Έχω ένα φίλο στον Θεσσαλικό κάμπο, τον Μήτσο. Ο Μήτσος λοιπόν, ‘’έχει τον τρόπο του.’’ Και χωραφάκια, και ζώα και άλλα τινά.
Πρίν από καιρό, θέλησε να εκσυγχονίσει τις δραστηριότητές του, και να προσλάβει επιστημονικούς υπαλλήλους ( τεχνοκράτες ) για να αυξήσει το βιός του.
Ξεκίνησε σταδιακά. Είχε 500 βόδια και αγελάδες, και θέλησε να δημιουργήσει μια πρότυπη μονάδα. Επειδή όμως δεν ήταν όλα μαζεμένα, αλλά μόνο τα 250, ξεκίνησε με αυτά.
Ρώτησε παντού και , αφού λεφτά είχε, προσέλαβε τους καλύτερους.
Άρχισε να εφαρμόζει επακριβώς τις συμβουλές τους. Καινούριες εγκαταστάσεις, κτλ κτλ. Μου τα είπε όλα, αλλά επειδή δεν έχω ιδέα από κτηνοτροφία, πτηνοτροφία, ιχθυοτροφία και γενικά κάθε είδους αγροτική δουλειά, δεν θυμάμαι λεπτομέρειες.
Μετά από ένα μήνα, κατεβαίνοντας για κάτι δουλειές στην Αθήνα, πέρασα να τον επισκεφθώ.
Πάντα φιλόξενος, ‘’ξεσκίστηκε’’ να μας περιποιηθεί. Είπαμε πολλά, για την πολιτική, τις ομάδες μας και άλλα. Μοιραία, κάποια στιγμή, η κουβέντα έφτασε και στις δουλειές του.
Τον ρώτησα, τι γίνεται με την καινούρια σύγχρονη μονάδα των βοοειδών του, και μου είπε τα παρακάτω.
‘’Άσε , φίλε μου, την ‘’πάτησα’’. Και τα 250 ζώα που έβαλα, ψόφησαν μετά από ένα μήνα. Φώναξα τους κτηνίατρους, και μου είπαν ότι ψόφησαν από την πείνα. Αλλά, εγώ έκανα ό τι μου έλεγαν ακριβώς οι επιστήμονες που προσέλαβα. Τις καλύτερες εγκαταστάσεις, τις καλύτερες ζωοτροφές, όλα τα καλύτερα . Άστα να πάνε. Ευτυχώς, τα άλλα 250 που τα έχουν οι βοσκοί μου, είναι μια χαρά’’.
‘’Καλά,’’ τον ρώτησα, ‘’Και πώς έγινε αυτό ? Τι σου είπαν οι επιστήμονες ?’’
Και εκείνος μου απάντησε.
‘’Τους ρώτησα, και μου είπαν ότι έκαναν ό τι ακριβώς προβλέπεται από τα νέα επιστημονικά βιβλία διατροφής βοοειδών. Πήραν τις κατάλληλες ζωοτροφές, αλλά δεν πρόλαβαν να τα τα’ί’σουν, γιατί έπρεπε να υπολογίσουν το βάρος του καθενός, τις ιδιαιτερότητές του, την ψυχολογική του υποστήριξη, τις ενδεδειγμένες ζωοτροφές από τις 123 που αγόρασα, την περιοδική ημερήσια διάθεση του καθενός, και άλλα πολλά. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά, πέρασε ένας μήνας. Δεν μπορούσαν να τα τα’ί’ζουν ό τι να’ναι, και για αυτό περίμεναν. Τελικά, όταν έβγαλαν τα επιστημονικά τους συμπεράσματα, τα ζώα μου είχαν ψοφήσει. Μου ζήτησαν να φέρω από το βουνό και τα υπόλοιπα,γιατί τώρα ξέρανε τι πρέπει να κάνουν, αλλά προτίμησα να τους απολύσω. Έτσι γλύτωσαν τα ζώα μου, και εγώ από αυτούς.’’
Έφυγα από το Μήτσο, σοβαρά προβληματισμένος. Από την άλλη μεριά, ικανοποιημένος γιατί γλύτωσε από τα χειρότερα.
Χωρίς να το θέλω, έκανα διάφορες σκέψεις και λογικούς συνειρμούς, σχετικά με την πολιτική και οικονομική ( κυρίως ) κατάσταση της πατρίδας μας.
Εδώ και πολύ καιρό, συνέχεια μας λένε ότι πρέπει να εμπιστευτούμε στην διακυβέρνηση τους τεχνοκράτες, γιατί εκείνοι ξέρουν καλά πώς θα φύγουμε από την κρίση και πώς θα ανακάμψουμε
Και το κάναμε τελικά. Βάλαμε οικονομικούς τεχνοκράτες να διαχειριστούν τα οικονομικά μας.
Κανείς δεν αναρωτήθηκε, τι είναι τέλος πάντων αυτοί οι τεχνοκράτες, για τους οποίους πολλή κουβέντα γίνεται.
Tεχνοκράτης
Στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα που ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγων (wiktionary.org/wiki/τεχνοκράτης)
Τεχνοκράτης, λοιπόν, είναι ένας άνθρωπος, που πέρα από τις βασικές του σπουδές, έβγαλε κάποια σχολή ή βο’ι’δοσχολή και πήρε ένα πτυχίο, ΄πήρε ή αγόρασε μερικά ‘’μάστερ’’ και βγήκε στην πιάτσα για δουλειά.
Έφτιαξε ένα βιογραφικό, γεμάτο με ονόματα ξένων σχολών, με προ’υ’πηρεσίες και θέσεις βαρύγδουπες, πάντα στα αγγλικά. Έγινε πλέον, περιζήτητος στον τομέα του. Άσχετο αν, πολλές φορές, για να μετρήσει βόδια, μετράει τα πόδια τους και διαιρεί δια τέσσερα. Ιδιαίτερα οι οικονομικοί τεχνοκράτες, γιατί για αυτούς γίνεται η κουβέντα, μόνο σαν αριθμολάγνοι μπορούν να χαρακτηρισθούν.
Θυμηθείτε πρίν από λίγα μόλις χρόνια, το ‘’έπος του Χρηματιστηρίου’’. Μας είχαν ‘’πρήξει’’ με την τεχνική ανάλυση, με μαθηματικές θεωρίες και ακολουθίες Φιμπονάτσι ( ναι, τα γνωρίζω..) και προσπαθούσαν να προβλέψουν την μελλοντική συμπεριφορά. Και τι παράξενο, όλοι έβλεπαν άνοδο !
Η θεμελιώδης ανάλυση, η πραγματική δηλαδή αξία μιάς επιχειρήσεως, πολύ λίγη σημασία είχε. Και έτσι φτάσαμε, παράγκες να έχουν 25.000 δρχ ανα μετοχή. Τι να λέμε τώρα…
Τώρα, θα πεί κάποιος. ‘’Γιατί τόση απαξίωση των τεχνοκρατών ? Έχεις τίποτα μαζί τους ? ‘’
Όχι, δεν έχω τίποτα μαζί τους, και με τα παρόντα δεδομένα, τους χρειαζόμαστε μέχρι ένα σημείο.
Όμως, από το να έχεις τεχνοκράτες μέχρι το να έχεις τεχνοκράτορες, έχει μεγάλη διαφορά.
Βάζουμε τους τεχνοκράτες σε διοικητικές θέσεις, από πρωθυπουργό και κάτω, βασιζόμενοι στις πραγματικές ή ανύπαρκτες γνώσεις τους, χωρίς να εξετάσουμε την δυνατότητά τους να υπολογίσουν τον ανθρώπινο παράγοντα και να ΔΙΟΙΚΗΣΟΥΝ !
Και εδώ πλέον είναι το μεγάλο πρόβλημα. Ένα κάποιο πτυχίο Οργάνωσης και Διοικησης Επιχειρήσεων, δεν είναι αποδεικτικό διοικητικών ικανοτήτων. Η Διοίκηση, θέλει άλλα πράγματα. Οι ικανότητες διοικήσεως, είναι έμφυτες και όχι επίκτητες, όσα βιβλία και να διαβάσεις, ακόμα και το ‘’ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ’’. Όσα σεμινάρια και να παρακολουθήσεις, συνήθως από ανθρώπους με θεωρητική και όχι πραγματική πείρα, όσα θεωρητικά και να μάθεις, εάν δεν έχεις την έμφυτη ικανότητα διοικήσεως, δεν μπορείς να διοικήσεις ούτε το κοτέτσι της αυλής σου.
