Η ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ ΛΕΞΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ

Του Ανδρέα Μελεζιάδη 

    Η γλώσσα μας, είναι γνωστό και στις πέτρες ότι είναι η πιο πλούσια του κόσμου, γιατί έχει την δυνατότητα να περιγράψει καταστάσεις και συναισθήματα με πολλούς τρόπους, όλους διαφορετικούς μεταξύ τους στην λεπτομέρεια της έννοιας. Δεν χρειάζονται παραδείγματα, γιατί όσοι ξέρουν ελληνικά, καταλαβαίνουν. Με τους υπόλοιπους, που είτε μισοξέρουν είτε τα ΄΄ξέχασαν’’, δεν ασχολούμαι.

    Οι πολιτικοί, μας δίδαξαν και άλλη μορφή της γλώσσας μας, εκείνη που μπορείς να μιλάς για μία ολόκληρη ώρα, και να μην καταλαβαίνει κανείς τίποτα, αλλά και να μην λές και εσύ τίποτα. Και εδώ τα παραδείγματα είναι περιττά. Μνήμη έχετε.

    Όσο όμως πλούσια και περιγραφική είναι η γλώσσα μας, άλλο τόσο έχει λέξεις που τσακίζουν με τη δύναμή τους. Μία από αυτές, ίσως και η δυνατότερη, είναι το ΟΧΙ.

    Θα μπορούσα να αναφερθώ στο πιο διάσημο, το ΟΧΙ του 1940. Ίσως το έναυσμα για να γράψω, να ήταν αυτό. Ο εορτασμός του βλέπετε, είναι πολύ πρόσφατος. Τότε όμως θα έμπλεκα σε ατέρμονες συζητήσεις του στυλ ‘’έκανε η κόττα το αυγό ή το αυγό την κόττα.’’

    Μία τόσο μικρή λέξη, πόση δύναμη κρύβει μέσα της και πόσα δυνατά συναισθήματα προκαλεί ? Και σε αυτόν που το λέει, αλλά και σε αυτόν που το παίρνει σαν απάντηση.

Δεν είναι απλώς μια άρνηση, δεν είναι απλώς μια απάντηση. Είναι τα πάντα.

    Αυτός που το λέει, την στιγμή που το λέει, είναι γεμάτος από διάφορα συναισθήματα, όπως οργή, αποφασιστικότητα, κακία, πειθαναγκασμό, σωφρονιστική διάθεση, αίσθηση δικαίου, αγανάκτηση και τόσα άλλα. Και είναι έτοιμος για τα αποτελέσματα της τόσο απόλυτης απάντησής του.

    Αυτός που το εισπράττει, αισθάνεται απογοητευμένος, αδικημένος, οργισμένος, δυστυχισμένος ή ευτυχισμένος, και πολλά άλλα. Ποια άλλη λέξη, τόσο μικρή, μπορεί να δημιουργήσει όλα αυτά τα συναισθήματα ? Σίγουρα καμμία.

    Στην διαπαιδαγώγηση, είναι μια λέξη που πρέπει να χρησιμοποιείται, γιατί η κατά κόρον χρησιμοποιούμενη λέξη ΝΑΙ, έχει δημιουργήσει απερίγραπτα γα’ι’δούρια, που δεν έχουν γνωρίσει άρνηση, γιατί έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν στα παιδιά τους οι γονείς και οι δάσκαλοί τους, για να τα ευχαριστήσουν ή για να τα ξεφορτωθούν.

    Σκεφτείτε, πόσα ΟΧΙ εισπράξατε στη ζωή σας . Πολλά σίγουρα, και αρκετά από αυτά πολύ σημαντικά που σημάδεψαν καταστάσεις και εξελίξεις. Καλές ή κακές, δεν έχει σημασία.

Αντί για ΟΧΙ, μπορεί να πεί ή να ακούσει κάποιος ότι ‘’ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ’’, ‘’ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ’’, ‘’ΔΕΝ ΘΕΛΩ’’, ‘’ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ’’, ‘’ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ’’ και τόσα άλλα ‘’δεν’’. Κανένα από αυτά δεν έχει την δύναμη του ΟΧΙ.

    Το ‘’μολών λαβέ’’ των γνωστών για τη λακωνικότητά τους Σπαρτιατών, πολύ δυνατό επίσης, μπορούσε να αντικατασταθεί με ένα ΟΧΙ. Το ίδιο και το ‘’Το την Πόλην σοι δούναι …’’ του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Όπου και να ανατρέξεις στην Ιστορία μας, περήφανα ‘’ΟΧΙ’’ θα συναντήσεις, μερικά από τα οποία δεν μας ωφέλησαν. Όμως, ειπώθηκαν. Και καλώς ειπώθηκαν.

    Βέβαια, πολύ μεγάλη σημασία έχει το ποιος λέει το ΟΧΙ. Ο ισχυρός στον ανίσχυρο ή ο ανίσχυρος στον ισχυρό.

    Το να ακούγεται από τον ισχυρό, πέρα από το συζητούμενο θέμα, δείχνει μια επιβεβαίωση εξουσίας και αλαζονεία. Αναπόφευκτο. Και για αυτό δεν έχει και τόση μεγάλη δύναμη σαν λέξη. Το να ακούγεται όμως από τον ανίσχυρο προς τον ισχυρό, είναι μεγάλο πράγμα, πολύ δυνατό, πολύ περήφανο. Και στους ισχυρούς περιλαμβάνονται οι γονείς, οι προ’ι’στάμενοι και εργοδότες, τα κράτη μεταξύ τους κτλ, ενώ στους ανίσχυρους είναι τα παιδιά, οι υφιστάμενοι, τα κράτη σε σχέση με άλλα, κτλ. Ο καθένας μας, άλλοτε είναι ο ισχυρός και άλλοτε ο ανίσχυρος.

    Για να έχουν και νόημα όλα τα παραπάνω, πρέπει να γίνω λίγο περισσότερο συγκεκριμένος. Και θα αναφερθώ στις Κυβερνήσεις μας των τριάντα περίπου προηγουμένων ετών.

    Σε άπειρες περιπτώσεις, φοβήθηκαν το ΟΧΙ, και ενέδωσαν σε παράλογα αιτήματα συντεχνιών, κοινωνικών ομάδων, ατόμων με οικονομική κυρίως ισχύ, ‘’φίλων’’ και αντιπάλων χωρών, συνασπισμών κρατών ( πχ ΝΑΤΟ, ΕΟΚ κτλ), είτε για να τους ‘’ξεφορτωθούν’’ είτε γιατί τους φοβόταν. Όλα αυτά όμως έχουν συσσωρευτικές συνέπειες. Δεν λέω όχι στο ‘’ΝΑΙ’’, όμως χρειάζεται και κανένα ‘’ΟΧΙ’’, όταν επιβάλλεται, έστω και αν απευθύνεται σε ισχυρότερους γενικώς. Το τελευταίο ‘’ΟΧΙ’’ που ακούσαμε, περιφραστικότερο βέβαια, ήταν το ‘’βετο’’ για την ένταξη της ΦΥΡΟΜ, εάν το θυμάστε. Και αισθανθήκαμε ικανοποίηση και περηφάνεια.

    Από την στιγμή που πρίν από τρία χρόνια, η τότε Κυβέρνησή μας αποφάσισε να μας …‘’σώσει’’ από την χρεωκοπία, όπως διατεινόταν, και από την στιγμή που ζητήσαμε ( εμείς ????? ) την έξωθεν οικονομική ‘’βοήθεια’’ , το ‘’ΟΧΙ’’ έπαψε να υπάρχει στο λεξιλόγιό μας. Σε όλους λέμε ‘’ΝΑΙ’’. Σαν το γνωστό παλιό τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη.Διαλαλούμε ότι θα πούμε ‘’ΟΧΙ’’ και στο τέλος λέμε ‘’ΝΑΙ’’. Σφάξε με Πασσά μου να αγιάσω, δηλαδή.

    Έρχεται το κάθε τσουτσέκι στην πατρίδα μας, και αντί να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που ταιριάζει σε έναν επισκέπτη, μας το παίζει και ‘’καμπόσος’’, και, το χειρότερο, εμείς καθόμαστε και τον ανεχόμαστε. Φτάσαμε στο εξευτελιστικό σημείο κατά την γνώμη μου, ο Πρωθυπουργός της χώρας να συνδιαλέγεται με υπαλλήλους Τραπεζών και παρατρεχάμενους του οικονομικού παγκοσμίου ‘’λόμπυ’’. Και δεν τους λέει ‘’άει στο διάολο’’, αλλα ιδρώνει και ξε’ι’δρώνει, με μοναδικό σκοπό να πάρουμε τη ‘’δόση’’ μας. Ούτε ναρκομανείς να είμασταν. Και δεν αναλογίζεται, ο ίδιος και οι λοιποί κυβερνώντες, ότι σε 5-6 μήνες θα έχουμε πάλι την ίδια ιστορία, τα τσουτσέκια να μας εκβιάζουν, εμείς να ιδρώνουμε, να θέλουμε και πάλι την ‘’δόση’’ μας , να πουλάμε και τα σώβρακα, και το αποτέλεσμα ΞΕΡΟΥΜΕ ότι θα είναι και πάλι το ίδιο. Πρόκειται περι αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, μόνο που εκεί πάντα υπήρχε ο ‘’από μηχανής θεός’’ που κατέβαινε και έδινε την λύση στα αδιέξοδα και στα διλήμματα του έργου.

    Ενώ τώρα τι γίνεται ? Είμαστε σαν μία οικογένεια με ένα από τα μέλη της να είναι ναρκομανής. Όσο έχει λεφτά, αγοράζει μόνος του. Και συνεχώς μπαίνει πιο βαθειά. Όταν τελειώνουν τα λεφτά, αρχίζει και ζητάει από την οικογένεια. Αν κάνουν το λάθος να του δώσουν, η κατάσταση συνεχίζεται, μέχρι και αυτά τα λεφτά να τελειώσουν. Μετά, αφού δεν υπάρχουν άλλα, αρχίζει και κλέβει από το σπίτι του, ό τι έχει αξία ( χρυσαφικά, ασημικά κτλ ) και τα σκοτώνει για τη ‘’δόση’’ του και πάλι. Και όταν και αυτά τελειώσουν, έχει διαλύσει την οικογένεια, και το ευτυχέστερο σενάριο για αυτόν είναι η φυλακή.

    Αυτό μήπως δεν γίνεται τώρα ? Ο ναρκομανής της οικογένειάς μας είναι το τοκογλυφικό ( συγγνώμη, ‘’τραπεζικο’’ ) σύστημα, που παίρνει λεφτά από την οικογένεια ( μισθοί και συντάξεις, και όλα όσα ξέρετε ) για την ‘’δόση’’ του. Και επειδή ξέρει ότι αυτά θα τελειώσουν, ετοιμάζει το ξεπούλημα των χρυσαφικών και ασημικών ( ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων οργανισμών, παραχωρήσεις εκμεταλλεύσεων αντί ‘’πινακίου φακής’’ και πάει λέγοντας. Και δεν βρίσκεται κανένας από την οικογένεια να τους πεί ‘’άει στο διάολο από εδώ’’. Και αυτό είναι το καθήκον του αρχηγού της οικογένειας. Ελπίζω να μην μου μιλήσει κανείς για…’’δημοκρατικές οικογένειες’’, γιατί έχασε την μπάλλα…

    Γιαυτό και εγώ λέω, δεν υπάρχει κανένας που έχει την δυνατότητα και το καθήκον να το κάνει, να πεί ένα ακόμα ΟΧΙ στην παγκόσμια οικονομική ακρίδα που μας κατακλύζει ? Να τον γράψει και η Ιστορία σαν περήφανο Έλληνα. Γιατί, όπως πάμε, ή ‘’μας πάνε’’, σε λίγο καιρό δεν θα υπάρχει ούτε η Ιστορία.

    Δεν θα μεταχειριστώ βαριές λέξεις, όπως ‘’προδότες’’, ‘’ξεπουλημένοι’’ κτλ. Το σίγουρο όμως είναι πως άνετα μπορώ να αποκαλέσω δειλούς και κολλημένους σε στείρες οικονομικές θεωρίες, αυτούς που σήμερα έχουν το δικαίωμα να πούν ένα ακόμη ΟΧΙ. Πολύ φοβάμαι όμως, ότι, όπως μας συνήθισαν, αλλά και τους συνηθίσαμε και εμείς με την άμετρη υποτακτικότητά μας ( δημοκρατία το λένε τώρα… ), αρκετά σύντομα θα κραυγάζουν με αγωνία ‘’ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΩΔΕ, ΛΑΒΕΙΝ ΤΗΝ ΚΕΦΑΛΗΝ ΜΟΥ ? ‘’. Και δεν θα υπάρχει….

ΨΗΦΙΣΜΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Σήμερα την 30η Οκτ 2012 οι παρακάτω υπογράφοντες φορείς αποστράτων και

οικογενειών εκλιπόντων συναδέλφων, καθώς και μεγάλος αριθμός μερισματούχων του ΜΤΣ ύστερα από:

α. Τις δυσμενέστατες εξελίξεις και τις σκόπιμες καθυστερήσεις των συναρμόδι ων υπουργείων (Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη) και της Στρατιωτικής Ηγεσίας στην προώθηση και ταχεία λήψη αποφάσεων για την επίλυση του θέματος της βιωσιμότητας του καταρρέοντος ΜΤΣ, παρά τις ρεαλιστικές προτάσεις και ειδικές μελέτες, που κατατέθηκαν για την εξυγίανσή του,

β. Την πρωτοφανή, στα παγκόσμια χρονικά σε κλάδο συνταξιούχων, μείωση κατά 50% μέσα σ’ ένα χρόνο του λαμβανομένου μερίσματος και μάλιστα όταν οι συντάξεις λόγω των περιοριστικών μέτρων έχουν υποστεί μείωση κατά 60% την τελευταία διετία,

γ. Την επιβράδυνση καταβολής του ΕΚΟΕΜΣ κατά ένα τρίμηνο και την περικο πή του κατά 37% την τελευταία διετία, λόγω εγκληματικών λαθών και παραλείψεων των αρμοδίων ΔΣ και διοικήσεων, οι οποίες παρανόμως κατέθεσαν το 90%, έναντι του προβλεπομένου από το νόμο 10%, των αποθεματικών του στην Τράπεζα Ελλάδος η οποία αυθαιρέτως τα επένδυσε σε ομόλογα, που στη συνέχεια «κουρεύτηκαν» στο 70% της αρχικής τους αξίας με το περιβόητο PSI,

δ. Την πρωτοφανή καθυστέρηση, από τον Δεκ του 2008, καταβολής του δικαιουμένου ΒΟΕΑ στα τέκνα των μετόχων-μερισματούχων, με αποτέλεσμα 13.000 παιδιά να τελούν σε μακρά και ατελέσφορη αναμονή και τελικά να μη λαμβάνουν το απαραίτητο αυτό βοήθημα και ιδιαίτερα σε περίοδο όπου η ανεργία των νέων ξεπερνάει το 50%, και το κόστος σπουδών είναι δυσβάσταχτο,

ε. Την απαράδεκτη καθυστέρηση καταβολής επιδομάτων θανάτου προς τις χήρες των εκλιπόντων συναδέλφων, γεγονός που αποτελεί προσβολή στη μνήμη των αποβιωσάντων συζύγων των και συναδέλφων μας και περιφρόνηση προς τις ορφανικές οικογένειες, οι οποίες στο σύνολό τους κατέφυγαν σε δανεισμό για να κηδέψουν τους δικούς τους ανθρώπους,

στ. Τα πρόσφατα δημοσιευθέντα στοιχεία της έκθεσης των οικονομικών επιθεωρητών, όπου οι αναφερόμενες πράξεις και παραλείψεις στο ταμείο από το 1988 και μέχρι σήμερα, τόσο των εκάστοτε Γενικών Διευθυντών και των επικεφαλής διευθύνσεων και τμημάτων, όσο και των εκάστοτε Προέδρων, Αντιπροέδρων και μελών των ΔΣ, αποτελούν πρωτοφανή οικονομικά και ποινικά εγκλήματα και προσβολή της Τιμής και Αξιοπρέπειας των μετόχων-μερισματούχων καθώς και καταπάτηση των συμφερόντων τους,

