Αποχαιρετώντας τον Συμμαθητή μας.

    Την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2014, η οικογένεια, συγγενείς, φίλοι και συμμαθητές παρέστησαν στην εξόδιο ακολουθία του κοιμηθέντα Κωνσταντίνου Κουκουφίκη και συνόδευσαν το σώμα του στην τελευταία του κατοικία, για να πληρωθεί το ρηθέν «χοῦς εἰ καὶ εἰς χοῦν ἀ­πε­λεύ­σει». Παρέστησαν και ε.ε. συνάδελφοι ως εκπρόσωποι των Ε.Δ. και ένας εξ αυτών ανέγνωσε τον επικήδειο λόγο κατά τα προβλεπόμενα.

    Ο Κωνσταντίνος Κουκουφίκης, αγαπημένος συμμαθητής και φίλος, γεννήθηκε στη Μαυρούδα Θεσσαλονίκης από Σαρακατσάνους γονείς, πρωτότοκος μεταξύ πέντε αδελφών.

    Ξεκίνησε τη ζωή του δύσκολα σαν πολλούς άλλους εκείνη την εποχή. Τα νιάτα του, η νεανική του ζέση, τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα και το πλέγμα αξιών και ο κώδικας τιμής που του ενστάλαξε η οικογένειά του, τον οδήγησαν το 1969 στην Σχολή Ευελπίδων.

    Γνωρίστηκα με τον Κώστα κάπου μετά την άδεια των Χριστουγέννων, όταν δειλά-δειλά αρχίσαμε οι πρωτοετείς να μπαίνουμε στο χώρο ψυχαγωγίας της Σχολής και περίσσευε λίγος χρόνος για χαλάρωση. Απ’ τη Μακεδονία και οι δυο, μαζί και με κάποιους άλλους λιγοστούς Μακεδόνες.

    Κάπου εκεί άρχισαν να κυκλοφορούν και τα πρώτα παρατσούκλια. «Κομφούκιος» το δικό του και του έμεινε για πάντα. Τυχαίο; Ίσως . . .

    Η ζωή και η εκπαίδευση στη Σχολή Ευελπίδων του προσέθεσαν νέα και θετικά στοιχεία, θωράκισαν τον χαρακτήρα του και τον εξόπλισαν με ότι χρειαζόταν για να γίνει αξιωματικός.

    Το 1973 ορκίστηκε Ανθυπολοχαγός Πεζικού και ξεκίνησε να πραγματώσει όνειρα και στόχους.

    Το 1977 νυμφεύτηκε την «Γερακίνα» Χρυσούλα και πολύ γρήγορα δημιούργησαν μια πανέμορφη οικογένεια με δυο αγόρια που σήμερα είναι πια άνδρες. Άνδρες στο κορμί και στο μυαλό.

    Όσοι τον γνώρισαν, όσοι δούλεψαν μαζί του και κυρίως, όσοι τον έζησαν από κοντά, γνωρίζουν πολύ καλύτερα το ποιός υπήρξε ο Κώστας Κουκουφίκης.

    Ξεκίνησε τη ζωή του δύσκολα. Δύσκολα την συνέχισε, αγωνιζόμενος καθημερινά για τον συνάνθρωπο, μέσα και έξω απ’ το στράτευμα, όπου κι αν βρέθηκε, όπου κι αν υπηρέτησε.

    Προβληματισμένος συνεχώς, είχε τον φάρο του, και τους αντικειμενικούς σκοπούς του ξεκαθαρισμένους αλλά συχνά-πυκνά, συναντούσε άγνωστο έδαφος και αχαρτογράφητα νερά.  Προβληματισμοί κοινοί, όλων αυτών που  πρέπει να εκπαιδεύσουν και να διοικήσουν τα παλικάρια που οι μάνες στέλνουν να υπηρετήσουν την Πατρίδα.

    Σε κάθε ευκαιρία στις συνήθεις συζητήσεις μας, αναρωτιόταν μονολογώντας «μου χρεώνουν ψυχές - την δικιά μου πού να την ακουμπήσω;»,  για να δείξει στην συνέχεια με το δάχτυλο προς τα πάνω.

    Συστηματικά και αταλάντευτα αρνήθηκε οποιαδήποτε έξωθεν ή άνωθεν παρέμβαση στην εκτέλεση των καθηκόντων του. Δέχτηκε προειδοποιήσεις, λίβελους και εκφοβισμούς από δημοσιογραφικά τρωκτικά – σημερινούς «αγωνιστές» - που προσπαθούσαν να επηρεάσουν μεταθέσεις οπλιτών. Με εντολές έξωθεν οι στρατιωτικοί του προϊστάμενοι έφθασαν στο σημείο να τον μεταθέσουν με άμεσα σήματα τέσσερεις φορές μέσα σε λιγότερο από δύο ώρες.

    Έμεινε πιστός στις αρχές του. Ποτέ δεν απέφυγε τον αγώνα. Ήταν εκεί σε κάθε κάλεσμα και κάθε πρόσκληση ή πρόκληση για να δώσει την ίδια του την καρδιά, χωρίς εξαιρέσεις, χωρίς αποκλεισμούς και αρκετές φορές σε βάρος της δικής του ζωής και της οικογένειάς του. Δεν απέστρεψε ποτέ το βλέμμα του, δεν γύρισε ποτέ την πλάτη του ακόμη και σ’ αυτούς που του το έκαναν.

    Και όταν διαπίστωσε ότι τα όνειρά του ήταν ανεδαφικά και οι αρχές και οι αξίες του ασύμβατες με το σύστημα που υπηρετούσε, αποφάσισε να παραιτηθεί αντί να συνοδοιπορήσει και να απορροφηθεί από την συστημική κρίση.

    Δύσκολα συνέχισε και σαν απόστρατος. Με την αμέριστη συμπαράσταση και βοήθεια της γυναίκας του έστησε απ’ το μηδέν δύο καταστήματα με είδη δώρων και ασημικά για να αποτραβηχτεί στη συνέχεια με την εμφάνιση των πρώτων σοβαρών συμπτωμάτων της ασθένειάς του.

    Δύσκολα τελείωσε την ζωή του παλεύοντας τα τελευταία χρόνια με μια ανίατη αρρώστια.

    Ποτέ δεν εγκατέλειψε, . . . μέχρι που τον κάλεσε ο Πανάγαθος.

«Υπάρχουν τρεις πλευρές σ ένα Μεγάλο Άνδρα. Όταν τον βλέπεις από μακριά, φαίνεται σκληρός και σταθερός. Από κοντά, είναι ευχάριστος. Και όταν μιλάει, τα λόγια του είναι ξεκάθαρα.» Κομφούκιος,   551-479 π.X.,   Κινέζος Φιλόσοφος

    Δεν θα χαρακτήριζα τον «Κομφούκιο» Μεγάλο Άνδρα. Όσο Μεγάλοι κι αν γίνουμε δεν θα πάψουμε ποτέ να είμαστε μια απειροελάχιστη ασημαντότητα μέσα στο μεγαλείο του αχανούς Σύμπαντος, κάτι που συχνά ξεχνάμε για να προβάλλουμε το ανύπαρκτο Εγώ μας.

