Του Ανδρέα Μελεζιάδη
Προχτές το πρωί, με ανάμικτα συναισθήματα ενθουσιασμού, αγανακτήσεως, ελπίδας και ψυχικής ανατάσεως, μετά από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τόσο των εα όσο και των εε συναδέλφων, καθώς και μετά από την βροχή των ψηφισμάτων, υπομνημάτων, διαμαρτυριών, προτάσεων κτλ προς κάθε αρμόδιο και αναρμόδιο, των πολυαρίθμων πλέον συνδέσμων, ενώσεων, κινήσεων και άλλων παρομοίων, κατέβασα το ξίφος μου από τον τοίχο για να το ετοιμάσω.
Το ξεσκόνισα, το γυάλισα, καθάρισα με ιδιαίτερη επιμέλεια την ‘’φούντα’’ του και είπα να το ακονίσω κιόλας.
Αλοίμονο, μόλις άρχισα να το ακονίζω με ένα εργαλείο που έχω για τα μαχαίρια, η επίστρωση της λάμας χάλασε, και σταμάτησα.
Αγανάκτησα και πάλι, σκεπτόμενος ότι από την αρχαιότητα μέχρι και πρίν τον Β΄ΠΠ, το ξίφος ήταν το κατ’ εξοχήν όπλο που συμβόλιζε την ανδρεία, την τόλμη, την γενναιότητα και τόσα άλλα ευγενή συναισθήματα. Το δικό μου, ήταν ψεύτικο.
Προσεκτικά, το ξανακρέμασα στον τοίχο, να μην πάθει και άλλη ζημιά, και αναλογίστηκα, εαν ήταν πραγματικό, πως θα το χρησιμοποιούσα.
Το είχα ξεκρεμάσει, για να κατέβω και εγώ στους δρόμους, μαζί με τα μιλιούνια των συναδέλφων μου και τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες, για να αντισταθούμε σε μία κατάσταση που μόνο θλίψη, καταστροφή και οδύνη μας έχει προσφέρει, και κατά τα φαινόμενα θα συνεχίσει, για ‘’τρία τέρμενα΄΄ ακόμα. Όμως, ήταν ψεύτικο. Πώς θα πήγαινα ξυπόλιτος στα αγκάθια ?
Τότε συνειδητοποίησα ότι οι ‘’εταίροι’’ μας δρούν εκ του ασφαλούς, με την βεβαιότητα ότι οι όποιες αντιδράσεις όλων, είναι άναρθρες κραυγές και ανώδυνες εκφράσεις οργής. Τα ‘’ξίφη’’ όλων είναι ψεύτικα. Ιδιαίτερα τα δικά μας, είναι ‘’δι’ εορτάς και τελετάς’’ μόνο, δηλαδή ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ.
Απογοητευμένος, σωριάστηκα στην καρέκλα μου και έβαλα το κεφάλι μου ανάμεσα στα χέρια μου. Δυστυχώς, ηττηθήκαμε…και ‘’ουαί τοις ηττημένοις’’.
Αυτή η σκέψη όμως, με έκανε να επαναστατήσω. Δεν γίνεται, δεν μπορούν να μας συντρίψουν τόσο εύκολα. Κάτι θα μπορούμε να κάνουμε και εμείς. Ίσως όχι με το ψεύτικο ξίφος, αλλά με άλλους τρόπους.
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ‘’ΣυνΔεσμος 71 ΝΟΕ – ΔΕΚ 2012’’
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου