ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΟΧΥΡΟ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛ.

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης     

Ξεκίνημα πρωινό της 7ης του Απρίλη

στο Ρούπελ το οχυρό, ο προορισμός μας σύμβολο αιώνιο

οι συμμαθητές της τάξεως 1973 ανά χείρας με το στεφάνι

άνοιξη γοητευτική πως θάθελα λίγο σεργιάνι

ενημερώσεις, συζητήσεις στο λεωφορείο πήραν φωτιά τα χείλη.

Στο Σιδηρόκαστρο η πρώτη στάση

το πρωινό μας ο καφές,η μπουγάστα,  πράγματι ωραία φάση

στη διαδρομή το πράσινο, που γιόρταζε όλη η πλάση.

Στου οχυρού του Ρούπελ της τελετής το προσκύνημα

είδα μάτια μπροστά μου να δακρύζουν

μνήμες,άλλων εποχών να γυρίζουν

πολυβόλων και πυροβόλων της βοής το γέννημα.

Κόσμος συγκεντρώθηκε να τιμήσει τους νεκρούς

προσκύνημα σε αυτούς που έπεσαν για την πατρίδα

γιατί η θυσία είναι υπέρτατη αρετή, πανάρχαια σκυτάλη φωτεινή

τότε σε αφιλόξενους και δύσκολους καιρούς

τον ύμνο της ελευθερίας όλοι να τραγουδούν,είδα

Αμύνθηκαν οι Έλληνες στου Ρούπελ το οχυρό

παρά των Γερμανών το πείσμα και της μανίας τον χαλασμό

των Ελλήνων το φρόνημα αντιστέκεται και δεν λυγά

παρέκαμψαν και πέρασαν στην κοιλάδα, από τα πλευρά η μαχαιριά.

Βαριές των πολεμιστών εκείνες τις ημέρες οι καρδιές

λες και έχασε η πλάση την ψυχή της

κακά μαντάτα ανέφεραν οι διαταγές

παράδοση του οχυρού της άνοιξης η πίκρα,στη θήκη το σπαθί της.

Πως να αλλάξω σκέψεις, στην δοξασμένη αυτή γη

λάμπει και θα λάμπει αδάμαστη του γένους η ψυχή

στο μνημείο με τα στεφάνια στάθηκα αυτούς να χαιρετίσω

έψαξα τρόπους να εκφραστώ, ένα ύμνο για αυτούς να ψιθυρίσω.

Στο πολεμικό μουσείο, των πολεμιστών στον τοίχο οι εικόνες

κορνίζες φθηνές των ηρώων, μένουν μόνες

το καντήλι τους ήθελα  ν΄ ανάψω την ημέρα αυτή

νοσταλγώ των νεκρών την φωνή...

Στο Άγγιστρον δόθηκε μια άλλη ΄΄μάχη΄

της πέστροφας των καθαρών νερών στα ρηχά βάθη

την φάγαμε, νόστιμη  δεμένη με την φύση

στο φράγμα του Λιθότοπου  και η επιστροφή στη δύση.

Συγχαρητήρια στους διοργανωτές στον Θανάση και το Ανδρέα

όλοι η τάξη του 1973 και οι φίλοι, αγαπημένοι μια παρέα.