    Ωστόσο, επειδή «Προς γαρ το τελευταίον εκβάν,  έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται», και επειδή «Ἐ­πελ­θὼν ὁ θά­να­τος πάν­τα ἐ­ξη­φά­νι­σται», οφείλω ως ύστατη τιμή στον αγαπημένο φίλο και συμμαθητή να καταθέσω από ψυχής ότι ο Κωνσταντίνος Κουκουφίκης, ο «Κομφούκιος», έζησε σκληρά πειθαρχημένος και αφοσιωμένος στα αξιακά νάματα του Αξιωματικού και του Οικογενειάρχη με ιδιαίτερη σεμνότητα, με προσήνεια και μέριμνα και προ παντός, με καθαρά λόγια και έργα προς κάθε κατεύθυνση.

    Ευτύχησε σαν σύζυγος, ευτύχησε σαν πατέρας, έγινε και παππούς και είχε στο πλευρό του μια γυναίκα που του έδωσε τα φτερά για να καταφέρει να είναι σήμερα στις καρδιές μας. Κι αυτό κάνει ακόμη πιο δύσκολο τον αποχωρισμό.

    Η Τάξη 1973 της Σχολής Ευελπίδων αποχαιρετούμε τον εν πίστει κεκοιμημένο συμμαθητή και φίλο Κωνσταντίνο Κουκουφίκη και ευχόμαστε «Γαῖ­αν ἔ­χοι ἐ­λα­φρὰν».

    Στην  οικογένεια του κεκοιμημένου ευχόμαστε την «ἀ­πὸ Θε­οῦ πα­ρη­γο­ρί­αν».

Κωνσταντίνος Παπανικολάου

  

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ''ΤΖΕΡΤΖΕΛΕ'

Του Ανδρέα Μελεζιάδη

    Φαίνεται σκληρός ή άδικος ο τίτλος ? Θα το δούμε παρακάτω και θα κρίνουμε.

    Εδώ και αρκετές μέρες, όλα τα κανάλια, εφημερίδες και σάιτ, ασχολούνται με την κυρία  Αμάλ Ράμζι Αλαμουντίν Κλούνε’υ’, και την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα που η κυρία αυτή υπόσχεται ότι θα πετύχει.

    Και να η κυρία Αμάλ ( έτσι θα την αναφέρω για συντομία, άλλωστε είναι και το όνομά της ) να μπαίνει στη Μερσεντές, άντε πάλι να βγαίνει από τη Μερσεντές, άντε πάλι γεύμα με γελάκια με τον Πρωθυπουργό, άντε να μπαίνει στο ξενοδοχείο, άντε να βγαίνει από το ξενοδοχείο, άντε με τον άντρα της τον Κλούνε’υ’ να φιλιούνται, άντε το ένα, άντε το άλλο, μας έχουνε μουρλάνει στην κυριολεξία. Όχι βέβαια πως χρειαζόταν και ιδιαίτερη προσπάθεια, αφού στο DNA μας είναι να μουρλαινόμαστε εύκολα….

    Ποια είναι τέλος πάντων αυτή η κυρία Αμάλ, και γίνεται ‘’χαμός’’ στο πέρασμα ή και στο άκουσμά  της ?

    Κρίνοντας επιφανειακά και εμφανισιακά, μπορώ να πώ ότι είναι μια ωραιοτάτη και κομψή κυρία, πολύ ‘’καθως πρέπει’’ και απολύτως συμπαθητική. Έ, κοτζάμ Τζώρτζ Κλούνε’υ’ είναι αυτός, από τα μπάζα θα ψώνιζε ή θα αγόραζε καμία Καμίλα?( Για σένα το γράφω, Κάρολε…)

    Στην ουσία, είναι μια κυρία από τον Λίβανο, με νομικές σπουδές και διεθνή καριέρα στην παροχή νομικών υπηρεσιών, με πολλές περγαμηνές κτλ κτλ.

    Εμείς, ασχολούμαστε μαζί της, επειδή ανέλαβε να επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, είτε γιατί εκείνη το θέλησε, είτε γιατί την προσέλαβε το Ελληνικό Κράτος, είτε και τα δύο ταυτοχρόνως. Είναι γνωστή η θέση, τόσο της ίδιας όσο και του Κλούνε’υ’, ότι τα Μάρμαρα πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, και τους ευχαριστούμε για αυτό, όπως και όλους όσους έχουν την ίδια γνώμη.

    Όμως, δεν ξέρω ρε παιδιά, κάτι με ενοχλεί στην όλη υπόθεση. Όχι η κυρία Αμάλ, αλλά ο ‘’τζερτζελές’’ που γίνεται, σε κάθε θέμα που έχει σχέση μαζί της. Εντάξει, είπαμε, καλή και όμορφη και θα φέρει και τα Μάρμαρα, αλλά όχι και έτσι! Άς τα φέρει πρώτα, και εγώ ο ίδιος θα προτείνω να της κάνουν άγαλμα και να το βάλουν δίπλα στις Καρυάτιδες !

    Μεγάλη ιστορία αυτά τα ταλαίπωρα Μάρμαρα… Τα σούφρωσε ο Έλγιν, και αναπαύονται στας Μεγάλας Βρεττανίας εδώ και 208 χρόνια. Και αν δεν τα βούταγε ο Έλγιν τι θα γινόταν? Βροχές, αέρηδες και μόλυνση, θα είχαν δημιουργήσει ανεπανόρθωτες ζημιές, όπως στα υπόλοιπα που έμειναν. Χώρια που οι Τούρκοι, κατά την Επανάσταση, στην Πολιορκία της Ακροπόλεως, μπορεί να τα έσπαζαν με καμιά κανονιά, όπως καταστράφηκαν πολλά άλλα. Και εάν επιβίωναν τότε, σίγουρα οι πλιατσικολόγοι Γερμανοί του αρχαιολάτρη Χίτλερ, θα τα είχαν ‘’απαλλοτριώσει’’ το 1940, και θα ήταν σε κανένα Βερολίνο τώρα. Άντε να τα πάρεις, μετά.

