ΗΡΘΕ ΚΑΙ Ο ΕΓΓΟΝΟΣ

Με απέραντη χαρά, σας ενημερώνω ότι από σήμερα Τετάρτη το μεσημέρι 12 και μισή, η Χριστίνα και εγώ είμαστε οι ευτυχισμένοι χαζοπαπούς και χαζογιαγιά του εγγονού μας, που έφερε στον κόσμο η κόρη μας Λιάνα και ο Κώστας Τοπαλίδης.

Ανδρέας

ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ

  Προχτές το απόγευμα, αφού συγκέντρωσα όλα τα χαρτιά που χρειαζόταν, είπα να κάνω και εγώ την Φορολογική μου Δήλωση, όπως κάθε χρόνο.

    Μπήκα λοιπόν στο ΤΑΞΙΣκτλ, συμπλήρωσα τα στοιχεία στη δήλωση, ζητάω τα αποτελέσματα και παθαίνω κολούμπρα.

    Μου ζητούσαν να πληρώσω ένα ποσό που δεν το είχα. Πάλι, όπως και πέρσυ.

    Ξανακάνω έλεγχο, ξαναδοκιμάζω, τα ίδια. Άλλη μια φορά, πάλι τα ίδια.

    Θυμήθηκα τότε, ( πραγματικό περιστατικό ) έναν θείο της γυναίκας μου, που πριν από 20 χρόνια περίπου, έπαθε εγκεφαλικό και πέθανε, όταν του ήρθε το εκκαθαριστικό της Εφορίας. Και εκείνος, είχε να πληρώσει.

    Επειδή λοιπόν, δεν είμαι διατεθειμένος να πάθω το ίδιο, και να προστεθώ στον ατέλειωτο αριθμό των δολοφονημένων από τις Κρατικές ‘’Υπηρεσίες’’, έκλεισα τον υπολογιστή βγήκα στο μπαλκόνι μου, άναψα τσιγάρο ( ναι, ακόμα καπνίζω, τι θέλετε δηλαδή ? ) και άρχισα να σκέφτομαι. Κακό πράγμα να σκέφτεσαι….

    Εδώ και αρκετά χρόνια, σε όλες τις δημοσιεύσεις μου αλλά και στις συζητήσεις, κατηγορούσα όσους είχαν ‘’απλώσει τα πόδια πέρα από το πάπλωμα’’, παίρνοντας δάνεια για διάφορες ανάγκες. Ενώ εγώ, ο καλός στα οικονομικά, ο συνετός, ο σωστός, δεν έκανα τέτοια πράγματα, αλλά εάν είχα λεφτά, αγόραζα ό τι ήθελα, και εάν δεν είχα, προσπαθούσα να μαζέψω.

    Και τι κατάφερα με αυτό τον τρόπο μέχρι τώρα ? Δεν χρωστάω σε κανένα, θα μου πείς. Έ, και τι έγινε ? Τι θα γινόταν αν χρωστούσα ? Εδώ, τώρα που δεν χρωστάω, πάλι μου ζητάνε να τους δώσω. Εάν χρωστούσα, τι παραπάνω θα μου έκαναν ?

    Κάθομαι και σκέφτομαι λοιπόν. Εάν έκανα αυτά που οι περισσότεροι έκαναν, ίσως να ήμουν καλύτερα.

    Θα έπαιρνα ένα δάνειο, να αγοράσω μία LOTUS ELAN ( το όνειρό μου από μικρός) να κυκλοφορώ σαν άνθρωπος και το αεράκι να μου ανεμίζει τα μαλλιά ( όταν είχα ).

    Θα έπαιρνα άλλο δάνειο, και θα αγόραζα ένα αξιοπρεπές εξοχικό δίπλα στο κύμα, να περνάω και εγώ τα καλοκαίρια μου ανθρώπινα, να κάνω και το χατήρι της γυναίκας μου και να γλυτώσω από την γκρίνια της.

    Θα έπαιρνα ακόμα ένα δάνειο, ( δόξα τω Θεώ, οι τράπεζες έδιναν με συνοπτικές διαδικασίες ) και θα αγόραζα ένα σκαφάκι 8 – 10 μέτρων, δεν χρειάζομαι περισσότερο, για να πηγαίνω στο ψάρεμα που πολύ μου αρέσει.

    Θα έπαιρνα και 2-3 ακόμα δάνεια, για να ικανοποιήσω τις απαραίτητες ανάγκες μου, να, τίποτα διακοπούλες στο εξωτερικό, τίποτα υποχρεώσεις, ξέρετε τώρα.

    Όλα θα ήταν όμορφα και ωραία, και οι φίλοι και γνωστοί, ίσως με κάποια ζήλεια, θα έλεγαν το γνωστό ‘’ΕΙΔΕΣ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ? ‘’.

    Την τωρινή κατάσταση, δεν θα ήταν στο χέρι μου να την αποφύγουμε. Θα άρχιζαν οι περικοπές κτλ κτλ κτλ που όλοι ξέρουμε. Φυσικά, δεν θα μπορούσα να ‘’εξυπηρετήσω’’ ( έτσι δεν λένε ? ) τα δάνεια, γιατί προτεραιότητα θα είχε η κατσαρόλα πλέον, όπως σε όλους. Επομένως, δεν θα πλήρωνα τις δόσεις,  με πλήρη συνείδηση.

    Τα γνωστά λοιπόν ‘’ευαγή φιλανθρωπικά ιδρύματα ‘’ ( έτσι δεν παρουσιάζονται οι Τράπεζες στις διαφημίσεις ? ) θα ανησυχούσαν για το ‘’πού πήγε η κόττα με τα χρυσά αυγά’’ και θα έκαναν κάποιες ενέργειες.

    Στην αρχή, θα με έπαιρναν τηλέφωνο, για να μου υπενθυμίσουν ευγενικά ότι καθυστερώ την πληρωμή των δόσεων.

    Μετά, θα μου έστελναν χαρτάκια, ότι αν δεν πληρώσω θα κάνουν εκείνο και το άλλο.

