Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ

….και αλοίμονο σε αυτούς που δεν το συνειδητοποιούν.

    Αναφέρομαι στην κατάσταση της Ενωμένης Ευρώπης, ή όπως αλλοιώς θέλουν να λέγεται.

    Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και με τις τόσες καταστροφές που έγιναν από τους ΝΑΖΙ και όχι μόνο, δημιουργήθηκε μία νέα ευρωπα’ι’κή κατάσταση, που όλοι γνωρίζουμε ( Ανατολικό – Δυτικό μπλόκ κτλ ). Όταν άρχισαν να θεραπεύονται οι ουλές του πολέμου, από την Γαλλία (ΝΤΕ ΓΚΩΛ) άρχισε δειλά – δειλά να προωθείται μια καινούρια ιδέα, η ιδέα της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Η χώρα μας, ήταν από τις πρώτες ( Κ.ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ) που πίστεψε σε αυτή την αναγκαιότητα, γιατί τί είναι καλύτερο από το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΔΥΝΑΤΟΙ ? Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη ήταν ο φτωχός συγγενής μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ. Κανείς δεν της έδινε και μεγάλη σημασία, και τα κράτη της λειτουργούσαν σαν Αμερικάνικα παραρτήματα, και εφάρμοζαν το ‘’ό τι έχετε ευχαρίστηση’’.

    Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες διαφοροποιήθηκαν, το σύνθημα της Ενωμένης Ευρώπης άρχισε να υλοποιείται σταδιακά σε διάφορους τομείς και μεταξύ ομάδων κρατών της ίδιας περίπου οικονομικής ισχύος ( τελωνειακή ένωση, κοινότητα άνθρακος και χάλυβος, σύμφωνο BENELUX και άλλα.) Όλοι μας τα θυμόμαστε, ή τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι από εμάς.

    Για να μη σας κουράζω, σε συνάρτηση και με την κατάρρευση της Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ, δημιουργήθηκε η Ευρωπα’ι’κή Οικονομική Κοινότητα ( ΕΟΚ). Στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε Ευρωπαί΄κή Ένωση, μια καθαρά ‘’φτιαχτή’’ πολιτικοοικονομική ένωση. Όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι που συμμετείχαν, πανηγύρισαν, γιατί είχαν την εντύπωση ότι συμμετείχαν σε μια νέα οικονομική  υπερδύναμη. Και έτσι φαινόταν στην αρχή. Υπήρχε κάποιος σκεπτικισμός από μερικούς, αλλα οι εξελίξεις ήταν γρήγορες και θεαματικές. Να και το κοινό μας νόμισμα, το ΕΥΡΩ.

    Δεν έχω σκοπό να αναφέρω τα τερτίπια που σκαρφίστηκαν οι επίσημες κυβερνήσεις για να δεχτούν οι ‘’άρχοντες’’ να υιοθετήσουν το ΕΥΡΩ σαν επίσημο νόμισμα. Αυτά τα διαβάζουμε οπουδήποτε. Μαγειρέματα, αλλοιώσεις στοιχείων κτλ. Μπήκαμε όλοι, ‘’πλήν Λακεδαιμονίων’’ Στην περίπτωσή μας, Λακεδαιμόνιοι ήταν η Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ και κάποιες άλλες μικρότερες χώρες, αλλα με ισχυρή οικονομία.

    Είχε δημιουργηθεί εν τω μεταξύ και το Ευρωπαί΄κό Κοινοβούλιο, με αναλογική συμμετοχή Ευρωβουλευτών από όλες τις χώρες.

Να και ο Πρόεδρος της ΕΕ.

Να και το Ευρωπαί΄κό Δίκαιο.

Να και το νέο Σύνταγμα της ΕΕ.

 Ώπα, εδώ άρχισαν τα παρατράγουδα. Το Σύνταγμα αυτό δεν εγκρίνεται από το σύνολο των μελών. Χρειάζονται και εκεί να γίνουν μαγειρέματα από τις κυβερνήσεις, όπως βολεύει για να εγκριθεί, είτε μέσω Βουλής είτε μέσω δημοψηφισμάτων. Έτσι άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί, γιατί επιχειρήθηκε να χτιστεί ουρανοξύστης σε θεμέλια που σήκωναν μόνο πολυκατοικία.

    Οι ιδεολογικοί σκοποί της ΕΕ, μπήκαν στο περιθώριο, και την θέση τους πήρε ο Μαμμωνάς. Τον γνωρίζετε τον κύριο…

    Μία Ενωμένη Ευρώπη, σαν ένα κράτος, έπρεπε να έχει μερικά απαραίτητα συστατικά. Κυβέρνηση ενιαία , Ταμείο ενιαίο, Υπουργεία ή φορείς ενιαίους, όλα όσα τέλος πάντων, είναι χαρακτηριστικά ενός κράτους, ευνομούμενου ή όχι. Τι έγινε λοιπόν για αυτό ?

Φυσικά και οι ισχυρότεροι της ΕΕ γνώριζαν πως λειτουργεί ένα κράτος. Τα θέσπισαν όλα αυτά, χωρίς όμως να δώσουν πραγματική ενωτική ισχύ σε κανένα. Και κυρίως, στον οικονομικό τομέα.

    Σε ένα κράτος η κυβέρνηση έχει υποχρέωση για την ισομερή και ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των περιοχών της, εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα κονδύλια, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, και χορηγώντας τα αναλόγως. Αντικειμενικός σκοπός, είναι η ομοιόμορφη ανάπτυξη και το ενιαίο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.

    Είδε κανένας τέτοιες ενέργειες από την ΕΕ ? Κάποια ‘’πακέτα στήριξης’’ δόθηκαν γενικώς, που παρά τις αρχικές προδιαγραφές τους, κατέληξαν στο ‘’πάρτε τα και κάντε τα ό τι θέλετε, αρκεί να μας φέρετε αποδείξεις για το ταμείο’’.

    Όλα αυτά είναι γνωστά, και είναι έτσι, ή κάπως έτσι. Και αυτό το λέω, γιατι δεν είμαι επιστήμονας σε θέματα Ευρωπαί΄κής Ένωσης, αλλα πιστεύω ότι διαθέτω το μίνιμουμ της λογικής.

   Αυτό λοιπόν το μίνιμουμ λογικής, μου δημιούργησε από καιρό κάποιες σκέψεις, και με οδήγησε σε κάποια συμπεράσματα.

    Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, ήταν αντίπαλοι σε δύο Παγκοσμίους πολέμους, μέσα στον 20^ο Αιώνα.

    Οι Πολωνοί, δεν θέλουν να δούν ούτε ζωγραφιστό Γερμανό, μετά τον Β΄ΠΠ, εξ αιτίας των όσων υπέστησαν.

    Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, έχουν εμπόλεμη αντιπαλότητα εδώ και αιώνες. Πρώτη φορά ήταν στο ίδιο στρατόπεδο, αναγκαστικά, κατά τον Α΄ΠΠ.

    Οι Ισπανοί με τους Γάλλους, έχουν μακρά ιστορία πολέμων.

    Οι Ιταλοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών κατά τον Β΄ΠΠ, αλλα κανείς δεν το θυμάται πιά.

    Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί, αν μπορούσαν, θα ‘’σφαζόταν’’ μεταξύ τους από την πολλή αγάπη.

    Αυτά και πολλά παρόμοια, δεν τα λέω εγώ, αλλα η ΙΣΤΟΡΙΑ.

    Ας δούμε και άλλες διαφορές.

    Κάθε λαός, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, που οι άλλοι δεν τις δέχονται και τις αποδοκιμάζουν.

    Είναι δυνατόν να συμβιβαστεί το αυθόρμητο και ενθουσιώδες των λαών της Μεσογείου ( Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, και ολίγον Γάλλοι ) με την απόλυτα υπολογιστική και ‘’κρυόκολη’’ ψυχοσύνθεση των Γερμανών και των άλλων Βορειοευρωπαίων ?

Και πόσες άλλες διαφορές που ο καθένας μπορεί να αναλογισθεί.

    Με αυτά τα δεδομένα, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ενωμένη Ευρώπη φαντάζει ουτοπία, και υλικό για μελέτη από τους ιστορικούς του μέλλοντος.

    Είδαμε, τις διακυμάνσεις της ιστορίας. Όταν η πρόοδος έφτανε στο ΖΕΝΙΘ, εκδηλωνόταν  ηγεμονικές τάσεις από λαούς που νόμιζαν ότι τους ανήκει η παγκόσμια Ηγεμονία.

Είδαμε τους Γάλλους του Ναπολέοντα, τους Ρώσσους του Στάλιν, τους Γερμανούς του Κά’ι’ζερ την μια, του Χίτλερ την άλλη, τους Ιταλούς του Μουσολίνι και τόσες άλλες περιπτώσεις. Τι επακολούθησε ?

Πόλεμος, με αμέτρητα θύματα και καταστροφές και τελικά με κανένα νικητή από τους υποψήφιους ηγεμόνες. Και μετά, ξανά από την αρχή, να φτιάξουμε όσα καταστράφηκαν, να επουλώσουμε πληγές. Μέχρι τον επόμενο πόλεμο… Και ούτω καθ’ εξής.

    Πίσω όμως από όλους αυτούς τους πολέμους, υπήρχε πάντα ο κοινός παρονομαστής, ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Ακόμη και πρίν από τον Β΄ΠΠ, αυτό είχε γίνει κατανοητό από τους έχοντες και κατέχοντες, και για το λόγο αυτό μετά τον πόλεμο, το τροπάρι άλλαξε.

    Δεν μπορούσαμε να λέμε πλέον ‘’παγκόσμια ηγεμονία’’ αλλά μπορούσαμε να λέμε ‘’ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ’’. Βέβαια, αυτό είχε διαφορετικές ερμηνείες, μερικές από τις οποίες είναι απολύτως θελκτικές.

    Πώς όμως φανταζόταν την παγκοσμιοποίηση οι εμπνευστές της ? Μα, φυσικά, όλοι μαζί, όλοι ίδιοι, αλλα με την δική μας ηγεμονία και διακυβέρνηση. Και μέχρι να γίνει αυτό, ‘’σκάρωναν’’ κάποιους μικρούς πολέμους, είτε για να ξεφορτωθούν ενοχλητικές ηγεσίες, είτε για εκτόνωση του πολεμικού τους μένους ( ΒΙΕΤΝΑΜ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΦΟΚΛΑΝΤ, ΓΡΑΝΑΔΑ, ΙΡΑΚ, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, κτλ) Άλλοτε πάλι υπέθαλπαν αντικαθεστωτικές ομάδες, ενισχύοντας και χρηματοδοτόντας τις ασύδοτα και ασύστολα. Να λοιπόν και τα επαναστατικά κινήματα, που την επιτυχία τους την χρωστούν σε αυτούς που τα υπέθαλψαν.

    Κύριος εκφραστής της παγκόσμιας κυριαρχίας, και πάλι ήταν ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Μέσω αυτού, επιδιώχθηκε και επιδιώκεται η παγκόσμια ηγεμονία. Όλα αυτά περι μυστικών λεσχών οικονομικών συμφερόντων κτλ, δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Οι λαοί, στο σύνολό τους, είναι αφελείς και πιστεύουν τα ‘’χρυσωμένα χάπια΄΄ που τους πλασάρουν οι κυβερνήσεις τους, που μία – μία υποκύπτουν, θέλοντας και μη, στο επικείμενο και επαπειλούμενο ‘’οικονομικό θαύμα’’. Και ποιοι είναι πλέον οι οικονομικοί κολοσσοί σήμερα ?

    Παραμένουν οι ΗΠΑ, ανέρχεται αλματωδώς η ΡΩΣΣΙΑ, η ΚΙΝΑ έγινε ήδη παγκόσμια οικονομική δύναμη έστω και με το καθεστώς που έχει, η ΙΝΔΙΑ καλά κρατεί, και να και η ΓΕΡΜΑΝΙΑ που δημιουργεί το Δ΄ΡΑΙΧ.

    Δεν είναι τυχαίο όμως, πως οι λαοί των χωρών αυτών δεν ευημερούν, πλήν ίσως της Γερμανίας ( ας μας το πούν οι ίδιοι )

    Πού μπαίνουν τώρα τα διδάγματα της ιστορίας ? Μα είναι πολύ απλό. Ήδη, στην Ευρώπη, άρχισαν οι παρενέργειες. Οι λαοί, έχουν αρχίσει να αντιδρούν σε αυτή την οικονομική κυριαρχία των ολίγων, και την δική τους εξαθλίωση. Παραδείγματα, η ΙΡΛΑΝΔΙΑ, η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, η ΙΣΠΑΝΙΑ και εμείς. Και ακολουθεί σύντομα η ΙΤΑΛΙΑ και πάει λέγοντας. Και η αντίδραση προβλέπεται να κορυφωθεί, χωρίς πλέον να αποκλείονται βίαιες αντιδράσεις και όχι μόνο διαμαρτυρίες, ψηφίσματα, διαδηλώσεις και πορείες. Το πεπρωμένο της Ενωμένης Ευρώπης, είναι η διάλυση, και η επιστροφή στα παραδοσιακά νομίσματα των χωρών. Η ‘’κόλλα’’ που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν καλής ποιότητας, για τόσο μεγάλο επιχείρημα.

    Όπως έλεγαν και παλιά, ‘’ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ’’ και το πεπρωμένο της Ευρώπης είναι η επιστροφή στα ανεξάρτητα κράτη και στα εθνικά τους νομίσματα. Πιθανό να είμαστε οι πρώτοι, δεν ξέρω. Ας σκεφτούμε λίγο, ποιοί το θεωρούν αυτό κακό ?

  Το 20% των Ελλήνων που είναι άνεργοι ?

  Το 50% που τώρα πια είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας ?

  Το 25% που τώρα τα ‘’κουτσοβολεύουν ‘’ ?

  Μήπως στην πραγματικότητα, είναι το υπόλοιπο 5% που αποτελείται από ‘’ έχοντες και κατέχοντες ‘’ όπως επικράτησε να λέγονται ( το πλείστο των πολιτικών, δημοσιογράφων, τραπεζιτών και λοιπών αχρήστων στην παραγωγική παρουσία )

    Γιαυτό λοιπόν, ας έρθει πίσω η δραχμή με τα συνεπακόλουθά της, όποια και να είναι, τώρα, σε δυό χρόνια ή σε πέντε. Το ίδιο κάνει. Οι εργατικοί θα επιβιώσουν. Οι τεμπέληδες και καιροσκόποι, άς ψοφήσουν.

Ανδρέας Μελεζιάδης

Συνταγματάρχης εν αποστρατεία ( μόνον )

ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΙ

Δρ. Ιωάννης Παρίσης, Υποστράτηγος ε.α., διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης

Γύρω στα 1950, υπουργός άμυνας των ΗΠΑ, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του, ρώτησε τον στρατηγό Τζόρτζ Μάρσαλ (πρώην Υπουργό Άμυνας, ΥΠΕΞ, Α/ΓΕΕΘΑ και Α/ΓΕΣ) «τι κάνει ένας υπουργός Άμυνας». Ο στρατηγός του απάντησε ότι, καταρχήν μπορεί να μη κάνει τίποτε και όλα να δουλεύουν ρολόι διότι τα κάνουν όλα οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων. Συμπλήρωσε δε ότι, αν θέλει να συνεισφέρει σε κάτι θα μπορούσε να ασχοληθεί με το θεσμικό πλαίσιο (νόμους, αποφάσεις, κλπ) προκειμένου να βελτιώσει κάποιες διαδικασίες, όπως για τους εξοπλισμούς και το προσωπικό. Επίσης, η μέγιστη προσφορά του θα ήταν αφενός να εκφράζει προς τις ένοπλες δυνάμεις την εμπιστοσύνη και το ενδιαφέρον της κυβέρνησης, προς τον λαό δε το αίσθημα της ασφάλειας.

Τα ίδια περίπου απάντησε και ένας δικός μας παλιός στρατηγός όταν υπουργός Άμυνας της τελευταίας εικοσαετίας, φίλος και συμπατριώτης του, του έκανε την ίδια ερώτηση κατά την ανάληψη των καθηκόντων του. Επεσήμανε μάλιστα στον υπουργό ότι οι στρατιωτικοί είναι ένα ιδιαίτερα πειθαρχημένο σύνολο, σέβονται τη δημοκρατία και τους θεσμούς, αλλά είναι ευαίσθητοι σε προσβλητικές συμπεριφορές και απαιτούν ανάλογο σεβασμό.

Η θέση του ΥΕΘΑ θεωρείται γενικά από τους πολιτικούς ως ιδιαίτερα ευνοϊκή, αφού σ’ αυτήν δεν έχουν πολιτική φθορά, δεν αντιμετωπίζουν αντιδράσεις και απεργίες, ενώ όλα δουλεύουν μέσα σε ένα αυστηρό ιεραρχικό πλαίσιο, πειθαρχία και συνείδηση καθήκοντος. Παρά ταύτα, αρκετοί υπουργοί Άμυνας «ανακατεύονται με τα πίτουρα και τους τρώνε οι κότες»! Παίζοντας… χωρίς αντίπαλο καταφέρνουν και… βάζουν αυτογκόλ.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστική αλλά και θλιβερή περίπτωση ο απελθών κ. Μπεγλίτης. Πέτυχε να του αποδοθεί όχι απλά ο τίτλος του πλέον αποτυχημένου, αλλά και ενός επικίνδυνου ΥΕΘΑ. Μάλιστα, ενώ είχε να συγκριθεί με σχετικά… εύκολους «αντιπάλους», αν λάβουμε απλά υπόψη τους δύο αμέσως προηγούμενους προκατόχους του, τον αναιδή και προκλητικό κ. Βενιζέλο και τον ανύπαρκτο κ. Μεϊμαράκη. Τελευταίο του «κατόρθωμα» η διάλυση της ανωτάτης ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων.

Με μικρόψυχες και εν πολλοίς συμπλεγματικές αντιδράσεις και ενέργειες έδειξε από την αρχή μια ανεξήγητη εμπάθεια και αντιπάθεια προς το σώμα των στρατιωτικών, εν ενεργεία και αποστράτων. Σε τι οφειλόταν αυτή η συμπλεγματική συμπεριφορά του κ. Μπεγλίτη; Πολλοί συνάδελφοι αναζητούσαν τους λόγους. Άλλοι έψαχναν τη στρατιωτική του θητεία, μήπως του άφησε κάποιες «τραυματικές» εμπειρίες, άλλοι ανέτρεχαν στα… Φυσιογνωμικά του Αριστοτέλη, ψάχνοντας μεταξύ των εννοιών της «μικροψυχίας» και της «απρέπειας». Το γεγονός είναι ότι ο κ. Μπεγλίτης, καίτοι προερχόμενος από το διπλωματικό σώμα, δεν μπόρεσε ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα συμπεριφοράς να τηρήσει.
Καταφέρθηκε κατά των αποστράτων, κατά τρόπον ανεπίτρεπτο και απρεπή, αποδεικνύοντα έλλειψη στοιχειώδους δημοκρατικής ευαισθησίας, θέλοντας, όπως είπε, «να κόψει τον ομφάλιο λώρο» που τους συνδέει με τους εν ενεργεία συναδέλφους τους. Αλλά, αγνοεί ή κάνει πως αγνοεί, ότι οι απόστρατοι αξιωματικοί αποτελούν το ιστορικό και ηθικό υπόβαθρο των ΕΔ. Η ηθική απαξίωση και η υλική υποβάθμισή τους, μόνο αρνητικές επιπτώσεις μπορεί να έχει στα εν ενεργεία στελέχη των ΕΔ, που βλέπουν ποια αντιμετώπιση τους επιφυλάσσει η Πολιτεία.

Την 1η Νοεμβρίου, ο κ. Μπεγλίτης διέπραξε το μέγιστο ατόπημά του. Αποχωρώντας, φρόντισε να δυναμιτίσει το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, διαλύοντας την ανωτάτη ηγεσία τους. Μια ενέργεια που στερείται δημοκρατικής, ηθικής και δεοντολογικής νομιμοποίησης. Παράλληλα προσέβαλε βαρύτατα του Αρχηγούς των Γενικών Επτελείων. Έδωσε την εντύπωση ότι ήθελε, πριν φύγει, να προλάβει να εκδικηθεί κάποιους, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στη συνοχή των Ενόπλων Δυνάμεων και στην Εθνκή Άμυνα. Έδειξε μάλιστα να εκμεταλλεύεται τις φαιδρότητες και ηλιθιότητες περί επικειμένου πραξικοπήματος, κάτι που εδώ και 35 χρόνια μόνο στους αρρωστημένους εγκεφάλους κάποιων πολιτικών υπάρχει. Ένας πραγματικός υπουργός Άμυνας θα είχε προβεί σε άμεση διάψευση, θα ενημέρωνε τον ελληνικό λαό για την αλήθεια και θα προστάτευε το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων.

Την επομένη της αλλαγής της ηγεσίας, φίλος ακόλουθος άμυνας σε πρεσβεία μεγάλης ευρωπαϊκής χώρας, αφού μου εξέφρασε την έκπληξή του και την απορία του για το γεγονός και αναφέρθηκε στο κακό που προκαλεί, μου είπε: «Δόθηκε η εντύπωση ότι η Κυβέρνηση της χώρας είναι εναντίον των Ενόπλων Δυνάμεων!».

Η διαπίστωση λοιπόν είναι ότι σήμερα η Δημοκρατία κινδυνεύει μάλλον από κάποιους πολιτικούς, ενώ αντίθετα προστατεύεται από τους στρατιωτικούς. Ας πάει λοιπόν στο καλό ο κ. Μπεγλίτης. Απεδείχθη λίγος και επικίνδυνος. Εμείς θα φροντίσουμε να τον ξεχάσουμε, όπως μάλλον και οι Έλληνες πολίτες.

ΟΙ ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΔ

Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος

Αντιστράτηγος ε.α.

Δυστυχώς ζήσαμε και αυτό επί ημερών ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Α. Παπανδρέου και μου θύμισε κάποιο περιστατικό που είχε συμβεί το 1984 ή 1985,, όταν ο τότε Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας Αντώνης Δροσογιάννης, αποφάσισε να κάνει έκτακτες κρίσεις αρχές Δεκεμβρίου! Κάποιος αντιστράτηγος είχε επισκεφθεί κάποια μονάδα για επιθεώρηση και τη στιγμή που διήρχετο μπροστά από κάποιο επιθεωρούμενο στρατιώτη, ο τελευταίος που είχε ακούσει ειδήσεις από το ραδιοφωνάκι, του είπε: Στρατηγέ αποστρατευθήκατε! (δεν υπήρχαν τότε κινητά και μάλιστα παρότι είχαν διαρρεύσει από το ράδιο αρβύλα οι αποστρατείες κανείς δεν τολμούσε να το πει στο στρατηγό γιατί ήταν πολύ σκληρός.)

ΠΑΣΟΚ και τότε ΠΑΣΟΚ και σήμερα.

Μόλις προχθές το απόγευμα, ο κ. Πρωθυπουργός, μιλώντας στους βουλευτές του κόμματός του, μεταξύ των άλλων έθεσε και δύο σοβαρά θέματα που προφανώς θα κρίνουν την «βιωσιμότητα» της κυβέρνησής του και έγιναν αφορμή καταιγιστικών εξελίξεων τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό και κυρίως στους ηγέτες της ευρωζώνης που αιφνιδιάστηκαν. Δηλαδή :

Πρώτον, εξήγγειλε την διενέργεια δημοψηφίσματος, για την έγκριση της υπό κατάρτιση νέας δανειακής σύμβασης, για να αποφασίσει ο λαός για αυτή και με αυτό άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου τόσο στo εσωτερικό όσο και διεθνώς και ιδιαίτερα στην ευρωζώνη, με αποτέλεσμα όλα να βρίσκονται πλέον υπό αίρεση, ακόμη και αυτή η νέα δανειακή συμφωνία που επιτεύχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, μετά από πολύωρες νυκτερινές διαπραγματεύσεις για το ύψος του «κουρέματος» του εσωτερικού χρέους, καθώς και η αναμενόμενη 6η δόση του δανείου.

Δεύτερον, ζήτησε ανανέωση της κοινοβουλευτικής εμπιστοσύνης, έθεσε δηλαδή θέμα ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή του και έτσι από σήμερα Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, αρχίζει η σχετική συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου οι βουλευτές να πεισθούν και να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους προς την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου την Παρασκευή το βράδυ. Μέχρι τότε κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας και συνεπώς δεν γνωρίζει και κανείς αν την Παρασκευή το βράδυ, μετά το πέρας της καταμέτρησης των ψήφων των βουλευτών η κυβέρνηση θα παραμείνει στη θέση της ή θα αναγκασθεί να προσφύγει στις κάλπες προκειμένου να αποφανθεί ο ελληνικός λαός για το ποιόν θέλει να τον κυβερνήσει από την επομένη των εκλογών.

Και ενώ όλα αυτά τα αξιοσημείωτα γεγονότα ευρίσκοντο εν εξελίξει, με ανεξαρτητοποίηση μιας βουλευτή, με δηλώσεις άλλων στελεχών της κυβέρνησης και βουλευτών της κυβερνητικής πλειοψηφίας, να εκφράζουν κάποια δυσαρέσκεια για την αποφασισθείσα πορεία της κυβέρνησης, της οποίας η κοινοβουλευτική πλειοψηφία μειώθηκε αισθητά σε σχέση με την προ διετίας εκλεγείσα, μειώθηκε ήδη κατά 7 βουλευτές, ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μιμούμενος πρακτικές ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 80, περί την 14:30 ώρα της χθες, καλεί στο γραφείο του τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων. Και μόλις αυτοί καταφθάνουν, νομίζοντας ότι κάτι θα θέλει να συζητήσουν περί της Νέας Δομής Δυνάμεων που τελευταία βρίσκεται εν εξελίξει, ο κ. υπουργός τους είπε τα εξής, σύμφωνα με το έγκριτο defencenet.gr:

"Σας ευχαριστώ για την συνεργασία, αλλά κρίνω ότι είναι ώρα να κάνω κρίσεις. Ήθελα να τις κάνω από τον περασμένο Αύγουστο, αλλά λόγω των προβλημάτων με την Τουρκία και της έντασης τις ανέβαλα. Τώρα κρίνω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή και έτσι αποφάσισα να προχωρήσω σε κρίσεις και την αντικατάστασή σας"!