    Κατά μία άποψη, λοιπόν, καθόλου λανθασμένη, οι Εγγλέζοι προστάτεψαν τα Μάρμαρα. Όμως, η όλη υπόθεση, μπορεί να παραλληλισθεί με την κλοπή ενός φτωχού νηπίου από τους γονείς του, από άτεκνο πλούσιο ζευγάρι. Αυτό έγινε και με τα Μάρμαρα…

    Θυμάμαι, πριν από αρκετά χρόνια, αφού το αίτημα της επιστροφής των Μαρμάρων είναι διαρκές και επαναλαμβανόμενο , ότι ένα βασικό επιχείρημα των Εγγλέζων ήταν το ότι δεν είχαμε την τεχνογνωσία και τον χώρο να τα εκθέσουμε, ενώ εκείνοι τα πρόσεχαν ‘’σαν δικά τους’’. Τώρα πλέον, έχουμε και την τεχνογνωσία για συντήρηση, αλλά και τον χώρο ( Μουσείο Ακροπόλεως ), στον οποίο υπάρχουν ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥΣ φυλαγμένες και τα περιμένουν…

    Πρίν από αρκετά χρόνια, είχα επισκεφθεί το Λονδίνο, και πήγα  στο μουσείο του Πρίγκηπα της Ουαλλίας (Wallace collection ), στο κέντρο της πόλεως. Εκεί, θαύμασα τα εκθέματα, αλλά και έφριξα συγχρόνως, αφού τα περισσότερα από αυτά ήταν… Γαλλικά, πλιατσικολογημένα κατά τους Αγγλογαλικούς πολέμους του μεσαίωνα, αφού οι Άγγλοι πήγαιναν στην Γαλλία και όχι το αντίστροφο.  Και φυσικά, δεν θα ήταν μόνον αυτά. Τι να πούν και οι ταλαίπωροι Αιγύπτιοι, για τους τόσους θησαυρούς τους, που ‘’αναπαύονται’’ και ‘’προφυλάσσονται’’ στα Βρεττανικά μουσεία ? Δεν είμαι ειδικός του θέματος, αλλά είμαι σίγουρος ότι τα Βρεττανικά μουσεία είναι γεμάτα από ΜΗ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΑ εκθέματα. Οι ίδιοι, τι θα μπορούσαν να εκθέσουν ? Το σπαθί του Ριχάρδου ή την πανοπλία του Ιβανόη ? Μπορεί και το καπέλο του Κρόμγουελ…

    Το θέμα με την επιστροφή των Μαρμάρων, δεν είναι τωρινό, υπάρχει εδώ και αρκετές δεκαετίες, από την στιγμή που η Ελλάδα κατάλαβε ότι ΤΗΣ ΑΝΗΚΟΥΝ και ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΑΦΟΥΝ. Προσπάθειες, σοβαρές και μη, έχουν γίνει πολλές, και συνεχίζονται. Ας μην ξεχνάμε την Μελίνα Μερκούρη, που είχε αφιερώσει την ζωή της στην προσπάθεια για την επιστροφή τους. Τι κατάφερε και αυτή ? Τίποτα…..  Εκείνη ‘’έφυγε’’, αλλά τα Μάρμαρα εκεί, ακούνητα !

    Μερικοί, νομίζουν ότι με την συλλογή υπογραφών, τις διαδηλώσεις, τα παγκόσμια ψηφίσματα, τις διεθνείς δικαστικές αποφάσεις, τα ψηφίσματα των Οργανισμών, και τόσα άλλα, οι Εγγλέζοι θα μας επιστρέψουν τα Μάρμαρα. Πόσο μεγάλο λάθος κάνουν, θα το διαπιστώσουν. Όλοι μας, όσοι ζούμε αυτή τη στιγμή, θα έχουμε ‘’μετοικίσει εις τας Αιωνίους Μονάς’’, αλλά τα Μάρμαρα θα είναι εκεί, αδιαφιλονίκητη απόδειξε τόσο του μεγαλείου της Ελληνικής Ιστορίας, όσο και της ΄΄πλιατσικολογίας΄΄ των Εγγλέζων ΄΄εταίρων’’ μας. Ας μην γελιόμαστε. Τα Μάρμαρα, θα γυρίσουν στην Ελλάδα, μόνο εάν κάνουμε πόλεμο με την Μεγάλη Βρεττανία, νικήσουμε και πάμε να τα πάρουμε. Άλλος τρόπος, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!

    Τώρα, έχουμε στα ‘’ώπα ώπα’’ την κυρία Αμάλ, ελπίζοντας ότι θα καταφέρει να επιστρέψουν τα Μάρμαρα. Με νομικές διαδικασίες! Μα, και να ληφθούν δικαστικές αποφάσεις, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Κάθε λογικός άνθρωπος, το καταλαβαίνει αυτό.

    Δίκαια, κάποιοι θα πούν. ‘’Δηλαδή, πρέπει να εγκαταλείψουμε αυτό το θέμα?’’

    Όχι, δεν πρέπει να το εγκαταλείψουμε. Πρέπει να το ‘’κυνηγήσουμε’’ με κάθε τρόπο, και συνεχώς. Άσχετο αν θα τα καταφέρουμε. Τα Μαρμαρα, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ, είναι η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ, είναι η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ, αυτά και τόσα άλλα που ‘’ξεκουράζονται’’ σε μουσεία άλλων κρατών ( Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης, και πάμπολλα άλλα )

    Το ζήτημα είναι, ότι όλα αυτά, είναι τόσο μεγάλα, που δεν μπορούμε να τα πάρουμε ούτε με …κινηματογραφικό τρόπο ( ΤΟΠ ΚΑΠΙ και άλλες ταινίες )

    Προς το παρόν, για να έχουν δουλειά τα ΜΜΕ, αλλά και για να αποπροσανατολίζεται ο κόσμος, ας αρκεστούμε στις ‘’επιδαψιλεύσεις’’ που απλόχερα παρέχει το κράτος – τζερτζελέ στο οποίο ζούμε…..

    Πληροφορία της τελευταίας στιγμής, αναφέρει ότι στο Βλαδιβοστόκ έγινε τριμερής διάσκεψη μεταξύ Μεγάλης Βρεττανίας, Γερμανίας και Τουρκίας, για ταυτόχρονη επίλυση διμερών θεμάτων με την Ελλάδα, κατά την οποία αποφασίστηκαν τα εξής

    Η Μεγάλη Βρεττανία, θα επιστρέψει τα Μάρμαρα του Παρθενώνα στην Ελλάδα, ένα μήνα μετά την πληρωμή των Γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων.

    Η Γερμανία θα πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα, ένα μήνα μετά την επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα.

    Η Τουρκία θα αποχωρήσει από τα Κατεχόμενα, και θα τα επιστρέψει στην Κύπρο, δεκαπέντε μέρες μετά την επιστροφή των Μαρμάρων και την πληρωμή των πολεμικών αποζημιώσεων.

ΣΣΕ, 24 Σεπτεμβρίου 1969 – Τάξη 1973

    Πριν από 45 χρόνια, την Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 1969, περνούσαμε την πύλη της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων.

    Το ίδιο βράδυ η πρώτη… ψυχρολουσία: το καθιερωμένο καψώνι της… υποδοχής.

    Ακολούθησαν τα όμορφα χρόνια της Σχολής. “Όμορφα” δεν σημαίνει εύκολα, άνετα και πάντα ευχάριστα. Αντίθετα, ήταν ένα ταξίδι με πολλές δυσκολίες, αντιξοότητες, πικρίες, αλλά και στιγμές ανεπανάληπτης εμπειρίας, συναδελφικών δεσμών, απόκτησης γνώσεων, μόρφωσης και ψυχικής και σωματικής προετοιμασίας. Δεν είχαν καμία σχέση με την φοιτητική ζωή που απολάμβαναν οι συνομήλικοί μας. 

    Πέρασαν από τότε 45 χρόνια. Μας λείπουν 4 συμμαθητές: ο Θόδωρος, ο Βασίλης, οΝίκος και ο Αντώνης δεν είναι πλέον μαζί μας. Τους θυμόμαστε πάντα.

    Εύχομαι σε όλους τους συμμαθητές της Τάξης 1973 υγεία και κάθε καλό.

Γιάννης Παρίσης

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Αγαπητοί Συμμαθητές.

    Σήμερα 24 Σεπ.2014, συμπληρώνονται 45 χρόνια απο την ημέρα, που διαβήκαμε το κατώφλι της ένδοξης Σ.Σ.Ε. με όνειρα και φιλοδοξίες και τα οποία εν πολλοίς έχουν ικανοποιηθεί.

    Εύχομαι απο καρδιάς να έχουμε όλοι υγεία, σε όσους δέ αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα υγείας να είναι περαστικά και όλοι μαζί κάθε χρόνο, να εορτάζουμε την μέρα που ως 1ετείς Ευέλπιδες, εισήλθαμε στο Αβερώφειο ίδρυμα της Σ.Σ.Ε. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

    Σήμερα η τάξη μας μετράει πέντε απώλειες (εισελθόντες) και τέσσερες (εξελθόντες), οι σκέψεις όλων μας, ας βρίσκεται κοντά τους, αλλά προπαντός στις αξιότιμες οικογένειές τους, οι οποίες πρέπει να μας αισθάνονται δίπλα τους.

      Με Συμμαθητική αγάπη.    

          Βαγγέλης Δανιάς.

ΤΑ 45 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΣΤΗ Σ.Σ.Ε

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης

Μέσα σε μια στιγμή, ήρθε το πάνω κάτω

Και από την άλλη την στιγμή, άρχισε το εν-δυο-κάτω.

45 χρόνια πέρασαν και οι μνήμες επιστρέφουν

Την πύλη της σχολής περάσαμε, παρθένα τα όνειρά μας

Η νιότη μας υποχωρεί ασυλλόγιστα, μέσα στα πυκνά σκοτάδια

στέλνοντας μηνύματα η άφωνη μιλιά μας.

Το εν- δυο –κάτω άρχισε, στροφές, πολλές δοκιμασίες   

Λυμένα στο κλειστό  δαιμόνια, επάνω μας ξεσπούν

 Πλήθαιναν οι μαρτυρίες και εμείς ζούσαμε με προσδοκίες

Υποβρύχια στους θαλάμους, στολή κορέας, ασανσέρ τα γόνατα λυγούν.

Ένας χρόνος άχρονος, λάθη και αλαζονείες.

Αφήνοντας απόγνωση ξεχείλιζαν οι υποκρισίες

Όλα αυτά  περάσανε, σημάδια μελανά της μοίρας.

Νέοι αξιωματικοί, νιάτα τρελά, νιάτα φευγάτα

Ζωή σταμάτα, μείνε στα νιάτα, θέλω να χαρώ

Τα τέσσερα χρόνια της σχολής χωρίς σταματημό

Αγαπημένη σκέψη, στου έρωτα τα μονοπάτια.

Ο καθένας μας και μια ιστορία στο απόηχο της ζωής.

Χαρές, λύπες και καημοί  κύλησαν σαν το τρεχούμενο νερό.

Μεταθέσεις, οικογένειες, παιδιά, συγκινήσεις, αναμνήσεις

Ταξίδια, αποδράσεις, όνειρα, τα αποστάγματα της ψυχής.

Δάκρυα, πόνοι, στεναγμοί, βάλσαμο στάξε, όσο και όπου μπορείς.

45 χρόνια πέρασαν στου καιρού την προσταγή.

Αποστρατεία, βαριά καρδιά, την ώρα που την συναντώ.

Θλίψη στου καημού την δίνη, ο πόνος είναι βουβός

Ποιος άραγε θα τον απαλύνει..

Απόστρατος, και τι με αυτό, σαν το πουλί να φτερουγίζεις

Κοίτα μπρος, να δέχεσαι γυμνός την κρύα την βροχή

Απόστρατος ,και τι με αυτό, πάντα στη ζωή να χαρίζεις

Εμπειρίες, από την γλυκιά τρέλα που λέγεται ζωή.

45 χρόνια πέρασαν, όλοι μαζί να το γιορτάσουμε

Με ένα κρασί και μια ευχή, όλοι να το φωνάξουμε

Χρόνια εκατό να ζήσουμε, χρόνια, υγιή και ευτυχισμένα

Παρά τις δυσκολίες μας, χρόνια αγαπημένα. 

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

    Το  Σάββατο, 20 Σεπτεμβρίου , η Τζένη και ο Γιώργος Κα’ι’ντάρης, πάντρεψαν την κόρη τους Βάλια με τον Χρήστο Αδάμπα  στη Θεσσαλονίκη, στον Ιερό Ναό Αγίου Παύλου, στην άνω πόλη.

    Στο μυστήριο ήταν παρόντες πολλοί προσκεκλημένοι, μεταξύ των οποίων και όλοι οι συμμαθητές που ήταν δυνατό να έρθουν.

    Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στους συμμαθητές που ήρθαν από μακρυά, όπως ο Γρηγόρης από το Κιλκίς, ο Χρήστος από τον Πολύγυρο, ο Κώστας από την Κατερίνη και ο Θωμάς από τις Σέρρες. Με μεγάλη μας χαρά, είδαμε και τον Δημήτρη καθώς και την σύζυγο και τον γιό του αλησμόνητου Αντώνη, που ήρθαν από την Αθήνα.

    Μετά το μυστήριο, ακολούθησε λαμπρή δεξίωση στο ‘NODO Piscine’’, με το κέφι να κρατάει αμείωτο μέχρι τις πρω’ι’νές ώρες.

    Η Τζένη και ο Γιώργος, άοκνα προσπάθησαν για το καλύτερο, και το πέτυχαν.

    Στο νέο ζευγάρι Χρήστο και Βάλια, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ 

και

ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

    Στη Τζένη και τον Γιώργο, τους ευχόμαστε γρήγορα να έχουν στην αγκαλιά τους τα εγγόνια τους.