    Θα ακολουθούσαν τηλεφωνήματα σε απαράδεκτες ώρες, από ‘’μαφιόζικες’’ εταιρείες, ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ των τραπεζών, και θα μου έλεγαν τα δικά τους. Φυσικά, το τηλέφωνο έχει το μέγιστο πλεονέκτημα ότι μπορείς να το κλείσεις.

    Θα άρχιζαν και τα εξώδικα, ότι αν….τότε η τράπεζα….. κτλ κτλ.

    Και τελικά, θα φτάναμε σε αποφάσεις δικαστηρίων για κατασχέσεις ή πλειστηριασμούς. Γνωστό το κόλπο.

    Εγώ, θα έκανα ‘’το παγώνι’’. Πέρα βρέχει. Και θα γινόταν τα αναμενόμενα.

    Πάει η LOTUS, μου την πήρανε, εκτός και εάν πρόλαβα να την τρακάρω, για να δώ πως είναι. Δε βαρυέσαι, δεν έχω πλέον μαλιά να μου τα ανεμίζει το αεράκι…

    Πάει το εξοχικό, το πήρανε ’’κοψοχρονιά’’, και ακόμα χρωστάω. Ποιος αντέχει την γκρίνια τώρα…Στο κάτω – κάτω, το βαρέθηκα τόσο καιρό. Όλο τα ίδια και τα ίδια…

    Πάει και το σκαφάκι μου, τέρμα το ψάρεμα, εκτός και αν πάω στο μώλο να ρίξω πετονιά με καλάμι, για σπάρους και τα παρεμφερή. Έ, όλο και κάποιος φίλος θα έχει βάρκα να με πάρει μαζί του καμμιά φορά…

    Τέρμα και οι όμορφες διακοπές στο εξωτερικό. Εδώ που τα λέμε πάντως, γύρισα τον μισό τον κόσμο. Ο υπόλοιπος, δεν έχει ενδιαφέρον. Οπότε…

    Πάει το ένα, πάει το άλλο, πάνε όλα. Και τι έγινε ???

    Εγώ, τόσο καιρό, είχα τη LOTUS μου, το σκάφος μου, το εξοχικό μου, ό τι ήθελα τέλος πάντων. Έκανα ό τι ήθελα, έζησα όπως ήθελα, πήγα όπου ήθελα, πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό ? Έχω και κάτι να θυμάμαι. Στο κάτω κάτω της γραφής, ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ?? Ας τα πήραν. Να τα βάλουν στον…..τους! Δεν θα ζήσω και 200 χρόνια !

    Αυτά σκεφτόμουν, και από την άλλη μεριά, ερχόταν στο μυαλό οι ‘’περιπέτειες’’ που πέρασα τηρώντας την Αρχή μου, ‘’ΕΧΩ, ΞΟΔΕΥΩ, ΔΕΝ ΕΧΩ, ΔΕΝ ΞΟΔΕΥΩ’’

    Μάζευα φράγκο - φράγκο τα χρήματα, να πάρω το πρώτο μου αυτοκίνητο το 1975, ένα ΡΕΝΩ μοντ.1966. Ευτυχώς μεσολάβησε η επιστράτευση του 74, και μου έμειναν τα λεφτά, γιατι για 5 μήνες έβλεπα μόνο βουνά και λάσπες, και δεν είχα πού να τα ξοδέψω.

    Μάζευα πάλι φράγκο – φράγκο τα χρήματα, για να αλλάξω το αυτοκίνητο το 1979, με άλλο, μοντέλο 1973.

    Έκατσα 3 χρόνια με την γυναίκα και τα παιδιά μου σε γκαρσονιέρα 28 τμ, για να μαζέψω χρήματα να αγοράσω σπίτι.

    Και άλλα πολλά παρόμοια, που απλώς ενισχύουν την εικόνα.

    Και έρχονται πάλι τώρα, να μου πούν ότι χρωστάω….Οι αλήτες….οι κλέφτες…οι δολοφόνοι!

    Μήπως έπρεπε να κάνω αυτά που οι άλλοι έκαναν, και ακόμα περισσότερα?

    Μήπως ήμουν ΜΑΛΑΚΑΣ που δεν τα έκανα ? Μήπως ?????

Ποιος σκότωσε την αμυντική βιομηχανία;

Γιάννης Παρίσης
http://parisis.wordpress.com/

    Τον τελευταίο καιρό το πρόβλημα της αμυντικής βιομηχανίας της χώρας αποτελεί ένα από τα κύρια θέματα της δημόσιας συζήτησης και της ειδησεογραφίας. Πολλοί γράφουν και μιλούν, συχνά χωρίς να γνωρίζουν, ενώ κάποιοι χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την αμυντική βιομηχανία που «πεθαίνει». Έτσι οι πολίτες σχηματίζουν την εντύπωση ότι το πρόβλημα της αμυντικής βιομηχανίας είναι μία από τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των μνημονίων. Λίγοι γνωρίζουν ότι η αμυντική βιομηχανία οδηγείται στον θάνατο εδώ και πολλά χρόνια με «εκτελεστές» πολλούς από εκείνους που τώρα οδύρονται για την κατάσταση. Απλώς η κρίση ήρθε να δώσει τη χαριστική βολή.

    Η βιομηχανική βάση της άμυνας αποτελεί κρίσιμο τομέα και σημαντική προϋπόθεση της εθνικής άμυνας, δεδομένου ότι χωρίς βιομηχανία που ερευνά, αναπτύσσει και παράγει αμυντικά συστήματα δεν υπάρχει ικανή άμυνα. Μεταξύ των αντικειμενικών σκοπών μιας πολιτικής για την αμυντική βιομηχανία μπορούμε να αναφέρουμε τη μείωση του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών, την εξασφάλιση παραγωγικής δραστηριότητας για την εγχώρια βιομηχανία και την απόκτηση νέων τεχνολογιών και εκπαίδευση προσωπικού.

