ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΟΧΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ

Το Σαββατοκύριακο 13 και 14 Οκτωβρίου, από τη Θεσσαλονίκη, πραγματοποιήσαμε την εκδρομή που σχεδιάζαμε περίπου ένα μήνα , στην περιοχή της Οχρίδας και του Μοναστηρίου.

    Αφού εξασφαλίσαμε τα αυτοκίνητά μας μέσα στο Γ΄ΣΣ, όπως πάντα, στις 7 το πρωί, αγουροξυπνημένοι, ξεκινήσαμε. Πιο ταλαιπωρημένοι ήταν ο Μανουήλ ( κυρίως ), ο Γρηγόρης και ο Θωμάς, που ήδη είχαν κάνει αρκετά χιλιόμετρα από το Βόλο, το Κιλκίς, τις Σέρρες κτλ.

    Πηγαίνοντας, ήρθε μαζί μας και ο Νίκος, που επιβιβάστηκε στην Βέροια.

    Καθήσαμε για καφέ στην Πτολεμαίδα, όπου ήρθε να μας συναντήσει ο Πέτρος, με την παραδοσιακή φιλοξενία του. Δυστυχώς δεν μπορούσε να έρθει μαζί μας για αντικειμενικούς λόγους.

    Περάσαμε τα σύνορα, από το Φυλάκιο Νίκης, όχι χωρίς κάποια μικρή ταλαιπωρία, παραλάβαμε τον ξεναγό μας τον ‘’Ηλία’’ και διασχίζοντας καταπράσινα βουνά και κοιλάδες, φτάσαμε στην Οχρίδα στο ξενοδοχείο μας.

    Το απόγευμα, αφού ξεκουραστήκαμε και λιγάκι, κάναμε μια βόλτα στους δρόμους και τα στενά της  Οχρίδας και στην πανέμορφη λίμνη της. Μας θύμισε δική μας πόλη, πριν από 40 με 50 χρόνια. Πολύ γραφική, όμορφα παλιά σπίτια, πανέμορφες εκκλησίες. Μόνο που ο εθνικιστικός δαίμων συνέβαλε και τα παλαιά ονόματά τους άλλαξαν. Έτσι, η εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονα έγινε του Αγίου Κλήμη, και άλλα παρόμοια.

    Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι από τον ξεναγό μας δεν έγινε η παραμικρή προσπάθεια προπαγάνδας για τα γνωστά θέματα που δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις μας με τους συγκεκριμένους γείτονές μας.

    Ήπιαμε και τον απολαυστικό καφέ μας στην παραλία της λίμνης που λόγω μεγέθους θυμίζει περισσότερο θάλασσα, και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο μας για το βραδυνό μας φαγητό και το σχετικό ‘’νταβαντούρι’’ με τοπική μουσική, όπου διακρίθηκαν στο τραγούδι ο ‘’συνήθης ύποπτος’’ Γρηγόρης, αλλά και ο Θανάσης.

    Την Κυριακή αφού επισκεφθήκαμε το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της περιοχής των λιμνών, σε παλιό φυσικά κτίριο αλλά με αξιόλογα εκθέματα, πήραμε το δρόμο δίπλα ακριβώς από τη λίμνη, προς την Μονή του Οσίου Ναούμ.

    Η διαδρομή ήταν πανέμορφη, και παρά τον στενό δρόμο, την απολαύσαμε, μέχρι που βρεθήκαμε στην Μονή.

    Βρεθήκαμε λοιπόν σε ένα πανέμορφο μέρος, δίπλα στη λίμνη, αγναντεύοντας απέναντι το Πόγραδετς στην Αλβανία. Επισκεφθήκαμε τις εγκαταστάσεις της πολύ καλά διατηρημένης και αξιοποιημένης Μονής, απολαύσαμε τον καφέ μας σε ένα ειδυλιακό περιβάλλον, όπως θα δείτε, και πλησιάζοντας το μεσημέρι, ξεκινήσαμε για το Μοναστήρι.