Εδώ λοιπόν πρέπει να μνημονεύσουμε τους πολιτικούς.
Τι πρέπει να είναι, με λίγα λόγια, ο πολιτικός ?
Πρέπει να είναι κάποιος με όραμα.
Με διοικητικές ικανότητες.
Με τιμιότητα και ηθική.
Αλλα το ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ απο το να ΕΙΝΑΙ, απέχουν ‘’σταθμούς είκοσι και παρασάγγας ογδόντα πέντε’’.Και έτσι, σήμερα έχουμε σκύβαλα να παριστάνουν τους πολιτικούς και τους ταγούς του Έθνους, ανθρώπους που στην πλειονότητά τους δεν έχουν βγάλει μια δραχμή από τίμια εργασία, που δεν έχουν πάει ποτέ στο μπακάλικο και το μανάβικο να ψωνίσουν, που οι μοναδικές τους ασχολίες είναι οι ατέρμονες συζητήσεις και οι διακοπές, και που τα μοναδικά τους προσόντα είναι
Ο πατέρας ή ο θείος τους ( και ο παππούς τους, ενίοτε)
Η χυδαιότητα
Ο αρριβισμός
Η φιλαυτία
Ο θεατρινισμός και άλλα πολλά, καθόλου κολακευτικά, όχι για πολιτικό μόνο, αλλά και για άνθρωπο.
Ναι, θα μου πεί κάποιος, αυτούς έχουμε, τι να κάνουμε ?
Ας ξεκαθαρίσουμε πρώτα, ποια είναι η δουλειά του καθενός από αυτούς.
Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ βρίσκεται σε θέσεις που ασκεί μεγάλη ή μικρή εξουσία, που διοικεί τομείς ολόκληρους, είτε λέγονται υπουργεία είτε υπηρεσίες, ιδρύματα και άλλα παρόμοια.
Πρέπει να έχει στο μυαλό του το παρελθόν, να βλέπει το παρόν και να αισθάνεται το μέλλον. Και επί πλέον, πρέπει να συναισθάνεται ότι διοικεί τομείς ολόκληρους και ανθρώπους, και όχι τοίχους και γραφεία.
Πρέπει να βασανίζεται πολύ πριν πάρει κάποιες αποφάσεις, από τις οποίες κρίνονται πολλά για πάρα πολλούς ανθρώπους. Και πρέπει οι αποφάσεις του να είναι σωστές, γιατί σε αυτά τα πράγματα, ‘’συγνώμη έκανα λάθος’’ δεν χωράει.
Ο ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΗΣ τώρα, είναι οπωσδήποτε υφιστάμενος του προηγούμενου.
Μοναδική του δουλειά, είναι να υλοποιεί με τις γνώσεις και σπουδές του, εντολές που παίρνει. Εάν δεν βρίσκει τρόπο, είναι ανεπαρκής. Εάν υπάρχουν αντικειμενικά προβλήματα, τα αναφέρει. Είναι βασικοί κανόνες αυτοί, καθώς και μερικοί άλλοι.
Και τι καταφέραμε σήμερα ?
Επειδή οι πολιτικοί είναι ακατάλληλοι και ανεπαρκείς, έδωσαν την εξουσία στους τεχνοκράτες, για να δημιουργήσουν το άλλοθί τους, ότι άλλοι δηλαδή φταίνε και όχι οι ίδιοι.
Οι τεχνοκράτες πάλι, ‘’είδαν σκατό στον κώλο τους’’ σύμφωνα με την λα’ι’κή παροιμία, και με δεδομένη την αχρηστία των πολιτικών, θεώρησαν ότι ‘’έπιασαν τον Πάπα από τα αρχ…’’ και με δεδομένο το ότι η σημαία τους είναι γκριζοπράσινη ($) έγιναν τεχνοκράτορες.
Καταλήξαμε πλέον, στην ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ, που την βιώνουμε καθημερινά.
Σήμερα, ψηφίζουμε. Και θεωρητικά έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε τα πάντα.
Έχω την αίσθηση, ότι από αύριο πολύ λίγα θα αλλάξουν.
Παρακαλώ και εύχομαι να κάνω λάθος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου