Μ.Τ.Σ : Τίτλοι Τέλους

του ΣΤΕΛΙΟΥ  ΚΑΣΤΡΑΝΤΑ

«Μπορούμε να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε τις συνέπειες επειδή αποφύγαμε τις ευθύνες μας.»

(Sir Josian Stamp ,1840-1940,Βρετανός τραπεζίτης)

Διαβάζοντας κανείς την έκθεση πεπραγμένων*  για το Μετοχικό Ταμείο Στρατού (ΜΤΣ) του απελθόντος προέδρου κ. Σωτηρόπουλου, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι ύστερα από μία μακρά περίοδο ρεμούλας, κακοδιαχείρισης, ασύλληπτης  διαφθοράς και παρανομίας σε όλα τα επίπεδα καθώς και πρωτοφανούς δηλωμένου  κομματικού πατριωτισμού εκ μέρους των κατά καιρούς προέδρων του, άρχισαν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους για το ταμείο σε ένα εφιαλτικό έργο που κράτησε όσο και η περίοδος της συστηματικής καταστροφής της Χώρας από τους φερόμενους σήμερα ως σωτήρες της. Και οι τίτλοι τέλους ως γνωστόν ακολουθούνται από το οριστικό μαύρο το οποίο σύμφωνα με τα γραφόμενα του τέως προέδρου αναμένεται να επέλθει το έτος 2017 και μοιραία θα έχει την ατυχία να το διαχειριστεί ο νέος πρόεδρος του ταμείου κ.Σιδηρόπουλος.

Άλλος ένας λοιπόν επίδοξος σωτήρας του ΜΤΣ απεχώρησε άπραγος έχοντας επιτύχει  στη διάρκεια της τριετούς θητείας του (2010-2013) το καταπληκτικό και ενδεχομένως παγκόσμιο για μετοχικά ταμεία ρεκόρ  να μειώσει δηλαδή το μέρισμα, μαζί με την προαναγγελθείσα νέα μείωση, κατά 75% χωρίς να καταφέρει να εξεύρει κάποιο νέο έσοδο. Και την σκυτάλη της οριστικής πτώχευσης του ταμείου παρέλαβε ο νέος πρόεδρος ο οποίος ας ευχηθούμε ότι αναλογιζόμενος τουλάχιστον τις ευθύνες του και την ηθική υποχρέωση έναντι των συναδέλφων του, αποστράτων και εν ενεργεία, θα αναλάβει τον ρόλο όχι ενός ακόμα αναλώσιμου και ψευδεπίγραφου σωτήρα αλλά ,όπως απαιτούν οι περιστάσεις και το περί δικαίου αίσθημα, το ρόλο του τιμωρού και του ανθρώπου εκείνου ο οποίος θα απαιτήσει την ταχεία εκδίκαση όλων των ευρισκομένων ενώπιον του εισαγγελέα οικονομικών και όχι μόνο εγκλημάτων που διεπράχθησαν στο ταμείο κατά την τελευταία 20ετία ,όπως αναλυτικά καταγγέλλονται στην έκθεση των οικονομικών επιθεωρητών, αλλά και ταυτόχρονα θα ζητήσει την απομάκρυνση όλων εκείνων των επίορκων υπαλλήλων του ταμείου οι οποίοι με πράξεις και παραλείψεις τους εζημίωσαν τα μέγιστα το ταμείο τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.

Στην έκθεση λοιπόν των πεπραγμένων του μεταξύ πολλών άλλων και σε ότι αφορά στο μέρισμα και την τύχη του ταμείου από εδώ και πέρα, ο απελθών πρόεδρος κ. Σωτηρόπουλος  μας λέει ότι από τα 105 εκ ευρώ που απαιτούντο για να δοθεί το μέρισμα στο ύψος  εκείνου του πετσοκομμένου κατά 50% μερίσματος του 2012,υπάρχουν δυστυχώς μόνο 55 εκ. γεγονός που σημαίνει ότι θα χρειαστεί μία καινούργια μείωση του μερίσματος κατά 50% . Δηλαδή το μέρισμα κατάντησε τελικά όχι αντίδωρο αλλά ψίχουλο. Να πούμε βέβαια ότι εφ’όσον μέχρι τώρα για το 2013 το μέρισμα που χορηγήθηκε τα δύο πρώτα τρίμηνα ήταν χωρίς περικοπές τα περιβόητα 55 εκ ευρώ μοιράστηκαν ήδη και έτσι δεν θα πρέπει να περιμένουμε άλλο μέρισμα εντός του 2013. (Τις παραπάνω προβλέψεις μένει να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει ο νέος πρόεδρος).

Η σοβαρότερη όμως επισήμανση που κάνει στην έκθεσή του ο κ.Σωτηρόπουλος  ,αφορά στην από εδώ και πέρα πρόβλεψη εξέλιξης του μερίσματος όπου μας λέει ότι για την τετραετία 2013-2016 το μέρισμα θα πρέπει να συνεχίσει να δίνετε κατά 72,8% μειωμένο εκείνου που δινότανε το 2010 δηλαδή ,όπως λέει, να είναι της τάξης των 85 ευρώ μηνιαίως. (Εφ’όσον βέβαια θα σημείωνα εγώ δεν υπάρξουν παραπέρα μειώσεις στα έσοδα λόγω περικοπής μισθών).Το δε έτος 2017 μας λέει ο κ.Σωτηρόπουλος ότι θα είναι έτος μηδενικού μερίσματος. Το μαύρο δηλαδή που λέγαμε.

Κατόπιν λοιπόν όλων των παραπάνω αναρωτιέται κανείς γιατί δεν αποφασίζεται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ η ταχεία ένταξη ,έστω και μόνου, του ΜΤΣ στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ ) σύμφωνα με τους όρους  και τις προϋποθέσεις που περιγράφονται στο ΝΔ 4052/2012 (άρθρα 35-49 περί ΕΤΕΑ); Στη χειρότερη περίπτωση το επικουρικό θα είναι διπλάσιο εκείνου που δίνει σήμερα ως μέρισμα το ΜΤΣ. Εξ’ άλλου και εξ όσων προκύπτει από την υπ’αριθ 384/26-6-2012 γνωμοδότηση (επισυνάπτεται), του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ)  τα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελούν φορείς επικουρικής ασφάλισης και συνεπώς σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο που απέστειλε το υπουργείο εργασίας προς όλα τα υπουργεία και προς το Υ.ΕΘ.Α, θα πρέπει από το χορηγούμενο από τα μετοχικά ταμεία  μέρισμα, να παρακρατείται ποσό υπέρ του ταμείου ΑΚΑΓΕ-ΕΕΣΕΑ  (Ειδικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών- Ειδική Εισφορά Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης).Μάλιστα να πούμε εδώ ότι το υπουργείο εργασίας στην εγκύκλιό του καθορίζει όπως αυτή η επί πλέον εισφορά από τα μερίσματα ,εφ’όσον δεν έχει παρακρατηθεί ,να παρακρατηθεί αναδρομικά και να αποδίδεται εφ’εξής κάθε μήνα. (Σημείωση: Δηλαδή μας κάνουν κρατήσεις για να ενισχύουμε από τα πολλά που παίρνουμε τα ασθενή επικουρικά ταμεία! Σε αυτή την αναδρομική υπέρ ΕΚΟΕΜΣ παρακράτηση οφείλεται και η μείωση της σύνταξης μηνός Ιουλίου κατά 45-60 ευρώ για την οποία ακόμη περιμένουμε ενημέρωση των αρμοδίων).

Ασφαλώς τα περιουσιακά στοιχεία του ΜΤΣ θα μπορούν με κοινή και αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με το υπουργείο προστασίας του πολίτη να τεθούν υπό την διαχείριση κάποιου νεοσύστατου φορέα τα δε προκύπτοντα έσοδα να μοιράζονται αναλόγως.

Τα παραπάνω ως σκέψεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για την επικουρικότητα του ΜΤΣ ιδέα  την οποία  στην έκθεση πεπραγμένων του υποστηρίζει ο κ.Σωτηρόπουλος και με την οποία εκτιμάται ότι δεν θα είχε αντίρρηση ο νέος πρόεδρος του ΜΤΣ. Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα πέσει το μαύρο. Οψόμεθα.

                                                                                                                                                                  Αθήνα ,11 Ιουλίου 2013

Σημειώσεις:

          *Την έκθεση πεπραγμένων του τέως προέδρου του ΜΤΣ κοινοποίησε προς τιμήν της η ΑΝ.Ε.Α.ΕΔ. και μπορείτε να την  βρείτε στη διεύθυνση   http://www.aneaed.eu/images/pdf/MTS020713a.pdf Τα αναφερόμενα στο μέρισμα είναι στη σελίδα 11 της έκθεσης.

1.ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΖΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ?

1.ΓΙΑΤΙ  ΟΙ  ΑΖΕΡΟΙ  ΚΑΙ  ΟΧΙ   ΟΙ  ΡΩΣΟΙ?

Δημοσιεύτηκε στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ την 7 / 7 / 2013

Του  Γιάννη  Ζούκα

                Τις  τελευταίες εβδομάδες η χώρα μας έζησε τρία περιστατικά τα οποία σχετίζονταν με τα ενεργειακά θέματα και επιπλέον τα δύο εξ αυτών αφορούσαν και στις αποκρατικοποιήσεις, ενώ το τρίτο δεν αφορούσε στις τελευταίες, πλην όμως φαίνεται ‘ότι επηρεάστηκε απ’ αυτές. Τα περιστατικά αυτά, λόγω της σημασίας τους ,προκάλεσαν όχι μόνο ελληνικό, αλλά και διεθνές ενδιαφέρον.

                Το πρώτο περιστατικό είναι αυτό της μη συμμετοχής της Ρωσικής εταιρείας Gazprom στο διεθνή διαγωνισμό για αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, παρά το πολύ μεγάλο αντίστοιχο ενδιαφέρον που αυτή επέδειξε (ο πρόεδρος της Gazprom επισκέφθηκε προς τούτο την Ελλάδα τρεις φορές και συζήτησε το θέμα ακόμα και με τον πρωθυπουργό) και την πεποίθηση που δημιούργησε στην ελληνική πλευρά ότι θα υποβάλει την καλύτερη προσφορά και θα κερδίσει το διαγωνισμό. Ατυχώς για μας στον ίδιο διαγωνισμό δεν συμμετείχε τελικά κανένας Έλληνας ή ξένος επενδυτής με αποτέλεσμα αυτός να κηρυχθεί άγονος, γεγονός που δεν μας χαροποίησε καθόλου. Οι δηλώσεις που έγιναν στη συνέχεια από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν μας διαφώτισαν ως προς τα αίτια του περιστατικού. Η εκτίμησή μας είναι ότι η Gazprom αποσύρθηκε κυρίως επειδή η Ε.Ε. που εγκρίνει παρόμοιους διαγωνισμούς, δεν επιθυμούσε την παραχώρηση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους, προκειμένου να μην αυξηθεί περαιτέρω η οικονομική και γεωπολιτική επιρροή που ασκεί σήμερα η Ρωσία στις χώρες της Ε.Ε. ως ο σημαντικότερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης. Η προαναφερθείσα επιθυμία εκτιμάται ότι συνέπιπτε με εκείνη των ΗΠΑ οι οποίες, όπως είναι φυσικό, δεν ευνοούν την περαιτέρω αύξηση του γεωπολιτικού Ρόλου της Ρωσίας.

                Το δεύτερο περιστατικό αφορά στην ανάδειξη ως πλειοδότη του διεθνή διαγωνισμού για την αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, της Αζέρικης εταιρείας SOCAR, η οποία ήταν η μόνη που συμμετείχε στο διαγωνισμό και από την οποία ζητήθηκε να βελτιώσει την προσφορά της ώστε αυτή να υπερβαίνει την εκτιμώμενη αξία της ελληνικής εταιρείας. Η τελική προσφορά ανήλθε στα 400 εκατ. δολάρια έναντι εκτιμώμενης αξίας 330 εκατ. Δολαρίων. Η παραχώρηση του ΔΕΣΦΑ στην Αζέρικη SOCAR, πέραν του ότι ικανοποιεί τις οικονομικές απαιτήσεις της Ελλάδας, συνέβαλε κατά την εκτίμησή μας σε μεγάλο βαθμό ώστε να έχει θετική έκβαση για τη χώρα μας το τρίτο περιστατικό (επιλογή αγωγού ΤΑΡ) που αναφέρεται παρακάτω. Επιπλέον η ανάδειξη της SOCAR ως πλειοδότη συνέπιπτε με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις Ευρωπαίων και Αμερικανών, όταν μάλιστα εξεδήλωσε ενδιαφέρον για το ΔΕΣΦΑ και μία άλλη Ρωσική εταιρεία, η οποία τελικά απεσύρθη για λόγους που δεν πρέπει να διαφέρουν από εκείνους της απόσυρσης της Gazprom από τη ΔΕΠΑ.

                Το τρίτο περιστατικό αφορά στην επιλογή από την κοινοπραξία που ανέβαλε την εκμετάλλευση του Αζέρικου κοιτάσματος φυσικού αερίου “ΣΑΧ ΝΤΕΝΙΖ ΙΙ” , του αγωγού ΤΑΡ για τη μεταφορά του αερίου από την Κασπία στην Ευρώπη. Ο αγωγός αυτός θα διέρχεται από Ελλάδα , Αλβανία και Ιταλία και έχει μικρότερο μήκος από τον ανταγωνιστή του Nabuco West  που θα διέρχονταν από Βουλγαρία , Ρουμανία , Ουγγαρία και Αυστρία. Η επιλογή αυτή θα εξασφαλίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη στη χώρα μας ( η συνολική εξωτερική επένδυση θα ανέλθει στο 1,5 δις Ευρώ, ενώ οι άμεσες θέσεις εργασίας εκτιμώνται σε 2.000 και οι έμμεσες σε περίπου 10.000 ), με τις διακλαδώσεις που προβλέπεται να δημιουργηθούν η Ελλάδα θα καταστεί ενεργειακός κόμβος και επιπλέον θα αυξηθεί ο γεωπολιτικός της ρόλος. Ο ίδιος αγωγός μεταφέροντας στην Ευρώπη Αζέρικο φυσικό αέριο περιορίζει την εξάρτησή της από το Ρωσικό αέριο και τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας επί της γηραιάς ηπείρου . Η μείωση βέβαια του γεωπολιτικού ρόλου της Ρωσίας στην Ευρώπη συμπίπτει με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ , λόγος για τον οποίο οι τελευταίες αντιμετωπίζουν θετικά τον εν λόγω αγωγό.

                Είναι προφανές ότι η Ευρώπη , έχουσα ελάχιστα ενεργειακά αποθέματα σε σχέση με τις τεράστιες ανάγκες της , έγινε επιδεκτική έξωθεν οικονομικών , γεωπολιτικών ακόμα και γεωστρατηγικών επιρροών . Για το ίδιο θέμα επιρροή ασκεί επίσης η Ε.Ε. επί των κρατών- μελών της. Τελευταία στο παιχνίδι των ενεργειακών ζητημάτων προστέθηκαν και οι ανταγωνισμοί των αγωγών. Ήδη το “ενεργειακό πόκερ” έγινε ιδιαίτερα σκληρό .

      Τα τρία περιστατικά που αναφέρονται παραπάνω και το θέμα του πάλαι ποτέ αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη εξασφάλισαν στην Ελλάδα αρκετή γνώση και εμπειρία , στοιχεία απαραίτητα για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του Ιονίου , Νοτίως Κρήτης και Αλλαχού.

Ας ελπίζουμε ότι αυτή η γνώση και η εμπειρία θα αξιοποιηθούν δεόντως στο μέλλον.-

ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ

    Από τον εκδοτικό οίκο ‘’ΙΩΛΚΟΣ’’ εξεδόθη τον Μά’ι’ο και κυκλοφορεί το βιβλίο του συμμαθητού μας ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ με τίτλο

ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΚΩ

Το χρονικό της στρατιωτικής καταιγίδας – 1943.

    Το βιβλίο, απευθύνεται σε όλους τους αναγνώστες, αφού είναι γραμμένο χωρίς την γνωστή και για πολλούς δυσνόητη ‘’στρατιωτική ορολογία’’, έχει δε αποσπάσει απολύτως θετικές κριτικές από παντού.

    Ο συγγραφέας, αφηγείται όλα όσα έγιναν από πλευράς πολεμικών επιχειρήσεων στην Κώ, μέχρι την  ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, με μυθιστορηματικό τρόπο που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.  Είναι σίγουρο, ότι οι γνώσεις του αναγνώστη θα εμπλουτισθούν με πραγματικά γεγονότα, τα οποία αφηγούνται εναργέστατα .

    Προσωπικά, όταν ξεκίνησα την ανάγνωση, δεν την διέκοψα παρά μόνον όταν τελείωσαν οι 288 σελίδες του. Έχω την γνώμη ότι είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί και να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη μας.

    Ο ίδιος ο συγγραφέας, μας γράφει λίγα λόγια για το βιβλίο του.

 

    Το βιβλίο τιμάται 13,5 ευρώ στα βιβλιοπωλεία ( στη Θεσσαλονίκη στα ΙΑΝΟΣ, ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ – ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ )

    Για τους συναδέλφους και μόνον, ο συγγραφέας μπορεί να το στείλε ταχυδρομικά ή με κούριερ, στην τιμή των 10 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των  εξόδων αποστολής. Αρκεί να επικοινωνήσουν μαζί του στο ε-μαιηλ (jpnze81@gmail.com)

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ

   Η ζωή είναι μια αλληλοδιαδοχή ευχάριστων και δυσάρεστων γεγονότων, που μας δημιουργούν και τα ανάλογα συναισθήματα.

   Έτσι και τώρα, μετά την αδόκητη απώλεια του αγαπητού σε όλους μας Αντώνη, ήρθε η σειρά ενός ευχάριστου γεγονότος, για να επαληθεύσει τα παραπάνω.

   Την Κυριακή λοιπόν που μας πέρασε, 23 Ιουνίου, η Θάλεια και ο Γρηγόρης Τριανταφυλλίδης πάντρεψαν την κόρη τους Τάνια με τον Κυριάκο Κουκίδη, στην γενέτειρα του Γρηγόρη, τον Βαπτιστή Κιλκίς.

   Οι κοντινότεροι συμμαθητές, βάλαμε ένα λεωφορείο από τη Θεσσαλονίκη και πήγαμε στον γάμο, αλλά και στο γλέντι που ακολούθησε μέχρι πολύ αργά την νύχτα. Όλοι όσοι μπορούσαμε, ήμασταν εκεί.

   Με χορό και με τραγούδι, και με την συνοδεία οργανοπαικτών, παραδοσιακά, η νύφη ήρθε στην εκκλησία, όπου την περίμενε ο εκλεκτός της Κυριάκος.

   Η εκκλησία του Βαπτιστή, αν και αρκετά μεγάλη, δεν στάθηκε ικανή να χωρέσει το πλήθος των προσκεκλημένων, που σύμφωνα με πρόχειρους υπολογισμούς, ξεπερνούσαν τους 650.

   Μετά το γάμο, ακολούθησε το πατροπαράδοτο γλέντι στην αίθουσα δεξιώσεων ‘’ΘΕΑΤΡΟΝ’’,κοντά στο Κιλκίς, στο οποίο παρευρέθηκαν όλοι οι προσκεκλημένοι.

   Η Θάλεια και ο Γρηγόρης, μερίμνησαν ιδιαίτερα για εμάς τους συμμαθητές και τις γυναίκες μας, ώστε να είμαστε άνετα και σε μία πολύ ωραία παρέα, όπως πάντοτε άλλωστε.

   Παρά τον ιδρώτα που έτρεχε ‘’ποτάμι’’, ο Γρηγόρης ήταν ‘’πανταχού παρών’’, φροντίζοντας κάθε λεπτομέρεια της δεξιώσεως. Αυτό βέβαια, δεν τον εμπόδισε να επιδείξει για ακόμη μία φορά τις φωνητικές του ικανότητες, αφού – ως συνήθως – πήρε το μικρόφωνο και μας γέμισε κέφι.

   Εμείς, φύγαμε σχετικά νωρίς, αλλά το γλέντι κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες.

   Ενώνοντας τις ευχές όλων μας, παρόντων και απόντων, ευχόμαστε στο νέο ζευγάρι,

κάθε χαρά και ευτυχία στη ζωή τους,

 και

 καλούς απογόνους,

τους οποίους τόσο ο Γρηγόρης όσο και η Θάλεια, τους περιμένουν με ανυπομονησία.

   Παρακάτω, μερικές φωτογραφίες από όλα τα συμβάντα. Δυστυχώς, ένα απρόβλεπτο πρόβλημα στην φωτογραφική μου μηχανή, με ανάγκασε να χρησιμοποιήσω μόνον βιντεοκάμερα, με ανάλογη μείωση ποιότητος στις φωτογραφίες.

 

 

 

 

Η δημοκρατία θα… επιζήσει και χωρίς την ΕΡΤ!!!

Γράφει ο  Ιωάννης Παρίσης

    Μου έστειλαν μήνυμα για να υπογράψω αίτημα (petition) ως αντίδραση στο κλείσιμο της ΕΡΤ. Ποιο ακριβώς είναι το αίτημα;

           Να συνεχίσει να υφίσταται το ελεεινό καθεστώς που είχε αλώσει εδώ και δεκαετίες την ΕΡΤ;

           Να συνεχίσουν να «σιτίζονται» υπεράριθμοι υπάλληλοι, αργόσχολοι συνδικαλιστάδες και λοιποί παρατρεχάμενοι;

           Να συνεχίσουν να δοκιμάζουν την ανοχή μας και να προσβάλουν τη νοημοσύνη μας δημοσιογράφοι και δημοσιογραφίσκοι με υπέρογκες αμοιβές;

    Μήπως ότι θα χάσουμε την ενημέρωση; Τι στερηθήκαμε όταν το προσωπικό της ΕΡΤ είχε απεργίες; Νοιώσαμε κάποια έλλειψη; Ή μήπως το γεγονός ότι «καταλάμβαναν» αυθαιρέτως την οθόνη της ΕΡΤ-1, της ΝΕΤ και της ΕΡΤ-3 με τις απεργιακές ανακοινώσεις τους σαν να ήταν κτήμα τους, ενώ τα άλλα κανάλια όταν είχαν απεργία πρόβαλλαν άλλες, μη ενημερωτικές, εκπομπές ή ντοκιμαντέρ. Εκτός από το παράνομο του πράγματος, στερούσαν από την ΕΡΤ πόρους.

    Μήπως το ότι μονίμως πρόβαλαν την «ορθή» άποψη για την ιστορία, τον πολιτισμό, τις τέχνες, τα γράμματα, προσκαλώντας πάντοτε πρόσωπα που ανήκαν στη «ορθή» κατεύθυνση σκέψης, ανεξαρτήτως της ποιότητάς τους και των (συχνά ανθελληνικών) ιδεών που εξέφραζαν, απoκλείοντας συνήθως αντίθετες απόψεις;.

    Μήπως το ότι θα στερηθούμε το μαρξιστικό (ή φασιστικό – διαλέξτε) κατεστημένο που εδώ και δεκαετίες είχε χωθεί βαθιά στην ΕΡΤ, και το οποίο αγνοούσε – όταν δεν πρόσβαλε- τις εθνικές μας εορτές και την ιστορία μας;

    Ίσως προβάλλουν κάποιοι το επιχείρημα – που ήδη χρησιμοποιούν οι «θιγόμενοι» – ότι… κτυπιέται η ελεύθερη ενημέρωση και η δημοκρατία!!! Με περισσή υποκρισία δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πολλοί άλλοι… λάτρεις της δημοκρατίας, μιλούν για «βαρύτατο πλήγμα στη δημοκρατία μας». Σοβαρά;… μην τρελαθούμε!!!  Φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Τι να πει κανείς για δημοσιογράφους σαν τον Παντελή Σαββίδη της ΕΡΤ-3 και κάποιους ακόμα, που πρόσφεραν σημαντικό έργο, με ευπρέπεια και αποτελεσματικότητα; Θα ήταν ευτύχημα να τους δούμε και στη νέα ΕΡΤ.

    Φωνάζει ο ΣΥΡΙΖΑ! Μα είναι φυσικό. Στο χώρο του ανήκουν οι χρυσοκάνθαροι… όχι μόνο της ΕΡΤ. Στον χώρο του κατέφυγαν και τα μέχρι χθες κρατικοδίαιτα «ορφανά» του ΠΑΣΟΚ. Φωνάζουν και οι βολεμένοι κάθε χρώματος και παρατάξεως. Όλοι οι… «θιγόμενοι» δημοκράτες! Γνωρίζουμε όμως, δεκαετίες τώρα, τι σημαίνει ΕΡΤ… Θυμηθήκαμε τον Μάνο Χατζηδάκη που ως Διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΤ συνάντησε την έντονη αντίδραση των συνδικαλιστών στο έργο του, και έλεγε το 1984 στη Μαρία Ρεζάν: «Θα εισηγούμην και το κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά ο κόσμος δεν μπορεί να ζήσει πια, χωρίς την ΕΡΤ. Η ΕΡΤ είναι πολύτιμη, διότι δίδει στον Ελληνικό λαό, την ευκαιρία να διαμαρτύρεται και να λέει “τι αίσχος που είναι η ΕΡΤ”.»

    Η άποψη ότι η δημοκρατία απειλείται στην Ελλάδα εξαιτίας της κατάργησης της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης είναι μάλλον φαιδρή. Από την αρχή της χρονιάς, η ΕΡΤ βρισκόταν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, τμηματικά για διάρκεια 11 εβδομάδων. Και… δεν πάθαμε τίποτε! Το δείχνουν και οι αριθμοί: κατά μέσο όρο, η ΕΡΤ, είχε το 4% της τηλεθέασης ανά σταθμό, δηλ. το 12% συνολικά για τους τρεις σταθμούς. Αυτή είναι η ΕΡΤ, την οποία η σοσιαλιστική Liberation χαρακτηρίζει ως τον «πιο  διεφθαρμένο και πιο δυσλειτουργικό οργανισμό στην Ελλάδα».

    Βεβαίως η Κυβέρνηση έκανε κάποια λάθη τακτικής στο χειρισμό του θέματος. Άλλωστε η Δεξιά ποτέ δεν «έμαθε» τα… κόλπα. Ούτε διδάχτηκε «χειρισμό κρίσεων» τόσα χρόνια από το ΠΑΣΟΚ  και τις… άλλες δημοκρατικές δυνάμεις! Αλλά έστω και έτσι, ας καθαρίσουν επιτέλους ένα-ένα τα «οχυρά» της διαπλοκής, της δικτατορίας της σκέψης και της προσβολής της νοημοσύνης μας.

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ‘’Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ’’

    Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την Δευτέρα 3 Ιουνίου, στη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Θεσσαλονίκης, η παρουσίαση του βιβλίου του συμμαθητού μας Γιάννη Παρίση, με τίτλο ‘’Η ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ ΘΑΛΑΣΣΑ’’.

    Την παρουσίαση συντόνισε ο γνωστός δημοσιογράφος Παντελής Σαββίδης και μίλησαν .

             Ο συμμαθητής μας Νίκος Παπαγιαννόπουλος, Υπτγος (ΥΓ) εα, Γναθοχειρουργός, πρώην Αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης.

             Ο Γιώργος Βοσκόπουλος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας

             Ο Βενιαμίν Καρακωστάνογλου, μόνιμος Λέκτορας της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ, Δημοτικός Σύμβουλος.

             Ο Σπύρος Λίτσας, επίκουρος καθηγητής της Θεωρίας Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

   Η όλη εκδήλωση, όπως και το βιβλίο, απέσπασαν τα πλέον κολακευτικά σχόλια από όλους τους παριστάμενους.

   Παρακάτω, παρατίθενται ολίγα από τα θέματα του βιβλίου που αναπτύχθηκαν.

   Το στρατηγικό περιβάλλον της Μεσογείου διαμορφώνεται κατ' αρχήν από τις πολιτικές, τα συμφέροντα, τις δράσεις και τις συνεργασίες ή τις αντιπαραθέσεις των κρατών που την περιβάλλουν. Επιπλέον, το περιβάλλον αυτό επηρεάζεται από τις πολιτικές, τα αντικρουόμενα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς ισχύος των μεγάλων δυνάμεων, οι οποίες, με τον έναν  ή τον άλλο τρόπο, είναι παρούσες ή παρεμβαίνουν ή ασκούν επιρροή στη μεσογειακή περιοχή.
   Ευρισκόμενη στο κέντρο ενός σχετικά ασταθούς περιφερειακού πλαισίου, η Μεσόγειος διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στη μορφή του γεωστρατηγικού περιβάλλοντος ολόκληρης της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής αλλά και ευρύτερα. Στη διάρκεια των προηγούμενων δεκαετιών, η Μεσόγειος αποτέλεσε κύριο χώρο ενδιαφέροντος των διεθνών συνασπισμών και των μεγάλων διεθνών δρώντων. Παραλλήλως αναπτύχθηκαν σημαντικές πρωτοβουλίες συνεργασίας μεταξύ της βόρειας και της νότιας ακτής, με στόχο τη σταθερότητα και την επίλυση θεμάτων τρομοκρατίας, λαθρομετανάστευσης, ενεργειακών πόρων, ρύπανσης κ.ά.
   Κατά τα τελευταία έτη, νέες διεθνείς απειλές και προκλήσεις ανέκυψαν στην ευρύτερη μεσογειακή περιοχή, ενώ οι εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο δημιούργησαν ένα εντελώς νέο γεωπολιτικό σκηνικό. Η ενεργειακή ασφάλεια αποτελεί κύριο αντικείμενο ενδιαφέροντος στην ευρύτερη μεσογειακή περιοχή, δεδομένου ότι σ' αυτήν υπάρχουν τεράστια αποθέματα ενεργειακών πόρων, καθώς επίσης και δίκτυα αγωγών που μεταφέρουν την ενέργεια στις ακτές της Μεσογείου.
   Στο βιβλίο αυτό επιχειρείται μία γεωστρατηγική ανάλυση και αξιολόγηση του μεσογειακού περιβάλλοντος με σκοπό την εξαγωγή συμπερασμάτων για την κατανόηση ή ακόμη και την εκτίμηση του τρόπου που σε κάθε περίπτωση ενήργησαν ή αναμένεται να ενεργήσουν οι διάφοροι γεωστρατηγικοί δρώντες. Ένας μεγάλος αριθμός έγχρωμων χαρτών, διαγραμμάτων και πινάκων που ακολουθούν το κείμενο βοηθούν τον αναγνώστη στην πληρέστερη κατανόηση των στοιχείων που παρατίθενται.
   Είναι ευνόητο ότι ελήφθησαν υπ' όψιν όλα τα νέα στοιχεία, πληροφορίες, γεγονότα, μεταβολές ισχύος, γεωπολιτικές ανατροπές, απειλές και προκλήσεις που έχουν ανακύψει και έχουν δημιουργήσει νέες συνθήκες στο στρατηγικό περιβάλλον της Μεσογείου. Οι πρόσφατες εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες και οι εξελίξεις που ακολούθησαν -ιδιαίτερα η συριακή κρίση- αποτέλεσαν ξεχωριστό αντικείμενο έρευνας και ανάλυσης.  Αναλύονται επίσης θέματα όπως η παράνομη μετανάστευση, η τρομοκρατία, ο θρησκευτικός φανατισμός, η ενεργειακή ασφάλεια, οι ένοπλες δυνάμεις, οι πρωτοβουλίες περιφερειακής συνεργασίας, ενώ παρατίθενται εκτιμήσεις για τις προοπτικές που διαφαίνονται για το μέλλον. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΗΓΟ (ΕΜ) ε.α.ΦΡΑΓΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟ

Αλησμόνητε  Φίλε και Συμμαθητή Αντώνη

    Η Τάξη του 1973,είναι σήμερα συγκλονισμένη, γιατί εντός μικρού χρονικού διαστήματος  μετά την απώλεια του Νίκου του Βουλώνη, είναι παρούσα προκειμένου να σε αποχαιρετήσει, να αποχαιρετήσει, έναν αγαπητό συμμαθητή, έναν εκλεκτό και άριστο συνάδελφο και έναν αξιαγάπητο φίλο, τον Γεν Γραμ. του Συνδέσμου μας ,εσένα Αντώνη.

Αντώνη

    Η Σεβαστή σου Μητέρα, ο Αγαπημένος σου αδελφός, η αξιολάτρευτη οικογένειά σου, η λατρευτή σου σύζυγος η Λίτσα συνοδοιπόρος της ζωής σου, τα παιδιά σου, εμείς οι συμμαθητές σου, που την 24 Σεπ 1969, εμφορούμενοι με τα υψηλά ιδανικά της φυλής μας περάσαμε το κατώφλι της Σ.Σ.Ε με ένα μόνο όνειρο να γίνουμε αξιωματικοί και να υπηρετήσουμε την Πατρίδα και εσύ Αντώνη , ένας από εμάς, το όνειρο το έζησες και το πραγμάτωσες σε όλη σου την ζωή. Εδώ  εκτός από την οικογένειά σου και μας είναι φίλοι σου και πλήθος κόσμου που σε αγάπησαν και που δεν μπορούν να πιστέψουν στο θάνατό σου όπως και εμείς. Είμαστε εδώ παρόντες όλοι φίλε μου για να σου αποδώσουμε τον ύστατο πονεμένο χαιρετισμό ,να σε προπέμψουμε προς Κύριο προς τον οποίο προσευχόμαστε  για να εντάξει την καλοκάγαθη ψυχή σου στους κόλπους της αιώνιας Βασιλείας του.

Αντώνη

    Είχες την ευτυχή συγκυρία να ζήσεις τα σχολικά σου χρόνια με Πατέρα Εκπαιδευτικό ,τα χρόνια εκείνα που οι δάσκαλοι διαμόρφωναν πρώτα Ελληνόπουλα και μετά καλούς μαθητές. Εσύ Αντώνη μου τα πέτυχες και τα δύο.

    Αντώνη, μετα την αποφοίτησή μας από την Σχολή την  26 Ιουλ.1973 ονομάστηκες Ανθυπολοχαγός  Ε.Μ, διακρίθηκες στο Σώμα και ευτύχισες να το διοικήσεις επί μία 2ετία ,από την Θέση του Δντή Ε.Μ/ΓΕΣ. Στις θέσεις που υπηρέτησες τις τίμησες ,με το ήθος σου, τον χαρακτήρα σου και τον επαγγελματισμό σου, παντού ήσουν άριστος, παντού είχες την αναγνώριση και γι’ αυτό εθεωρείσο απαραίτητος από τους προισταμένους σου. Μετά δε την αποστρατεία σου λόγω των προσόντων σου, ανακλήθηκες στην ενεργό υπηρεσία και υπηρέτησες στη νευραλγική θέση του Δντή του ΤΕΘΑ.

    Πέραν όμως όλων αυτών Αντώνη μου, ευτύχισες και στην προσωπική σου ζωή, παντρεύτηκες την αγαπημένη σου και αγαπητή μας Λίτσα , που στάθηκε δίπλα σου άξια σύζυγος  στις σκληρές συνθήκες του επαγγέλματος , αλλά και της ζωής. Η Λίτσα σου χάρισε τα δυό εξαίρετα παιδιά  την θυγατέρα σου , την Μαριλένα  την οποία  ευτύχισες να την οδηγήσεις νύφη  στην εκκλησία και να  σου χαρίζει το εγγονάκι σου και τον γιό σου τον Βαγγέλη, οι οποίοι όπως και όλοι οι παρευρισκόμενοι δεν μπορούν να πιστέψουν το θάνατό σου.

    Αντώνη, θα έλεγα ότι η ζωή , σου χάρισε και αρκετές χαρές και το σπουδαιότερο ότι αφήνεις πίσω σου άξιους απογόνους ενός άξιου ονόματος. Η γυναίκα σου, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου θα έχουν κάθε λόγο να υπερηφανεύονται, ότι ο άντρας, ο πατέρας, ο παππούς τους, ήταν  Έλληνας Αξιωματικός, ήταν ο Στρατηγός του Σ.Ε.Μ Αντώνης Φραγκής που ανάλωσε πάνω από 35 χρόνια στην υπηρεσία της Πατρίδας, αυτός αγαπητέ μας Αντώνη είναι ο μεγαλύτερος τίτλος τιμής που αφήνεις στην λατρευτή σου οικογένεια.

    Αξέχαστε  φίλε και συμμαθητή Αντώνη

Σε λίγο το χώμα της Αττικής γής , θα σε δεχθεί στην ψυχρή του αγκαλιά στοργικά. Κοιμήσου εκεί τον αιώνιο ύπνο σου, μαζί με τους αγαπητούς μας συμμαθητάς Θόδωρο, Βασίλη και Νίκο, ήσυχα και ξέγνοιαστα.

Ως Πρόεδρος του Δ.Σ της Τάξεως επίλεκτο μέλος του οποίου αποτελούσες, ερμηνεύοντας και τα συναισθήματα όλων ανεξαιρέτως των συμμαθητών , που αποφοιτήσαμε την 26 Ιουλ.1973  από την Σ.Σ.Ε, αλλά και ως ένας από τους καλούς σου φίλους ,που μοιραστήκαμε πράγματα κατά την μακρόχρονη υπηρεσία μας από τη Σάμο , το Γ.Ε.ΕΘ.Α και το Γ.Ε.Σ, σου εύχομαι καλό ταξίδι και να είναι ελαφρύ το χώμα της Αττικής γής, που θα σε σκεπάσει.

Στους οικείους σου εύχομαι την εξ’ ύψους παρηγορία.

ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ

Και ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.

Υπτγος Ευάγγελος Ν Δανιάς

Πρόεδρος Δ.Σ Τάξεως 1973

ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ.

     Με ιδιαίτερη χαρά , ανακοινώνεται οτι η Ελένη και ο Βαγγέλης Δανιάς, απέκτησαν την πρώτη τους εγγονή απο τον γιό τους Παντελή, Υπολοχαγό ΥΚ, και την σύζυγό του Ειρήνη Παρδάλη.

   Στους ευτυχισμένους παππού και γιαγιά και στους γονείς της νέας μας μικρούλας, ευχόμαστε μέσα απο την καρδιά μας

''ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΕΙ''

΄΄ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΕΙ''

και

΄΄ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΩΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΥΦΟΥΛΑ''

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ, ΝΙΚΟ…

     Σαν κεραυνός μου ήρθε η είδηση, ότι ο Νίκος ο Βουλώνης έπαθε εγκεφαλικό και ήταν ήδη στην ‘’Εντατική’’ του 424 ΓΣΝΕ. Σαν κεραυνός και ο χαμός του, δυό μέρες μετά.

Ο χαμός του μου κόστισε πάρα πολύ. Το ‘’πόσο’’, εγώ το ξέρω.

    Με τον Νίκο, γνωριστήκαμε το 1964, στο γήπεδο μπάσκετ του ΗΡΑΚΛΗ, όταν 15χρονα παιδιά, αρχίσαμε να ασχολούμαστε με το σπόρ που αγαπούσαμε, στην ομάδα της καρδιάς μας…

    Τρείς- τέσσερεις φορές την εβδομάδα, δυό ώρες κάθε φορά, παρά την ‘’γκρίνα’’ των δικών μας ( ‘’πρέπει να διαβάσεις’’ κτλ ) εμείς εκεί, πιστοί σε αυτό που αγαπούσαμε τότε πιο πολύ από όλα.

    Τα χρόνια περνούσαν, και εμείς πάντα μαζι, στα Παιδικά στην αρχή και στα Εφηβικά πρωταθλήματα της Θεσσαλονίκης αργότερα. Πάντα θυμάμαι τον πρώτο επίσημο αγώνα μας με την φανέλα του ΗΡΑΚΛΗ, όταν νικήσαμε το Ναύαρχο Βότση με 27 – 26 στο γήπεδο του Ανατόλια, ( κάπου εκεί κοντά στην οδό Ανθέων για τους παλιούς ) για το Παιδικό Πρωτάθλημα.

    Και το 1969, όταν πλέον ήρθε η ώρα της ανδρικής ομάδας, μαζί περάσαμε στην Σχολή, και μαζί κατεβήκαμε στην Αθήνα στις 24 Σεπτεμβρίου.

    Αυτά τα έξη χρόνια, άφησαν ένα πελώριο κέρδος, ένα κέρδος ΖΩΗΣ στον Νίκο. Εκεί, στο γήπεδο του ΗΡΑΚΛΗ που το χτυπούσαν οι αέρηδες από παντού, γνώρισε την Πόπη την Σταμούλη, καλαθοσφαιρίστρια και αυτή του ΗΡΑΚΛΗ που τότε ήταν Πρωταθλήτρια Ελλάδος. Από τότε, και μέχρι την τελευταία του στιγμή, ο Νίκος είχε δίπλα του την Πόπη, την αγαπημένη πιστή του σύντροφο και απόλυτο στήριγμά του εδώ και 48 ολόκληρα χρόνια…

    Μαζί λοιπόν στη ΣΣΕ, και φυσικά μαζί και στην ομάδα της.

    Μαζί στα ‘’κλειστά’’, στα ‘’ανοιχτά’’ κτλ που όλοι ξέρουμε.

    Μαζί στα μελετητήρια, στα μαθήματα, στην εκπαίδευση.

