ΛΥΜΕΝΑ ΔΑΙΜΟΝΙΑ

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης

Τα λυμένα δαιμόνια του κορωνοiού

Προσβάλλουν τις ψυχές ανενόχλητα

Απόγνωση πανδημία, ο πόνος του μυαλού

Αιμορραγεί η καρδιά ανεμπόδιστα.

Μοιάζει με πανικό, στο πέπλο της ελπίδας

Ψυχρό το φως, στο συναίσθημα της καραντίνας

Αγωνίες των καιρών, η κραυγή της σιωπής

Ο ανθρώπινος ο πόνος, μιας θλιμμένης μουσικής.

Πρόθυμη η καρδιά θέλει να προσευχηθεί

Να αφήσει το καντήλι της ελπίδας αναμμένο

Βυζαντινή υμνωδία των πιστών να ξεχυθεί

Την ευλογία από ένα Θεό στεφανωμένο.

Πρόθυμη η καρδιά θέλει να προσευχηθεί

Αυξάνονται οι αριθμοί, έκπληξη οδυνηρή

Να μας σπλαχνισθεί, τον ιό απανταχού να διώξει

Τα λυμένα δαιμόνια του να ξεριζώσει.

Λυμένα δαιμόνια του κορονοiού

Να κυλήσει ο χρόνος να νικηθεί ο στεναγμός

Μένουμε στο σπίτι, μακριά ο συνωστισμός

Αλαφιασμένες σκέψεις, ενός αφιλόξενου καιρού.