    Αποτελεί δυστύχημα το γεγονός ότι δεκαετίες τώρα η ελληνική αμυντική βιομηχανία δεν έχει αξιοποιηθεί, ενώ είχε ανάλογες δυνατότητες. Έτσι, οι μεν κρατικές βιομηχανίες, οι οποίες χρησιμοποιούν τεράστιο αριθμό προσωπικού και διαθέτουν σημαντική τεχνογνωσία, χρησιμοποιούνταν από ξένους κολοσσούς – με την συνεργασία εγχωρίων αρμοδίων – ως μέσο επίτευξης απευθείας αναθέσεων, οι δε ιδιωτικές επιβίωναν κυρίως μέσω της υλοποίησης των περίφημων αντισταθμιστικών ωφελημάτων. Κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα, και είναι κυρίως ιδιωτικές εταιρίες που χάρις στην ποιότητα των προϊόντων τους αλλά και των ανθρώπων που της διοικούσαν βρήκαν διεξόδους σε ξένες αγορές.

    Σε άρθρο μου που δημοσιεύτηκε την προηγούμενη δεκαετία αλλά και σε εισήγησή μου σε σχετική ημερίδα, σημείωνα μεταξύ των άλλων:

    «Η κρατική αμυντική  βιομηχανία αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια σοβαρότατο πρόβλημα, εξαιτίας πολιτικών επιλογών αλλά και ενός συνδικαλισμού, του γνωστού σε όλους του παραγωγικούς τομείς της χώρας, που την οδήγησαν σε απαξίωση. Χρόνια τώρα έχει διαπιστωθεί η ανάγκη αλλαγής του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των κρατικών αμυντικών βιομηχανιών της χώρας, ώστε αυτές να λειτουργούν με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει και οι βιομηχανίες αυτές συνεχίζουν να λειτουργούν σαν δημόσιες υπηρεσίες, στις οποίες το κάθε κόμμα που αναλαμβάνει την κυβέρνηση παίζει τα δικά του παιχνίδια. Συγκεκριμένα παρατηρείται:

    Υπερπληθώρα προσωπικού, στο οποίο μάλιστα συχνά υπερτερεί το διοικητικό προσωπικό έναντι του τεχνικού, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

    Ανεπάρκεια και αδυναμία παραγωγής έργου. Δεν αναφέρω συγκεκριμένες περιπτώσεις για ευνόητους λόγους. Τις γνωρίζουν όμως οι ασχολούμενοι με τα θέματα και κυρίως οι «παθόντες», δηλαδή τα Γενικά Επιτελεία.

    Δημιουργία υπέρογκων χρεών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου. Αντί δηλαδή να παράγουν κέδρος δημιουργούν βάρη.

    Η κατάσταση αυτή έχει οδηγήσει τις κρατικές βιομηχανίες στα όρια της επιβίωσης, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για την οικονομία της χώρας και την ανεργία. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα η ΕΛΒΟ, της οποίας το μεγαλύτερο μέρος του προσωπικού δεν απασχολείται διότι δεν υπάρχει έργο. Τίθενται δύο απλά ερωτήματα:

           1) Είναι επιτρεπτό, σε μια χώρα που αποτελεί τον καλύτερο πελάτη αμυντικού υλικού στην Ευρώπη, να υπάρχει βιομηχανία οχημάτων μάχης και αρμάτων που να μην έχει έργο; Θα μπορούσε να είναι ένα ωραίο ανέκδοτο αν δεν αποτελούσε την πικρή πραγματικότητα.

           2) Αν η ΕΛΒΟ είχε προχωρήσει από χρόνια σε συνεργασίες με άλλες ευρωπαϊκές εταιρίες του κλάδου της, θα αντιμετώπιζε αυτή τη στιγμή πρόβλημα επιβίωσης; Ασφαλώς όχι, διότι θα είχε συνεχώς έργο.»

(Περισσότερα στο Ελληνική αμυντική βιομηχανία, όπου υπάρχει κείμενό μου που παρουσιάσθηκε κατά το 6ο Διεθνές Συνέδριο “ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ 2009″, Αθήνα, Νοέμβριος 2009).

    Οι υπέρογκες αμυντικές δαπάνες της χώρας μας θα ήταν δυνατόν να ανακτηθούν με την μορφή της βιομηχανικής επιστροφής, μόνο μέσω μιας αξιόπιστης και ανταγωνιστικής αμυντικής βιομηχανίας.  Πρώτη προϋπόθεση για να υπάρξει τέτοια βιομηχανία είναι η ύπαρξη μιας στρατηγικής για την αμυντική βιομηχανία από την πλευρά του Κράτους, που δυστυχώς είναι ανύπαρκτη. Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχε ξεκινήσει μια αξιόλογη προσπάθεια με την ΥΠΟΒΙ. Υποστηρίχθηκε από πολιτική βούληση αλλά και από πιστώσεις για την ανάπτυξη, στα μέτρα της εποχής. Δυστυχώς η προσπάθεια εκείνη ατόνησε…

    Όταν, από την δεκαετία του 1990, όλες οι αμυντικές βιομηχανίες στον ευρωπαϊκό χώρο, μεγάλων και μικρών κρατών, προχωρούσαν σε ιδιωτικοποιήσεις και συνενώσεις, για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό και να επιβιώσουν, οι ελληνικές βιομηχανίες παρέμεναν στον δημόσιο τομέα, παραδομένες στην εσωστρέφεια και στον  κομματικοποιημένο συνδικαλισμό της οπισθοδρόμησης. Όσοι ασχολούνται με την άμυνα καθώς και οι εργαζόμενοι των αμυντικών βιομηχανιών γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι οι φταίχτες.

ΕΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ

ΕΝΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΙΣΟΔΟΥ

     Πρίν από λίγες μέρες, και συγκεκριμένα στις 11 Ιουλίου 2013, ένας αγαπητός συνάδελφος εα αξκός, αντιμετώπισε πρόβλημα για την είσοδό του σε ένα ΚΑΑΥ, όχι για τον ίδιο, αλλα για τα μέλη της οικογένειάς του.

    Το πρόβλημα αυτό το κοινοποίησε, με την ελπίδα να βρεθεί κάποια λύση, μια και υπάρχει και μας απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια.

    Αμέσως, θυμήθηκα ότι πρίν από καιρό, είχα εντοπίσει αυτό το πρόβλημα, και είχα υποβάλει στην ΕΑΑΣ συγκεκριμένες προτάσεις για την επίλυσή του, και μάλιστα από τον Ιούλιο του 2012.

    Όλα τα παραπάνω, φαίνονται στην αμέσως παρακάτω σύνδεση.