    Μαζί φεύγαμε στις άδειες, πάντα για Θεσσαλονίκη, και μαζί γυρνούσαμε.

    Μαζί στα γήπεδα της Αθήνας, με την στολή, όποτε έπαιζε εκεί ο ΗΡΑΚΛΗΣ και είχαμε βέβαια και έξοδο.

    Κάθε μέρα, περιμέναμε το μεσημέρι, να πάει 3 η ώρα, για να πάμε στην προπόνηση της ομάδας. Δεν θα ήμουν υπερβολικός εάν έλεγα, ότι αυτές οι καθημερινές προπονήσεις ήταν μια καθημερινή όαση για εμάς.

    Τότε ήταν που ήρθε και ο Φαίδωνας Ματθαίου, προπονητής τότε της Εθνικής Ενόπλων, και ανέλαβε την ομάδα της Σχολής μας.

    Μαζί λοιπόν, εμείς οι δύο αλλά και οι Νίκος, Ντίνος, Δρόσος, Αντώνης, Χρήστος. Οι επτά από τους 12 ήμασταν συμμαθητές.

    Τι να πρωτοθυμηθώ από τότε ;

    Το εσωτερικό πρωτάθλημα τάξεων;

    Αφού ο τελικός ήταν Πρωτοετείς ( εμείς) εναντίον Τεταρτοετών, και με δεδομένο ότι η βάση της ομάδας της Σχολής είμασταν οι πρωτοετείς, θεωρήθηκε καλό πρίν από τον αγώνα, για δυό ώρες να μας ‘’κουράσουν’’ ( ξέρετε πώς…) για να χάσουμε. Το αποτέλεσμα ήταν, να μπούμε στο γήπεδο ΠΙΟ ΨΗΛΟΙ, ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΟΙ, ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ, πιο μαχητικοί και πεισμωμένοι και να νικήσουμε με μεγάλη διαφορά.

    Τα πρωταθλήματα Παραγωγικών Σχολών ;

    Ο πρώτος μας αγώνας, την άνοιξη του 1970, έγινε με την ΣΝΔ. Χάσαμε 50 – 36. Το δεύτερο, με την Σχολή Ικάρων, στο οποίο χάσαμε πάλι με 55 – 53, αλλα ήταν ένας αγώνας με τα όλα του ! Τον θυμάμαι σαν να έγινε εχθές.

    Από αυτούς τους αγώνες, ξεκίνησε μια απερίγραπτη αγωνιστική ‘’κόντρα’’ μεταξύ ΣΣΕ – ΣΝΔ και ειδικώτερα ανάμεσα στα πλέη-μέηκερ των ομάδων, του Νίκου και του Μουντζούρη της ΣΝΔ. Εκεί να δείτε ξύλο….

    Τους τελευταίους μας αγώνες με τη Σχολή, τους δώσαμε το Απρίλιο του 1973.

Σε αυτούς τους αγώνες, υπήρχε μεγάλο ‘’παρασκήνιο’’. Συγκεκριμένα, είχαμε ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ οι παίκτες αποφασίσει, την Κυριακή το πρωί που είχαμε έξοδο, παραμονή των αγώνων, να γυρίσουμε στη Σχολή για προπόνηση, για καλύτερη προετοιμασία. Κάποιοι από εμάς, μεταξύ των οποίων ο Νίκος και εγώ, δεν γυρίσαμε, γιατί, θυμάμαι καλά, είχαμε κάτι καλύτερο να κάνουμε.

    Άρχισαν οι αγώνες, και στους δύο πρώτους χάσαμε από την ΣΣΑΣ με 68 – 63 και από την ΣΝΔ 65 – 63. Μετά από αυτούς τους αγώνες, μας ενημέρωσαν με τον Νίκο ότι εμείς οι δύο τιμωρηθήκαμε με 10 μέρες φυλάκιση, γιατί δεν είχαμε γυρίσει στη Σχόλή την Κυριακή που προανέφερα.

    Ακολούθησε το τελευταίο μας επίσημο παιχνίδι, με την Σχολή Ικάρων, που είχε κερδίσει την ΣΣΑΣ και την ΣΝΔ. Σε αυτό το παιχνίδι, παίξαμε μόνο για τους εαυτούς μας και νικήσαμε 65 – 64.

    Για τη νίκη αυτή, η ομάδα πήρε ‘’τιμητική έξοδο’’, εκτός από το Νίκο, τον Δρόσο και εμένα. Κάπου εκεί, τέλειωσε η περιπέτεια με το μπάσκετ στη Σχολή. Άλλωστε, σε 3 μήνες ορκιζόμασταν Ανθυπολοχαγοί.

    Και ορκιστήκαμε Ανθυπολοχαγοί. Και πληρωθήκαμε. Και πήραμε την άδεια.

    Η άδεια όμως τέλειωσε, και γυρίσαμε στην Αθήνα. Τους τρείς πρώτους μήνες, μείναμε μαζί, ο Νίκος, εγώ και ο άλλος Νίκος, ο Χόης, σε μία γκαρσονιέρα ημιυπόγεια, στην Λομβάρδου κοντά στην Μουστοξύδη. Όταν γυρίσαμε και μετρήσαμε τα λεφτά μας, και οι τρείς μαζί είχαμε 650 δραχμές, για να περάσουμε περίπου 25 μέρες. Έπεσε ‘’μαύρη πείνα’’. Πηγαίναμε στο εστιατόριο οι τρείς μας, και παραγγέλναμε μία φασολάκια, μία πατάτες γιαχνί, μία σαλάτα και μπόλικο ψωμί.

    Πέρασαν οι τρείς μήνες, και ο Νίκος με τον άλλο Νίκο έφυγαν για τη Σπάρτη, το Κέντρο Εκπαιδεύσεώς τους, ενώ εγώ έμεινα Αθήνα, στο ΚΕΔΒ.

    Από τότε και για αρκετά χρόνια, είχαμε να βρεθούμε με τον Νίκο. Παντρεύτηκε την Πόπη, έκαναν  τις κόρες τους, την Φλώρα και την Λίλα, αλλά όλοι ξέρουμε τις συνθήκες ζωής μας. Λόγω αυτών των συνθηκών, κάναμε αρκετά χρόνια να βρεθούμε, γιατί ποτέ δεν έτυχε να συνυπηρετήσουμε σε Φρουρά.

    Πάντα μάθαινα τα νέα του, γιατί είχαμε επικοινωνία. Μετά από κάποια χρόνια, κάπου στην δεκαετία το 80, ο Νίκος ήταν στην Χίο, και ασχολήθηκε και πάλι με την μεγάλη του αγάπη, το μπάσκετ, σαν προπονητής ομάδας της Χίου.

    Ήρθε επιτέλους και με μετάθεση στη Θεσσαλονίκη, μετά από πολλά χρόνια απουσίας. Αρχίσαμε να βλεπόμαστε. Και επειδή οι παλιές αγάπες δεν ξεχνιόνται, συνέχισε να είναι προπονητής, για αρκετά χρόνια στον Ατρόμητο Τριαδίου. Κάποια στιγμή, σταμάτησε, γύρω στο 1995.

