ΑΓΑΠΗΤΕ ΣΥΜΜΑΘΗΤΑ

Αγαπητέ Συμμαθητά

Κύλησαν σαράντα δύο χρόνια από τη μέρα που ανταμώσε η μοίρα μας στο προαύλιο του μεγαλοπρεπούς μεγάρου στης ΣΣΕ. Περάσαμε μαζί το Γολγοθά του πρώτου έτους αλλά και τις δυσκολίες των επόμενων ετών που δεν ήταν λίγες

Κάτω από τις δύσκολες αυτές συνθήκες και την αφόρητη σωματική, πνευματική και ψυχική πίεση σφυρηλατήθηκε ένας ιερός και ακατάλυτος δεσμός που μας ενώνει για όλη μας τη ζωή. Συνεχίσαμε ως αξιωματικοί κάτω από ιστορικές συγκυρίες εξαιρετικά δύσκολες για την πατρίδα μας και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Σκορπισμένοι στα πιο απομακρυσμένα σημεία της πατρίδος μας δεν είχαμε τη δυνατότητα να βλεπόμαστε και να ζούμε ο ένας τον άλλον. Παρ’ όλα αυτά υπήρχε συνεχής επικοινωνία και όταν ακόμα δεν επικοινωνούσαμε. Η συμμαθητική ιδέα, υπαγόρευε πολλές φορές τη στάση μας και τις αντιδράσεις μας σε ελλάσσονα ή μείζονα θέματα.

Σιγά-σιγά όμως τα χρόνια περνούσαν. Ο χρόνος έφθειρε την υλική μας ύπαρξη αλλά δεν άφησε αλώβητες και τις συνειδήσεις. Όσο η ηλικία και οι βαθμοί μεγάλωναν, τόσο ο ανταγωνισμός γίνονταν πιο σκληρός και σε μερικές περιπτώσεις αθέμιτος. Όλοι διαγκωνίζοταν για μια θέση στην εξέδρα των ανωτάτων. Μιά φιλοδοξία θεμιτή και αποδεκτή αλλά όχι με απώλεια της αξιοπρέπειας και όχι έναντι οποιουδήποτε τιμήματος.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες ήταν φυσικό να αναπτυχθούν και αντιπαλότητες, Η πικρία στάλαξε φαρμάκι σε κάποιες καρδιές και το πανίσχυρο αίσθημα της αδικίας, έλιωσε κάποιους αδύναμους κρίκους της αόρατης αλυσίδας που μας ενώνει.

Ο χρόνος όμως συνέχισε να κυλάει αέναα. Κάποια στιγμή, βρεθήκαμε όλοι συνταξιούχοι. Καρέκλες και εξουσία, έκαναν φτερά. Οι τιμές και οι παράτες αποτελούν παρελθόν, θαμμένο σε φωτογραφικά άλμπουμ, βιντεοκασέτες και DVD. Είμαστε πλέον όλοι στην ίδια κατάσταση. Όπως ξεκινήσαμε αλλά φορτωμένοι με τέσσερις δεκαετίες χρόνια.

Είμαστε σε μιά κατάσταση που χρειαζόμαστε τους συμμαθητές και όσο περνούν τα χρόνια, θα χρειαζόμαστε περισσότερο ο ένας τον άλλον. Εγώ από το πρώτο έτος της Σχολής πίστεψα πολύ στη συμμαθητική ιδέα και την υπηρέτησα σε όλη την πορεία μου, χωρίς την παραμικρή παρέκκλιση. (Καλά να πάθω, θα μου πείτε). Ίσως να είναι και έτσι, αλλά ποτέ δεν μετάνιωσα γι’ αυτό.

Αυτός είναι ο χρόνος που με έκανε να δραστηριοποιηθώ μετά την αποστρατεία μου για την ίδρυση του Συνδέσμου. Ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου, Γενικός Γραμματέας του προσωρινού Διοικητικού Συμβουλίου και Γενικός Γραμματέας του Διοικητικού Συμβουλίου μέχρι σήμερα.

Ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια, γιατί πίστευα ότι μπορούμε να φέρουμε κάτι διαφορετικό. Πίστευα και πιστεύω, ότι οι Σύνδεσμοι δεν πρέπει να είναι μόνο για την κοπή της βασιλόπιτας, την ταβέρνα, τις εκδρομές, τις κηδείες και τα μνημόσυνα. Αυτά είναι καλά και μέρος της καθημερινότητος, αλλά τίποτα απο αυτά δεν μένει στο χρόνο.

Πίστευα και πιστεύω, ότι οι Σύνδεσμοι πρέπει να παράγουν έργο πνευματικό, επιστημονικό, πολιτιστικό και κοινωνικό. Αυτό το έργο θα πρέπει να το υποστηρίζουν με εκδηλώσεις, με εκδόσεις εντύπων, βιβλίων, CD και DVD, που θα μείνουν στους αιώνες.

Οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα παράξουν αυτό το έργο υπάρχουν. Αρκεί να αξιοποιηθούν. Ευλόγως θα με ρωτήσετε, Τι κάναμε εμείς ώς Σύνδεσμος ; Είμαστε ικανοποιημένοι από την απόδοση του ; Ευθαρσώς θα απαντήσω όχι. Όταν ξεκίνησα αυτή την προσπάθεια προσδοκούσα περισσότερα. Προς Θεού όμως θα είμαστε άδικοι άν τα ισοπεδώσουμε,  άν τα μηδενίσουμε όλα.

Σίγουρα ο δικός μας Σύνδεσμος είναι ο πρώτος που ξέφυγε από την πεπατημένη. Είχε ρηξικέλευθες ιδέες και χάραξε καινούργιες διαδρομές. Με ενέργειες και δραστηριότητες, τάραξε τα λιμνάζοντα νερά στο χώρο. Θα αναφέρω μερικές μόνο δραστηριότητες :

-Εξέδωσε περιοδικό, το οποίο δεν είχε καμμία σχέση με τα υπάρχοντα στο χώρο και το οποίο απέσπασε κολακευτικά σχόλια, ακόμα και από απαιτητικούς επαγγελματίες δημοσιογράφους. Η αναστολή της εκδόσεως του, βαρύνει το ΔΣ και μόνο. Η σκληρή και απαξιωτική κριτική από κάποιους συμμαθητές ακόμα και οι προσωπικοί χαρακτηρισμοί για μέλη του ΔΣ δεν δικαιολογούν την αναστολή.

-Διοργάνωσε μια πρωτότυπη εκδήλωση για τον εορτασμό των 40 χρόνων από την είσοδο στη Σχολή.

-Υπέβαλε εγκαίρως στον πρωθυπουργό και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπόμνημα με προτάσεις για την εξυγίανση του ΜΤΣ.

-Πολλές φορές επίεσε φορτικά το ΔΣ της ΕΑΣ, να δραστηριοποιηθεί μαζί μας για θέματα που μας αφορούσαν.

-Δραστηριοποιηθήκαμε μαζί με το Δικηγορικό Σύλλογο κατά του μνημονίου, προσφεύγοντας και νομικά στο Συμβούλιο Επικρατείας.

-Συστήσαμε το ταμείο αλληλεγγύης, το οποίο αν το χειρισθούμε σωστά, ίσως φανεί χρήσιμο κάποτε.

-Ιδρύσαμε με πολύ κόπο την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συνδέσμων για να έχουμε την δυνατότητα αποτελεσματικών παρεμβάσεων για την υπεράσπιση των διαχρονικών αξιών του Ελληνισμού και των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και για θέματα του κλάδου μας.

Νομίζω ότι αυτά που προανέφερα για ένα ΔΣ συνολικής θητείας πέντε χρόνων είναι κάτι.

Κάνοντας τον προσωπικό μου απολογισμό και αποδίδοντας τα εύθυνα, θα έλεγα ότι δεν είμαι ικανοποιημένος από την απόδοση μου. Ξεκίνησα με ενθουσιασμό, με πολλές ιδέες και υψηλούς στόχους. Σε σχέση με αυτά που προσδοκούσα, πρόσφερα λιγότερα. Σ’ αυτό συνετέλεσαν εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες, οι πολλές επαγγελματικές, κοινωνικές, οικογενειακές και προσωπικές υποχρεώσεις οι οποίες πολλές φορές με υποχρέωσαν να ξεπεράσω τα όρια της ανθρώπινης αντοχής.

Την δύναμη την αντλούσα απο εσάς. Από τον καθένα ξεχωριστά και από όλους μαζί. Από την βαθύτατη εκτίμηση και την αγάπη που νιώθω για τον καθέναν απο εσάς.

Βλέποντας ότι οι συνθήκες δεν μου δίνουν τη δυνατότητα να προσφέρω αυτά που θέλω και αυτά που μπορώ αποφάσισα να μη λάβω στις επικείμενες αρχαιρεσίες. Θα είμαι όμως με όλες τις δυνάμεις μου, δίπλα στο νέο ΔΣ, το οποίο ελπίζω ότι θα είναι καλύτερο από το απερχόμενο και θα πάει το Σύνδεσμο, ένα βήμα πιο πέρα.

Σας ευχαριστώ θερμά για την τιμή που μου κάνατε, να με εκλέξετε σε δύο διαδοχικές εκλογές με ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά και εύχομαι σε σας και τις οικογένειες σας, στρατιές αγγέλων να σας προστατεύουν σε κάθε σας βήμα.

Γεώργιος Δ.Παπαδόπουλος

Γενικός Γραμματέας Συνδέσμου-73