ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης

Οι ακτίνες του καλοκαιριού αναμμένες

στην λιπόθυμη ακτή του ζωγράφου και του ποιητή

στην μνήμη τους οι αισθήσεις μένουν ξαπλωμένες

γοργά χτυπά η καρδιά που βιάζεται να εξεγερθεί.

Αρμενίζει στα γαλανά μεθυσμένη η αίσθηση

και δροσίζει τα σωθικά που φέρνει η διαίσθηση

ζωγραφιές του ζωγράφου κεντούν την αμμουδιά

ρωτώ του ήλιου το χάδι αν τις είδανε αυτές ξανά.

Καινούργιο βλέμμα θα φορέσω ν΄αναστήσω την καρδιά

που βαδίζει χέρι- χέρι στου ορίζοντα τα βάθη

του καλοκαιριού ο πειρασμός απλώνεται μες΄την σκιά

φλόγα καίει την καρδιά που ερωτικούς στίχους γράφει.

Μια λαχτάρα ανυπόμονη του ζωφράφου και του ποιητή

το κύμα ζωγραφισμένο μεσ΄τους στίχους τραγουδάει

βροντές και αστραπές  σύννεφα μονότονη βροχή

πόθους και καημούς η λιπόθυμη ακτή κουβαλάει.