Ανδρέας Μελεζιάδης
Ήτανε δίκαιο και έγινε πράξη!
Για πρώτη φορά από την ίδρυση του Συνδέσμου
Αποστράτων Αξιωματικών Αποφοίτων ΣΣΕ 1973 ( εμείς, δηλαδή….) αποφασίστηκε φέτος, μετά
από συνεχείς παροτρύνσεις των Θεσσαλονικέων, η Ετήσια Γενική Συνέλευση και η
κοπή της Βασιλόπιττάς μας, να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Και πιστεύω πως κανείς δεν
το μετάνοιωσε. Ή, μάλλον, σίγουρα το μετάνοιωσαν όσοι συμμαθητές δεν ήρθαν, ενώ
θα μπορούσαν… Τελικά, στις εκδηλώσεις μας
πήραν μέρος 48 συμμαθητές, σημαντικός αριθμός, που μπορούσε να είναι
και μεγαλύτερος, αλλά οπωσδήποτε ικανοποιητικός.
Φυσικά,
ο «εορτασμός» δεν μπορούσε παρά να είναι τριήμερος. Μια μέρα, δεν γίνεται.
Δυό μέρες, δεν φτάνουν. Τέσσερεις μέρες, είναι πολλές. Επομένως, τρείς
μέρες είναι ο κατάλληλος αριθμός για
τέτοιου είδους Πανελλήνιες εκδηλώσεις.
Όλα
αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω, έγιναν από την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου,
μέχρι την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου 2019,
στην Θεσσαλονίκη και τα «πέριξ».
Την
πρώτη ημέρα, την Παρασκευή, έφτασε το λεωφορείο με το «κλιμάκιο Νοτίου Ελλάδος» το μεσημέρι. Μετά το γεύμα στη ΛΑΦΘ, έγινε τακτοποίηση στους
Ξενώνες του Γ΄ΣΣ, στο
πρώην 424 ΓΣΝΕ. Οι
ξενώνες αυτοί, εντελώς νέοι, ήταν απαραίτητοι για την πόλη μας, και αυτό
αποδεικνύεται καθημερινά. Πλήρως επιπλωμένοι, μπορούν να εξυπηρετήσουν
για ολιγοήμερη παραμονή τους συναδέλφους. Ο Σύνδεσμός μας, έγκαιρα, εξασφάλισε
στους ξενώνες αυτούς, την διαμονή όσων το επιθυμούσαν.
Το
βράδυ της Παρασκευής, δεν υπήρχε κανένα πρόγραμμα. Έτσι,
σκεφτήκαμε στη Θεσσαλονίκη, εντελώς ανεπίσημα, να πάμε να το «ρίξουμε έξω» όπως ξέρουμε, μαζί με όσους
συμμαθητές και φίλους το επιθυμούσαν. Σκεφτήκαμε, πως πολλοί έχουν συγγενείς,
φίλους και γνωστούς στην πόλη και θέλουν να τους δούνε, αλλά και αρκετοί δεν θα
είχαν τι να κάνουν το βράδυ. Έτσι λοιπόν, στο γνώριμο τον τελευταίο καιρό στέκι
μας, την μουσική ταβέρνα «ΨΑΡΟΥ», όχι
πολύ μακρυά από τους ξενώνες, μαζευτήκαμε το βράδυ, φάγαμε όπως πάντα θαυμάσια,
και με την συνοδεία της μικρής μεν αλλά άριστης ζωντανής μουσικής, του…. δώσαμε
να καταλάβει. Όπως πάντα, δηλαδή! Το κέφι και ο χορός μας κράτησε μέχρι
αργά, όμως κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε, αφού την επόμενη είχαμε από το πρωί
άλλο πρόγραμμα.
Το Σάββατο το
πρωί, βάσει προγράμματος , επισκεφθήκαμε, (όσοι
ήθελαν) την Ιερά
Μονή του Αγίου Παϊσίου, στην Σουρωτή, καπου 20 χιλιόμετρα από το
κέντρο. Μία καινούρια σχετικά μονή, πολύ
προσεγμένη, όπου βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου
Παϊσίου, του Προστάτου των Διαβιβαστών, όπως
ανακηρύχθηκε πρόσφατα. Μετά την επίσκεψη, το λεωφορείο από την Αθήνα, με όσους
επιθυμούσαν , έκανε ένα γύρο της πόλεως, περνώντας από τα σημαντικώτερα αξιοθέατα, με την ανάλογη
ενημέρωση από την ξεναγό που ήταν μαζί.