5. Ενιαιο δελτιο εισοδου μελων οικογενειων

    Πριν από λιγώτερες μέρες πάλι, διάβασα με έκπληξη στην ιστοσελίδα της ΕΑΑΣ ΛΑΡΙΣΑΣ, από τον συνάδελφο Απόστολο Παπαπαρίση, μία ανάρτηση που καλούσε όσους εα αξκούς το επιθυμούν, να υποβάλουν δικαιολογητικά για την έκδοση ΕΝΙΑΙΟΥ ΔΕΛΤΙΟΥ ΕΙΣΟΔΟΥ για τα μέλη των οικογενειών τους, προκειμένου να εκδοθεί και να ισχύει για όλη την Ελληνική Επικράτεια, για την είσοδο στα ΚΑΑΥ και τα ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΑ ΠΡΑΤΗΡΙΑ.

    Μέχρι τότε, ήξερα ότι κάθε Σχηματισμός και άνω, εκδίδει τέτοια δελτία για την Ζώνη Ευθύνης του, επομένως κάτι τέτοιο μπορούσε να το κάνει μόνον το Γενικό Επιτελείο Στρατού ( ΓΕΣ ). Εκτός και εάν ‘’έχασα επεισόδια’’.

    Επικοινώνησα με τον αναρτήσαντα, και με ενημέρωσε ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΓΓΡΑΦΟ του ΓΕΣ, σύμφωνα με το οποίο, όποιος εα αξκός το επιθυμεί, μπορεί να προμηθευτεί το ενιαίο δελτίο εισόδου για τα μέλη της οικογένειάς του, από το ΓΕΣ μέσω της ΕΑΑΣ, βάσει της Φ.400/248/78469/Σ.52/ Αθήνα, 17 Ιαν 2013/ ΓΕΣ/ ΔΕΝΔΗΣ, η οποία όπως φαίνεται, έχει εκδοθεί   τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ 2013.

    Ζήτησα και πήρα αντίγραφο αυτού του εγγράφου, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην παρούσα ανάρτηση, σύμφωνα με το οποίο ‘’ …υφίσταται δυνατότητα έκδοσης ενιαίας κάρτας και για τα μέλη της ΕΑΑΣ και των ανα την επικράτεια Παραρτημάτων της, καθώς και των μελών της οικογενείας τους.’’ Και το έγγραφο συνεχίζει με τα δικαιολογητικά και τις ενέργειες που προβλέπονται.

    Μα, αυτό δεν θέλαμε ? Βέβαια, δεν περιλαμβάνονται οι ΛΕΣΧΕΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ, αλλά αυτό είναι ένα πρόβλημα μικρό που μπορεί να επιλυθεί, ΕΑΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ. Δεν είναι δύσκολο.

    Αμέσως, παρά την καλή μου πίστη, μου έρχονται στο μυαλό κάποιοι συλλογισμοί.

    Το παραπάνω έγγραφο, που εξεδόθει τον ΙΑΝΟΥΑΡΙΟ 2013, και απευθύνεται στην ΕΑΑΣ και τα Παραρτήματά της, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΘΕΙ και ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΕΙ στους συναδέλφους εα αξκούς, εδώ και 7 μήνες ?

    Η εφαρμογή του ‘’επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων’’, και σε όποια παραρτήματα οι υπεύθυνοι των οποίων έχουν την στοιχειώδη λογική, ευθυκρισία και ενδιαφέρον για να το υλοποιήσουν ?

    Ας μην αρχίσω τα ‘’ΓΙΑΤΙ’’, επειδή δεν θέλω να παραστήσω τον ‘’εισαγγελέα’’. Μπορώ όμως, να αναφέρω μερικά αυτονόητα πράγματα.

    Δεν σας λέω τι θα έκανα εγώ, εάν ήμουν υπεύθυνος του θέματος. Θα σας πώ όμως τι θα έκανε ο φίλος μου ο Παπαδομιχελακοκωνσταντικόπουλος, όπως μου είπε.

ΠΡΩΤΟΝ. Θα δημοσίευε ΑΜΕΣΑ στην ‘’ΕΘΝΙΚΗ ΗΧΩ’’, στην θέση δημισιευμάτων μικρής σημασίας που έχουν μοναδικό σκοπό να συμπληρώσουν την ύλη, ΟΛΟ ΤΟ ΕΠΙΜΑΧΟ ΕΓΓΡΑΦΟ του ΓΕΣ, για την ενημέρωση των συναδέλφων.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Θα επικοινωνούσε με το ΓΕΣ/ΔΕΝΔΗ, για να ενημέρωθεί εάν η έκδοση των επιμάχων δελτίων, γίνεται ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ ή σε τακτά χρονικά διαστήματα ( πχ. ανά τρίμηνο, μέχρι πότε, κτλ )

ΤΡΙΤΟΝ. Θα ενημέρωνε τα κατά τόπους Παραρτήματα, για την ΑΜΕΣΗ ΤΗΡΗΣΗ του εγγράφου, την ανάρτηση ενημερώσεως στα γραφεία του Παραρτήματος , την παροχή οδηγιών, την συγκέντρωση και έλεγχο των δικαιολογητικών που θα είχαν υποβληθεί και την αποστολή τους , εντός των προθεσμιών, στο ΓΕΣ/ΔΕΝΔΗ όπως αναφέρεται στο έγγραφο, κοινοποιώντας τις καταστάσεις στην ΕΑΑΣ για ενημέρωση.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Θα καθόριζε υπεύθυνο χειριστή του θέματος τόσο στην ΕΑΑΣ, όσο και στα Παραρτήματα.

    Αυτά μου είπε ο φίλος μου ο Παπαδομιχελακοκωνσταντικόπουλος πως θα έκανε.

    Βέβαια, ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι η ΕΑΑΣ τον τελευταίο καιρό είναι εξόχως απασχολημένη με τα συλλαλητήρια, ψηφίσματα, δελτία τύπου και άλλα παρεμφερή, οπότε δεν υπάρχει χρόνος για να ασχοληθεί με το θέμα, που δεν φαίνεται και τόσο σοβαρό. Ενώ τα άλλα….

    Με λίγη πικρία, απορία, κακεντρέχεια, κτλ κτλ, μου δημιουργείται ένα ερώτημα.

    Η ΕΑΑΣ και τα Παραρτήματα δεν έχουν μέλη Διοικητικού Συμβουλίου ?

    Δεν μπορούν να τους ανατεθούν καθήκοντα πέρα από τα αναγραφόμενα στο καταστατικό ?

    Φίλοι μου, μου φαίνεται ότι πολύ γρήγορα ξεχάσατε τον καιρό που ήσασταν εν ενεργεία…

    Δεν επιμένω στην εκχώρηση του δικαιώματος έκδοσης δελτίων στις κατά τόπους ΕΑΑΣ, πιθανολογώντας το σκεπτικό του ΓΕΣ, για τον απόλυτο έλεγχο και την έκδοση δελτίον ΜΟΝΟΝ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΥΣ. Διότι, είναι πιθανόν να ισχύσει το ‘’Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΕΝ ΠΟΝΟΙΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙΣ ΟΥ ΛΕΙΠΕΙ’’.

    Έχω την γνώμη, ότι όλες οι ενέργειες που περιέγραψε ο φίλος μου, πρέπει να γίνουν ΑΠΟ ΕΧΘΕΣ. Επειδή όμως, δεν είναι και Πάπας, αλάθητος δηλαδή, ίσως μπορούν να γίνουν και άλλες ενέργειες που εκείνος δεν σκέφτηκε. Ας μην ξεχνάμε ότι η ΕΑΑΣ υπάρχει, για να εξυπηρετεί και υπηρετεί τους εα αξιωματικούς.

Το τέλος της «Αραβικής Άνοιξης»

Γιάννης Παρίσης

     Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά το πρώτο ξέσπασμα των εξεγέρσεων, αυτών που κατ’ ευφημισμό, όπως απεδείχθη, απεκλήθησαν «Αραβική Άνοιξη», η εξουσία έπεσε στα χέρια των Ισλαμιστών, που ήταν καλύτερα οργανωμένοι και προετοιμασμένοι, αποκομίζοντας πολιτικά οφέλη, παρόλο που δεν είχαν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανατροπή των παλιών ηγεσιών. Έτσι, την «Άνοιξη» διαδέχθηκε σταδιακά ένας «Ισλαμικός Χειμώνας», με κάποιες ίσως εξαιρέσεις. Ειδικώς στην Αίγυπτο, λίγους μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, η κατάσταση κατέστη και πάλι έκρυθμη. Ο λαός, κυρίως οι νέοι, που είχαν εξεγερθεί κατά του καθεστώτος Μπουμάρακ, διαπίστωσαν ότι η αλλαγή δεν οδήγησε στη δημοκρατία που είχαν ονειρευτεί.

     Η Αίγυπτος, με παραδοσιακά κεντρική και ηγετική θέση στον Αραβικό κόσμο, παίζει ρόλο κλειδί στην περιφέρειά της και στη διεθνή πολιτική.  Δεν είναι απλώς μία ακόμη, αλλά η μεγαλύτερη σε πληθυσμό και στρατιωτικά ισχυρότερη αραβική χώρα, με σημαντική γεωστρατηγική θέση, ενώ κατά τις τελευταίες  δεκαετίες, υπήρξε ο σημαντικότερος σταθεροποιητικός παράγων στην αραβο-ισραηλινή διένεξη. Από την άλλη, καταλαμβάνει μοναδική θέση στον ισλαμικό κόσμο ως έδρα του Πανεπιστημίου Al-Azhar και ως πηγή των αναθεωρητικών και επαναστατικών ιδεολογιών και κινημάτων που πηγάζουν από ένα κοινωνικό περιβάλλον θρησκευτικότητας και μυστικισμού.

     Ο Πρόεδρος Μόρσι δεν ήταν ανεξάρτητος και αυτοδύναμος. Εκπροσωπούσε και καθοδηγείτο από την Μουσουλμανική Αδελφότητα, η οποία ανέμενε οκτώ δεκαετίες για την στιγμή αυτή. Ήταν λοιπόν υποχρεωμένος να ισορροπήσει μεταξύ αυτών από τους οποίους προερχόταν και των ενόπλων δυνάμεων της χώρας, οι οποίες συνέχισαν να διατηρούν τα κέντρα εξουσίας τους. Παράλληλα ήταν υποχρεωμένος να προσαρμοστεί προς τη διεθνή πραγματικότητα, ακολουθώντας μια ρεάλ-πολιτίκ, τόσο στις σχέσεις με τη Δύση όσο και με το Ισραήλ, σεβόμενος τη Συνθήκη Ειρήνης του 1979. Η αντίθεση των Ισλαμιστών προς το Ισραήλ θα μπορούσε να ανατρέψει τη σχετική σταθερότητα που επιτεύχθηκε πριν από δεκαετίες, ενώ η ανάπτυξη των διμερών σχέσεων της Αιγύπτου με το Ιράν προκάλεσε ανησυχίες, όχι μόνο τη Δύση και το Ισραήλ, αλλά και στις αραβικές χώρες του Κόλπου.

     Μέσα στους πρώτους μήνες ο νέος  Πρόεδρος διόρισε μέλη της Αδελφότητας σε κρατικές θέσεις  και επεδίωξε  τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας αλλά και των μέσων ενημέρωσης, ερχόμενος σε αντίθεση προς την απαίτηση οικοδόμησης ενός δημοκρατικού κράτους. Οι ηγέτες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας απεδείχθησαν πραγματικοί εξωθεσμικοί φορείς λήψης αποφάσεων. Παράλληλα η αποτυχία στον οικονομικό τομέα διέψευσε τις ελπίδες του λαού και τον έστρεψε εναντίον του.