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

Την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ  12 Σεπτεμβρίου , η Σοφία  και ο Σάββας Ανανιάδης, πάντρεψαν την κόρη τους Μαρία με τον Κώστα Κακούτη στη Θεσσαλονίκη, στον Ι.Ν. Κυρίλλου και Μεθοδίου.

    Στο νέο ζευγάρι Κώστα και Μαρία, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και

ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

    Στη Σοφία και τον Σάββα, τους ευχόμαστε γρήγορα να έχουν στην αγκαλιά τους τα εγγόνια τους.

   Στην δεξίωση που ακολούθησε, λέγεται ότι επικράτησε πολύ κέφι.

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ

    Την Κυριακή 17 Αυγούστου , η Ρένα Βαγιωνάκη  και ο Γιώργος Μανογιαννάκης, πάντρεψαν την κόρη τους Χρύσα με τον Αντώνη Νικολακάκη στα Χανιά, στον Ι.Ν. της Αγίας Μαγδαληνής στη Χαλέπα.

    Μετά το μυστήριο, παρετέθη η καθιερωμένη πλέον δεξίωση, στην Λιμνούπολη, και το γλέντι κράτησε μέχρι πολύ αργά την νύχτα.

    Στο νέο ζευγάρι Αντώνη και Χρύσα, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και

ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

    Στη Ρένα και τον Γιώργο, τους ευχόμαστε γρήγορα να έχουν στην αγκαλιά τους τα εγγόνια τους.

 ********************************************************************************

    Την Κυριακή, 24 Αυγούστου, η Πόπη Βουλώνη πάντρεψε την κόρη της Ευαγγελία με τον Θεοχάρη Λάσκαρη στη Θεσσαλονίκη, στον Ι.Ν. της Αγίας Αναστασίας στην Κηφισιά.

    Η συγκίνηση απο την απουσία του αείμνηστου Νίκου, ήταν έκδηλη σε όλο το Μυστήριο.

   Στο νέο ζευγάρι Θεοχάρη και Ευαγγελία, ευχόμαστε μέσα από την καρδιά μας

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ

ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και

ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ

   Στην Πόπη, ευχόμαστε γρήγορα να έχει στην αγκαλιά της και άλλα εγγόνια, για να συμπληρώσουν τα εγγόνια της από τη Φλώρα.

ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ‘’ΜΑΝΤΑΡΑ’’ ΜΕ ΤΟN ΕΝΦΙΑ

Ανδρέας Μελεζιάδης 

    ‘’Αχός βαρύς ακούστηκε’’ και ‘’πολλά ντουφέκια έπεσαν’’ τις τελευταίες μέρες, εξ αιτίας του περιβόητου και διαβόητου πλέον ΕΝΦΙΑ , το οποίο στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να το χαρακτηρίσει κάποιος σαν ‘’ΤΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ’’, στην δε χειρότερη σαν αιτία ανθρωποκτονίας. Οι ενδιάμεσες διαβαθμίσεις, είναι αυτά που αισθανθήκαμε όλοι μας, όταν ‘’καταφέραμε’’ μέσω του TAXIS να ενημερωθούμε σε ό τι μας αφορά.

    Πάρα πολλοί και αξιόλογοι ‘’γραφείς’’ προσέγγισαν το θέμα από πολλές μεριές, καταλήγοντας στο κοινό συμπέρασμα ότι όχι μόνο ‘’φάουλ’’ είναι, αλλά ‘’πέναλτυ’’ και αποβολή, στην κυριολέξία.

    Άκουσα από το χαζοκούτι, αλλά και διάβασα σε εφημερίδες και μπλόκ, διάφορες συγκεκριμένες διαμαρτυρίες από συμπατριώτες μας, από τους οποίους το ΥΠΟΙΚ ζητούσε όχι απλώς παράλογα, αλλά ΠΑΡΑΝΟ’Ι’ΚΑ ποσά να πληρώσουν, για ακίνητες περιουσίες, εκ των οποίων αρκετές ήταν ήδη βάρος στον ιδιοκτήτη τους. Πασιφανές ότι είχαν δίκιο.

    Μέσα μου, ξύπνησε μια άλλη ιδιότητα, του προγραμματιστή – αναλυτή Η/Υ, την οποία έτυχε να αποκτήσω μετά από κάποιες σπουδές, και έτυχε πάλι να εξασκήσω για κάποια χρόνια.

    Φυσικά, αυτές μου οι γνώσεις είναι ελάχιστες και μπορώ να πώ και ξεπερασμένες, σε σχέση με ανάλογες γνώσεις που έχουν πολλοί επισκέπτες του μπλόκ. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι οι ΑΡΧΕΣ πάνω στις οποίες στηρίζονται, έχουν μεταβληθεί.

    Για να συνεχίσουμε, πρέπει να κάνουμε κάποιες παραδοχές, υποχρεωτικές για το θέμα.

       Α. Η κυβέρνηση αποφάσισε να καθιερώσει τον ΕΝΦΙΑ, ζητώντας την πληρωμή φόρου  για τις ιδιοκτησίες ακινήτων των πολιτών, ανάλογα με την αξία τους. Το αν αυτός ο φόρος είναι δίκαιος ή άδικος, λογικός ή παράλογος, δεν εξετάζεται εδώ.

       Β. Η αξία των ιδιοκτησιών αυτών, έχει προσδιοριστεί με βάση τις τιμές ζωνών, το κτηματολόγιο, και άλλους παρεμφερείς παράγοντες  ( όροφος κτλ ) με τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό.

       Γ. Ο προσδιορισμός του φόρου αυτού, ανατέθηκε στο καθ’ ύλην αρμόδιο όργανο, την Εφορία, για την σύνταξη προγράμματος Η/Υ προς προσδιορισμό του, για τον καθένα χωριστά.

       Δ. Έχουν υποβληθεί όλα τα Ε9, έχουν ελεγχθεί και είναι σωστά.

    Ίσως και κάποιες άλλες, δευτερεύουσες παραδοχές, που αυτή τη στιγμή δεν έρχονται στο μυαλό μου.

    Με τα πολλά, καταλήγουμε στην Μηχανογραφική Ομάδα, που ανέλαβε την υλοποίηση της κυβερνητικής αποφάσεως, καταρτίζοντας τα ανάλογα προγράμματα Η/Υ.

    Για να γίνει αυτό, πρώτα έπρεπε να εντοπιστούν τα αρχεία, από τα οποία θα ληφθούν τα απαιτούμενα στοιχεία, να εντοπιστούν τα χρήσιμα πεδία τους, να καθοριστούν ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ οι απαιτήσεις του νέου προγράμματος, να γίνει το πρόγραμμα, να τεσταριστεί τόσο σε ακραίες καταστάσεις, όσο και σε μέτριο πλήθος πολιτών δοκιμαστικά, να αξιολογηθούν τα αποτελέσματα ως προς την ορθότητά τους και εν συνεχεία να γίνει η παραγωγή των αποτελεσμάτων.