Και γιατί αυτή η βιασύνη κύριε Υπουργέ; Δεν γνωρίζετε ότι ίσως από τα μεσάνυκτα της Παρασκευής να μην είσθε στη θέση όπως είσθε σήμερα αλλά ως υπηρεσιακός; Τι θα γινόταν αν κάνατε τις έκτακτες κρίσεις το Σάββατο ή την Κυριακή ή και τη Δευτέρα; Φοβηθήκατε κάτι και σπεύσατε να «διορίσετε» νέα ηγεσία στα Ένοπλες Δυνάμεις και για ποίο λόγο;

Η ενέργειά σας αυτή αγγίζει τα όρια της εκτροπής, διότι από τη στιγμή που γνωρίζατε ότι ο πρωθυπουργός έχει ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης για την κυβέρνησή του και υπάρχουν σύντροφοί σας βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που ανεξαρτητοποιούνται ή απειλούν με ανεξαρτητοποιήσεις ή και δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν την κυβέρνηση, δεν δικαιούσθε να κάνετε έκτακτες κρίσεις και μάλιστα με τέτοιες που είχαν ως αποτέλεσμα την αποστρατεία 16 ανώτατων αξιωματικών των ΕΔ (οι τέσσερις Αρχηγοί των ΓΕ και οι άλλοι παρασυρόμενοι αντιστράτηγοι, αντιναύαρχοι και αντιπτέραρχοι).

Με τη συμπεριφορά σας αυτή κύριε υπουργέ αρχίσατε να σπέρνετε θύελλες και στον ευαίσθητο χώρο των ΕΔ, με αποτέλεσμα όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης να κατακρίνουν την ενέργειά σας αυτή, στην οποία παρασύρατε και όλους τους συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ, πρωθυπουργό και υπουργούς.

Διότι και αν ακόμη είχατε προαποφασίσει να προβείτε στη διενέργεια εκτάκτων κρίσεων, όπως ανακοινώσατε και θα είχατε και κάθε δικαίωμα να το πράξετε, δεν θα γινόταν και τίποτα παράνομο αν τις αναβάλλατε για λίγες ημέρες λόγω των θεμάτων που ανέκυψαν και μάλιστα με πρωθυπουργική πρωτοβουλία !

Ενώ τώρα, σύμφωνα με το defencenet.gr, δώσατε το δικαίωμα στην Ν.Δ. (η οποία και σας προειδοποίησε να μην προχωρήσετε σε έκτακτες κρίσεις αυτή τη στιγμή), να λένε ότι οι κρίσεις είναι "μηδέποτε γενόμενες", οι αποταχθέντες (σ.σ. έτσι χαρακτηρίζουν τους ευδοκίμως τερματίσαντες;) θα ανακληθούν στην υπηρεσία όλοι ή σχεδόν όλοι και οι νεοτοποθετηθέντες θα αποστρατευτούν όχι εκδικητικά αλλά για έναν πολύ απλό λόγο: Είναι εξαιρετικά άπειροι για τις θέσεις αυτές!

Μα αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και ειδικά για το χώρο των ΕΔ που τουλάχιστον διακρίνεται για την σοβαρότητα και χαίρει της αμέριστης συμπαράστασης και υποστήριξης του ελληνικού λαού πράγμα που προφανώς θα το διαπιστώσατε και από τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου 2011, και που θα παρακολουθήσατε από τηλεοράσεως, διότι δεν είχατε την ευκαιρία λόγω των διαμαρτυριών του κόσμου για την πολιτική της κυβέρνησής σας, να παραστείτε στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης.

Αλήθεια μήπως οι Αρχηγοί και οι άλλοι που αποστρατεύθηκαν, πλήρωσαν την «απειθαρχία» αφενός και την επιθυμία αφετέρου όσων στρατιωτικών τμημάτων παρέλασαν με τον τρόπο που παρέλασαν, καταχειροκροτούμενα από ενθουσιώδη πλήθη κόσμου, άδοντας άσματα που κάποτε τα είχε η επίσημη πολιτεία απαγορεύσει; Απλά ρωτάω διότι είμαι και λίγο καχύποπτος εκ φύσεως. Διότι αν συμβαίνει κάτι τέτοιο τότε εφαρμόζετε εν τοις πράγμασι τη λαϊκή ρήση που λέει «αντί για το γάιδαρο χτυπάει το σαμάρι» !

Και στην προκειμένη περίπτωση αντιλαμβάνομαι ότι τον μεν ρόλο του σαμαριού τον έπαιξαν οι 16 έμπειροι διαπρεπείς ανώτατοι αξιωματικοί που αποστρατεύσατε, το δε ρόλο του γαϊδουριού ή γομαρίου που λέει και ο εκ Λαρίσης βουλευτής Ροντούλης, δεν γνωρίζω. Απλά αναρωτιέμαι μήπως είναι ο αγανακτισμένος από τα μέτρα της κυβέρνησής σας λαός.

Να ξέρετε όμως κύριε επί της Εθνικής Άμυνας Υπουργέ, ότι τα γαϊδούρια όταν αγανακτούν κλωτσούν και μάλιστα κλωτσούν και πολύ άσχημα !!!

Όπως προφανώς θα ξέρετε και το του Αγάθωνος ρηθέν:

ΤΟΝ ΑΡΧΟΝΤΑ ΤΡΙΩΝ ΔΕΙ ΜΕΜΝΗΣΘΑΙ:

ΠΡΩΤΟΝ ΟΤΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΑΡΧΕΙ.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ ΑΡΧΕΙ.

ΤΡΙΤΟΝ ΟΤΙ ΟΥΚ ΑΕΙ ΑΡΧΕΙ.

Και τα τρία σας αφορούν και εσάς και όλους σας, ιδιαίτερα το τρίτο.

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ: ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ!!!

Γράφει ο Νίκος Χριστοδουλόπουλος

 

 “Θέλει ο Άγιος να αγιάσει αλλά δεν τον αφήνει ο διάολος” όπως λέει και ο λαός και στη προκειμένη περίπτωση στο ρόλο του “διαβόλου” θα κατατάξω τον κύριο Βενιζέλο με τον οποίο πάλι αναγκάζομαι να ασχοληθώ διότι προκαλούμαι εξαιρετικά βάναυσα. Ο κύριος Βενιζέλος λοιπόν, ο οποίος αν και διετέλεσε Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μάλλον δεν θα κατάλαβε καλά του τι γίνεται στα στρατόπεδα αλλά και πεδία των ασκήσεων, πέραν του πολυτελούς Γραφείου του 5^ου Ορόφου του ΥΕΘΑ όπου υπούργευε. Έτσι, εξαπέλυσε νέα επίθεση εναντίον όλων όσων υπηρέτησαν ως στελέχη στις Ειδικές Δυνάμεις των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως στις μονάδες Καταδρομών, στους βατραχανθρώπους, στις ΟΥΚ κλπ.

Και τι είπε ο κ. Αντιπρόεδρος και επί των Οικονομικών Υπουργός για αυτά τα επίλεκτα και εν αποστρατεία πλέον στελέχη, τα οποία έζησαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους, μακράν των οικογενειών, σε δύσκολες συνθήκες, με σκληρή εκπαίδευση και όλα αυτά για να είναι πανέτοιμα ανά πάσα στιγμή που θα τα χρειαζόταν η Πατρίδα, προκειμένου να την υπερασπίσουν από οποιονδήποτε επιβουλευόταν την εθνική κυριαρχία, ακεραιότητα και οτιδήποτε άλλο σχετικό, που τώρα τελευταία το παραχωρούμε μάλλον πολύ εύκολα, λόγω αδεξιότητας για να μην πω ανικανότητας μερικών εκ των πολιτικών μας.

