ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΔΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΛΑΙΟ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ

Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου, όπως το είχαμε προγραμματίσει, κάναμε την εκδρομή μας, την τελευταία για το 2013, στο Δίον και τον Παλαιό Παντελεήμονα.

    Ξεκινήσαμε πρωί – πρωί με την αυγούλα, 26 νοματαίοι, για να πραγματοποιήσουμε όσα είχαμε φανταστεί για αυτή την μικρή μεν, αλλά πολύ σημαντική εκδρομή. Ο λόγος που δεν αναρτήθηκαν οι εντυπώσεις μας μέχρι τώρα, είναι μια ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΒΛΑΒΗ ΤΟΥ Η/Υ, που μας κράτησε ‘’εκτός παιχνιδιού’’ για μιά εβδομάδα περίπου.

    Πολλοί θα κάνουν λογικούς συνειρμούς, για την πραγματοποίηση της εκδρομής μιά ημέρα που σε όλη την Ελλάδα επικρατεί μια ‘’αναστάτωση’’ εξ αιτίας των ‘’εορτασμών’’ μιάς επετείου. Δεν είναι του παρόντος, αλλά ενώ η επιλογή της ημέρας ήταν τυχαία, συνετέλεσε ωστε να αποφύγουμε τις τόσες ηλιθιότητες που ακουγονται και προβάλλονται κάθε χρόνο. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

    Πρώτη μας στάση, μικρή για καφέ και...άλλα τινά, στον Κορινό. Και μετά, φτάσαμε στο σημερινό χωριό Δίον, κοντά στο Λιτόχωρο.

    Πρώτα απο όλα, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο του Δίου, μέσα στο χωριό, και θαυμάσαμε τα δημιουργήματα των αρχαίων Ελλήνων Μακεδόνων προγόνων μας έχουν βρεθεί στην περιοχή. Στη συνέχεια, επισκεφθήκαμε το Αρχαιολογικό Πάρκο του Δίου, μια καταπράσινη έκταση, παρά το προχωρημένο του φθινοπώρου, και κάναμε τον περίπατό μας ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα ( δύο αρχαία θέατρα, αρκετά Ιερά και πολλά ερείπια.) Διάχυτη η εντύπωση, πως η γή κρύβει μέσα της πολλούς ακόμα θησαυρούς στην περιοχή. Να δούμε, πότε οι σκαπάνες των αρχαιολόγων θα τους φέρουν στο φώς...

    Το Αρχαιολογικό Πάρκο είναι μεγάλο σε έκταση, και η ώρα πέρασε ευχάριστα και επιμορφωτικά χωρίς να το καταλάβουμε. Έτσι, απο το Δίον, σύμφωνα και με το πρόγραμμά μας, πήγαμε στον Παλαιό Παντελεήμονα, πάνω απο τον Πλαταμώνα, και φτάσαμε την ώρα που το στομάχι μας έδινε τα πρώτα σημάδια ανυπομονησίας.

    Χωρίς καθυστέρηση, πήγαμε κατ’ ευθείαν στην ταβέρνα στην οποία είχαμε κλείσει απο μέρες, για να επιβεβαιώσουμε τις φήμες για την προσφορά των ‘’δημιουργημάτων΄΄ της.

    Στην ταβέρνα ‘’ΑΓΝΑΝΤΙ’’, μας υποδέχθηκε ο Δημήτρης, και επιλέξαμε μιά ολόκληρη πτέρυγα για να κάτσουμε.

    Αξίζει τον κόπο, να πόύμε λίγα λόγια για αυτή τη ταβέρνα.

    Πολύ προσεγμένη διακόσμηση, με βάση το ξύλο, καθαρώτατη, με άριστη εξυπηρέτηση. Τα δε φαγητά που παραγγείλαμε, απο μιά μεγάλη ποικιλία, ικανοποίησαν απόλυτα και τους πιό απαιτητικούς απο εμάς στη νοστιμιά και την ποσότητα.

    Σε λίγη ώρα, η ταβέρνα είχε γεμίσει, και με την συνοδεία ζωντανής μουσικής, απολαύσαμε το γεύμα μας.

    Την συγκεκριμένη ταβέρνα, την συνιστώ απολύτως, σε όσους βρεθούν στην περιοχή, με την βεβαιότητα οτι θα φύγουν απολύτως ικανοποιημένοι.

    Η μέρα πλέον μικρή και οι ώρες φωτός περιωρισμένες. Έτσι, μετά το γεύμα μας, και για να ‘’χωνέψουμε’’ και λίγο, κάναμε μια σύντομη περιήγηση στο θαυμάσιο αυτό χωριό με την όντως παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική, χωρίς τα συνηθισμένα δημιουργήματα της...νεοελληνικής αρχιτεκτονικής που όλοι μας αποστρεφόμαστε σε παραδοσιακούς οικισμούς.

    Φύγαμε από τον Π.Παντελεήμονα για την τελευταία στάση της εκδρομής μας, το Κάστο του Πλαταμώνα, που όλοι το έχουμε δεί ταξιδεύοντας γενικώς απο την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, αλλά σπανίως σταματήσαμε να το επισκεφθούμε.

    Το Κάστρο, το θυμάμαι καλά απο την περίοδο 1965 – 70, ενώ ήταν παρατημένο εντελώς και αναξιοποίητο, τώρα έχει συντηρηθεί και αποτελεί ένα θαυμάσιο αξιοθέατο για την περιοχή. Είναι απο τα λίγα κάστρα που σώζονται πλήρη στον ελλαδικό χώρο. Είναι Ενετικό, με αξιοσημείωτη ιστορική πορεία μέχρι και το 1941.

    Κάτι όμως μας ‘’ξέφυγε’’, και όταν ανεβήκαμε επάνω, βρήκαμε ‘’ντουβάρι ‘’ την καστρόπορτα, και αυτό γιατί λειτουργεί μέχρι τις 3 το μεσημέρι. Ας μην το σχολιάσω. Παρά το οτι δεν μπήκαμε μέσα, μας δόθηκε η ευκαιρία να ατενίσουμε το απέραντο Αιγαίο πέλαγος, την ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΑΣ, καθώς και τις γύρω περιοχές. Αν και κοντά στην Εθνική Οδό, η ανάβαση είναι απότομη και δύσκολή, παρά τους διαδρόμους και τα σκαλάκια που έχουν γίνει. Ασυναίσθητα, φαντάστηκα μιά μάχη στον Μεσαίωνα, και το πρόβλημα των επιτιθέμενων. Σίγουρα, όταν έφταναν στο κάστρο θα ήταν ‘’ψόφιοι’’.

    Κατεβήκαμε λοιπόν απο το κάστρο, και ήπιαμε τον καφέ μας, σε μία καφετέρεια στο χωριό Νέος Παντελεήμονας, δίπλα στην εθνική οδό. Μην περιμένετε και πολλά πράγματα, καινούριο χωριό, κτίστηκε απο το 1965 και εδώ, όταν οι κάτοικοι του Π.Παντελεήμονα τον εγκατέλειψαν λόγω κατολισθήσεων.Εδώ, είναι κυρίαρχη η περίφημη...νεοελληνική αρχιτεκτονική. Με άλλα λόγια, προσπεράστε το.

    Με αυτά και με αυτά, γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη κατα τις 7.30 το βραδάκι, απόλυτα ικανοποιημένοι απο την εξόρμησή μας, και με την γενική αίσθηση πως οι συμμαθητές μας που μπορούσαν να έρθουν και δεν ήρθαν, έχασαν! Βέβαια, υπάρχουν και κάποιοι που ένώ ήθελαν να έρθουν, αντικειμενικά κωλύματα τους κράτησαν μακριά.

    Και για να μην λέτε οτι είμαι μόνο λόγια, σας βάζω παρακάτω και μερικές φωτογραφίες, ‘’δια του λόγου το αληθές’’. Ά, το κοριτσάκι που βλέπετε, είναι η εγγονή μου η Μελένια, που τώρα πλέον πηγαίνει στην Πρώτη Δημοτικού, και μας έδωσε μια επιπλέον χαρούμενη και αισιόδοξη νότα, για την συνέχεια.

Ανδρέας.