     Κρίσιμο λάθος υπήρξε η σύγκρουση με τις ένοπλες δυνάμεις, οι οποίες δεν έπαψαν να αποτελούν κύριο πυλώνα της κρατικής εξουσίας στην Αίγυπτο. Ο Μόρσι προκάλεσε όταν, ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων του, απομάκρυνε τον στρατάρχη Ταντάουϊ –εμβληματική προσωπικότητα στη χώρα– από τη θέση του υπουργού Άμυνας, καθώς και πέντε βασικούς ηγέτες του Ανωτάτου Συμβουλίου των Ενόπλων Δυνάμεων, εκείνους δηλαδή που ανάγκασαν τον Μουμπάρακ να εγκαταλείψει την εξουσία. Ωστόσο, στο επίπεδο των εντυπώσεων αλλά και του συμβολισμού, προέχει το γεγονός της ανατροπής με στρατιωτικά μέσα της πρώτης δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στην Αίγυπτο. Τώρα δεν υπάρχουν απλώς οι διαμαρτυρόμενοι κατά ενός απολυταρχικού καθεστώτος. Υπάρχουν οι αντίπαλοι και οι υποστηρικτές του ανατραπέντος προέδρου, με δεδομένο τον φανατισμό εκατέρωθεν. Αυτό ακριβώς το γεγονός συνιστά κίνδυνο εμφύλιας σύγκρουσης.

     Οι εξελίξεις στην Αίγυπτο σηματοδοτούν ίσως το τέλος αυτού που απεκλήθη «Αραβική Άνοιξη», η οποία θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια μεθόδευση της Δύσης για την διασφάλιση γεωπολιτικών επιδιώξεων στην περιοχή, για την οποία χρησιμοποιήθηκαν ως μοχλός, κέντρα του αραβικού σουνιτισμού, με βάση κυρίως το Εμιράτο του Κατάρ. Δεν υπάρχει μάλλον αμφιβολία ότι αυτό που συμβαίνει στην Αίγυπτο θα επηρεάσει ανάλογες ανατροπές και σε άλλες αραβικές χώρες, με πρώτη την Τυνησία, όπου οι ισορροπίες μεταξύ των Ισλαμιστών και του κοσμικού τμήματος της κοινωνίας είναι ανάλογες.

Δρ. Ιωάννης Παρίσης

Υποστράτηγος ε.α., Διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 13/7/13

Μ.Τ.Σ : Τίτλοι Τέλους

του ΣΤΕΛΙΟΥ  ΚΑΣΤΡΑΝΤΑ

«Μπορούμε να αποφύγουμε τις ευθύνες μας. Δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε τις συνέπειες επειδή αποφύγαμε τις ευθύνες μας.»

(Sir Josian Stamp ,1840-1940,Βρετανός τραπεζίτης)

Διαβάζοντας κανείς την έκθεση πεπραγμένων*  για το Μετοχικό Ταμείο Στρατού (ΜΤΣ) του απελθόντος προέδρου κ. Σωτηρόπουλου, εύκολα αντιλαμβάνεται ότι ύστερα από μία μακρά περίοδο ρεμούλας, κακοδιαχείρισης, ασύλληπτης  διαφθοράς και παρανομίας σε όλα τα επίπεδα καθώς και πρωτοφανούς δηλωμένου  κομματικού πατριωτισμού εκ μέρους των κατά καιρούς προέδρων του, άρχισαν να πέφτουν οι τίτλοι τέλους για το ταμείο σε ένα εφιαλτικό έργο που κράτησε όσο και η περίοδος της συστηματικής καταστροφής της Χώρας από τους φερόμενους σήμερα ως σωτήρες της. Και οι τίτλοι τέλους ως γνωστόν ακολουθούνται από το οριστικό μαύρο το οποίο σύμφωνα με τα γραφόμενα του τέως προέδρου αναμένεται να επέλθει το έτος 2017 και μοιραία θα έχει την ατυχία να το διαχειριστεί ο νέος πρόεδρος του ταμείου κ.Σιδηρόπουλος.

Άλλος ένας λοιπόν επίδοξος σωτήρας του ΜΤΣ απεχώρησε άπραγος έχοντας επιτύχει  στη διάρκεια της τριετούς θητείας του (2010-2013) το καταπληκτικό και ενδεχομένως παγκόσμιο για μετοχικά ταμεία ρεκόρ  να μειώσει δηλαδή το μέρισμα, μαζί με την προαναγγελθείσα νέα μείωση, κατά 75% χωρίς να καταφέρει να εξεύρει κάποιο νέο έσοδο. Και την σκυτάλη της οριστικής πτώχευσης του ταμείου παρέλαβε ο νέος πρόεδρος ο οποίος ας ευχηθούμε ότι αναλογιζόμενος τουλάχιστον τις ευθύνες του και την ηθική υποχρέωση έναντι των συναδέλφων του, αποστράτων και εν ενεργεία, θα αναλάβει τον ρόλο όχι ενός ακόμα αναλώσιμου και ψευδεπίγραφου σωτήρα αλλά ,όπως απαιτούν οι περιστάσεις και το περί δικαίου αίσθημα, το ρόλο του τιμωρού και του ανθρώπου εκείνου ο οποίος θα απαιτήσει την ταχεία εκδίκαση όλων των ευρισκομένων ενώπιον του εισαγγελέα οικονομικών και όχι μόνο εγκλημάτων που διεπράχθησαν στο ταμείο κατά την τελευταία 20ετία ,όπως αναλυτικά καταγγέλλονται στην έκθεση των οικονομικών επιθεωρητών, αλλά και ταυτόχρονα θα ζητήσει την απομάκρυνση όλων εκείνων των επίορκων υπαλλήλων του ταμείου οι οποίοι με πράξεις και παραλείψεις τους εζημίωσαν τα μέγιστα το ταμείο τόσο οικονομικά όσο και ηθικά.

Στην έκθεση λοιπόν των πεπραγμένων του μεταξύ πολλών άλλων και σε ότι αφορά στο μέρισμα και την τύχη του ταμείου από εδώ και πέρα, ο απελθών πρόεδρος κ. Σωτηρόπουλος  μας λέει ότι από τα 105 εκ ευρώ που απαιτούντο για να δοθεί το μέρισμα στο ύψος  εκείνου του πετσοκομμένου κατά 50% μερίσματος του 2012,υπάρχουν δυστυχώς μόνο 55 εκ. γεγονός που σημαίνει ότι θα χρειαστεί μία καινούργια μείωση του μερίσματος κατά 50% . Δηλαδή το μέρισμα κατάντησε τελικά όχι αντίδωρο αλλά ψίχουλο. Να πούμε βέβαια ότι εφ’όσον μέχρι τώρα για το 2013 το μέρισμα που χορηγήθηκε τα δύο πρώτα τρίμηνα ήταν χωρίς περικοπές τα περιβόητα 55 εκ ευρώ μοιράστηκαν ήδη και έτσι δεν θα πρέπει να περιμένουμε άλλο μέρισμα εντός του 2013. (Τις παραπάνω προβλέψεις μένει να διαψεύσει ή να επιβεβαιώσει ο νέος πρόεδρος).

