγράφου, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα ανάρτηση, σύμφωνα με το οποίο ‘’ …υφίσταται δυνατότητα έκδοσης ενιαίας κάρτας και για τα μέλη της ΕΑΑΣ και των ανα την επικράτεια Παραρτημάτων της, καθώς και των μελών της οικογενείας τους.’’ Και το έγγραφο συνεχίζει με τα δικαιολογητικά και τις ενέργειες που προβλέπονται.

    Μα, αυτό δεν θέλαμε ? Βέβαια, δεν περιλαμβάνονται οι ΛΕΣΧΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα μικρό που μπορεί να επιλυθεί, ΕΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Δεν είναι δύσκολο.

    Αμέσως, παρά την καλή μου πίστη, μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι συλλογισμοί.

    Το παραπάνω έγγραφο, που εξεδόθει τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ 2013, και απευθύνεται στην ΕΑΑΣ και τα Παραρτήματά της, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ και ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΕΙ στους συναδέλφους εα αξκούς, εδώ και 7 μήνες ?

    Η εφαρμογή του ‘’επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων’’, και σε όποια παραρτήματα οι υπεύθυνοι των οποίων έχουν την στοιχειώδη λογική, ευθυκρισία και ενδιαφέρον για να το υλοποιήσουν ?

    Ας μην αρχίσω τα ‘’ΓΙΑΤΙ’’, επειδή δεν θέλω να παραστήσω τον ‘’εισαγγελέα’’. Μπορώ όμως, να αναφέρω μερικά αυτονόητα πράγματα.

    Δεν σας λέω τι θα έκανα εγώ, εάν ήμουν υπεύθυνος του θέματος. Θα σας πώ όμως τι θα έκανε ο φίλος μου ο Παπαδομιχελακοκωνσταντικόπουλος, όπως μου είπε.

ΠΡΩΤΟΝ. Θα δημοσίευε ΑΜΕΣΑ στην ‘’ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ’’, στην θέση δημισιευμάτων μικρής σημασίας που έχουν μοναδικό σκοπό να συμπληρώσουν την ύλη, ΟΛΟ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΕΓΓΡΑΦΟ του ΓΕΣ, για την ενημέρωση των συναδέλφων.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Θα επικοινωνούσε με το ΓΕΣ/ΔΕΝΔΗ, για να ενημέρωθεί εάν η έκδοση των επιμάχων δελτίων, γίνεται ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ή σε τακτά χρονικά διαστήματα ( πχ. ανά τρίμηνο, μέχρι πότε, κτλ )

ΤΡΙΤΟΝ. Θα ενημέρωνε τα κατά τόπους Παραρτήματα, για την ΑΜΕΣΗ ΤΗΡΗΣΗ του εγγράφου, την ανάρτηση ενημερώσεως στα γραφεία του Παραρτήματος , την παροχή οδηγιών, την συγκέντρωση και έλεγχο των δικαιολογητικών που θα είχαν υποβληθεί και την αποστολή τους , εντός των προθεσμιών, στο ΓΕΣ/ΔΕΝΔΗ όπως αναφέρεται στο έγγραφο, κοινοποιώντας τις καταστάσεις στην ΕΑΑΣ για ενημέρωση.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Θα καθόριζε υπεύθυνο χειριστή του θέματος τόσο στην ΕΑΑΣ, όσο και στα Παραρτήματα.

    Αυτά μου είπε ο φίλος μου ο Παπαδομιχελακοκωνσταντικόπουλος πως θα έκανε.

    Βέβαια, ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι η ΕΑΑΣ τον τελευταίο καιρό είναι εξόχως απασχολημένη με τα συλλαλητήρια, ψηφίσματα, δελτία τύπου και άλλα παρεμφερή, οπότε δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθεί με το θέμα, που δεν φαίνεται και τόσο σοβαρό. Ενώ τα άλλα….

    Με λίγη πικρία, απορία, κακεντρέχεια, κτλ κτλ, μου δημιουργείται ένα ερώτημα.

    Η ΕΑΑΣ και τα Παραρτήματα δεν έχουν μέλη Διοικητικού Συμβουλίου ?

    Δεν μπορούν να τους ανατεθούν καθήκοντα πέρα από τα αναγραφόμενα στο καταστατικό ?

    Φίλοι μου, μου φαίνεται ότι πολύ γρήγορα ξεχάσατε τον καιρό που ήσασταν εν ενεργεία…

    Δεν επιμένω στην εκχώρηση του δικαιώματος έκδοσης δελτίων στις κατά τόπους ΕΑΑΣ, πιθανολογώντας το σκεπτικό του ΓΕΣ, για τον απόλυτο έλεγχο και την έκδοση δελτίον ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ. Διότι, είναι πιθανόν να ισχύσει το ‘’Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΕΝ ΠΟΝΟΙΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΟΥ ΛΕΙΠΕΙ’’.

    Έχω την γνώμη, ότι όλες οι ενέργειες που περιέγραψε ο φίλος μου, πρέπει να γίνουν ΑΠΟ ΕΧΘΕΣ. Επειδή όμως, δεν είναι και Πάπας, αλάθητος δηλαδή, ίσως μπορούν να γίνουν και άλλες ενέργειες που εκείνος δεν σκέφτηκε. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΑΑΣ υπάρχει, για να εξυπηρετεί και υπηρετεί τους εα αξιωματικούς.