ΑΝΙΑΤΗ ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης

Το παρελθόν μου ώρες- ώρες  αναζητώ

Αγγίζω  σε αυτό  την παράτολμη φύση μου

Σε ονειρικές σκηνές ξεφεύγω και υπνοβατώ

Μέσα στην σιωπή να αποκαλύψω τα δύση μου.

Μυαλό γερασμένο φορτωμένο με αναποδιές

Ζούσε με σενάρια και έφτιαχνε εκδοχές

Ξεχνούσα τους ορίζοντες και ζούσα με αμφιβολίες

Ναυάγια της ψυχής μου ήταν  οι ευαισθησίες.

Τώρα γράφω παιδεύομαι με τις λέξεις

Να βγουν νοήματα του μυαλού μου οι αντιθέσεις

Δεμένος ολότελα με μια ανίατη προσμονή

Που ρίχνει σκοτοδίνη χωρίς επιστροφή.

Καινούργια εποχή την διάθεση μου αγκυλώνει

Ανίατη προσμονή νιώθω ότι τελειώνει

Να χαρώ την στιγμή να ζωντανέψει στο χαρτί

Να αφήσω  το μήνυμα, ότι και αν συμβεί.