Για να δικαιολογήσει λοιπόν το χαράτσι του 40% της μείωσης της σύνταξης σε όσους στρατιωτικούς συνταξιούχους έχουν αποχωρήσει από τις υπηρεσίες τους και είναι κάτω των 55 ετών, ο κ. Βενιζέλος επιτέθηκε εναντίον τους λέγοντας ότι το δημόσιο δεν πρέπει να τους πληρώνει εφ’ όρου ζωής και συγκεκριμένα είπε από του βήματος της Βουλής :

«Εάν κάποιος κάνει χρήση του ευεργετικού δικαιώματος και συνταξιοδοτηθεί στα 25 εργάσιμα χρόνια, πόσα χρόνια ακόμα μπορεί να παίρνει σύνταξη; Όταν έχεις 25 χρόνια εισφορών πόσα χρόνια σύνταξη μπορείς να παίρνεις 40; Στέλνω το εξής μήνυμα: Όσοι έκαναν ή κάνουν χρήση τέτοιων διατάξεων σε νεαρή ηλικία πρέπει να υπαχθούν σε κάποιοι περιορισμό προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος. Και να έχουν άλλα εισοδήματα να τραφούν από αυτά…»…!!!

Μάλλον κάτι δεν πάει καλά πλέον σ αυτή τη Χώρα, και δεν μας τα λέει καλά ο κ. Υπουργός, λες και όλοι όσοι έκαναν χρήση αυτού του δικαιώματος, το έκαναν αυθαίρετα και γιατί έτσι τους κάπνισε στα καλά καθούμενα και με το έτσι θέλω ! Αυτό το προνόμιο κ. Υπουργέ, τους το παραχώρησε η Πατρίδα για να εξισορροπήσει το δύσκολο του έργου τους αφενός και αφετέρου για να τους ικανοποιήσει οικονομικά και ηθικά, μια και όταν ήταν στην ενέργεια δεν αμείβονταν με αυτά που θα έπρεπε να αμείβονται για την εκτέλεση της υπηρεσίας τους. Και γι αυτό άλλωστε αυτά τα πλασματικά χρόνια τους τα είχε παραχωρήσει το κράτος για να βγουν στη σύνταξη νωρίτερα από ότι προβλεπόταν για άλλους , λόγω ειδικών συνθηκών.

Και το λέει ο κ. Βενιζέλος για αυτούς τους στρατιωτικούς, αλλά και γενικότερα για όλους αυτούς που δεν γνώρισαν Κυριακές και εορτές, Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά,  κλπ και που διέτρεχαν την Ελλάδα απ’ άκρο εις άκρο, σε κάθε στρατόπεδο και κορυφή βουνού, βραχονησίδα και θάλασσες, σε χιόνια, λάσπες και καύσωνα, και επί μέρες άπλυτοι και θέτοντας πολλάκις τη ζωή τους εν κινδύνω, για να κοιμόμαστε και να διασκεδάζουμε όλοι οι υπόλοιποι εν ασφαλεία και ήσυχοι.

Προφανώς κύριε Βενιζέλε θα έχετε παρακολουθήσει κάποια στρατιωτική παρέλαση και θα έχει υποπέσει στην αντίληψή σας το μέγεθος των επευφημιών, χειροκροτημάτων κλπ που δέχονται ειδικά οι άνδρες αυτών των επίλεκτων Σωμάτων, όταν παρελαύνουν εν αντιθέσει με τις αποδοκιμασίες που δέχεται σύσσωμο το σώμα των πολιτικών και ειδικά της παράταξής σας, που δεν τολμάτε να περπατήσετε πεζή άνευ ασφαλείας είτε στους δρόμους της πρωτεύουσας είτε των εκλογικών σας περιφερειών, διότι ο λαός ξύπνησε πλέον και δεν ανέχεται άλλες κοροϊδίες και κάλπικες υποσχέσεις του δήθεν «λεφτά υπάρχουν», αλλά ήταν στις τσέπες μας και βάζετε, τρόπος του λέγειν, χέρι και τα παίρνετε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Διότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει τι σημαίνει να υπηρετείς σ αυτά τα σώματα και τους εμπιστεύεται πολύ περισσότερο τουλάχιστον από ότι εμπιστεύεται εσάς τους πολιτικούς .

Και δεν μου λέτε κύριε Βενιζέλε, εσείς οι εθνοπατέρες πόθεν δικαιούσθε να λαμβάνετε σύνταξη με 4 χρόνια βουλευτικής θητείας - συνεχούς ή διακεκομμένης (συμπληρωμένους 48 μήνες) που ισοδυναμεί με 1.400 ευρώ η κατώτερη, ενώ απολαμβάνετε το δικαίωμα πλήρους σύνταξης στα 17 χρόνια και δη «εργαζόμενοι» υπό άριστες συνθήκες και μάλιστα χωρίς ωράριο και να σας ελέγχει κάποιος, με πολλές διακοπές, με έξτρα πληρωμές για συμμετοχή σε επιτροπές, με πληρωμένα όλα σχεδόν τα έξοδά σας, με leasing αυτοκίνητο και τόσα άλλα προνόμια που ο οποιοσδήποτε κοινός θνητός μόνο στον ύπνο του τα βλέπει και αν ή σε καμιά ταινία του κινηματογράφου ή της TV.

Για να διαβάσει ο κόσμος αναλυτικά τι έχετε νομοθετήσει για τους εαυτούς σας, μιας και μιλάτε για περικοπές, μειώσεις κλπ των άλλων κοινών θνητών!!!

Το Συνταξιοδοτικό των Βουλευτών με αριθμούς

Η ανώτερη σύνταξη διαμορφώνεται περίπου στα 4.500 ευρώ, που αντιστοιχεί στο 80% της εκάστοτε βουλευτικής αποζημίωσης, που ξεπερνά σήμερα τα 5.600 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται η αύξηση του 3,5% για τη νέα χρονιά.

Ωστόσο, το καθαρό εισόδημα του βουλευτή κυμαίνεται μεταξύ 6.500 και 7.500 ευρώ (προστίθενται τα επιδόματα γραφείου, έξοδα κίνησης, ταχυδρομικά τέλη, οικογενειακή παροχή), ενώ ανάλογα με τον αριθμό συμμετοχών τους στις επιτροπές (κατά μέσο όρο 4 με 5 τον μήνα) μπορεί να αυξήσει το εισόδημά του το λιγότερο από 1.100 έως 1.400 ευρώ.

Όσοι έχουν εκλεγεί μέχρι το 1990 θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης με τη συμπλήρωση 48 μηνών βουλευτικής θητείας (4 χρόνια) και εφόσον έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους.

Από το 1993 και μετά, δικαίωμα σύνταξης θεμελιώνουν όσοι έχουν συμπληρώσει 48 μήνες βουλευτικής θητείας (4 χρόνια) και με τη συμπλήρωση του 65ου έτους.

Στην πράξη χρειάζονται δύο κοινοβουλευτικές θητείες, καθώς από το 1993 και μετά καμία κυβέρνηση δεν συμπλήρωσε 4ετία.

Η σύνταξη του βουλευτή ισοδυναμεί με το 25% (1/4) της εκάστοτε βουλευτικής αποζημίωσης, η οποία προσαυξάνεται κατά 25% για κάθε έτος βουλευτική θητείας πέραν του 4ου έτους μέχρι τον 10ο χρόνο και 10% για κάθε έτος πέραν του 10ου και μέχρι το 17ο, οπότε ο βουλευτής δικαιούται πλήρη σύνταξη.

Η σύνταξη αυτή αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης. Αυτή τη στιγμή, με τη βουλευτική αποζημίωση περίπου στα 5.600 ευρώ το ανώτατο πλαφόν της σύνταξης διαμορφώνεται κοντά στα 4.500 .

Για τα άτομα με ειδικές ανάγκες προβλέπεται θεμελίωση σύνταξης με 2 χρόνια βουλευτικής θητείας και όριο ηλικίας τα 55.

Και δεν φτάνουν όλα αυτά μας προέκυψε και πολυτελής «ΝΤΑΤΣΑ», που κατασκευάζεται στο Γράμμο για να πηγαίνουν οι εθνοπατέρες να ξεκουραστούν και να κάνουν σκι , διότι περί spa, και γυμναστηρίου πολυτελείας, αυτά έχουν γίνει και μάλιστα πέριξ του κοινοβουλίου με έξοδα δικά μας φυσικά. (Η ΑΥΡΙΑΝΗ το έγραψε αυτό, και μάλιστα ενώ ο Καραμανλής μόλις το είχε μάθει το σταμάτησε, διότι είχε αρχίσει επί Σημίτη, μόλις επανήλθατε στην εξουσία, άρχισε η επαναχρηματοδότησή του για αποπεράτωση !!!).

Αυτά τα ωραία συμβαίνουν κύριε Βενιζέλε και όσο και να προσπαθήσετε να μαζέψετε ευρώ για να τα βάλλετε στο άπατο βαρέλι του χρέους και του ελλείμματος που σεις οι πολιτικοί από το 1974 και μετά δημιουργήσατε διαχρονικά, δεν θα καταφέρετε τίποτα διότι συνεχίζετε να πολιτεύεστε με πνεύμα σπατάλης, εξυπηρέτησης των “δικών σας παιδιών” κλπ και ειδικά πέραν των άλλων, το επικείμενο πολιτικό κόστος , ανεξάρτητα αν το απαρνείστε για ψηφοθηρικούς πάντα λόγους.