Μετά
το γεύμα στη ΛΑΦΘ και
πάλι, και την απαραίτητη ανάπαυση, το
απόγευμα πραγματοποιήσαμε στην θαυμάσια αίθουσα τιμών της ΛΑΦΘ, την Ετήσια Γενική Συνέλευσή μας, με απολογισμούς, προτάσεις κτλ.
Ξέρετε τώρα…. Τα πρακτικά της Συνελεύσεως θα δημοσιοποιηθούν, όταν συνταχθούν. Το
μόνο που μπορώ να αποκαλύψω, είναι η ομόφωνη απόφαση της ΓΣ, να γίνεται μία φορά ανα τριετία η ΓΣ στην
Θεσσαλονίκη.
Στη
συνέχεια, στον κάτω όροφο, στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του εστιατορίου, με
την συνοδεία ορχήστρας από την Στρατιωτική
Μουσική του Σώματος, κόψαμε την πίττα μας. Μαζευτήκαμε πάνω από 110 άτομα και μας τίμησε
με την παρουσία του ο Επιτελάρχης του Γ΄ΣΣ, ως εκπρόσωπος του Στρατηγού
Διοικητού. Είχαμε ένα δώρο, στα πιττάκια που μοιράστηκαν σε όλους, ένα θαυμάσιο
tablet της SAMSUNG. Δυστυχώς, το δώρο
έμεινε στα… αζήτητα, αφού τον «παρά» δεν τον βρήκε κανένας. Εδώ, «έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι» και ο «παράς» έμεινε στα
ελάχιστα πιττάκια που περίσσεψαν. Όπου και βρέθηκε αργότερα. Όσο για την
κεντρική βασιλόπιττα, ο «παράς» (χωρίς
αντίκρυσμα) έπεσε στο κομμάτι του Συνδέσμου μας. Εύχομαι αυτός να είναι ένας καλός οιωνός για το
μέλλον.
Κατόπιν
ο Σύνδεσμος τίμησε με αναμνηστική πλακέτα τον Πέτρο Τσαλικίδη, σαν τον τελευταίο από
εμάς που έφυγε από την ενεργή υπηρεσία. Μπορεί η Τάξη μας να μην έβγαλε Αρχηγό
Στρατού, όμως ανέδειξε επάξια αρκετούς Αντιστρατηγους που τίμησαν τον βαθμό
τους.
Συμπληρωματικά
στο τελετουργικό, κάναμε και μία κλήρωση, με αναμνηστικά από τους Άγιους Τόπους, που ο φίλος μας Γιώργος Φωτόπουλος, (υποστράτηγος ( ΔΒ) εα ΣΣΕ 1969) προσέφερε από τα
ταξίδια του. Ο συγκεκριμένος φίλος μας, μεταβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια, 4 με
5 φορές το χρόνο στους Άγιους Τόπους,
ως συνοδός – ξεναγός. Ο τυχερός από την κλήρωση, ήταν ο Τάσος
Φερφέλης, που με ιδιαίτερη χαρά παρέλαβε την
τσαντούλα με τα περιεχόμενά της.
Και
μετά τα… τελετουργικά, και αφού ολοκληρώσαμε το δείπνο μας, άρχισε το… «νταβαντούρι»! Στην ορχήστρα της ΣΜ,
προστέθηκαν τρείς καλλιτέχνες ( τραγούδι και όργανα) την
παρουσία των οποίων εξασφάλισε ο Σύνδεσμος, που συνέβαλαν αποφασιστικά στην
δημιουργία αμείωτου κεφιού σε όλους μας. Εδώ διακρίθηκαν για τις ικανότητες και
δεξιότητές τους, οι «συνήθεις ύποπτοι», ο Γιάννης με το τραγούδι, ο Γρηγόρης με το
τραγούδι επίσης, ο Γιώργος με το «μεθυσμένο ζεϊμπέκικο», ο άλλος Γιώργος με το
«γυμναστικό ζεϊμπέκικο», ο Μπάμπης με το «ακίνητο ζεϊμπέκικο» , ο Σπύρος, ο Μανώλης, ο Στάθης, ο Πέτρος, ο
άλλος Πέτρος, ο Δημήτρης, και
αρκετοί άλλοι, καθώς και πολλές κυρίες. Φυσικά, «Το παπάκι πάει στην ποταμιά»
αλλά ακόμα δεν έφτασε, τα «Λιανοχορταρούδια»
είχαν την τιμητική τους, και το «Μήλο μου κόκκινο»
ακόμα δεν.. φαγώθηκε! Όμως, όλα τα καλά, κάποτε τελειώνουν, η ΛΑΦΘ δεν έχει απεριόριστο
ωράριο, και την επομένη είχαμε εκδρομή. Κάποια λοιπόν μεταμεσονύκτια ώρα,
απόλυτα ευχαριστημένοι, πήγαμε για ύπνο…..
Την
Κυριακή,
τελευταία ημέρα, είχαμε προγραμματίσει ημερήσια εκδρομή στη Βεργίνα. Όλοι μας
είχαμε πάει στο παρελθόν, όμως είχαν περάσει αρκετά χρόνια. Άλλωστε, μια
επίσκεψη στην κοιτίδα των ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, είναι πάντα χρήσιμη
για να μας θυμίζει τη Ιστορία μας. Βέβαια, εμείς δεν έχουμε ανάγκη από
υπενθυμίσεις, γιατί ΞΕΡΟΥΜΕ!
Ξεκινήσαμε
με δύο λεωφορεία και μετά από ένα σύντομο καφέ ( και… άλλα τινά…. ) στο δρόμο, φτάσαμε
στον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας. Οι δύο άριστες ξεναγοί μας, η μία εκ των
οποίων ήταν η γνωστή μας Ευγενία Κούκουρα, μας ενημέρωσαν άριστα για την Βεργίνα, και
όχι μόνον…. Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να πάρουμε φωτογραφίες από το εσωτερικό
λόγω απαγορεύσεως ( αυτό πουθενά δεν το
κατάλαβα) και έτσι περιοριστήκαμε στο εξωτερικό.
Οπωσδήποτε, υπάρχει μεγάλη βελτίωση στον χώρο, όμως λίγες εκατοντάδες μέτρα
παραπέρα, βρίσκεται το κτίριο που προορίζεται για Αρχαιολογικό
Μουσείο, που ενώ
είναι έτοιμο, κοντεύει να πέσει από την εγκατάλειψη. Μην το ψάχνετε…. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ!
Μετά
την Βεργίνα, ακολούθησε τη Βέροια, όπου είχαμε προγραμματίσει να γευματίσουμε
στη ΛΑΦ ΒΕΡΟΙΑΣ, όπως
και έγινε. Βεβιασμένα, σχετικά, αφού οι εκ της Νοτίου Ελλάδος προερχόμενοι
έπρεπε να ξεκινήσουν το ταξίδι της επιστροφής, που δεν ήταν και μικρό….
Εμείς
οι υπόλοιποι, με την ξεναγό μας, επισκεφθήκαμε την γραφική Εβραϊκή συνοικία, κοντά στη ΛΑΦΒ, σαν μια ενημερωτική βόλτα. Αφού απολαύσαμε τον
καφέ μας στη Βέροια, ξεκινήσαμε και εμείς με την σειρά μας για την επιστροφή
στη Θεσσαλονίκη.
Με
λίγα λόγια, έτσι περάσαμε το τριήμερο, και πιστεύω να το ευχαριστηθήκαμε όλοι.
Ήταν μια ευκαιρία, να ξαναβρεθούμε οι συμμαθητές, μετά από πολλά χρόνια
μερικοί, και να ξαναθυμηθούμε τα παλιά. Τώρα,
με μεγάλη προσμονή, περιμένουμε τις επετειακές εκδηλώσεις του Σεπτεμβρίου, για
τα 50 χρόνια από την είσοδό μας στη ΣΣΕ.
Ιδιαίτερη
χαρά, μας προξένησαν κάποιοι συμμαθητές που ήρθαν με το ΙΧ τους από πόλεις
μακρυά από τη Θεσσαλονίκη. Τους ευχαριστούμε για αυτό.
Μία ιδιαίτερη μνεία, αξίζει σε όλους όσους με τις προσπάθειές
τους συνέβαλαν τόσο στον προγραμματισμό όσο και στην υλοποίηση του προγράμματος.
Καλύτερο δεν θα μπορούσε να είναι, εκτός από κάποιες λεπτομέρειες ανάξιες
λόγου.
Όμως,
όσα και να γράψω, είαι απλώς «κουβέντες». Καλύτερα θα ήταν εάν σας άφηνα να
απολαύσετε κάποιες από τις φωτογραφίες
των εκδηλώσεών μας. Το σύνολο των φωτογραφιών, έχει αποσταλεί ήδη με
ε-μαιηλ σε όλους τους συμμαθητές, παρόντες και απόντες.
Ανδρέας