    Κάθε Κυριακή, τον έπαιρνα τηλέφωνο, για να πάμε στο Καυταντζόγλειο, να δούμε τον ΗΡΑΚΛΗ. Ποτέ πια δεν ήρθε. Μέχρι που πρίν από τρία χρόνια, σταμάτησα να πηγαίνω και εγώ.

    Επειδή όμως, ‘’το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει’’, ιδιαίτερα όταν η ‘’μηλιά’’ είναι διπλή, την αγάπη του για το μπάσκετ την άφησε στη Λίλα, που ασχολήθηκε και ασχολείται με τη διαιτησία.

    Από την στιγμή που η κόρη του η Φλώρα παντρεύτηκε και μένει στην Κύπρο, ο Νίκος κα η Πόπη, με κάθε ευκαιρία πήγαιναν  εκεί, για να επισκεφθούν τα εγγόνια τους.

    Τελευταία φορά που βρεθήκαμε με τον Νίκο, ήταν στις 13 Φεβρουαρίου φέτος, στον γάμο της κόρης του Δημήτρη Χαντζή. Τον είδα σε όχι καλή κατάσταση, και μου έκανε εντύπωση. Δεν θέλησα να το συζητήσω με κανένα τότε.

    Δεν θα γράψω για το πόσο καλός και άξιος αξιωματικός ήταν, αυτά θα τα πούν οι άλλοι, που συνυπηρέτησαν μαζί του. Εγώ θα πώ μόνον, ότι ο Νίκος ήταν πολεμιστής. Δεν τα ‘’παρατούσε’’ ποτέ, και σε καμμία περίπτωση. Είχε και τα νευράκια του, βέβαια, αλλά ποιος δεν έχει ;

   Η ζωή του Νίκου, συνοψίζεται στις ‘’αγάπες’’ του. Η Πόπη, οι κόρες του, ο ΗΡΑΚΛΗΣ, το μπάσκετ και η Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία χρόνια, προστέθηκε η τελευταία και μεγαλύτερη. Τα εγγόνια του. Δυστυχώς, δεν τα χάρηκε αρκετά…

    Τώρα, ο Νίκος δεν είναι μαζί μας. Είναι κάπου εκεί ψηλά, όπου πήγε να βρεί τους συμμαθητές μας που προηγήθηκαν. Ελπίζω να τους αφήσουμε μόνους για αρκετά χρόνια, μέχρι να ξανασυναντηθούμε.

    Για τον Νίκο όμως, ξέρω ότι δεν θα είναι μόνος. Εκεί, τον περιμένει ο Φαίδωνας και άλλα παιδιά, και του έχουν κρατημένη τη θέση του πλέη-μέηκερ στην ομάδα του Παραδείσου. Μια θέση, δική του.

    Θα μπορούσα να γράφω συνέχεια για το Νίκο, σοβαρά και ευτράπελα, πράγματα και καταστάσεις που ζήσαμε. Αυτό που ξέρω, είναι πως όταν τον φέρνω στη μνήμη μου, τον βλέπω σαν τον αγαπημένο φίλο, συνάδελφο, συμμαθητή και συμπαίκτη, από τον οποίο περιμένω κάθε φορά φορά την καλή ‘’πάσσα’’.

    Δεν είναι επικήδειος λόγος όσα σας έγραψα. Δεν τα καταφέρνω σε αυτά. Είναι οι αναμνήσεις από τα χρόνια που πέρασαν και τα κοινά βιώματά μας με το Νίκο. Ο Νίκος μπορεί να μην είναι πια μαζί μας, αλλά οι αναμνήσεις παραμένουν ανέπαφες.

    Ελπίζω ο Νίκος να πήγε σε έναν καλύτερο κόσμο, και να είναι ήρεμος και ευτυχισμένος. Κάποια στιγμή, θα πάμε να του κάνουμε παρέα. ‘Όμως, βιάστηκε να φύγει…… Ήταν πολύ νωρίς και είχε πολλά ακόμα να προσφέρει, στους φίλους του αλλά κυρίως στην οικογένειά του. Την Πόπη τις κόρες και τα εγγόνια του.

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΤΟΥ ΣΥΜΜΑΘΗΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΛΩΝΗ

Αλησμόνητε Νίκο

   Συγκλονισμένοι βαθύτατα από τον κεραυνό του φοβερού μαντάτου, στεκόμαστε σαστισμένοι και άναυδοι μπροστά στην σεπτή σορό σου, η οικογένειά σου, εμείς οι συμμαθητές σου ,οι φίλοι σου, οι μαθητές σου ,αλλά και πλήθος κόσμου, μη μπορώντας να πιστέψουμε την απώλειά σου.

   Νίκο, σε χάσαμε όλοι εμείς που στις 24 Σεπ 1969 διαβήκαμε το κατώφλι της Σ.Σ.Ε εμφορούμενοι με τα υψηλά ιδανικά της φυλής μας,  αλλά κυρίως  η αξιολάτρευτη οικογένειά σου ,η Πόπη συνοδοιπόρος μιάς ζωής, οι θυγατέρες σου, Φλόρα που σου χάρισε τρία εγγόνια και Λίλα, που δεν μπορούν  να πιστέψουν την απώλειά σου.

   Νίκο διακρίθηκες από Εύελπις ακόμη ως Αθλητής  αλλά και ως Αξκός του Σώματός σου και καταξιώθηκες στο χώρο των Ε.Δ. Μετά δε την αποστρατεία σου ασχολήθηκες με την μεγάλη σου αγάπη, το μπάσκετ, οπότε διαμόρφωσες εφάμιλλους με σένα αθλητές  και για τους οποίους να είσαι υπερήφανος..

Σε λίγο το χώμα της γενέτειράς σου, της αγαπημένης σου Θεσσαλονίκης  θα σε δεχθεί στην ψυχρή αγκαλιά του στοργικά. Κοιμήσου εκεί, τον αιώνιο ύπνο σου αγκαλιά με τους Θόδωρο και Βασίλη, ήσυχα και ξέγνοιαστα.

   Αξέχαστε Φίλε και συμμαθητή,

   Στεκόμενοι τούτη την ώρα μπροστά στο Ιερό λείψανό σου, σεμνή ομήγυρη ευλαβών προσκυνητών και τιμητών της ιερής μορφής σου, μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα όλοι οι φίλοι και γνωστοί, σου απευθύνουμε από τα βάθη της ψυχής μας τον ύστατο πονεμένο χαιρετισμό. Επίσης παρακαλούμε τον παντοδύναμο Θεό να δεχθεί στους κόλπους της αιώνιας Βασιλείας του την καλοκάγαθη ψυχή σου.

    Ως Πρόεδρος του Δ.Σ. της Τάξεώς μας, ερμηνεύοντας και τα αισθήματα όλων των συμμαθητών, που αποφοιτήσαμε το 1973 από την Σ.Σ.Ε, αλλά και ως ένας από τους καλούς σου φίλους εύχομαι να είναι αέρινο το χώμα που θα σε σκεπάσει.

ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΣΟΥ.

Ευάγγελος Δανιάς