    Το Μοναστήρι με τους 120.000 κατοίκους του, που μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους κατοικείτο από 80% Έλληνες και ήταν το κέντρο του Μακεδονικού Αγώνα, μας άρεσε ιδιαίτερα. Ας μην φανταστούμε καμία πόλη με υψηλά κτίρια κτλ. Χαμηλά κτίρια, παραδοσιακά τα περισσότερα, με έναν κύριο δρόμο για βόλτα, ψώνια και φαγητό, και με όλα τα αξιοθέατα κατά μήκος του.

Δεν επισκεφθήκαμε το άγαλμα του Φιλιππου του Β΄, για ευνόητους λόγους.

    Καθήσαμε για φαγητό σε τοπικό εστιατόριο, και δοκιμάσαμε τις νοστιμότατες γαστριμαργικές δημιουργίες της περιοχής. Το ‘’ούστιμπετς’’ ( μπιφτέκι γεμιστό με κεφαλοτύρι ) ήταν εκπληκτικό. Και τα υπόλοιπα που παραγγείλαμε, κρίνοντας από την όρεξη που φαγώθηκαν, πρέπει να ικανοποίησαν τους υπόλοιπους, κατά ομολογία τους.  Δεν ξέρω, επειδή ‘’ΜΑΖΙ ΔΕΝ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ….’’Ρίχνοντας μια ματιά στα γύρω τραπέζια μας, διαπίστωσα ότι οι ‘’συνήθεις ύποπτοι’’ έδωσαν ‘’τα ρέστα’’ τους.

    Τι ψωνίσαμε από την αγορά γενικώς ? Ελάχιστα πράγματα, παρά το ότι οι τιμές ήταν πολύ χαμηλότερες από την Ελλάδα. Η περιοχή βγάζει κυρίως μήλα και πιπεριές, αυτές που εμείς τις λέμε ‘’Φλωρίνης’’, σε μεγάλες ποσότητες. Από ότι είδα, οι περισσότεροι αγόρασαν δυό – τρία βάζα με διάφορες σάλτσες πιπεριάς , για να δούμε και περι τίνος πρόκειται, μια και μας τις είχαν διαφημίσει πολύ.

   Ένα από τα κύρια θέματα συζητήσεως, ήταν , εάν το 1912 ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, αντί με εντολή της Κυβερνήσεως να κατευθυνθεί ‘’τάχιστα’’ προς την Θεσσαλονίκη, πράγμα που έκανε (και τώρα εγω μπορώ να γράφω αυτά που γράφω), προσπαθώντας να πετύχει και τους δύο στόχους ( ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ), διασπούσε τις δυνάμεις του και κατευθυνόταν και στα δύο, τι θα γινόταν. Το συμπέρασμα άγνωστο. Μπορεί και τα δύο, μπορεί και κανένα. Όλα υποθετικά.

    Και μετά από όλα αυτά, κατά τις 6 το απόγευμα, πήραμε τον αντίστροφο δρόμο για την επιστροφή. Στη Θεσσαλονίκη, όταν φτάσαμε κατά τις 10 το βράδυ, είμασταν και οι 38  ευχαριστημένοι από την εξόρμησή μας, και υποσχεθήκαμε να την επαναλάβουμε σύντομα, ‘’σε άλλη γή, σε άλλα μέρη’’

    Μερικές φωτογραφίες από την εκδρομή μας, για να θυμίζουν σε αυτούς που ήταν μαζί μας αυτά που είδαμε, και για να ζηλεύουν όσοι δεν ήρθαν.

ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΩΝ ΖΩΓΡΑΦΩΝ

    Από 28 Σεπτεμβρίου μέχρι 1 Οκτωβρίου 2012, πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο, στο Δήμο Δερύνειας Αμμοχώστου, ομαδική έκθεση ζωγραφικής Θεσσαλονικέων και Κυπρίων ζωγράφων, με ιδιαίτερη επιτυχία.

    Την έκθεση διοργάνωσε ο Δήμαρχος Δερύνειας κ. Άνδρος Καραγιάννης και εγκαινιάστηκε από τον πρέσβυ της Ελλάδος στην Κύπρο κ. Βασίλειο Παπαιωάννου.

    Στην έκθεση, συμμετείχε και ο Βαγγέλης Κουμπής, ο οποίος ήταν  επικεφαλής της Ελληνικής αποστολής.

Λίγες φωτογραφίες από την έκθεση.