    Πρίν από αυτά όμως, πρέπει να γίνει σύσκεψη ( συνέντευξη την λένε ) μεταξύ της Μηχανογραφικής Ομάδας και των εντολοδόχων της παραγωγής, για την ρύθμιση λεπτομερειών και επίλυση αποριών που ΣΙΓΟΥΡΑ θα υπάρχουν.

    Από όσα παρατήρησα  στο τελευταίο χρονικό διάστημα, με τις διάφορες καταστάσεις κτλ παράγωγα της συγκεκριμένης Μηχανογραφήσεως, έβγαλα το ασφαλές κατά την γνώμη μου συμπέρασμα, ότι πρόκειται για μια πανσπερμία ΑΔΟΜΗΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ, που γίνονται πρόχειρα, προκειμένου να εξασφαλιστούν κάποιες ‘’εμβαλωματικές’’ λύσεις στις απαιτήσεις των εντολοδόχων.

    Όταν οι απαιτήσεις είναι σχετικά μικρές, αυτό το σύστημα πιθανόν να δουλεύει. Όταν οι απαιτήσεις όμως είναι μεγάλες και συχνές, γίνεται ‘’της γυνής της εκδιδομένης επι  χρήμασι’’. Ιδιαίτερα, όταν τα αρχεία ΙNPUT είναι διαφορετικά δομημένα.

    Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι ο υπολογιστής λέγεται και ‘’Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΒΛΑΚΑΣ’’, αφού δεν παράγει μόνος του σκέψεις και έργο, αλλά βασίζεται ΜΟΝΟ στα δεδομένα με τα οποία θα τροφοδοτηθεί.

    Για να γίνει λοιπόν αυτό το απερίγραπτο ‘’αλαλούμ’’ με τον ΕΝΦΙΑ, πρέπει να υπήρξαν κάποιες από τις καταστάσεις που ακολουθούν, όλες συσσωρευτικώς ή κάποιες από αυτές.

         Α. Ανεπαρκή στοιχεία στα δεδομένα INPUT.

         Β. Λανθασμένα στοιχεία στα δεδομένα INPUT.

         Γ. Ανεπαρκές αριθμητικά προσωπικό.

        Δ. Προσωπικό μειωμένων επαγγελματικών δυνατοτήτων.

        Ε. Πίεση χρόνου για άμεσα αποτελέσματα.

      ΣΤ. Μη δυνατότητα συνεργασίας όλων των παραμέτρων της εφαρμογής, λόγω διαφορετικής δόμησης.

        Ζ. Ανθρώπινα λάθη των μηχανογράφων, τόσο στη σύνταξη των αρχείων INPUT, όσο και στην κατασκευή του προγράμματος.

        Η. Μη εντοπισμός λεπτομερειών κατά την συνέντευξη, για τις οποίες θα έπρεπε να γίνουν διευκρινίσεις.

   Κάποιος άλλος, πιο σχετικός με το αντικείμενο, θα μπορούσε να προσθέσει και άλλες.

    Κάπως έτσι λοιπόν, έγινε όλη η υπόθεση, και τώρα, ‘’τρέχουν και δεν φτάνουν’’. Και φυσικά, και ο νέος προσδιορισμός του ΕΝΦΙΑ, σωστός ή λάθος, θα είναι και πάλι παραγωγή ‘’εμβαλωματικής ‘’ λύσης. ‘’Άς κάνουμε τώρα αυτό να ξεμπερδεύουμε, και μετά βλέπουμε’’. Αυτό είναι το σκεπτικό.

    Δυστυχώς, έτσι δουλειά δεν γίνεται, τα δε χρήματα που ξοδεύονται πάνε στράφι.

    Όταν μία μηχανογραφική εφαρμογή , από την αρχή της είναι φτιαγμένη για συγκεκριμένα αποτελέσματα, δεν μπορεί να επιβαρύνεται διαρκώς με νέες απαιτήσεις, γιατί θα φτάσει στιγμή που θα ‘’κρεμάσει’’, τα δε OUTPUT της θα είναι ανάλογα με τον ΕΝΦΙΑ που κυκλοφόρησε.

    Για να γίνουν όμως όλα σωστά, κατά την γνώμη μου, πρέπει ίσως η εφαρμογή να στηθεί από την αρχή, με όλες τις μέχρι σήμερα απαιτήσεις, και με πρόβλεψη για πολλές άλλες, με νέα δομημένα προγράμματα, συνεργάσιμα μεταξύ τους, και τεσταρισμένα αρχεία INPUT τα οποία διαρκώς θα ενημερώνονται από

 προσθήκες ή μεταβολές που θα γίνονται ανα πάσα στιγμή. Κάτι τέτοιο όμως, δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη, αλλά θέλει αρκετό χρόνο που είναι συνάρτηση των απαιτήσεων, της επαγγελματικής κατάρτισης και του αριθμού των ατόμων που θα ασχοληθούν ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ.

    Και αφού γίνει αυτή η νέα εφαρμογή, πρέπει για ικανό χρονικό διάστημα ΝΑ ‘’ΤΡΕΞΕΙ’’ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ, για τεστάρισμα και εξαγωγή συμπερασμάτων.

    Όπως σας είπα και στην αρχή, οι γνώσεις μου ίσως είναι και παρωχημένες, αφού δεν έχω πάρει και κανένα master στο αντικείμενο. Πιθανολογώ, ότι άλλοι, με περισσότερες γνώσεις, θεώρησαν όλα τα παραπάνω σαν δεδομένα, πράγμα το οποίο και είναι, και θεώρησαν περιττή την ενημέρωση όλων όσων δεν γνωρίζουν.

   Ελπίζω να συνέβαλα λιγάκι στην ενημέρωσή σας.