ζ. Το γεγονός ότι μέχρι σήμερα δεν έχει ληφθεί από το εποπτεύον Υπουργείο Εθνικής Άμυνας καθώς και από το ΓΕΣ, ως προϊστάμενης διοίκηση του ταμείου, κανένα διοικητικό μέτρο για την άμεση απομάκρυνση –αντικατάσταση του Προέδρου, Γενικού Διευθυντού και επικεφαλής Διευθύνσεων και Τμημάτων στις διευθύνσεις και τμήματα των οποίων οι οικονομικοί επιθεωρητές διαπίστωσαν σωρεία παρανομιών και αξιόποινων πράξεων,

η. Τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που στοιχειοθετούνται από την υπόθεση πώλησης της Γενικής τράπεζας, την πολιτική κατεύθυνση για αλόγιστες αυξήσεις μερισμάτων σε αντιστάθμισμα καθηλωμένων συντάξεων και τέλος την έλλειψη εποπτείας του Ταμείου,

Διαμαρτυρόμαστε έντονα και καλούμε:

α. Την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας να αναλάβουν, την ύστατη αυτή στιγμή και πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση του ΜΤΣ, τις ιστορικές τους ευθύνες και να προβούν ΑΜΕΣΑ στη λήψη των απαραίτητων διοικητικών μέτρων για την άνευ χρονοτριβής απομάκρυνση –αντικατάσταση του Προέδρου, ΓενικούΔντου καθώς και των επικεφαλής Διευθύνσεων και Τμημάτων του ΜΤΣ, στις Διευθύνσεις και Τμήματα των οποίων οι οικονομικοί επιθεωρητές διαπίστωσαν σωρεία παραλείψεων και εγκληματικών οικονομικών πράξεων. Είναι ασυμβίβαστο και ηθικά απαράδεκτο κατά τη

στιγμή που έχουν κατατεθεί μηνύσεις ενώπιον του Εισαγγελέα Στρατοδικείου Αθηνών, κατά παντός υπευθύνου για το θέμα του ΜΤΣ, οι ανωτέρω να παραμένουν στις θέσεις τους και να διαχειρίζονται ζητήματα που έχουν σχέση με την υπόθεση.

β. Την Στρατιωτική Δικαιοσύνη να θέσει το ζήτημα του ΜΤΣ ως αμέσου προτεραιότητας και να επισπεύσει την προανακριτική διαδικασία, για όλα όσα καταγγέλλονται στην έκθεση της Ειδικής Οικονομικής Επιθεώρησης και σε συναφείς μηνυτήριες αναφορές, ώστε να εντοπισθούν οι υπεύθυνοι και να προσαχθούν ενώπιον των δικαστηρίων.

γ. Τον Πρόεδρο της Κυβέρνησης και τους συναρμόδιους Υπουργούς Εθνικής Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη και Οικονομικών να επιταχύνουν τις διαδικασίες εξυγίανσης του ΜΤΣ, ώστε να καταστεί αυτό βιώσιμο και να είναι σε θέση να χορηγεί κάποιο αξιοπρεπές και τόσο απαραίτητο, υπό τις σημερινές οικονομικές συνθήκες μέρισμα, τα χρονίζοντα ΒΟΕΑ καθώς και τα επιδόματα θανάτου προς τις οικογένειες των εκλιπόντων.

Όλοι εμείς οι παρευρισκόμενοι στη σημερινή διαμαρτυρία σίγουροι όντες ότι εκπροσωπούμε τις απόψεις των χιλιάδων συναδέλφων μας ανά την Ελλάδα και έχοντας αφιερώσει τη ζωή μας στην υπεράσπιση του Αγιότερου και Πολυτιμότερου αγαθού που είναι η Πατρίδα,

Απαιτούμε

Την παραδειγματική τιμωρία όλων εκείνων που τόλμησαν να εκθέσουν την Τιμή και την Αξιοπρέπειά μας.

Οι Υπεύθυνοι και επίορκοι να πάνε φυλακή.

Το παρόν ψήφισμα αναγνώσθηκε ενώπιον των συγκεντρωθέντων και εγκρίθηκε δια βοής

Αθήνα 30 Οκτ 2012

Οι Συμμετέχοντες Φορείς

Πανελλήνια Ένωση Οικογενειών Εκλιπόντων Αξκων Στρατού

Ανεξάρτητη Ένωση Αποστράτων Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΝΕΑΕΔ)

Κίνηση για την Εθνική Άμυνα (ΚΕΘΑ)

Σύνδεσμος Αξιωματικών Τάξεως ΣΣΕ 73

Σύνδεσμος Αποστράτων Αξιωματικών Τεχνικού Σώματος (ΣΑΑΤΧΣ)

Ανεξάρτητη Κίνηση Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ)

ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΟΧΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Οκτωβρίου, από τη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήσαμε την εκδρομή που σχεδιάζαμε περίπου ένα μήνα , στην περιοχή της Οχρίδας και του Μοναστηρίου.

    Αφού εξασφαλίσαμε τα αυτοκίνητά μας μέσα στο Γ΄ΣΣ, όπως πάντα, στις 7 το πρωί, αγουροξυπνημένοι, ξεκινήσαμε. Πιο ταλαιπωρημένοι ήταν ο Μανουήλ ( κυρίως ), ο Γρηγόρης και ο Θωμάς, που ήδη είχαν κάνει αρκετά χιλιόμετρα από το Βόλο, το Κιλκίς, τις Σέρρες κτλ.

    Πηγαίνοντας, ήρθε μαζί μας και ο Νίκος, που επιβιβάστηκε στην Βέροια.

    Καθήσαμε για καφέ στην Πτολεμαίδα, όπου ήρθε να μας συναντήσει ο Πέτρος, με την παραδοσιακή φιλοξενία του. Δυστυχώς δεν μπορούσε να έρθει μαζί μας για αντικειμενικούς λόγους.

    Περάσαμε τα σύνορα, από το Φυλάκιο Νίκης, όχι χωρίς κάποια μικρή ταλαιπωρία, παραλάβαμε τον ξεναγό μας τον ‘’Ηλία’’ και διασχίζοντας καταπράσινα βουνά και κοιλάδες, φτάσαμε στην Οχρίδα στο ξενοδοχείο μας.

    Το απόγευμα, αφού ξεκουραστήκαμε και λιγάκι, κάναμε μια βόλτα στους δρόμους και τα στενά της  Οχρίδας και στην πανέμορφη λίμνη της. Μας θύμισε δική μας πόλη, πριν από 40 με 50 χρόνια. Πολύ γραφική, όμορφα παλιά σπίτια, πανέμορφες εκκλησίες. Μόνο που ο εθνικιστικός δαίμων συνέβαλε και τα παλαιά ονόματά τους άλλαξαν. Έτσι, η εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα έγινε του Αγίου Κλήμη, και άλλα παρόμοια.

    Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι από τον ξεναγό μας δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια προπαγάνδας για τα γνωστά θέματα που δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις μας με τους συγκεκριμένους γείτονές μας.

    Ήπιαμε και τον απολαυστικό καφέ μας στην παραλία της λίμνης που λόγω μεγέθους θυμίζει περισσότερο θάλασσα, και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για το βραδυνό μας φαγητό και το σχετικό ‘’νταβαντούρι’’ με τοπική μουσική, όπου διακρίθηκαν στο τραγούδι ο ‘’συνήθης ύποπτος’’ Γρηγόρης, αλλά και ο Θανάσης.

    Την Κυριακή αφού επισκεφθήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της περιοχής των λιμνών, σε παλιό φυσικά κτίριο αλλά με αξιόλογα εκθέματα, πήραμε το δρόμο δίπλα ακριβώς από τη λίμνη, προς την Μονή του Οσίου Ναούμ.

    Η διαδρομή ήταν πανέμορφη, και παρά τον στενό δρόμο, την απολαύσαμε, μέχρι που βρεθήκαμε στην Μονή.

    Βρεθήκαμε λοιπόν σε ένα πανέμορφο μέρος, δίπλα στη λίμνη, αγναντεύοντας απέναντι το Πόγραδετς στην Αλβανία. Επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις της πολύ καλά διατηρημένης και αξιοποιημένης Μονής, απολαύσαμε τον καφέ μας σε ένα ειδυλιακό περιβάλλον, όπως θα δείτε, και πλησιάζοντας το μεσημέρι, ξεκινήσαμε για το Μοναστήρι.

    Το Μοναστήρι με τους 120.000 κατοίκους του, που μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους κατοικείτο από 80% Έλληνες και ήταν το κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα, μας άρεσε ιδιαίτερα. Ας μην φανταστούμε καμία πόλη με υψηλά κτίρια κτλ. Χαμηλά κτίρια, παραδοσιακά τα περισσότερα, με έναν κύριο δρόμο για βόλτα, ψώνια και φαγητό, και με όλα τα αξιοθέατα κατά μήκος του.