Η σοβαρότερη όμως επισήμανση που κάνει στην έκθεσή του ο κ.Σωτηρόπουλος  ,αφορά στην από εδώ και πέρα πρόβλεψη εξέλιξης του μερίσματος όπου μας λέει ότι για την τετραετία 2013-2016 το μέρισμα θα πρέπει να συνεχίσει να δίνετε κατά 72,8% μειωμένο εκείνου που δινότανε το 2010 δηλαδή ,όπως λέει, να είναι της τάξης των 85 ευρώ μηνιαίως. (Εφ’όσον βέβαια θα σημείωνα εγώ δεν υπάρξουν παραπέρα μειώσεις στα έσοδα λόγω περικοπής μισθών).Το δε έτος 2017 μας λέει ο κ.Σωτηρόπουλος ότι θα είναι έτος μηδενικού μερίσματος. Το μαύρο δηλαδή που λέγαμε.

Κατόπιν λοιπόν όλων των παραπάνω αναρωτιέται κανείς γιατί δεν αποφασίζεται ΕΔΩ και ΤΩΡΑ η ταχεία ένταξη ,έστω και μόνου, του ΜΤΣ στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ ) σύμφωνα με τους όρους  και τις προϋποθέσεις που περιγράφονται στο ΝΔ 4052/2012 (άρθρα 35-49 περί ΕΤΕΑ); Στη χειρότερη περίπτωση το επικουρικό θα είναι διπλάσιο εκείνου που δίνει σήμερα ως μέρισμα το ΜΤΣ. Εξ’ άλλου και εξ όσων προκύπτει από την υπ’αριθ 384/26-6-2012 γνωμοδότηση (επισυνάπτεται), του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ)  τα Μετοχικά Ταμεία των Ενόπλων Δυνάμεων αποτελούν φορείς επικουρικής ασφάλισης και συνεπώς σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο που απέστειλε το υπουργείο εργασίας προς όλα τα υπουργεία και προς το Υ.ΕΘ.Α, θα πρέπει από το χορηγούμενο από τα μετοχικά ταμεία  μέρισμα, να παρακρατείται ποσό υπέρ του ταμείου ΑΚΑΓΕ-ΕΕΣΕΑ  (Ειδικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών- Ειδική Εισφορά Συνταξιούχων Επικουρικής Ασφάλισης).Μάλιστα να πούμε εδώ ότι το υπουργείο εργασίας στην εγκύκλιό του καθορίζει όπως αυτή η επί πλέον εισφορά από τα μερίσματα ,εφ’όσον δεν έχει παρακρατηθεί ,να παρακρατηθεί αναδρομικά και να αποδίδεται εφ’εξής κάθε μήνα. (Σημείωση: Δηλαδή μας κάνουν κρατήσεις για να ενισχύουμε από τα πολλά που παίρνουμε τα ασθενή επικουρικά ταμεία! Σε αυτή την αναδρομική υπέρ ΕΚΟΕΜΣ παρακράτηση οφείλεται και η μείωση της σύνταξης μηνός Ιουλίου κατά 45-60 ευρώ για την οποία ακόμη περιμένουμε ενημέρωση των αρμοδίων).

Ασφαλώς τα περιουσιακά στοιχεία του ΜΤΣ θα μπορούν με κοινή και αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με το υπουργείο προστασίας του πολίτη να τεθούν υπό την διαχείριση κάποιου νεοσύστατου φορέα τα δε προκύπτοντα έσοδα να μοιράζονται αναλόγως.

Τα παραπάνω ως σκέψεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για την επικουρικότητα του ΜΤΣ ιδέα  την οποία  στην έκθεση πεπραγμένων του υποστηρίζει ο κ.Σωτηρόπουλος και με την οποία εκτιμάται ότι δεν θα είχε αντίρρηση ο νέος πρόεδρος του ΜΤΣ. Διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα πέσει το μαύρο. Οψόμεθα.

                                                                                                                                                                  Αθήνα ,11 Ιουλίου 2013

Σημειώσεις:

          *Την έκθεση πεπραγμένων του τέως προέδρου του ΜΤΣ κοινοποίησε προς τιμήν της η ΑΝ.Ε.Α.ΕΔ. και μπορείτε να την  βρείτε στη διεύθυνση   http://www.aneaed.eu/images/pdf/MTS020713a.pdf Τα αναφερόμενα στο μέρισμα είναι στη σελίδα 11 της έκθεσης.

1.ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΑΖΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΩΣΟΙ?

1.ΓΙΑΤΙ  ΟΙ  ΑΖΕΡΟΙ  ΚΑΙ  ΟΧΙ   ΟΙ  ΡΩΣΟΙ?

Δημοσιεύτηκε στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ την 7 / 7 / 2013

Του  Γιάννη  Ζούκα

                Τις  τελευταίες εβδομάδες η χώρα μας έζησε τρία περιστατικά τα οποία σχετίζονταν με τα ενεργειακά θέματα και επιπλέον τα δύο εξ αυτών αφορούσαν και στις αποκρατικοποιήσεις, ενώ το τρίτο δεν αφορούσε στις τελευταίες, πλην όμως φαίνεται ‘ότι επηρεάστηκε απ’ αυτές. Τα περιστατικά αυτά, λόγω της σημασίας τους ,προκάλεσαν όχι μόνο ελληνικό, αλλά και διεθνές ενδιαφέρον.

                Το πρώτο περιστατικό είναι αυτό της μη συμμετοχής της Ρωσικής εταιρείας Gazprom στο διεθνή διαγωνισμό για αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ, παρά το πολύ μεγάλο αντίστοιχο ενδιαφέρον που αυτή επέδειξε (ο πρόεδρος της Gazprom επισκέφθηκε προς τούτο την Ελλάδα τρεις φορές και συζήτησε το θέμα ακόμα και με τον πρωθυπουργό) και την πεποίθηση που δημιούργησε στην ελληνική πλευρά ότι θα υποβάλει την καλύτερη προσφορά και θα κερδίσει το διαγωνισμό. Ατυχώς για μας στον ίδιο διαγωνισμό δεν συμμετείχε τελικά κανένας Έλληνας ή ξένος επενδυτής με αποτέλεσμα αυτός να κηρυχθεί άγονος, γεγονός που δεν μας χαροποίησε καθόλου. Οι δηλώσεις που έγιναν στη συνέχεια από τις εμπλεκόμενες πλευρές δεν μας διαφώτισαν ως προς τα αίτια του περιστατικού. Η εκτίμησή μας είναι ότι η Gazprom αποσύρθηκε κυρίως επειδή η Ε.Ε. που εγκρίνει παρόμοιους διαγωνισμούς, δεν επιθυμούσε την παραχώρηση της ΔΕΠΑ στους Ρώσους, προκειμένου να μην αυξηθεί περαιτέρω η οικονομική και γεωπολιτική επιρροή που ασκεί σήμερα η Ρωσία στις χώρες της Ε.Ε. ως ο σημαντικότερος προμηθευτής φυσικού αερίου της Ευρώπης. Η προαναφερθείσα επιθυμία εκτιμάται ότι συνέπιπτε με εκείνη των ΗΠΑ οι οποίες, όπως είναι φυσικό, δεν ευνοούν την περαιτέρω αύξηση του γεωπολιτικού Ρόλου της Ρωσίας.

                Το δεύτερο περιστατικό αφορά στην ανάδειξη ως πλειοδότη του διεθνή διαγωνισμού για την αποκρατικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, της Αζέρικης εταιρείας SOCAR, η οποία ήταν η μόνη που συμμετείχε στο διαγωνισμό και από την οποία ζητήθηκε να βελτιώσει την προσφορά της ώστε αυτή να υπερβαίνει την εκτιμώμενη αξία της ελληνικής εταιρείας. Η τελική προσφορά ανήλθε στα 400 εκατ. δολάρια έναντι εκτιμώμενης αξίας 330 εκατ. Δολαρίων. Η παραχώρηση του ΔΕΣΦΑ στην Αζέρικη SOCAR, πέραν του ότι ικανοποιεί τις οικονομικές απαιτήσεις της Ελλάδας, συνέβαλε κατά την εκτίμησή μας σε μεγάλο βαθμό ώστε να έχει θετική έκβαση για τη χώρα μας το τρίτο περιστατικό (επιλογή αγωγού ΤΑΡ) που αναφέρεται παρακάτω. Επιπλέον η ανάδειξη της SOCAR ως πλειοδότη συνέπιπτε με τις γεωπολιτικές επιδιώξεις Ευρωπαίων και Αμερικανών, όταν μάλιστα εξεδήλωσε ενδιαφέρον για το ΔΕΣΦΑ και μία άλλη Ρωσική εταιρεία, η οποία τελικά απεσύρθη για λόγους που δεν πρέπει να διαφέρουν από εκείνους της απόσυρσης της Gazprom από τη ΔΕΠΑ.

                Το τρίτο περιστατικό αφορά στην επιλογή από την κοινοπραξία που ανέβαλε την εκμετάλλευση του Αζέρικου κοιτάσματος φυσικού αερίου “ΣΑΧ ΝΤΕΝΙΖ ΙΙ” , του αγωγού ΤΑΡ για τη μεταφορά του αερίου από την Κασπία στην Ευρώπη. Ο αγωγός αυτός θα διέρχεται από Ελλάδα , Αλβανία και Ιταλία και έχει μικρότερο μήκος από τον ανταγωνιστή του Nabuco West  που θα διέρχονταν από Βουλγαρία , Ρουμανία , Ουγγαρία και Αυστρία. Η επιλογή αυτή θα εξασφαλίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη στη χώρα μας ( η συνολική εξωτερική επένδυση θα ανέλθει στο 1,5 δις Ευρώ, ενώ οι άμεσες θέσεις εργασίας εκτιμώνται σε 2.000 και οι έμμεσες σε περίπου 10.000 ), με τις διακλαδώσεις που προβλέπεται να δημιουργηθούν η Ελλάδα θα καταστεί ενεργειακός κόμβος και επιπλέον θα αυξηθεί ο γεωπολιτικός της ρόλος. Ο ίδιος αγωγός μεταφέροντας στην Ευρώπη Αζέρικο φυσικό αέριο περιορίζει την εξάρτησή της από το Ρωσικό αέριο και τη γεωπολιτική επιρροή της Ρωσίας επί της γηραιάς ηπείρου . Η μείωση βέβαια του γεωπολιτικού ρόλου της Ρωσίας στην Ευρώπη συμπίπτει με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ , λόγος για τον οποίο οι τελευταίες αντιμετωπίζουν θετικά τον εν λόγω αγωγό.

                Είναι προφανές ότι η Ευρώπη , έχουσα ελάχιστα ενεργειακά αποθέματα σε σχέση με τις τεράστιες ανάγκες της , έγινε επιδεκτική έξωθεν οικονομικών , γεωπολιτικών ακόμα και γεωστρατηγικών επιρροών . Για το ίδιο θέμα επιρροή ασκεί επίσης η Ε.Ε. επί των κρατών- μελών της. Τελευταία στο παιχνίδι των ενεργειακών ζητημάτων προστέθηκαν και οι ανταγωνισμοί των αγωγών. Ήδη το “ενεργειακό πόκερ” έγινε ιδιαίτερα σκληρό .

      Τα τρία περιστατικά που αναφέρονται παραπάνω και το θέμα του πάλαι ποτέ αγωγού Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη εξασφάλισαν στην Ελλάδα αρκετή γνώση και εμπειρία , στοιχεία απαραίτητα για την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων του Ιονίου , Νοτίως Κρήτης και Αλλαχού.

Ας ελπίζουμε ότι αυτή η γνώση και η εμπειρία θα αξιοποιηθούν δεόντως στο μέλλον.-