Μ.Τ.Σ: «Προσεχώς… κουρείον»

 ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΣΤΡΑΝΤΑΣ 

«Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι»

(Παροιμία από την λαϊκή θυμοσοφία)

            Σπεύδω ευθύς εξ’ αρχής  να διευκρινίσω ότι ο τίτλος του παρόντος έχει απόλυτη σχέση με τα διαλαμβανόμενα για το λεγόμενο στρατιωτικό κατάστημα Μετοχικού Ταμείου Στρατού καθ όσον την τελευταία τετραετία οι κάθε είδους αυτόκλητοι σωτήρες του στην προσπάθειά τους να το σώσουν όσο γίνεται γρηγορότερα, έχουν επιδοθεί σε κουρέματα των αποθεματικών του  και σε επανειλημμένα ξυρίσματα των εσόδων του τα οποία με τη σειρά τους οδηγούν στο συνεχές πετσόκομμα του πενιχρού πλέον μερίσματος των μερισματούχων του. Το τελευταίο μάλιστα γερό πετσόκομμα του μερίσματος κατά 20% επεσυνέβη, όπως μας ενημέρωσε με μία ακαταλαβίστικη ανακοίνωσή του το ΜΤΣ την οποία έσπευσε χωρίς σχόλια να ανακοινοποιήσει η ΕΑΑΣ, αμέσως μετά την ψήφιση του περιβόητου τελευταίου πολυνομοσχεδίου (6 Αυγ 2014) όπου περιχαρής ο υπουργός εργασίας μας ανακοίνωνε ότι τα μετοχικά ταμεία παραμένουν υπό την εποπτεία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας και ότι δεν κινδυνεύει να χαθεί η περιουσία τους. Τώρα γιατί όλα αυτά μας τα είπε ο υπουργός εργασίας και όχι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας είναι κάτι που θα πρέπει λίγο να μας προβληματίσει.

            Είναι γεγονός ότι ο κόσμος από τη μία μεριά έχει κουραστεί να ακούει και να διαβάζει συνέχεια για τη διάσωση και τη βιωσιμότητα του ΜΤΣ, ενέργεια η οποία κατά κανόνα οδηγεί στη συνεχή μείωση του μερίσματος, μιας και το μόνο που γίνεται είναι να μοιράζονται τα συνεχώς μειούμενα έσοδά του που προέρχονται σχεδόν αποκλειστικά και μόνο από τις κρατήσεις των εν ενεργεία στελεχών χωρίς να ευδοκιμεί ή να προχωρεί καμία προσπάθεια νομοθέτησης για αύξηση των εσόδων του και από άλλες πηγές,  και από την άλλη έχει απογοητευθεί ,έχει θυμώσει και έχει αγανακτήσει γιατί βλέπει ότι κατά περίεργο τρόπο  έχει κολλήσει ή υποβληθείσα από τον Νοέμβριο του 2012 ενώπιον του στρατιωτικού εισαγγελέα αλλά και ενώπιον της εισαγγελέως διαφθοράς έκθεση των οικονομικών επιθεωρητών του ΥΠΕΘΑ με την οποία καταγγέλλονται και αποκαλύπτονται πλήθος αξιόποινων πράξεων που συνέβαιναν στο ΜΤΣ από το έτος 1988 μέχρι το 2011. Δημιουργείται δηλαδή η εντύπωση ότι και εδώ η προσπάθεια συγκάλυψης, κουκουλώματος και ατιμωρησίας των υπευθύνων, στρατιωτικών και πολιτικών, που οδήγησαν ένα ανθηρό και αξιοζήλευτο ταμείο στα σημερινά του χάλια, είναι προφανής.

            Στην σκοπίμως λοιπόν  ακαταλαβίστικη ανακοίνωση, με την οποία ως φαίνεται το μέρισμα  μειώνεται από εδώ και πέρα κατά 21%, μέχρι ασφαλώς να επέλθει η επόμενη  μείωση, το ΜΤΣ τονίζει ότι αυτή η μείωση έγινε ύστερα από εισήγηση του Διοικητικού του Συμβουλίου (ΔΣ) προς τον κ.ΥΦΕΘΑ ο οποίος όχι μόνο  έσπευσε ευχαρίστως να ικανοποιήσει την εισήγηση αυτή, αλλά και έγραψε και το παρακάτω σχόλιο το οποίο ασφαλώς του υπέδειξαν είτε τα μέλη του ΔΣ/ΜΤΣ είτε οι οικονομικοί του σύμβουλοι. (Μένει να ξεκαθαριστεί ποιος έκανε την σχετική  εισήγηση όταν και όποτε δημοσιευθούν τα σχετικά πρακτικά). Να υπογραμμίσουμε ακόμη, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, ότι στο ΔΣ του ΜΤΣ συμμετέχει και εκπρόσωπος της ΕΑΑΣ. Λέει λοιπόν το σχόλιο του κ. ΥΦΕΘΑ:

    «Κύριο μέλημα του ΜΤΣ πρέπει να είναι ο μηδενισμός του υφιστάμενου ελλείμματος και η επίτευξη του στόχου από το έτος 2017 να είναι σε θέση να διανέμει στους δικαιούχους τα καθαρά έσοδα της προηγούμενης χρήσης, όπως προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία (ΑΝ 559/1937)      

    Στην παρούσα φάση η μείωση του μερίσματος είναι αναπόφευκτη βάσει των περιορισμών που θέτει η νομοθεσία.

    Με την αναμενόμενη ψήφιση από τη Βουλή των Ελλήνων (ΒτΕ) των προτεινόμενων διατάξεων, το Ταμείο να υποβάλλει εισήγηση για τη διόρθωση της τιμής μεριδίου τουλάχιστον στα επίπεδα του έτους 2013 (τιμή μεριδίου 5,1999 €), καθόσον όπως προκύπτει από τα Αποτελέσματα Α’ εξαμήνου θα έχει αφενός τη δυνατότητα, αφετέρου θα είναι σε θέση να καλύψει και μέρος του ελλείμματος».

           Επί του παραπάνω σχολίου θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι είναι ασφαλώς καλοδεχούμενη η άποψη περί εφαρμογής των προβλέψεων του βασικού νόμου που διέπει την λειτουργία του ΜΤΣ (ΑΝ 559/1937).Όμως ,θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο νόμος αυτός που ισχύει από το 1937,αγνοήθηκε και καταπατήθηκε συνεχώς και  πλήρως ,σύμφωνα με την έκθεση των οικονομικών επιθεωρητών του ΥΠΕΘΑ , από το έτος 1988 μέχρι και το 2011 με συνέπεια στο τέλος του 2011 το ταμείο να εμφανίζει συσσωρευμένη ζημιά της τάξεως των 440.000.000 ευρώ και να έχει φάει το βοήθημα ( ΒΟΕΑ) από 12.000 παιδιά ύψους 165.000.000 ευρώ, να χρωστάει δάνειο στο υπουργείο οικονομικών ύψους 150.000.000  και ακόμα να χρωστάει 40.000.000 στο ΕΚΟΕΜΣ και 3.000.000 στην ΕΑΑΣ. Και για όλη αυτή την πρεμούρα υπήρχαν και υπάρχουν υπεύθυνοι, στρατιωτικοί και πολιτικοί, οι οποίοι εξακολουθούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και ενίοτε να μας κουνάνε και το δάχτυλο.

          Στα παραπάνω θα πρέπει να προσθέσουμε και τις απώλειες τεράστιων εσόδων που είχε το ταμείο λόγω άνωθεν εντολών πολιτικών προϊσταμένων τις οποίες οι κατά καιρούς διορισμένοι με μόνο κριτήριο τον κομματικό πατριωτισμό πρόεδροί του, έσπευδαν ασμένως να υλοποιήσουν. Έτσι, τον Μάρτιο του 2004 και δύο ημέρες πριν τις εθνικές εκλογές με εντολή του τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας κ. Παπαντωνίου το ΜΤΣ καταβάλλει το ποσό των 200.000.000 ευρώ για την εξαγορά των χρεών της Γενικής Τράπεζας προκειμένου αυτή να ξεπουληθεί χωρίς χρέη στους Γάλλους. Ακόμα και  λόγω της αρνητικής αναλογίας μετόχων προς μερισματούχους της ΕΛΑΣ (0,90/1 ) και της άρνησης του υπουργείου δημοσίας τάξεως να καλύψει την διαφορά καταβαλλομένου μερίσματος και εισπραττομένων από τις κρατήσεις των εν ενεργεία αστυνομικών εσόδων, το ταμείο δεν εγείρει ως όφειλε τις νόμιμες απαιτήσεις του προς το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως αλλά συνεχίζει να καταβάλλει το μέρισμα με αποτέλεσμα, σύμφωνα με την αναλογιστική μελέτη της εταιρείας DELLOITE, να παρουσιάζει μέχρι τον Μάρτιο του 2010 ,λόγω διαφυγόντων κερδών, συνολικές απώλειες της τάξης των 700.000.000 ευρώ.

          Η πολιτεία συνεπώς, που τώρα έρχεται να υποδείξει στο ταμείο την εφαρμογή του νόμου που επί σειρά ετών η ίδια αγνόησε και καταπάτησε, είναι εκείνη που συστηματικά απομύζησε το ταμείο  και οφείλει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ  να αναγνωρίσει τα λάθη της και να  αποκαταστήσει τη οικονομική ζημιά που προξένησε. Προς αυτή την κατεύθυνση εκτιμάται ότι θα πρέπει ιδιαιτέρως να δραστηριοποιηθεί τόσο η ΕΑΑΣ όσο και οι λοιπές διεκδικητικές οργανώσεις  των αποστράτων όχι μόνο του Στρατού Ξηράς αλλά και των ε.ε και ε.α αστυνομικών.

          Και επειδή  ο νυν ΥΦΕΘΑ διετέλεσε κατά το παρελθόν επί υπουργίας Σπηλιωτόπουλου και πάλι υφυπουργός Εθνικής Άμυνας (Μάρτιος 2004 έως Σεπτέμβριος 2007) καλόν είναι να υπενθυμίσουμε τι γράφουν στην έκθεσή τους για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα οι οικονομικοί επιθεωρητές του ΥΠΕΘΑ αναφορικά με τις παραβάσεις της σχετικής νομοθεσίας στην διανομή μερίσματος. Ενδεχομένως το ΜΤΣ να μην ανήκε τότε στην αρμοδιότητα του κου υφυπουργού αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τότε κάποιοι υπεύθυνοι πολιτικοί και στρατιωτικοί δεν έκλειναν τα μάτια τους για να οδηγηθούμε σήμερα σε αυτά τα χάλια. Γράφουν λοιπόν οι οικονομικοί παρατηρητές:

 Έτος 2004

Συνολικό ποσό διανεμηθέντος  μερίσματος:128.950.003

Κέρδη ταμείου:104.477.516

Πώληση μετοχών ύψους 36.000.000

Σωρευμένη ζημιά που το ΜΤΣ δεν εμφάνισε προς το υπουργείο:21.804.172

Έτος 2005

Συνολικό ποσό διανεμηθέντος  μερίσματος:135.782.338

 Κέρδη ταμείου:104.198.901

Σωρευμένη ζημιά:50.191.449

Αύξηση μετοχικού κεφαλαίου Γενικής Τράπεζας χωρίς να εμφανίσει την παραπάνω ζημιά.

Δάνειο από ΕΛΟΑΣ (Λογαριασμός που δίνει τα εφάπαξ) :10.500.000

Δεν εξοφλεί τις υποχρεώσεις του προς ΕΚΟΕΜΣ ύψους:6.334.091

Έτος 2006

Συνολικό ποσό διανεμηθέντος  μερίσματος:140.241.376

Κέρδη ταμείου: 138.053.152

Σωρευμένη ζημιά που δεν εμφάνισε προς το υπουργείο:50.649.746

Δάνειο από ΕΛΟΑΣ :33.440.000

Πώληση μετοχών ύψους :3.697.490

Δεν εξοφλεί τις υποχρεώσεις του προς ΕΚΟΕΜΣ και ΕΑΑΣ ύψους:2.715.494

Έτος 2007

    Από το έτος αυτό και εντεύθεν έχουν πάψει να εμφανίζονται κεφάλαια και οιαδήποτε ονομαζόμενη διανομή «μερίσματος» γίνεται με κεφάλαια τρίτων με αποτέλεσμα ουσιαστικά να «δεσμεύεται» η τρέχουσα και μελλοντική περιουσία του ταμείου.

    Διανέμει «μέρισμα» από χρήματα που δεν έχει και που παίρνει από άλλους λογαριασμούς ύψους:146.086.571

    Εμφανίζει δήθεν κέρδη από χρήματα που καταχράται από άλλους λογαριασμούς ύψους:110.817.174

    Δεν εμφανίζει σωρευμένη ζημιά ύψους:87.782.545

    Ανεξόφλητες υποχρεώσεις προς ΕΛΟΑΣ ύψους:21.000.000

    Πώληση μετοχών ύψους:5.534.913

    Δεν αποδίδει υποχρεώσεις του προς ΕΚΟΕΜΣ και ΕΑΑΣ ύψους:6.777.086

          Τέλος, σε ότι αφορά στο σχόλιο του κ. ΥΦΕΘΑ που λέει ότι από το 2017 θα πρέπει το ταμείο να διανέμει στους δικαιούχους καθαρά έσοδα της προηγούμενης χρήσης θα πρέπει να πούμε ότι αυτά τα έσοδα μέχρι τότε δεν θα ξεπερνάνε τα 90.000.000 ευρώ. Που σημαίνει ότι, εάν υποθέσουμε ότι λόγω των αυξανομένων αποστρατειών οι μερισματούχοι του ταμείου το 2017 θα φτάνουν ή και θα ξεπερνάνε τις 90.000, ο κάθε μερισματούχος θα παίρνει μέρισμα που δεν θα φτάνει τα 80 ευρώ το μήνα.

          Εάν λοιπόν αυτό είναι το όραμα των σημερινών σωτήρων του ταμείου, στρατιωτικών και πολιτικών, τότε θα ήταν καλλίτερο αντί για τον προσδιορισμό της ρήτρας του αξιόμαχου να ψάξουν να βρουν και να προσδιορίσουν τη ρήτρα του αξιολύπητου μιας και κατά εκεί  μας πάνε.