Μας πώς να μειωθεί η σπατάλη όταν σεις ο ίδιος κύριε Βενιζέλο, διορίζετε  ( και υπάρχουν πολλές πολλές περιπτώσεις σαν αυτή) μια απόφοιτη λυκείου στο γραφείο σας και με μισθό 2.600 ευρώ μηνιαίως και προάγοντάς την εντός τριμήνου κατά τέσσερα κλιμάκια, όταν για όλους τους άλλους υπάλληλους χρειάζονται οκτώ χρόνια για να αλλάξουν τέσσερα κλιμάκια.

Ξέρετε μετά από πόσα χρόνια ένας Ανθυπολοχαγός που είναι απόφοιτος Ανώτατης Σχολής (για να μην πω ένας απόφοιτος σχολής Υπαξιωματικών που είναι ανώτερες του λυκείου, θα λάβει αυτό το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 2.600 ευρώ;

Μετά από πολλά πολλά χρόνια, και αν προλάβει να το λάβει, και αφού εν τω μεταξύ του έχει γίνει ο βίος αβίωτος και έχει αλλάξει δυο και τρεις οικοσκευές, διότι από τις μετακομίσεις καταστρέφονται.

Μα πάμε καλά ή μήπως χάσαμε κάθε μέτρο σ αυτή τη Χώρα και μωραίνει Κύριος όν βούλεται απωλέσαι; 

ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ  ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Σας είχα πεί, ότι με τον πιστό ακόλουθό μου Σάντσο Πάντσα μένω στο Πανδοχείο της Χαμένης Ελπίδας. Ποτέ όμως δεν σας έγραψα για αυτό, και είναι καιρός να σας πώ δυό λόγια.

Το πανδοχείο είναι πολύ μεγάλο, και διαμένουν εξακολουθητικά πάρα πολλοί , μερικοί από τους οποίους είναι και αναγνωρίσιμοι ( όχι ‘’επώνυμοι’’). Αν σας πώ τους συγκατοίκους μου, θα πάθετε πλάκα.

Συγκάτοικοί μου στο πανδοχείο είναι οι κ.κ Πανέμορφος, Καρανδρέου και Παπαμαλής με τις οικογένειές τους , Δημητροτάκης, Παπαβαλέ, Ρουμπινοπούλου, Σαμαράκος, Βενιζέλογλου, Καρακωνσταντίνου, Ξεκόκκαλης, Βαρδινοπέτρος, Βουλγαράκος, Λομβάρδος, Ρουσσογιός, Μπακοπέτρου, Τσίπιρας, Κουλουρτζής, Τσοχομπιλιάρδος, Καραντωνίου, Μπόμποτας, Λαμπεράκης, Λάστης, Εμφιαλωτής, Διαβολόπουλος, Ευγενόπουλος και το συνάφι του,και άλλοι πολλοί. Φυσικά, δεν μένουν σε απλά δωματιάκια σαν το δικό μου, αλλα σε λίγο μεγαλύτερα, για να χωράει και το σκυλολόι ( συγγνώμη, η ‘’ακολουθία’’ ) τους.

Προχτές, ο διευθυντής του πανδοχείου, για τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, πρότεινε το βράδυ να γευματίσουμε όλοι μαζί ,για να γνωριστούμε και να διασκεδάσουμε λιγάκι.

Κανείς δεν είχε αντίρρηση, και ο πανδοχέας συνεννοήθηκε με τον κ. Καρανδρέου, ο οποίος είχε οικογενειακή εμπειρία σε τέτοια θέματα, να κάνει εκείνος τα  απαραίτητα με ένα κέτεριγκ, νομίζω το ‘’ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΝΕΟΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΙ’’ ή κάτι παρόμοιο. Το βράδυ λοιπόν, απλώθηκε ένας απερίγραπτος μπουφές, που είχε ‘’και του πουλιού το γάλα’’. Τι να λέμε τώρα….

Για να έχουμε και καλές σχέσεις με τους γειτόνους, που μέχρι τότε ξήλωναν τον φράκτη του πανδοχείου, τους κάλεσαν και αυτούς. Μόνο που έπρεπε να δώσουν το όνομά τους στην πόρτα. Το τι …όκο, …ίλι, ….άβα, …όφσκι κτλ κτλ μαζεύτηκε, ήταν απερίγραπτο. Σκοτείνιασε ο κόσμος.

Πήγαμε στον μπουφέ να πάρουμε το πιάτο μας. Άντε καλά. Ο διευθυντής είχε φροντίσει για τα πιάτα των ‘’αναγνωρίσιμων’’  συγκατοίκων μου, με ιδιαίτερη προσοχή βέβαια. Εγώ και κάποιοι άλλοι, προλάβαμε να πάρουμε έναν κεφτέ και λίγο ψωμί. Τα υπόλοιπα ? Ξέρετε φαντάζομαι εκείνα τα κόκκινα αφρικανικά μυρμήγκια που στο πέρασμά τους αφήνουν μόνο ξερή γή. Έ, λοιπόν, πέρασαν από το μπουφέ. Ο μόνος που το φχαριστήθηκε, ήταν ο Ροσινάντης, που ‘’πλάκωσε’’ τα λουλούδια από τη διακόσμηση και την ‘’τήλωσε’’.

Με αυτά και αυτά, το βράδυ πέρασε. Στη τηλεόραση, διαπιστώσαμε ακόμη μια φορά, το πόσο προσπαθούν οι Έλληνες να είναι σε καλή φυσική κατάσταση, αφού το απόγευμα έκλεισαν οι δρόμοι, για να μπορέσουν να κάνουν τον περίπατό τους και να παίξουν στους δρόμους της πόλης. Και για να μην τους ενοχλήσει κανένας, είχε γύρω – γύρω αστυνομικούς που τους προστάτευαν από τις γάτες και τα σκυλιά που κυκλοφορούσαν ελεύθερα.

Την άλλη μέρα, πρωί – πρωί, ο ταμίας του πανδοχείου, ο κ. Ρεφενές, σε συνεργασία με τους κ.κ Καρακωνσταντίνου και Βενιζέλογλου, μας έφερε αναλυτικό λογαριασμό για την προηγουμένη. Έτσι είχαμε συμφωνήσει. Και με απόλυτη δικαιοσύνη, σύμφωνα με τα κριτήριά τους, τον μοίρασε εξ ίσου σε όλους μας. Άρχισαν οι γκρίνιες από μερικούς, επειδή δεν έφαγαν καλά και ο λογαριασμός φαινόταν υπέρογκος. Δεν είχαμε άλλη λύση, παρά να μαζευτούμε για να το συζητήσουμε. Έτσι και έγινε.

Αφού τέθηκε το θέμα από τον εκπρόσωπο του κέτεριγκ που ήθελε τα λεφτά ‘’του’’, άρχισαν να γίνονται δηλώσεις από τους συμμετέχοντες. Πρώτος, μίλησε ο κ. Καρανδρέου, που θεώρησε ότι το πρόβλημα δεν είναι σοβαρό, γιατί ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Και μάλιστα, για να το αποδείξει έψαξε για το πορτοφόλι του, αλλα το είχε ξεχάσει στη Σουηδία ή την Αμερική, όπως απολογήθηκε μετά.

Ακολούθησε ο κ. Πανέμορφος, τον οποίο το προηγούμενο βράδυ έβλεπα παραπέρα να καταβροχθίζει ‘’γατοκεφαλές’’ τους αστακούς, και με την ευγλωτία που τον χαρακτήριζε, μας είπε ότι αφού ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ , μαζί έπρεπε και να πληρώσουμε. Αφού τα είπε αυτά, παρήγγειλε από τον σερβιτόρο να του φέρει 5 γιαούρτια και καινούρια καρέκλα, γιατί αυτή που καθόταν, έσπασε.

Τον λόγο πήρε ο κ. Σαμαράκος, που προσπάθησε να μας πείσει ότι φταίει ο κ. Καρανδρέου που μας είπε ότι ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ και ξεθαρέψαμε. Εκείνος ήξερε ότι δεν υπάρχουν λεφτά, αλλα τι να έκανε ? Να μην ερχόταν στο τσιμπούσι ?

Αμέσως πήρε το λόγο ο κ. Μαυροτζαφέρης, και είπε ότι κακώς ο διευθυντής προσκάλεσε τους γείτονες, επειδή εκείνοι έφαγαν τα περισσότερα, μέχρι και τον αγλέορα.

Οι κ.κ Ρουμπινοπούλου, Άλαλος, Ρουσσογιός, Τσοχομπιλιάρδος και μερικοί ακόμα, δεν έλεγαν κουβέντα. Απλώς ζήτησαν σόδα από τον σερβιτόρο, ενώ ο κ. Τσοχομπιλιάρδος ακόμα είχε λίγο χαβιάρι στα χείλια του.

Ο κ. Βενιζέλογλου άρχισε να λέει κάτι ακαταλαβίστικα, για οικονομικές θεωρίες του Adams σε συνάρτηση με το νομικό δίκαιο της Παταγωνίας. Μας έφαγε 3 ώρες, χωρίς να πεί τίποτα στην ουσία.

Η κ. Παπαβαλέ, άρχισε να αναπτύσσει τις θεωρίες της, ότι μόνο αυτοί που μένουν στις σουίτες του πανδοχείου πρέπει να πληρώσουν τον λογαριασμό, γιατί μόνο αυτοί έχουν λεφτά. Όταν τα έλεγε αυτά, κάποιοι που έμεναν στις σουίτες, ανθυπομειδιούσαν ειρωνικά.

Οι κ.κ Ξεκόκκαλης και Βαρδινοπέτρος, ισχυρίστηκαν ότι αφού τους κάλεσαν δεν πρέπει να πληρώσουν τίποτα.

Ο κ. Ευγενόπουλος, εκπροσωπόντας και τους υπόλοιπους του συναφιού του, μας είπε ότι πρέπει πάσει θυσία να πληρώσουμε εμείς το κέτεριγκ, γιατί έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε την ‘’συνεργασία’’, να κάνουμε και άλλα τσιμπούσια για να έχουμε να φάμε. ( Εδώ θυμήθηκα τον κεφτέ που πρόλαβα…)

Εντύπωση προκαλούσε το γεγονός ότι οι κ.κ Παπαμαλής και Κουλουρτζής δεν έβγαζαν μιλιά, λες και δεν τους απασχολούσε το θέμα. Ειδικά, ο κ. Παπαμαλής έμοιαζε να κοιμάται.

Ο κ. Πλαπούτας, ο μεγάλος δημογέροντας του πανδοχείου, μας είπε ότι εκείνος απλώς βρίσκεται εκεί, γιατί εκεί τον έβαλαν.

Μετά από 5 ώρες δηλώσεων, αντεγκλήσεων και μικροκαυγάδων, συμπέρασμα δεν βγήκε.

Τότε πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος του κέτεριγκ ‘’Διεθνείς Νέοι Τοκογλύφοι’’ και δήλωσε ότι εάν δεν πάρει τα λεφτά του , καθώς και τα έξοδα που έκανε να έρθει, όχι μόνο δεν θα ξανασυνεργασθεί με το πανδοχείο, αλλα και θα κάνει ενέργειες για να το κατασχέσει. Υπόψη ότι ο πανδοχέας του είχε παραχωρήσει για την φιλοξενία, σουίτα.

Μετά από αυτή την εξέλιξη, όλοι όσων τα ονόματα ανέφερα παραπάνω, και μερικοί ακόμα, δήλωσαν οργισμένοι ότι μετακομίζουν από το πανδοχείο αμέσως και ότι δεν πληρώνουν τίποτα. Πράγματι, σαν να ήταν συνενοημένοι από πρίν, με ένα νεύμα τους οι υποτακτικοί τους που είχαν ήδη φορτωμένα τα πράγματά τους, μετακόμισαν στο ‘’BILDENBERGHOTEL’’. Οι ίδιοι, έφυγαν από την πίσω πόρτα, γιατί την μπροστινή την είχαν κλείσει οι χτεσινοί γείτονες που λέγαμε, επειδή περίμεναν νέο τσιμπούσι.

Μείναμε λοιπόν, αφού διώξαμε τον εκπρόσωπο του κέτεριγκ, μόνο ο πανδοχέας και εμείς που παραπονεθήκαμε για το λογαριασμό. Αυτά που μπορούσαμε να κάνουμε, ήταν.

Πρώτο. Να μετακομίσουμε και εμείς από το πανδοχείο, και ας κλείσει. Δεν μπορούσαμε όμως να το κάνουμε, γιατί με τόσα χρόνια που μέναμε, το θεωρούσαμε δικό μας πλέον.

Δεύτερο. Να μας βγάλει καινούριο λογαριασμό ο κ. Ρεφενές, και να πληρώσουμε εμείς. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν είχαμε τόσα λεφτά.

Τρίτο. Να πληρώσουμε το κέτεριγκ με δόσεις, αλλα με τους τόκους που βάζει θα πληρώναμε 10 φορές παραπάνω.

Τέταρτο. Να πάμε να καταλάβουμε το ‘’BILDENBERGHOTEL’’, μέχρι να πληρώσουν τον λογαριασμό αυτοί που έφυγαν. Για αυτό όμως, χρειαζόταν ‘’κομάντος’ που δεν υπήρχαν, αφού το ‘BILDENBERGHOTEL’’ ήταν σε απρόσιτο μέρος.

Έτσι, βρεθήκαμε σε αδιέξοδο. Τι να κάνουμε ? Πήρα το λόγο εγώ, σαν γνήσιος Δον Κιχώτης και πρότεινα να δώσουμε στο κέτεριγκ ‘’ένα κβά τσόκια’’  από αυτά που είχαμε στο υπόγειο του πανδοχείου, να διώξουμε τους γείτονες από την πόρτα και να βάλουμε φύλακα, και να στραφούμε σε ανταγωνιστή του κέτεριγκ για να μας εξυπηρετεί, μέχρι να ξαναρχίσει να λειτουργεί το μαγειρείο του πανδοχείου που ο πανδοχέας το είχε κλείσει, γιατί βολευόταν με τα έτοιμα.

Ότι και να κάναμε από τα παραπάνω, γεγονός θα ήταν ένα και μοναδικό. Με πολύ κόπο, ιδρώτα και προσπάθεια, θα καταφέρναμε να ξαναστήσουμε στα πόδια του το πανδοχείο, και να του αλλάζαμε το όνομα, από πανδοχείο της ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ σε πανδοχειο ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.

Βράδυασε, και απόφαση δεν πήραμε ακόμα. Μάλλον θα συνεχίσουμε αύριο το πρωί, και ελπίζω καπου να καταλήξουμε. Μάζεψα τον Ροσινάντη που έτρωγε το φράκτη του πανδοχείου, γιατί ο καλός μου ο Σάντσο Πάντσα αποφάσισε να γίνει συνδικαλιστής και δεν δουλεύει σήμερα.

Πάντως, αν δεν πάρουμε γρήγορα απόφαση, μας βλέπω να πεινάμε και να κινδυνεύει ακόμα και ο Ροσινάντης. Όσο για τη Δουλτσινέα, πού όρεξη για τέτοια τώρα…

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ

Όλα τα παραπάνω, δεν είναι αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας του Δον Κιχώτη, και έχουν σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις.

Δόν Κιχώτης ( κατά κόσμον, Ανδρέας Μελεζιάδης )

Ο Στρατός κάλεσε τα ΜΑΤ για να τον προστατέψουν

Γράφει ο Στέλιος Καστραντάς

Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε την Πέμπτη 6 Οκτ 2011, η εικόνα των παρατεταγμένων  ανδρών των ΜΑΤ μπροστά από την πύλη του πενταγώνου που πήγαν εκεί, ανταποκρινόμενοι προφανώς σε σχετική πρόσκληση, για να προστατέψουν το ΓΕΕΘΑ και τον κ.Μπεγλίτη από την υποτιθέμενη απειλή των λίγων εκατοντάδων αποστράτων των Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας που συγκεντρώθηκαν  μαζί με τις γυναίκες των εκλιπόντων συναδέλφων τους, για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν την αγανάκτησή τους όχι μόνο για τα εξαντλητικά σε βάρος τους οικονομικά μέτρα της εν αποδράσει Κυβέρνησης αλλά και την έντονη ανησυχία τους για το ξεπούλημα της Πατρίδας  που για την υπεράσπισή της και κάτω από αντίξοες συνθήκες αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους.

Και ήταν πράγματι ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς εικόνες ,όπως αυτή που δημοσιεύεται, πανέτοιμους άνδρες των ΜΑΤ να περιμένουν εντολές για να προστατέψουν την αξιοπρέπεια των Αρχηγών των κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και του πολιτικού τους προϊστάμενου κ. Μπεγλίτη από την απειλή της υπερήλικης αυτής κυρίας όταν την ίδια στιγμή μαθαίναμε ότι στο Μαρκόπουλο η δήθεν καταδίωξη ληστών από την αστυνομία κατέληγε για άλλη μία φορά σε αποτυχία.

Απ’ ότι όμως γνωρίζουμε οι πύλες των στρατοπέδων προστατεύονται και ασφαλίζονται από τις δικές τους δυνάμεις και μόνο όταν σε περίπτωση πολέμου τα στρατόπεδα εκκενώνονται, η ασφάλειά τους  ανατίθεται στην αστυνομία.

Λυπάμαι να παρατηρήσω ότι με την απόφασή του αυτή για μία ακόμη φορά ο κ. Μπεγλίτης ακύρωσε τους Αρχηγούς των  κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων ,κάτι το οποίο θα πρέπει να μας ανησυχεί  και να μας προβληματίζει για το μέγεθος των αντιστάσεων και  τον απαιτούμενο  «τσαμπουκά» που επιβάλλεται να διαθέτουν οι επικεφαλής των ΕΔ.

Ενέργειες όπως αυτές, δεν μαρτυρούν παρά κινήσεις απελπισίας ατόμου που έχοντας χάσει την ψυχραιμία του και βλέποντας να πλησιάζει το τέλος του κτυπάει σπασμωδικά προς οποιαδήποτε κατεύθυνση ελπίζοντας ότι έτσι θα σωθεί.

Το μένος βέβαια του κ.Μπεγλίτη κατά των αποστράτων είναι πρωτοφανές και προσπαθεί να τους εκδικηθεί με άστοχες ενέργειες ,όπως αυτή της κατάργησης των Ενώσεων Αποστράτων και της μηδενικής φροντίδας του για την διάσωση των μετοχικών τους ταμείων τα οποία με εντολές των προκατόχων του διαλύθηκαν και καταληστεύθηκαν.

Όσον αφορά τέλος στον περιβόητο ομφάλιο λώρο μεταξύ αποστράτων και εν ενεργεία στρατιωτικών ,που με τόση μανία ο κ.Μπεγλίτης έχει φαγωθεί να κόψει, θα του συστήναμε αντί για τον ομφάλιο λώρο να διαλέξει να κόψει οτιδήποτε άλλο  προεξέχει ,όπως  ,χέρια,πόδια κ.λ.π, γιατί ο ομφάλιος λώρος όχι μόνο δεν κόβεται αλλά ισχυροποιείται ακόμη περισσότερο όταν μάλιστα η Πατρίδα ,όπως συμβαίνει σήμερα, βρίσκεται σε κρίση. Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζει ο κ.Μπεγλίτης ότι οι δεσμοί μεταξύ αποστράτων και εν ενεργεία είναι ισχυρότατοι γιατί όχι μόνο βασίζονται σε ιδέες και αξίες που μαζί υπηρετήσαμε και με τις οποίες γαλουχηθήκαμε από τα μικρά μας χρόνια, αλλά και  εδράζονται στην ανιδιοτελή αγάπη μας προς την Πατρίδα την οποία όλοι μας ορκισθήκαμε να μην  εγκαταλείψουμε αλλά να  υπερασπισθούμε μέχρις τελευταίας ρανίδας του αίματός μας .

Αντί λοιπόν ο κ.Μπεγλίτης να μαίνεται κατά των αποστράτων και να τους απειλεί και να τους υβρίζει, ας διαβάσει τις ομιλίες του Προέδρου Ομπάμα προς τους αποστράτους (βετεράνους) του αμερικανικού στρατού . Ίσως κάτι θα έχει να ωφεληθεί.   

Και το όνομα αυτού..Βασίλειος

Η ζωή το Σάββατο 24 Σεπ 2011, όπως νομοτελειακά είναι γραμμένο,έπιασε από την αρχή το νήμα της και έδωσε τη χαρά της αναγέννησης του αγαπητού φίλου και αείμνηστου συμμαθητή Βασίλη Καρούζου με τον ερχομό και τη Βάπτιση του μικρού Βασίλη  από τον αγαπημένο του γυιο Δημήτρη και τη συζυγό του Κωνσταντίνα.

Εκεί λοιπόν στην Εκκλησία της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Κιάτο όλοι οι καλεσμένοι μεταξύ των οποίων αρκετοί συμμαθητές, είχαμε τη χαρά να χειροκροτήσουμε με ενθουσιασμό όταν από τα χείλη του Ιερέως ακούστηκε  το περιβόητο ...και τό όνομα αυτού Βασίλειος.

Μετά τη Βάπτιση ακολούθησε τρικούβερτο γλέντι κάτω από τα πλατάνια και δίπλα στα γάργαρα νερά ενός καταπληκτικού κέντρου του ορεινού Κιάτου. Όλοι το διασκεδάσαμε δεόντως και χορέψαμε με την ψυχή μας.Πρώτοι στο χορό τα παλληκάρια του Βασίλη Δημήτρης και Γιάννης που εντυπωσίασαν όλους με το χορό και τη λεβεντιά τους. Από δίπλα και από κοντά γεμάτη χαρά η αγαπημένη γυναίκα του Βασίλη και αγαπητή φίλη Ζέτα που κράταγε σφιχτά στην αγκαλιά της το μικρό Βασιλάκη που και εκείνος με έντονα τα χαρακτηρηστικά του παππού του δεν σταμάταγε να χοροπηδάει στην αγκαλιά της γιαγιάς του.

Ο Σύνδεσμος της τάξης εκφράζοντας και τα συναισθήματα όλων των συμμαθητών εύχεται στους γονείς του μικρού Βασίλη Καρούζου να τους Ζήσει , να τον χαίρονται και να τον δουν όπως επιθυμούν.

ΕΥΧΕΣ

Την Κυριακή 11 Σεπ 2011 στον Ιερό Ναό του Αγ.Νικολάου Ρηγίλλης  οι πανευτυχείς γονείς και αγαπητοί φίλοι Παναγιώτης και Ελένη Ζέκιου ετέλεσαν τους γάμους της κόρης τους Ιωάννας με τον εκλεκτό της Γιάννη Καλλιώρα.
Στο Γάμο ήταν προσκεκλημένοι το ΔΣ του Συνδέσμου της Τάξεως και αρκετοί συμμαθητές.
Το επίσημο γαμήλιο δείπνο,άψογα και άριστα προετοιμασμένο από κάθε άποψη, δόθηκε στη Λέσχη Αξιωματικών της Ρηγίλλης όπου όλοι οι καλεσμένοι είχαν την ευκαιρία  να ευχηθούν στους νεονύμφους για το ξεκίνημα της νέας τους Ζωής και να το γλεντήσουν δεόντως μέχρι πρωίας υπό τους ήχους της εξαιρετικής μουσικής.
Το ΔΣ του Συνδέσμου εκφράζοντας και τα συναισθήματα όλων των Συμμαθητών Εύχεται ολόψυχα στους Νεονύμφους να Ζήσουν και να Ευτυχίσουν. 
Στους αγαπητούς φίλους Παναγιώτη και Ελένη Ευχόμαστε να Ζήσουν τα παιδιά  και σύντομα με το εγγονάκι.  
                                                                         

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ.

ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ, ΝΑ ΕΥΤΥΧΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ . . Ο Χρήστος και η Μαρία Τολκατσόπουλου, το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στη Σπάρτη, πάντρεψαν την κόρη τους Νατάσα. .

Ο Δημήτρης και η Ναυσικά Πετσίνη, το Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου στο Αγρίνιο, πάντρεψαν τον γιό τους Γιάννη. .

Ευχόμαστε στα νέα ζευγάρια '' να ζήσουν'', να ευτυχίσουν και καλούς απογόνους, που τους περιμένουν με λαχτάρα οι παππούδες και γιαγιάδες τους।

Έτσι ...απλά και μη χειρότερα

Τη δεκαετία του `70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα Zastava, και οι μηχανές Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με 53 άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro!

Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50 λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει.

Τόσο καλά…

Και μετά ήρθε η δεκαετία του 80 και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το χείλι του κάθε πικραμένου.

---

Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ` το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας.

Η χαρά του αφισοκολλητή…

Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας. Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια.

Ώσπου ήρθε το τέλος.

Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι`άλλοι.

90′s… και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον Μαυρίκη… Τη δεκαετία του `90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια.

Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα.

Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης».

Χα και πάλι χα.

Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε δημοσιότητα.

00′s ….. και μετά ήρθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας.

Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1€ πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).

Παρ’ όλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες.

Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερτσέντες αγορασμένες με 136 άτοκες(!) δόσεις. Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες.

Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV’s, και πάει λέγοντας…

Όχι παίζουμε.

Και νάσου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και νάσου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε…Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με πορδές αυγά δεν βάφονται.

Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ.

Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας.

Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι.

Και νά ‘μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας.

Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυσυμπαθούν. Ήταν όλα μια αυταπάτη. Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας, αλλά πέραν τούτων… τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες.

Και ο κύκλος κλείνει.

Μας βλέπω ξανά με λαχανί Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά γούστα.

Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε.

Εκτροχιάστηκε, όπως στις ταινίες με το δαιμονισμένο τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν.

Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.

Γεννήθηκαν αργά…