ΕΙΡΜΟΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΡΜΟΙ (Στέλιος Καστραντάς)

Το παρακάτω κείμενο το έγγραψα με αφορμή τη συνάντηση της τάξης στις 29 Ιαν 2006 στη ΣΣΕ ημέρα ίδρυσης επίσης του Συνδέσμου μας. Ήταν μία καλή ευκαιρία έχοντας ως αφαιτηρία την επιστολή πρόσκληση του Δκτή τότε της ΣΣΕ φίλου συμμαθητή Παναγιώτη Ζάρα να αναφερθώ και να σχολιάσω με μία δόση χιούμορ γεγονότα που συνέβαιναν τότε εντός των τειχών και που λίγο έως πολύ διαμόρφωσαν το χαρακτήρα μας όχι πάντα αναγκαστικά προς το καλό. Παίρνω αφορμή για να διατυπώσω αυτές τις σκέψεις από την επιστολή – πρόσκληση που λάβαμε για αυτή τη συγκέντρωση από το φίλο συμμαθητή Παναγιώτη Ζάρα. Ανοίγω και διαβάζω: « Αγαπητέ συμμαθητά Στέλιο, Η συγκέντρωση της τάξεως κάθε χρόνο, που αποτελεί πλέον θεσμό,» εδώ σταματάω και αναρωτιέμαι . Ώστε γίναμε θεσμός; Δηλαδή όλοι εμείς εδώ είμαστε κάτι σαν αυτό που λέμε ο θεσμός της οικογένειας ή ο θεσμός της Δικαιοσύνης ή ο θεσμός της Θρησκείας; Άρα και ο καθένας μας ξεχωριστά μετά από 35 τόσα χρόνια γίναμε θεσμός; Μπορούμε π.χ να πούμε ο θεσμός Παράλυτος ή ο θεσμός Μπαλαούρας ή ο θεσμός Μπιφτέκας ή έστω ο θεσμός Κάγκελος; Και παρακάτω διαβάζω …. « Να αναπολήσουμε το παρελθόν, να θυμηθούμε τα παλιά μας να πούμε τα νεότερά μας ..» Δύσκολο βέβαια να συμπιέσουμε τις μνήμες μας και να θυμηθούμε πράγματα και λεπτομέρειες πριν από 37 χρόνια. Θα προσπαθήσω όμως να σταθώ σε γεγονότα που έχουν χαραχθεί βαθειά στη μνήμη μου. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Πρώτη μέρα (24 Σεπ 1969 ημέρα Τετάρτη). Διοικητήριο Σχολής, τραπέζια τακτοποιημένα, χαμόγελα και χαρές των νέων πρωτοετών, διαδικασίες καταγραφής, περιβάλλον που σε σκλάβωνε η ευγένεια των συμμετεχόντων. Όλα στον πληθυντικό ευγενείας. Ελάτε κ. εύελπι πως λέγεσθε; Υπογράψτε παρακαλώ. Ευχαριστώ τελειώσαμε. Κύριε δεκανέα οδηγείστε παρακαλώ τον κύριο Εύελπι εις τον λόχον του. Ελάτε κύριε Εύελπι ακολουθήστε με. Και με το που περνάμε το προαύλιο ο κύριος δεκανεύς ευγενέστατα λέει. Κύριε πρωτοετά εδώ τρέχουμε λίγο. Η πρώτη εντύπωση αρχίζει σιγά-σιγά να ανατρέπεται. Είσοδος στο θάλαμο, παραλαβή ειδών. Ο πληθυντικός ευγενείας εξακολουθεί. Μοιάζει όμως αταίριαστος με την extra large σκελέα που οι περισσότεροι περιβληθήκαμε. « Σας είναι λίγο μεγάλη, ευγενέστατα μου λέει ο δεκανέας μου αλλά θα παχύνετε και θα σας έρχετε μια χαρά. Παρακαλώ μπορείτε να δηλώσετε το μενού που προτιμάτε.» Το ίδιο βράδυ την ευγένεια διαδέχεται η αγριότητα. « κλειστό γυμναστήριο ή ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε» τα πάντα καταρρέουν. Που μπλέξαμε είναι οι πρώτες σκέψεις που κυριαρχούν βλέποντας τους εξαγριωμένους τεταρτοετείς να έχουν πέσει πάνω μας με διάθεση να μας κατασπαράξουν. Μέσα σαυτό το αλαλούμ κάποιος τεταρτοετής νομίζοντας ότι την κοπανάω με σπρώχνει να ανέβω στα δίζυγα. Ανεβαίνω χωρίς να κάνω τίποτε. Προσπαθώ να κατέβω. Κάποιος άλλος με σπρώχνει πάλι να ανέβω. Παρακολουθώ από ψηλά το αλαλούμ. Ακριβώς από κάτω ο Μπαρνιάς στον οποίο έχουν επιπέσει δύο και ο ένας τον τραβάει από τη φόρμα ενώ ο άλλος του φωνάζει εν-δυο κάτω κηδεία. Αγανακτησμένος ο Μανωλάκης αρχίζει να τους φωνάζει «Σας παρακαλώ κύριοι τι πράγματα είναι αυτά σας παρακαλώ δεν έχετε σεβασμό σας παρακαλώ»; Και το πρώτο βράδυ διαδέχονται σειρά γεγονότων και εμπνεύσεων. Ανσανσέρ ατελείωτα, ραντεβού μεσημεριανά με τον Κοντράρο και τον Τζακ, παραμανιές, μαξιλαριές, κατοσταράκια, υποβρύχια στα μελετητήρια, ξήλωμα κουμπιών, ολονύκτια ραψίματα χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί, κρέμασμα στις ντουλάπες, οι γάτες του κυρίου πρέσβη, πρωινές καλημέρες κ.λ.π, κ.λ.π. Θυμάμαι τον Δημήτρη το Βαγγέλη με μολυσμένη τη μύτη από τις παραμανιές και τον Σπύρο το Σακκά καθώς και τον Τάσο τον Καλτσίδη να μην μπορούν να κάτσουν στο αναλόγιο από τα κατοσταράκια. Ελπίζω και εύχομαι τα νέα παιδιά να μην ζούν αυτούς τους εφιάλτες. Και το πρώτο έτος της ταλαιπωρίας διαδέχονται τα επόμενα έτη του ατέλειωτου χαβαλέ . Στο Γαλάτσι, στο μάθημα πεζικού, ο σφεντόνας ο Γεωργάκης συλλαμβάνεται να ιππεύει και να οδηγεί προς παρακείμενους αγρούς όνο . ( Τότε ακόμη δεν είχαν ανακαλυφθεί τα Χάμερ..). Μέσα στα μελετητήρια ενώπιον όλων και με περισσό θράσος ο Αρταβάνης πέρδει τον Σάκη τον Βαρουξή, γεγονός για το οποίο αναφέρεται από τον δεύτερο προσπαθώντας να εξηγήσει το βράδυ στον Αξιωματικό Υπηρεσίας τι σημαίνει η λέξη επέρδησα. Ο Νίκος ο Χριστοδουλόπουλος αναφέρει τον Χρυσοφάκη γιατί καθυστέρησε να προσέλθει στο μάθημα κατά δύο λεπτά προκαλώντας την έκκρηξη του τελευταίου. Ο Μπερβερίδης ξεσικώνει τον κόσμο στο ρυθμό του Χάμπα-Χάμπα, ενώ ο Καρούζος πιέζει τον Μπαλαούρα να περπατάει δίπλα του. Ο Τσούσης συνομμοτεί με τον Ζάχο το Βασιλείου και το Στέλιο το Καστραντά και προσποιούμενοι τη φιλενάδα που ο Γεωργάκης ανακάλυψε στη στήλη του Φαντάζιο « Ζητούν Αλληλογραφία» αναγκάζουν τον τελευταίο να στέλνει ατελείωτες επιστολές στο « Ποστ-Ρεστάντ» Άρτας. Ο Μάικλ Μούτο Ατία , δίνει στον Κοκκορη την Ιστορία της Μουσικής του Μαυραγάνη όταν ο τελευταίος του ζήτησε να του δώσει το βιβλίο της ιστορίας για να μας καθορίσει τις σελίδες του μαθήματος που παρέδωσε. Ο Γρηγόρης ο Τριανταφυλλίδης περιφέρεται μέσα στα μελετητήρια τελών εν ευθυμία από υπερβολική χρήση κονιάκ επι τριήμερον. Ο Στέλιος ο Καστραντάς, μαζί με τον Τσούση, τον Τριανταφυλλίδη, τον Βασιλείου, τον Παράλυτο και άλλους οργανώνουν λιτανείες περιφερόμενοι από τμήμα σε τμήμα ενδεδυμένοι ράσα που είχαν πάρει από την εκκλησία και ψάλλοντας το τροπάριον « Ο τζόρτζιο Στεργιούλας κατέλαβεν τον λόφον δια του πολυβόλου» καθώς και το κοντάκιον « Ο λόφος κατελήφθη υπό των Κ/Σ δια Τζόρτζιο Στεργιούλι». Ο Τσιομήτας ή Διομήτας καθήμενος στο τελευταίο αναλόγιο μαζί με τον Παπαδόπουλο αλυχτούσε ως λύκος προκαλώντας κάθε φορά την οργή του συγχωρεμένου του Θόδωρα του Φωτόπουλου που πιστεύω ότι και τώρα θα μας βλέπει από κάπου ψηλά. Ο Γιώργος ο Παπαδόπουλος μετά από επιτυχημένη βίαιη ενέργεια ανακοίνωνε από την έδρα του τμήματος τη σύνθεση της νέας Κυβέρνησης ενώ ο Στέλιος ο Καστραντάς από κάτω φέροντας στον ώμο του το επιδιασκόπιο εν είδει τηλεοπτικής κάμερας αποθανάτιζε το γεγονός, και ο Τσούσης ως εκφωνητής της ΥΕΝΕΔ εδιάβαζε τις επιστολές συμπαράστασης που είχε λάβει το νέο καθεστώς. O Θανάσης ο Λαγός οδηγώντας στο ανοικτό γυμναστήριο το παρανόμως αφαιρεθέν από τον όρχο οχημάτων Τζιπ , παρήλαυνε με τον παραπλεύρως ορθίως ιστάμενο Στρατάρχη Φον Μπατζέϊνα ενώπιον της εξέδρας των γνωστών αγνώστων επισήμων χαβαλετζήδων της τάξης οι οποίοι απέδιδαν με πλήρη σοβαρότητα τον οφειλόμενο χαιρετισμό. Ο Τάσος ο Φερφέλης διέκοπτε τον οίστρο του Πεντέα συμπληρώνοντας ότι η βραχνάδα στο λαιμό που προκάλεσε το θάνατο του Καβάφη οφείλονταν στα πολλά τσι… που ο τελευταίος έκανε. Και όταν ο Πεντέας έξαλλος ζητούσε επιμόνως από την τάξη ποιος ανόητος είπε αυτή τη λέξη, ο Φερφέλης με στεντωρία φωνή ακούγεται να λέει: « Επιτρέπετε κύριε καθηγητά» και εκεί που ο Πεντέας ήταν έτοιμος να εκμανεί συμπληρώνει ο Φερφέλης « Θέλω νας σας αναφέρω ότι πρέπει να πάω να σημάνω γιατί λείπει ο σαλπιγκτής» Αυτά και πόσα άλλα δεν έχουμε να θυμηθούμε από τα παλιά. Και διαβάζω παρακάτω στην επιστολή του φίλου Παναγιώτη « …Για μένα το γεγονός αυτό αποτελεί ιερά υποχρέωση κ.λ.π γιατί πιστεύω ότι η αναφορά και μόνο του ονόματος της Σχολής που μας εξέθρεψε και μας ανέδειξε προκαλεί δέος και προκαλεί αυτόματα συνειρμούς και συναισθήματα που βιώσαμε την ωραία αλλά και δύσκολη ζωή του Ευέλπιδος.» Δεν ξέρω γιατί συνδέεται η σχολή με μία μεγάλη κολυμβήθρα ή με ένα μεγάλο λίκνο αλλά πάντα αυτή η εικόνα με χαλούσε όταν πρωτοετής και γω αλλά και στη συνέχεια, έβλεπα πρωτοετείς να πηγαίνουν και σε στάση προσοχής χαιρετώντας να λένε το « καλημέρα Μπάρμπα –Γιάννη « και « Καλημέρα Μπάρμπα Πάνο» . Θυμάμαι μάλιστα χαρακτηριστικά όταν εκτελώντας σχετική διαταγή του διπλανού μου να απευθύνω χαιρετισμό προς τα αγάλματα τρεις ημερησίως, και επί μία εβδομάδα, σε κάποιον από αυτούς τους χαιρετισμούς έχοντας λάβει άψογα τη στάση της προσοχής και ετοιμαζόμενος να αποτείσω χαιρετισμόν, άκουσα από δίπλα μου φωνή μεγάλη λέγουσα « Εξαφανίσου γρήγορα ρε κηδεία» και όταν γύρισα να δώ τι συμβαίνει αντελήφθην μία ομάδα ηλικιωμένων να πλησιάζει τα αγάλματα για να καταθέσει στεφάνι. Όπως αργότερα άκουσα ήταν οι συμμαθητές κάποιας τάξεως που απέτειαν φόρο τιμής. Συνειρμικά εδώ θυμάμαι ότι βρισκόμενος ένα απογευματάκι στη κεντρική πύλη της Σχολής εκτελώντας καθήκοντα σκοπού, πλησίασε την κεντρική είσοδο ένας ευθυτενής γέρος, γύρω στα 80, ο οποίος θυμάμαι κυτούσε επίμονα το άγαλμα του Σκαρλάτου Ρωσσέτη. Ξαφνικά απευθυνόμενος σε μένα μου λέει « Υπήρξεν συμμαθητής μου» και άρχισε να μου περιγράφει το χαρακτήρα του αγάλματος.

Τέλος στην επιστολή διαβάζω, ότι είναι ο χρόνος κατάλληλος να συστήσουμε ένα σύνδεσμο που να αναλαμβάνει τις συγκεντρώσεις και άλλες δραστηριότητες. Συμφωνώ απόλυτα και πιστεύω ότι βρισκόμενοι πλέον το σύνολο της τάξης εκτός στρατεύματος είναι καιρός να αποκτήσουμε εκείνους τους δεσμούς που μας ένωναν και μας κρατούσαν όταν είχαμε τα αγνά αισθήματα του Ευέλπιδος χωρίς ανταγωνισμούς και μικροφιλοδοξίες που όταν κυριάρχησαν δημιούργησαν πικρίες. Βέβαια η λέξη σύνδεσμος περιέχει πολύ περισσότερα πράγματα από οργάνωση συγκεντρώσεων και άλλων δραστηριοτήτων και εύχομαι αυτοί που θα αναλάβουν να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στη λέξη. Για μένα χρέος των συμμαθητών είναι όπου και να βρίσκονται να στηρίζουν και να υποστηρίζουν τους συμμαθητές χωρίς υπολογισμούς και δεύτερες σκέψεις. Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω το φίλο συμμαθητή Παναγιώτη Ζάρα για την ευκαιρία που μου έδωσε να γράψω αυτές τις σκέψεις. ΣΣΕ, 29 Ιανουαρίου 2006

Με τα πιο φιλικά αισθήματα

Στέλιος Καστραντάς

Υ.Γ Πληροφορούμε ότι ο Δκτής της 12ης Μεραρχίας κ.Ζούκας, συμβάλλοντας στην προσπάθεια καταπολέμησης της γρίπης των πτηνών, εισηγήθηκε την αλλαγή του εμβλήματος της Μεραρχίας ο ίδιος δε διέταξε την καταστροφή όλων των αποθεμάτων της μεραρχίας."