Δεν επισκεφθήκαμε το άγαλμα του Φιλιππου του Β΄, για ευνόητους λόγους.

    Καθήσαμε για φαγητό σε τοπικό εστιατόριο, και δοκιμάσαμε τις νοστιμότατες γαστριμαργικές δημιουργίες της περιοχής. Το ‘’ούστιμπετς’’ ( μπιφτέκι γεμιστό με κεφαλοτύρι ) ήταν εκπληκτικό. Και τα υπόλοιπα που παραγγείλαμε, κρίνοντας από την όρεξη που φαγώθηκαν, πρέπει να ικανοποίησαν τους υπόλοιπους, κατά ομολογία τους.  Δεν ξέρω, επειδή ‘’ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ….’’Ρίχνοντας μια ματιά στα γύρω τραπέζια μας, διαπίστωσα ότι οι ‘’συνήθεις ύποπτοι’’ έδωσαν ‘’τα ρέστα’’ τους.

    Τι ψωνίσαμε από την αγορά γενικώς ? Ελάχιστα πράγματα, παρά το ότι οι τιμές ήταν πολύ χαμηλότερες από την Ελλάδα. Η περιοχή βγάζει κυρίως μήλα και πιπεριές, αυτές που εμείς τις λέμε ‘’Φλωρίνης’’, σε μεγάλες ποσότητες. Από ότι είδα, οι περισσότεροι αγόρασαν δυό – τρία βάζα με διάφορες σάλτσες πιπεριάς , για να δούμε και περι τίνος πρόκειται, μια και μας τις είχαν διαφημίσει πολύ.

   Ένα από τα κύρια θέματα συζητήσεως, ήταν , εάν το 1912 ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, αντί με εντολή της Κυβερνήσεως να κατευθυνθεί ‘’τάχιστα’’ προς την Θεσσαλονίκη, πράγμα που έκανε (και τώρα εγω μπορώ να γράφω αυτά που γράφω), προσπαθώντας να πετύχει και τους δύο στόχους ( ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ), διασπούσε τις δυνάμεις του και κατευθυνόταν και στα δύο, τι θα γινόταν. Το συμπέρασμα άγνωστο. Μπορεί και τα δύο, μπορεί και κανένα. Όλα υποθετικά.

    Και μετά από όλα αυτά, κατά τις 6 το απόγευμα, πήραμε τον αντίστροφο δρόμο για την επιστροφή. Στη Θεσσαλονίκη, όταν φτάσαμε κατά τις 10 το βράδυ, είμασταν και οι 38  ευχαριστημένοι από την εξόρμησή μας, και υποσχεθήκαμε να την επαναλάβουμε σύντομα, ‘’σε άλλη γή, σε άλλα μέρη’’

    Μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας, για να θυμίζουν σε αυτούς που ήταν μαζί μας αυτά που είδαμε, και για να ζηλεύουν όσοι δεν ήρθαν.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

    Από 28 Σεπτεμβρίου μέχρι 1 Οκτωβρίου 2012, πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, στο Δήμο Δερύνειας Αμμοχώστου, ομαδική έκθεση ζωγραφικής Θεσσαλονικέων και Κυπρίων ζωγράφων, με ιδιαίτερη επιτυχία.

    Την έκθεση διοργάνωσε ο Δήμαρχος Δερύνειας κ. Άνδρος Καραγιάννης και εγκαινιάστηκε από τον πρέσβυ της Ελλάδος στην Κύπρο κ. Βασίλειο Παπαιωάννου.

    Στην έκθεση, συμμετείχε και ο Βαγγέλης Κουμπής, ο οποίος ήταν  επικεφαλής της Ελληνικής αποστολής.

Λίγες φωτογραφίες από την έκθεση.                          

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ

Του Στέλιου Καστραντά

«Μπορεί να απογοητευθείς αν αποτύχεις,

αλλά είσαι χαμένος αν δεν προσπαθήσεις.»

(Beverly Sills. Αμερικανίδα υψίφωνος 1929-2007)

Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι για μένα προσωπικά αλλά και για δεκάδες άλλους συναδέλφους με τους οποίους κουβέντιασα κατά τη διάρκεια της χθεσινής ( 19 Σεπ 2012 ) συγκέντρωσης αποστράτων αλλά και με πολλούς άλλους που επικοινώνησα τηλεφωνικά, η εικόνα της συγκέντρωσης των αποστράτων ήταν απογοητευτική.

Η συγκέντρωση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλαν ορισμένοι εκ των οργανωτών δεν είχε ούτε παλμό ούτε και ζωντάνια. Έδειχνε σαν και αυτοί που παρευρέθησαν να είχαν απογοητευθεί πλήρως από την απουσία των συναδέλφων οι οποίοι παρέμειναν στα σπίτια τους και προτίμησαν την θαλπωρή του καναπέ και την αποχαύνωση του πληκτρολογίου ή του κομπιούτερ.

Διαβάζω τους υπογράφοντες συνδιοργανωτές της συγκέντρωσης και μετράω 21 ενώσεις, συνδέσμους, κινήσεις, πανελλήνιες ομοσπονδίες και αναρωτιέμαι : «καλά εάν ο καθένας από αυτούς τηλεφωνούσε σε 50 φίλους του ο αριθμός των συγκεντρωθέντων θα ήταν μεγαλύτερος». Ο αριθμός λοιπόν των συγκεντρωθέντων με τους πλέον αισιόδοξους υπολογισμούς δεν ξεπερνούσε τα 2000 άτομα. Και υποτίθεται ότι στη  συγκέντρωση  κλήθηκαν να διαμαρτυρηθούν για τα απαράδεκτα σκληρά μέτρα που παίρνονται σε βάρος μας αλλά και για τον πρωτοφανή εξευτελισμό που υφίσταται η Χώρα και η Πατρίδα τόσο από τις απαράδεκτες παρεμβάσεις των ξενόφερτων εκπροσώπων της τρόϊκας όσο και των λεγομένων «φίλων Ευρωπαίων εταίρων», όλοι οι απόστρατοι των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας.

Που ήταν άραγε ο τεράστιος αριθμός των μελών που επιχαίρουν ότι εκπροσωπούν οι λεγόμενες θεσμικές ενώσεις Στρατού ,Ναυτικού ,Αεροπορίας (ΕΑΑΣ, ΕΑΑΝ, ΕΑΑ) καθώς και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αξιωματικών Σωμάτων Ασφαλείας (ΠΟΑΣΑ); Ασχολήθηκαν άραγε και πόσο οι φορείς που τους εκπροσωπούν για να τους κινητοποιήσουν ή αρκέσθηκαν απλώς σε μερικές ανακοινώσεις έτσι για να βγουν από τον κόπο και να ξοφλήσουν από την υποχρέωση; Και επειδή έχω προσωπική πείρα από τις τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε ο πρόεδρος του συντονιστικού των τριών ενέσεων αποστράτων Αντιναύαρχος ε.α κ.Περβαινάς θα ήθελα να στραφώ κατά των χιλιάδων απόντων της χθεσινής εκδήλωσης και να ρωτήσω;  Δικαιολογείται άραγε η απουσία σας και η περιφρόνηση που δείξατε με τη μη συμμετοχή σας προς τις Ενώσεις των Αποστράτων που σας κάλεσαν σε συμμετοχή ; Μήπως είσθε όλοι σας εύκολοι στην κριτική αλλά στη πράξη απρόθυμοι σε οποιαδήποτε συμμετοχή; Μήπως μετά την χθεσινή σας αδιαφορία δεν έχετε καν το ηθικό δικαίωμα να παραπονείσθε και να κατακρίνετε το οποιοδήποτε σκληρό μέτρο που θα ληφθεί σε βάρος σας και σε βάρος των οικογενειών σας; Μήπως έχουν δίκιο οι πολιτικοί που μας θεωρούν όλους μας της πλάκας και δεν μας δίνουν καμία σημασία όσο και να φωνάζουμε; Ή μήπως είσθε της άποψης που λέει ότι ο Αξιωματικός και Υπαξιωματικός και να πεινάσει δεν διαμαρτύρεται; Και εάν έχετε αυτή την  άποψη ρωτήσατε εάν συμφωνούν με αυτή οι γυναίκες και τα παιδιά σας;

Είμαστε δυστυχώς αξιοθρήνητοι. Και την ώρα που οι λίγοι συγκεντρωθέντες διαμαρτύρονταν κατά της λαίλαπας των μέτρων και κατά του εξευτελισμού της Πατρίδας με ενημέρωνε τηλεφωνικά φίλος ότι η λέσχη αποστράτων στου Παπάγου ήταν γεμάτη από ταβλαδόρους και αεριτζήδες πολιτικούς αναλυτές και νεροκουβαλητές προηγούμενων και σημερινών πολιτικών.

 Ευτυχώς και προς τιμή τους θα πρέπει να εξάρουμε τη δυναμική συμμετοχή των συναδέλφων αποστράτων που ήλθαν από την περιφέρεια (Λάρισσα, Βόλο, Τρίκαλα, Πάτρα, Καρδίτσα και άλλες πόλεις ) και οι οποίοι αριθμητικά ήσαν σχεδόν περισσότεροι από τους κοιμωμένους και αποχαυνωμένους του λεκανοπεδίου. Και για να ευλογούμε τα γένια μας θα ήθελα ιδιαίτερα να εξάρω την δυναμική και μεγάλη συμμετοχή των μικράς κυρίως ηλικίας αποστράτων στελεχών της Ανεξάρτητης Κίνησης Στρατιωτικών (Α.Κί.Σ) που με το πείσμα τους και την αγωνιστικότητά τους έσωσαν την παράσταση και μετρίασαν τις κατά τα άλλα δυσμενείς εντυπώσεις της χθεσινής συγκέντρωσης.

Εύχομαι και ελπίζω στο μέλλον κάποτε να ξυπνήσουμε και να υιοθετήσουμε πλήρως το νόημα του γνωμικού της αρχής του παρόντος σχολίου ότι «Μπορεί να απογοητευθείς αν αποτύχεις ,αλλά είσαι σίγουρα  χαμένος αν δεν προσπαθήσεις».

Μην παίζετε… εν ου παικτοίς

     Τελευταίως έχει λάβει ευρεία έκταση η χρήση – κυρίως από δημοσιογράφους και πολιτικούς – του όρου «ένστολος/οι», προκειμένου να αναφερθούν στα στελέχη των ΕΔ. Το έγραψα και προ διετίας: «ένστολοι» είναι πολλές κατηγορίες υπαλλήλων του Κράτους χωρίς τις ιδιαίτερες νομοθεσίες, ποινικό κώδικα, καταστατικούς νόμους και συνταγματικούς περιορισμούς, αλλά και την αποστολή των αξιωματικών και υπαξιωματικών των ΕΔ.

     Τι σχέση έχουν οι ΕΔ με τους ένστολους δημοσίους υπαλλήλους που δεν υπάγονται στον Στρατιωτικό Ποινικό Κώδικα, έχουν συνδικαλισμό, κάνουν συλλαλητήρια, παίρνουν ρεπό…; Γιατί διστάζουν ή αποφεύγουν να αναφερθούν σε «αξιωματικούς ή στελέχη των ΕΔ; Οι οποίοι βρίσκονται «εν υπηρεσία» 365 ημέρες το χρόνο, και όχι μόνο τις εργάσιμε ημέρες και ώρες. Το τι σημαίνει αυτό θα μπορούσε να το εξηγήσει σε κάποιους ακόμη και ένας φοιτητής που «πέρασε» το μάθημα του εργατικού δικαίου!

     Χρησιμοποιούν τον όρο «ένστολος», μετατρέποντας τον επιθετικό προσδιορισμό σε ουσιαστικό! Διότι το «ένστολος» δεν προσδιορίζει την ιδιότητα ενός προσώπου ή ενός κοινωνικού συνόλου αλλά μια κατάσταση, δηλαδή ότι κάποιος ή κάποιοι παρίστανται σε κάποιο χώρο «εν στολή» ή όχι. Εκτός αν, όπως διάβασα κάπου, στόχος είναι να περάσει, για τους στρατιωτικούς, η αντίληψη του «ένστολου πολίτη», δηλαδή ενός δημοσίου υπαλλήλου που απλά φέρει και στολή(!) Ενδεχομένως να εντάσσεται στην γενικότερη (συνειδητή και συστηματική) προσπάθεια απαξίωσης των αξιωματικών και του στρατεύματος γενικότερα, η οποία βαίνει κλιμακούμενη κατά τα τελευταία χρόνια. Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες καταστάσεις και συνέπειες για την άμυνα και ασφάλεια της Χώρας.

     Οι ΕΔ αποτελούν μια ιδιότυπη κοινωνική ομάδα η οποία, όντας συνυφασμένη με την άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, διέπετε από νόμους και κανονισμούς καταρχήν αυστηρότερους εκείνων που ισχύουν για τους υπόλοιπους πολίτες (ακόμα και για εκείνους που επίσης φέρουν στολή) και διακρίνεται από τα λοιπά οργανωμένα τμήματα της Πολιτείας, τόσο από άποψη δομής όσο και από άποψη σχέσεων μεταξύ των υπηρετούντων σ’ αυτές. Απαιτείται λοιπόν να αντιμετωπίζονται με ανάλογη υπευθυνότητα και συναίσθηση της εθνικής αποστολής τους.

     Ο συνταγματικός, αλλά και ο κοινός νομοθέτης, θεωρώντας ως ιδιαίτερα υψηλής σημασίας το έργο και την αποστολή των στελεχών των ΕΔ, στερούν ή περιορίζουν γι’ αυτούς δικαιώματα και ελευθερίες που ισχύουν για όλους τους Έλληνες πολίτες. Τι μας λέει δηλαδή ο νομοθέτης; Ότι αν απεργήσουν οι εργαζόμενοι οποιασδήποτε κατηγορίας, μπορεί μεν να υπάρξουν κάποιες δυσλειτουργίες ή δυσμενείς συνέπειες για τη Χώρα, αλλά «δεν θα χαθεί η Ελλάδα». Ενώ αν απεργούσαν τα στελέχη των ΕΔ ίσως «θα χανόταν η Ελλάδα».
     Κοντολογίς, ο νομοθέτης τοποθετεί την αποστολή που επιτελούν οι ΕΔ, για το Έθνος και το κοινωνικό σύνολο, σε υψηλότερο επίπεδο. Διότι χωρίς εθνική άμυνα και ασφάλεια δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν ούτε παιδεία, ούτε υγεία, ούτε μεταφορές και συγκοινωνίες, ούτε βιομηχανική ανάπτυξη, ούτε γεωργία, ούτε εμπόριο, ούτε ναυτιλία. Όχι παιχνίδια λοιπόν με την εθνική άμυνα.

     Τέλος, θα έλεγα ότι οι ΕΔ, λόγω της φύσης και της αποστολής του, πρέπει να προστατευτεί από την Πολιτεία ώστε να παραμείνουν μακριά από την ανάγκη να προσφεύγουν σε συνδικαλιστικού τύπου ενέργειες για την επίλυση των προβλημάτων τους, για να μπορούν να είναι στραμμένες αποκλειστικά στην υψηλή αποστολή τους. Δεδομένου ότι, στην ουσία, το προσβαλλόμενο έννομο αγαθό δεν είναι απλά το επίπεδο διαβίωσης του στρατιωτικού αλλά η εθνική άμυνα και η ασφάλεια της Χώρας. Αυτό επιβάλλει στην Πολιτεία να λαμβάνει κάθε μέριμνα για την στήριξη αυτής της ιδιότυπης κοινωνικής ομάδας και τη διατήρησή της σε υψηλό επίπεδο, από πλευράς κύρους, συνοχής και αποτελεσματικότητας.

Γράφει ο Ιωάννης Παρίσης

Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΟΥΜΠΗ

   

    Το Σάββατο, 25 Αυγούστου, στη Λυγιά Πρεβέζης, η Σούλα και ο Βαγγέλης Κουμπής έκαναν το γάμο της κόρης τους Σοφίας με τον Γιάννη Αποστόλου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Θωμά. Ακολούθησε η βάπτιση του εγγονού τους, στον οποίο δόθηκε το όνομα Ερρίκος – Ευάγγελος.

   

    Μετά την ‘’γαμοβάφτιση’’, όπως έχει επικρατήσει να λέγεται, ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι μέχρι τις 8 το πρωί, δίπλα στην πισίνα του NICOPOLIS CLUB, στο Μονολίθι. Οι ‘’κάπως’’ μεγαλύτεροι, αποχώρησαν κατά τις 5, ενώ η πισίνα δέχτηκε τις πρω’ι’νές βουτιές ( με τα ρούχα φυσικά ) των πιο τολμηρών, που ήταν πολλοί…

   

Ο Βαγγέλης και η Σούλα, ακούραστοι, ήταν πάντα δίπλα στους προσκεκλημένους τους, για να επιλύσουν όποιο πρόβλημα μπορούσε να υπάρξει, αν και δεν χρειάστηκε, γιατί η όλη διοργάνωση ήταν άψογη από κάθε πλευρά και όλοι οι προσκεκλημένοι αποκόμισαν τις καλύτερες εντυπώσεις.

      Ιδιαίτερα, η φιλοξενία των συμμαθητών μας, παρά τον φόρτο των ημερών, ήταν περισσότερο απο εξαιρετική, αφού δεν μας άφησε να αισθανθούμε απομακρυσμένοι έστω και για μία στιγμή.

     Εξαιρετικά κολακευτικά σχόλια έγιναν για τις μπομπονιέρες, που ήταν όλες πίνακες ζωγραφικής με διαφορετικά θέματα, διαστάσεων 9 Χ12 cm, τις οποίες εδώ και μήνες ζωγράφιζε ο Βαγγέλης με την γνωστή τεχνική του.

   

Σε όλους μας, δόθηκε η ευκαιρία  να απολαύσουμε τις πεντακάθαρες και υπέροχες παραλίες της περιοχής και τα άλλα αξιοθέατα ( πηγές Αχέροντα κτλ ) και να υποσχεθούμε στον εαυτό μας να μην αργήσουμε να επιστρέψουμε σε κάποιες διακοπές μας.

    Ευχόμαστε στο νέο ζευγάρι ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ και να χαρίζουν χαρά και ευτυχία σε όλους όσους αγαπούν. Και καλή συνέχεια, γιατί…

‘’Ένα παιδάκι είναι λίγο, πολύ λίγο

       Δύο παιδάκια είναι λίγα, τι να πώ..’’

Στους δε ευτυχείς παππουδες και γιαγιάδες, να τον καμαρώσουν και γαμπρό.

ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ.

Ας μιλήσουμε και λίγο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

     Πρίν από 4-5 χρόνια, οριζόμουν από την ΕΟΚ επικεφαλής αντιντόπιγκ κοντρόλ σε αγώνες μπάσκετ της Α1 Εθνικής Κατηγορίας Ανδρών. Κατά την διαδικασία, οι καλαθοσφαιριστές που κληρωνόταν για να περάσουν τον έλεγχο, συμπλήρωναν ένα ερωτηματολόγιο. Μεταξύ των ερωτήσεων, ήταν και μία στην οποία ο αθλητής έπρεπε να γράψει εάν έπαιρνε οποιαδήποτε φάρμακα, και ποια ήταν αυτά. Λέμε, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ, δηλαδή και αντιβιοτικά, παυσίπονα κτλ κτλ.

     Μου προξενούσε πολύ μεγάλη απορία το ότι σχεδόν όλοι, ανέγραφαν 4 – 5 φάρμακα, κοινά, που κυκλοφορούν ευρύτατα, ο καθένας διαφορετικά. Η απορία μου ήταν πως νέοι αθλητές, 25 – 30 ετών, και μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, έπαιρναν τόσα φάρμακα. Έπρεπε να είναι άρρωστοι οπωσδήποτε. Τόσο μικροί και συνεχώς άρρωστοι ? Τα καημένα τα παιδιά….Και παρά τις αρρώστειες τους, κατάφερναν και έκαναν αθλητισμό…Μπράβο τους !

     Κάποτε, προ αμνημονεύτων ετών, στα νιάτα μου, ήμουν και εγώ αθλητής, στο μπάσκετ και στον στίβο. Κάναμε προπονήσεις, και πηγαίναμε σε αγώνες. Εκεί κερδίζαμε ή χάναμε. Εάν κερδίζαμε, όλα ήταν μια χαρά, το κέφι, η διάθεση, η ευτυχία μπορώ να πώ. Εάν όμως χάναμε, η κατήφεια και η γκρίνια ήταν απερίγραπτες. Τότε κάναμε και την αυτοκριτική μας, και εάν θέλαμε στον επόμενο αγώνα με τους ίδιους αντιπάλους να νικήσουμε, έπρεπε να γίνουμε πιο γρήγοροι, πιο δυνατοί, πιο αλτικοί κτλ.

     Για να το κάνουμε αυτό, ένας δρόμος μόνο υπήρχε, η προπόνηση και η αύξηση της προσπάθειάς μας. Και αυτό κάναμε, για να βελτιωθούμε. Δεν παίρναμε ούτε ασπιρίνη για τον πονόδοντο ή ALGON για τον πονοκέφαλο. Ποτέ κανείς δεν ήρθε να μας πεί, εμπιστευτικά ή όχι, ότι αν πάρουμε το ‘’τάδε’’ φάρμακο, θα γίνουμε πιο δυνατοί ή πιο γρήγοροι. Και εμείς, προσπαθούσαμε, χάναμε, κερδίζαμε, αλλά πρώτα από όλα, κάναμε ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. Η μόνη μας ανταμοιβή, εκεί στον ΗΡΑΚΛΗ αλλά και στους άλλους συλλόγους ήταν μια πορτοκαλάδα στο τέλος, και το εισιτήριο του λεωφορείου, αν το γήπεδο ήταν μακριά…

     Τώρα θα μου  πείτε, γιατί τα γράφω όλα αυτά, αφού όλοι οι συνομήλικοί μου που ασχολήθηκαν με τον αθλητισμό, τα ξέρουν από πρώτο χέρι. Τα γράφω, γιατί είναι περίοδος Ολυμπιακών Αγώνων. Των απομυθοποιημένων Ολυμπιακών Αγώνων. Των ξεφτιλισθέντων Ολυμπιακών Αγώνων, που καλά θα κάνει η ΔΟΕ ( ‘’αθάνατοι’’ ?) να τους αλλάξει το όνομα και να τους περιφέρει ανα τετραετία ‘’εν ταις πόλεσι και φρουρίοις’’ σαν τσίρκο, όπως το ‘’APOLLO’’ ή το ‘’MEDRANO’’.

     Από πού να ξεκινήσει και πού να τελειώσει κανένας ? Ένα ολόκληρο βιβλίο δεν θα ήταν αρκετό.

     Θα ξεκινήσω, με μία τηλεοπτική εικόνα, την ημέρα που ανατέθηκε στην Αθήνα η τέλεση των Ολυμπιακών αγώνων του 2004.

     Κάποια κυρία, αγκάλιαζε από χαρά όλο τον κόσμο, όλοι οι παρευρισκόμενοι πανηγύριζαν, και εδώ στην Ελλάδα όλοι δάκρυζαν από χαρά, υπερηφάνεια και συγκίνηση για την εθνική μας επιτυχία.

     Και εγώ, όχι μόνο δάκρυσα, αλλά έκλαψα με μαύρο δάκρυ. Όχι από χαρά, υπερηφάνεια και συγκίνηση, αλλά από απογοήτευση και τρόμο για αυτά που θα επακολουθούσαν. Ίσως, μαζί μου έκλαψαν για τον ίδιο λόγο όσοι είχαν ‘’σώας τας φρένας’’. Δεν θα γράψω πολλά για γνωστές καταστάσεις, από στέγαστρο Κωλοτράβα μέχρι γήπεδο μπάντμιγκτον και εθνική ομάδα μπέ’ι’ζ μπώλ. Όλα τα καρτάλια, οσμίστηκαν ‘’ψητό’’ και ρεμούλα και ενέσκηψαν σαν θύελλα. Τα αποτελέσματα, τα ξέρετε καλά. Δεν θα υποτιμήσω ούτε την νοημοσύνη, ούτε και την μνήμη σας, απαριθμώντας τα. Απλώς, ήταν όχι ‘’πετραδάκι’’ αλλά βράχος ολόκληρος για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα ( και θα βιώνουμε για πολύ καιρό…)

     Το μόνο θετικό, και ίσως για αυτό πανηγύρισαν κάποιοι, ήταν το ότι θα βελτιωνόταν η κάκιστη εικόνα της Αθήνας, όπερ και εγένετο. Και αυτό, μέχρι να πλακώσουν οι μαυριδεροί γενικώς.

     Θα συνεχίσω με τα ολυμπιακά μας μετάλλια και τις άλλες τιμητικές θέσεις στα αγωνίσματα.

     Δεν γίνεται, κοτζάμ Ελλάδα, να μην πάρουμε καμιά εικοσαριά μετάλλια. Κάτι έπρεπε να κάνουμε. Ο δρόμος, ήδη είχε ανοίξει. Δεν είχαμε Έλληνες πρωταθλητές αρκετούς για να δοξάσουν την πατρίδα. Αγοράσαμε λοιπόν μερικούς από το εξωτερικό. Θυμηθήκαμε ότι κάποιος Έλληνας πέρασε από την γειτονιά τους 9 μήνες πρίν γεννηθούν, και αυτό ήταν αρκετό. Τους δώσαμε και ελληνικά ονόματα, και εντάξει. Αυξήθηκε και ο πληθυσμός μας. Ο Κάχι έγινε Ακάκιος και πάει λέγοντας. Η ξεφτίλα στο αποκορύφωμά της. Θα έπρεπε να λέμε ΟΙ ΑΘΛΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και όχι ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΘΛΗΤΕΣ. Τους δώσαμε μισθούς, πρίμ, προποτζίδικα, ατέλειες, απαλλαγές, μέχρι και Αξιωματικούς των ΕΔ τους κάμαμε, ( ξέρετε τώρα, από αυτό που εμείς ξεπατωθήκαμε, για να μην πώ άλλη λέξη, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια για να γίνουμε ) και όλα αυτά γιατί ? Επειδή πηδούσαν πιο ψηλά, επειδή έτρεχαν πιο γρήγορα, επειδή ήταν πιο δυνατοί, επειδή…επειδή…επειδή. Επειδή, όπως έλεγαν ,μας έκαναν Εθνικά Υπερήφανους. Οι περισσότεροι δεν ήξεραν λέξη ελληνικά και παρίσταναν τους ορθόδοξους Χριστιανούς, χωρίς να ξέρουν να κάνουν τον σταυρό τους. Οι υπόλοιποι, ήταν να μην ανοίξουν το στόμα τους.

     Φυσικά, όταν πέρασε η αθλητική τους ‘’μπογιά’’, τα μάζεψαν και γύρισαν στις πατρίδες τους, ενώ αν δεν κάνω λάθος, ακόμα τους πληρώνουμε και θα τους πληρώνουμε ‘’δια βίου’’. Επειδή μας έκαναν εθνικά υπερήφανους…Φαίνεται ότι δεν τους ‘’αγοράσαμε’’ αλλά τους ‘’νοικιάσαμε’’.

     Αφού προσωπικά νοιώθω ντροπή για τα παραπάνω και αποτροπιασμό για τους υπευθύνους του Ελληνικού αθλητισμού και τους πολιτικούς καθοδηγητές και προ’ι’σταμένους τους, ας δούμε και τα χειρότερα.

     Στις δεκαετίες του 50 και του 60 , εντύπωση προκαλούσε η αδιαφιλονίκητη συντριπτική υπεροχή των αθλητών και κυρίως αθλητριών των λεγομένων Ανατολικών χωρών που σάρωναν τα μετάλλια και τις επιτυχίες. Μα τι αθληταράδες ήταν αυτοί…

     Πέρασε πολύ λίγος καιρός, για να αντιληφθούμε εμείς οι αφελείς, ότι η ‘’ντόπα’’ πήγαινε σύννεφο, οι έλεγχοι ήταν υποτυπώδεις και τα μετάλλια που υποτίθεται ότι έδιναν αυξημένο κύρος στις χώρες τους, ήταν κάλπικα. Αργότερα ανακαλύφθηκε ότι κάποιοι άνδρες αγωνιζόταν σαν γυναίκες και κάποιες γυναίκες από τις πολλές ορμόνες κτλ είχαν γίνει άνδρες χωρίς τσουτσούνι,( Γιολάντα Μπάλλας ) , κάποιοι έκαναν ΟΛΙΚΗ ΜΕΤΑΓΓΙΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ πριν από τους αγώνες ( Λάρσε Βίρεν ) και πάει λέγοντας.

     Ξύπνησαν και οι λεγόμενοι Δυτικοί. Χαζοί ήταν ? Θα άφηναν τους κουμουνιστές να ‘’παίζουν’’ μόνοι τους ? Το συννεφο της ‘’ντόπας’’ απλώθηκε, ο κόσμος το είχε τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι. Άρχισε μία διελκυστίνδα μεταξύ απαγορευμένων ουσιών και τρόπου εντοπισμού τους. Κάτι σαν το ‘’η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα ‘’. Ή, αν το θέλετε διαφορετικά, άρχισε ο σκύλος να κυνηγάει την ουρά του.

     Δεν ξεχνάμε και τους Κινέζους, αλλά αυτοί μπορούν να επιλέξουν τον πιο γρήγορο ας πούμε, μεταξύ 1.700.000.000 ανθρώπων. Είναι και επιστήμονες, επιπλέον…

     Αλήθεια, μετρήσατε ποτέ πόσοι Ολυμπιονίκες πέθαναν από καρδιακά κυρίως νοσήματα τα τελευταία 20 χρόνια, σε ηλικία κάτω των 40 ?. Ρωτήστε τους Αμερικανούς, αυτοί ξέρουν.( Πού είσαι Μάριον…)

     Φυσικά, στο ‘’παιχνίδι’’ πήραν μέρος και οι δικοί μας ΕΛΛΗΝΕΣ αθλητές, μια και ‘’ανήκουμε στη Δύση’’ όπως είπε κάποιος. Με την ευλογία των Ομοσπονδιών και των προ’ι’σταμένων τους, γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Σπύρος Καλογήρου ‘’Τα λεφτά είναι πολλά…’’

     Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο, όμως και αρκετοί ξεσκεπάστηκαν, και εξαφανίστηκαν. Κάποιοι άλλαξαν αγώνισμα, γιατί αν έμεναν στο ίδιο, θα έπρεπε να ξανακερδίσουν, αλλά αυτό δεν γινόταν. Κάποιοι εξαφανίστηκαν για να μην τους ελέγξουν και απομυθοποιηθούν. Κάποιες ‘’δοξασμένες’’ εθνικές (?) ομάδες μας επέστρεψαν στην αφάνεια.Τόσες περιπτώσεις, Θεέ μου…Τόσοι διάττονες αστέρες…Τόσοι αξιωματικοί…Τόσα προποτζίδικα…Πού πήγαν άραγε ?

     Βέβαια, θέλω ιδιαίτερα να τονίσω πως όπως όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια, έτσι και οι Ολυμπιονίκες μας δεν είναι όλοι ίδιοι. Αν τους βάλω όλους σε ένα κουβά,  θα είμαι άδικος. Δεν δικαιούμαι να αναφέρω ονόματα, αλλά ελπίζω ότι αυτοί για τους οποίους και εγώ πανηγύριζα, είναι ‘’καθαροί’’ ή τουλάχιστον το λιγώτερο βρώμικοι. Υπάρχουν και οι δικανικοί όροι οτι ΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΙ ΜΕΧΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ και οτι Η ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΥ.

     Όλα όμως αυτά, δεν έχουν ξεφύγει εντελώς από το ‘’ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΑΘΑΝΑΤΟ ‘’ που δίδαξαν οι πρόγονοί μας στην Αρχαία Ολυμπία ? Η μόνη τους σχέση είναι το όνομα και η φλόγα. Ποιος επέβαλε την εκεχειρία από το 1896 μέχρι σήμερα? Κανείς φυσικά, αν και εδώ και κάμποσα χρόνια έχουν την δύναμη να την επιβάλλουν. Μόνο στους δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν έγινε μεν εκεχειρία, αλλά δεν έγιναν και Ολυμπιακοί Αγώνες.

      Καλά, θα μου πεί κάποιος, αφού έτσι είναι τα πράγματα, τι μπορούμε να κάνουμε ?

     Τι μπορούμε να κάνουμε ? Τίποτα.

     Τι θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να κάνουμε ? Αυτό είναι εύκολο να το πούμε.

     Να ζητήσουμε επισήμως από τη ΔΟΕ να επιστρέψουν οι αγώνες σε καθαρά αθλητικά πλαίσια. Βέβαια, εκείνοι θα γελάσουν. Οπότε…..

     Να κόψουμε την μισθοδοσία των ‘’αθλητών’’ μας.

     Να επιβραβεύουμε τους νικητές με το δάφνινο στεφάνι, να τους αγαπάμε και να τους τιμούμε .

     Να στέλνουμε στους Αγώνες αθλητές που δεν έχουν πάρει καμμία ουσία, επιτρεπόμενη ή απαγορευμένη, ούτε  κάν ‘’βελτιωτικά διατροφής’’. Δεν θα κερδίσει κανένας, αλλά δεν πειράζει, θα είναι νικητές στην συνείδησή τους και τη δική μας. Άλλωστε, δεν λένε ότι η συμμετοχή έχει αξία ?

     Όπως και να το κάνουμε, μάλλον φαίνεται ότι όταν πιτσιρικάδες στη γειτονιά τρέχαμε γύρω – γύρω το τετράγωνο για να δούμε ποιός είναι ο πιό γρήγορος, είχαμε περισσότερο ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ από αυτό που υπάρχει πλέον στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

     Αφορμή για τα παραπάνω που έγραψα, ήταν μία συνέντευξη που έδωσε ένας Ολυμπιονίκης ξένης χώρας, πριν από λίγες μέρες.

     Ο νεαρός, είχε την τύχη να γεννηθεί στην Ελλάδα, από Έλληνες γονείς. Όταν μεγάλωσε, φάνηκε ότι έχει ιδιαίτερες επιδόσεις σε ένα άθλημα. Περίμενε λοιπόν, ότι οι υπεύθυνοι του ελληνικού αθλητισμού θα τον πλησίαζαν, και θα του έδιναν ‘’γήν και ύδωρ’’ για την προετοιμασία του και την εκπροσώπηση από αυτόν της ΠΑΤΡΙΔΑΣ του.

     Αυτό δεν έγινε, ‘όπως ισχυρίστηκε, και ‘’αναγκάστηκε’’ να δεχτεί όσα του έδωσαν κάποιοι ξένοι, για να εκπροσωπήσει εκείνους. Αυτό και έγινε, και πήρε το Χρυσό στο άθλημά του. Αυτά μας είπε στην συνέντευξή του, κλείνοντας με το ότι ‘’ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΣ !’’.

     Ας κάτσει, λοιπόν ο άφρων νεανίας στους ‘’φαφλούχτεν’’ του, να μην πατήσει το ποδαράκι του στην πατρίδα ΜΑΣ, και ας έχει υπόψη του ότι οι χειρότεροι εχθροί του γένους ήταν οι ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ. Οι γονείς, δεν είναι άμοιροι ευθυνών…

     Και λίγα έγραψα….

Ανδρέας Μελεζιάδης

ΔΕΛΤΙΑ ΕΙΣΟΔΟΥ

      Όπως είναι γνωστό, από τους Σχηματισμούς αλλά και από τα κατά τόπους Παραρτήματα της ΕΑΑΣ, εκδίδονται Δελτία Εισόδου των προστατευομένων μελών των εε και εα Αξιωματικών, για την είσοδο στα Στρατιωτικά Πρατήρια, στις Λέσχες Αξιωματικών και τα ΚΑΑΥ.

     Μέχρι να φτάσουμε στον καθορισμό ΕΝΟΣ δελτίου, και όχι ένα δελτίο για κάθε περίπτωση, χρειάστηκαν μεγάλες προσπάθειες για να αντιληφθούν κάποιοι το αυτονόητο. Περιττό να το αναλύσω.

     Σήμερα λοιπόν, εκδίδεται αυτό το ενιαίο δελτίο εισόδου, αλλά με την εντελώς στενή εφαρμογή του, έχει ισχύ μόνο για τη ΖΕ του Σχηματισμού που το εκδίδει. Φτάνουμε λοιπόν στον παραλογισμό κατά την γνώμη μου, ένα προστατευόμενο μέλος να μπορεί να εξυπηρετηθει στα ΣΠ, ΛΑΦ και ΚΑΑΥ της ΖΕ του Γ΄ΣΣ φερ’ ειπείν, αλλα όχι στου Α΄ΣΣ ή Β΄ΣΣ ή Στρατιάς.

Το πρόβλημα λύνεται τις περισσότερες φορές μετά από παρέμβαση των Διοικήσεων των ΣΠ, ΛΑΦ και ΚΑΑΥ, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει, και να προκαλεί άσκοπες συζητήσεις, αντεγκλήσεις και  καθυστερήσεις, μεταξύ των δικαιουμένων και των οργάνων ελέγχου.

     Αυτό, όπως είναι λογικό, δημιουργεί πρόβλημα στα μέλη μας, ένα πρόβλημα όμως που είναι πανεύκολο να λυθεί και με μηδαμινό οικονομικό κόστος.

     Είναι το απλούστερο των απλών, η καθιέρωση ενός ενιαίου δελτίου εισόδου για τα προστατευόμενα μέλη των εα Αξιωματικών, το οποίο θα έχει ισχύ για όλη την Ελλάδα και το οποίο θα εκδίδεται από τα Παραρτήματα Νομών της ΕΑΑΣ, με την εξουσιοδότηση αυτής.

Οι αντιρρήσεις που κατά καιρούς υπήρξαν στην καθιέρωση αυτού του ενιαίου δελτίου, είχαν πολύ ‘’τραβηγμένο’’ σκεπτικό, και προσέβαλαν την αξιοπιστία πρώτα από όλα των Παραρτημάτων της ΕΑΑΣ, αλλα και των συναδέλφων που ζητούσαν την χορήγηση.

     Σε περίπτωση που εκφρασθεί άποψη ότι η ΕΑΑΣ είναι αναρμόδια για την έκδοση του δελτίου, επισημαίνεταο ότι η ταυτότητα αποστράτου αξιωματικού εκδίδεται από την ΕΑΑΣ και όχι το ΓΕΣ, με βάση τις υπάρχουσες διαταγές.

     Επειδή θεωρώ ότι το θέμα είναι εξαιρετικά απλό και δεν χρειάζεται η εμπλοκή άλλων φορέων, προτείνω την καθιέρωση και έκδοση αυτού του ενιαίου δελτίου για τα προστατευόμενα μέλη των εα Αξιωματικών, το δυνατόν ταχύτερο.

     Συμπληρωματικά, προτείνω τα παρακατω.

-          Η διάρκειά του να είναι πέντε ( 5 ) έτη το ελάχιστο.

-          Τα απαιτούμενα δικαιολογητικά να κατατίθενται από τον ίδιο τον εα Αξιωματικό και να είναι αυτά που θα καθορίσει η ΕΑΑΣ, να τηρούνται στα κατά τόπους Παραρτήματα και να υποβάλλεται στην ΕΑΑΣ ονομαστική κατάσταση με τα απαραίτητα στοιχεία.

-          Να δοθεί στα Παραρτήματα επταψήφιος αύξων αριθμός δελτίου, ανάλογα με τον αριθμό μελών. Τα δύο πρώτα ψηφία να είναι ενδεικτικά του Παραρτήματος ( πχ 01ΧΧΧΧΧ για την Αθήνα και ούτω καθ’ εξής )

-          Οι διαστάσεις των δελτίων να είναι 11 Χ 6 εκατοστά, και να πλαστικοποιούνται από τα Παραρτήματα, εάν έχουν την δυνατότητα, ή από τους κατόχους. Ιδανικό θα ήταν οι διαστάσεις τους να είναι ίδιες με των τηλεκαρτών ( 8,5 Χ 5,5 εκατοστά ), στις οποίες όπως φαίνεται και θα καταλήξουν και οι ταυτότητες κτλ. Παρόμοια ηλεκτρονική εκτύπωση, προς το παρόν, μάλλον δεν θα είναι δυνατή.

-           

     Επισυνάπτω, ως υπόδειγμα, δελτίο που κατασκεύασα με βάση το δελτίο του Γ΄ΣΣ , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι διαφορετικό.

     Έχω την ελπίδα ότι η πρότασή μου θα γίνει αποδεκτή και θα υλοποιηθεί το συντομότερο δυνατό.

Με εκτίμηση

Ανδρέας Μελεζιάδης

Σχης ( ΔΒ) εα

Τάξη 1973 ΣΣΕ.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΣΧΟΛΙΕΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥΣ